"W domu panuje głucha cisza, jakby wszystko wkoło umarło razem z nim.
A potem słyszę wrzask.
Gdy zdaje sobie sprawę, że ten przeraźliwy, nieludzki ryk, który rozsadza mi uszy wydobywa się z mojego gardła, milknie i cały dom znów ogarnia grobowa cisza."

Maja Lipska z powodzeniem prowadzi badania nad nieinwazyjną metodą zwalczania nowotworów mózgu. Pomimo młodego wieku jest cenionym pracownikiem ośrodka naukowo - badawczego.
To miał być jej dzień. Konferencja, na której wygłosi wykład, z którego jest tak dumna. To co osiągnęła, zawdzięcza tylko swojej determinacji i ciężkiej pracy. Upragniony sukces, na który tak długo czekała, owacje na stojąco. Zwieńczeniem emocjonującego dnia jest bankiet, na którym zbiera zasłużone pochwały, szampan, wymyślne koktajle i tańce.
Rankiem budzi się na ławce w parku nieopodal mieszkania. Przerażona odkrywa, że nie pamięta co działo się przez ostatnie trzydzieści sześć godzin. Oszołomiona, ukrywa ten fakt nawet przed partnerem. Dostrzega również niepokojące zmiany w swoim zachowaniu, nowe fascynacje, ekstazę na widok krwii i nieustanną myśl o zbrodni.
Tymczasem dochodzi do brutalnych morderstw kobiet. Policja podejrzewa działanie seryjnego mordercy.
Co łączy obie sprawy?
Czy Maja byłaby zdolna do popełnienia zbrodni?

Klaudia Muniak zabiera nas w świat chorych fascynacji, niebezpiecznych eksperymentów i w mroczne rejony umysłu. Pełny tajemnic, niezwykle intrygujący thriller medyczny, dostarcza wielu skrajnych emocji i niewiadomych. Śledzimy również wątek kryminalny i sporo pikantnych scen. Niektóre fragmenty wręcz przyprawiają o gęsią skórkę.
To książka, od której trudno się oderwać i przy której pewnie nie jeden z czytelników zarwał nockę tak jak ja.
Końcówka, której absolutnie nie brałam pod uwagę, mocna i zaskakująca.

"W domu panuje głucha cisza, jakby wszystko wkoło umarło razem z nim.
A potem słyszę wrzask.
Gdy zdaje sobie sprawę, że ten przeraźliwy, nieludzki ryk, który rozsadza mi uszy wydobywa się z mojego gardła, milknie i cały dom znów ogarnia grobowa cisza."

Maja Lipska z powodzeniem prowadzi badania nad nieinwazyjną metodą zwalczania nowotworów mózgu. Pomimo młodego wieku jest...

Fajnie było sięgnąć po thriller, który daje ten efekt wow - zwłaszcza zakończenie. Brakowało mi thrillera, w którym nie do końca wiadomo co jest czym (niebanalna fabuła),i który sprawia że czasem pojawia się gęsia skórka na ciele. To było to, czego potrzebowałam. 😁

Fajnie było sięgnąć po thriller, który daje ten efekt wow - zwłaszcza zakończenie. Brakowało mi thrillera, w którym nie do końca wiadomo co jest czym (niebanalna fabuła),i który sprawia że czasem pojawia się gęsia skórka na ciele. To było to, czego potrzebowałam. 😁

Nie urzekła mnie ta książka, nie polubiłam głównej bohaterki oraz nie przypadł mi do gustu styl pisania autorki. Trzy razy nie.

Nie urzekła mnie ta książka, nie polubiłam głównej bohaterki oraz nie przypadł mi do gustu styl pisania autorki. Trzy razy nie.

Niezwykle wciągający thriller medyczny. Maja Lipska, naukowiec, po jednej z konferencji budzi się w parku po 36 godzinach. Wyczuwa na swojej głowie małą rankę. Jej partner policjant Olek szuka seryjnego mordercy kobiet. W ośrodku badań nowotworów mózgu przyjaciel Mai zaczyna się zachowywać dziwnie. I wkrótce okazuje się ...
Mam nadzieję, że to jednak fantastyka, że takie rzeczy nie dzieją się naprawdę,

Niezwykle wciągający thriller medyczny. Maja Lipska, naukowiec, po jednej z konferencji budzi się w parku po 36 godzinach. Wyczuwa na swojej głowie małą rankę. Jej partner policjant Olek szuka seryjnego mordercy kobiet. W ośrodku badań nowotworów mózgu przyjaciel Mai zaczyna się zachowywać dziwnie. I wkrótce okazuje się ...
Mam nadzieję, że to jednak fantastyka, że takie...

