Polska przedwojenna była krajem wielonarodowościowym. Znaczny procent ludności stanowili Żydzi. Więcej było ich w miastach niż na wsiach.
Niewiele po nich zostało.
Do poszukiwań śladów po ludności żydowskiej w mojej okolicy skłoniła mnie przeczytana niedawno książka "Izbica, Izbica". Uświadomiłam sobie, że podobnie jak wszyscy inni dookoła mnie prawie nic nie wiem o dawnych mieszkańcach.

Jeździmy czy chodzimy ulicami naszych miast i miasteczek i nie myślimy, że mijany dom, kamienica, sklep należały kiedyś do jakiejś żydowskiej rodziny. Spacerujemy po parkach, polach, lasach i nie wiemy, że właśnie tu rozstrzelano jakąś żydowską rodzinę, a tuż obok był cmentarz.

W pierwszych latach po wojnie nikt nie dbał o pamięć po Żydach. Raczej mnie to nie dziwi. Ludzie mieli inne problemy, zmagali się ze swoimi często wielkimi traumami. Próbowali żyć po tragedii. Musieli patrzeć w przyszłość, a nie w przeszłość. Nie mogli tego unieść.

Dopiero teraz, gdy pojawiły się nowe pokolenia zaczynamy pielęgnować pamięć o żydowskich sąsiadach. Na ten temat naprawdę można znaleźć wiele publikacji. Ja wybrałam dla siebie te z mojego regionu, z Podkarpacia. Wy na pewno znajdziecie coś o swoim regionie, jeśli tylko interesuje was ten temat. Polecam, szukajcie.
Warto poszukiwać zapomnianych śladów przeszłości.

Polska przedwojenna była krajem wielonarodowościowym. Znaczny procent ludności stanowili Żydzi. Więcej było ich w miastach niż na wsiach.
Niewiele po nich zostało.
Do poszukiwań śladów po ludności żydowskiej w mojej okolicy skłoniła mnie przeczytana niedawno książka "Izbica, Izbica". Uświadomiłam sobie, że podobnie jak wszyscy inni dookoła mnie prawie nic nie wiem o ...