To była pierwsza książka tej autorki, którą przeczytałam. Ogólny zarys fabuły oraz styl przypadł mi do gustu. Ale nie zachwyciłam się, momentami drażniły mnie pewne wątki oraz sama bohaterka. Nie mogłam się w tą historię wkręcić przez niedopasowanie, które czułam z Mają. Po skończeniu czułam niedosyt i bardzo się zawiodłam zakończeniem. Myślę, że można było wyciągnąć więcej z tej tematyki.

To była pierwsza książka tej autorki, którą przeczytałam. Ogólny zarys fabuły oraz styl przypadł mi do gustu. Ale nie zachwyciłam się, momentami drażniły mnie pewne wątki oraz sama bohaterka. Nie mogłam się w tą historię wkręcić przez niedopasowanie, które czułam z Mają. Po skończeniu czułam niedosyt i bardzo się zawiodłam zakończeniem. Myślę, że można było wyciągnąć więcej...

Chyba nic nie irytuje mnie bardziej niż świetna książka, z której nie mogę być w pełni usatysfakcjonowana, bo niektóre wątki psują cały efekt. Nie jestem fanką scen erotycznych, a raczej ich nadmiaru, bo same opisy nie robią na mnie w sumie żadnego wrażenia, wszystko jest dla ludzi. Jednak chyba po to są różne gatunki, by każdy mógł sięgać po to, co lubi. Gdybym chciała czytać o łóżkowych poczynaniach jakieś pary, to zdecydowałabym się na erotyk lub romans, co wydaje się być logiczne. Więc tym samym trudno mi zrozumieć, dlaczego w thrillerze trafiam na takie sceny, zwłaszcza gdy zupełnie nic nie wnoszą do fabuły.
"Psychopata" to pierwszy thriller medyczny Klaudii Muniak, po który sięgnęłam. Z autorką zetknęłam się po raz pierwszy w "Estrogenie" i tam pisane przez nią fragmenty średnio mi się podobały, potem przyszedł czas na "Chwile, które nigdy się nie wydarzą" i to była książka, którą czytałam najdłużej w zeszłym roku, bo ciągle ją odkładałam, nie mogłam się zupełnie w nią wczuć i potrzebowałam ponad dwóch miesięcy, by ją dokończyć. Ale za trzecim razem w końcu zaiskrzyło. Uznałabym nawet "Psychopatę" za thriller doskonały, gdyby nie te nieszczęsne sceny łóżkowe.
Moja miłość do thrillerów jako takich rozpoczęła się od twórczości Tess Gerritsen, więc gdy dowiedziałam się, że Klaudia Muniak także tworzy w nurcie medycznym, wiedziałam, że będę musiała przekonać się, czy jest w nim równie świetna. Powiedziałabym, że polskiej autorce bliżej raczej do thrillera naukowego, ale nazewnictwo nie ma większego znaczenia, gdy treść broni się sama w sobie. Kolejnym argumentem, by dać Klaudii Muniak szansę, było to, że pochodzi ona z tego samego regionu co ja, taki lokalny patriotyzm.
Główna bohaterka "Psychopaty" odnosi sukcesy w pracach badawczych nad nowotworami mózgu. Ma za sobą trudną przeszłość, którą odkrywamy bardzo powoli, ale obecnie tworzy udany związek z policjantem, o czym pewnie miało świadczyć to, że każdego wieczoru ów związek jest konsumowany. Wybaczcie, ale naprawdę te sceny erotyczne totalnie zaburzyły mi odbiór tej powieści. W każdym razie ten śledczy prowadzi sprawę seryjnego zabójcy grasującego po Krakowie, a niektóre tropy prowadzą go do ośrodka, w którym pracuje jego ukochana.
Oprócz wątku kryminalnego siłę tej powieści stanowią elementy związane z nauką. Nie znam się zupełnie na pracy badawczej, ale zafascynowały mnie jej opisy, których Klaudia Muniak nie szczędziła w tej powieści. Gdyby wiedzę w takiej formie przekazywano w szkole, to pewnie lepiej wspominalibyśmy lata edukacji.
"Psychopata" to świetny thriller naukowy, w którym efekt końcowy psują liczne sceny erotyczne. Mimo to widzę w Klaudii Muniak ogromny potencjał i cieszę się, że tworzy w takim nurcie, na pewno sięgnę po jej kolejne powieści.
Moje 8/10.

Chyba nic nie irytuje mnie bardziej niż świetna książka, z której nie mogę być w pełni usatysfakcjonowana, bo niektóre wątki psują cały efekt. Nie jestem fanką scen erotycznych, a raczej ich nadmiaru, bo same opisy nie robią na mnie w sumie żadnego wrażenia, wszystko jest dla ludzi. Jednak chyba po to są różne gatunki, by każdy mógł sięgać po to, co lubi. Gdybym chciała...

Zwalczanie nowotworów mózgu, niemożliwe? A jednak! To właśnie nad takimi badaniami pracuje ośrodek naukowo-badawczy BCT. Maja Lipska, młoda badaczka odnosi w tej dziedzinie ogromne sukcesy. Kiedy na jednym z firmowych bankietów wygłasza swoje przemówienie wszyscy są zachwyceni. Niespodziewanie dziewczyna budzi się na ławce w parku i zupełnie nie pamięta jak się tam znalazła, ani co się z nią działo przez kilkanaście godzin.

W tym samym czasie w Krakowie dochodzi do serii brutalnych morderstw kobiet. „Krakowski nożownik” nadal grasuje na wolności, zabijając kolejną kobietę, pracownicę BCT. Maja zaczyna interesować się tematem nożownika, odkrywając w sobie mordercze instynkty o które nigdy by siebie nie podejrzewała…

„Psychopata” to książka Klaudii Muniak, która zdecydowanie czekała za długo. Ta książka to moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, którą mogę z czystym sumieniem Wam polecić.

Ciekawa fabuła, wątek kryminalny, psychologiczna kreacja bohaterów i ciekawostki medyczne to przepis na idealny thriller medyczny. Akcja oparta na tajemnicy, która towarzyszy nam przez całą książkę działa na wyobraźnię czytelnika. W mojej głowie pojawiało się milion rozwiązań, a jednak autorce i tak udało się mnie zaskoczyć.

Jeżeli zastanawiacie się co wspólnego mogą mieć ze sobą te dwa powyższe wątki, to koniecznie sięgnijcie po książkę „Psychopata”. Tam znajdziecie wszystkie odpowiedzi.

Zwalczanie nowotworów mózgu, niemożliwe? A jednak! To właśnie nad takimi badaniami pracuje ośrodek naukowo-badawczy BCT. Maja Lipska, młoda badaczka odnosi w tej dziedzinie ogromne sukcesy. Kiedy na jednym z firmowych bankietów wygłasza swoje przemówienie wszyscy są zachwyceni. Niespodziewanie dziewczyna budzi się na ławce w parku i zupełnie nie pamięta jak się tam...

„Psychopata” to dosyć krótka powieść, ale za to intensywna, miałam na nią ochotę od dłuższego czasu i w tym wypadku również opanowałam ją w formie audio.

Główną bohaterką jest Maja Lipska, kobieta koło trzydziestki, albo nawet po trzydziestce i pracownica ośrodka naukowo-badawczego (w którym pracują nad nowotworami mózgu) -jest dosyć wysoko postawiona, niezwykle inteligentna i spostrzegawcza, ale też niezbyt dojrzała emocjonalnie, co można wywnioskować po jej związku z Olkiem. Ogólnie lubiłam ją i ze szczerym zaciekawieniem obserwowałam, jak jej postać ewoluuje. Maja okazała się charyzmatyczną postacią.

Klaudia Muniak i jej książki ciekawiły mnie od dłuższego czasu i muszę przyznać, że „Psychopata” to naprawdę świetny początek do uwielbiania jej twórczości – interesująca i wnikliwa kreacja bohaterów, przyjemne pióro i przystępna językowo, choć znajdowało się parę specjalistycznych frazesów. Co więcej, nie brakuje tu dynamiki, intryg i tajemniczości, niestety w kwestii długości nie robi szału… Jednak treść w stu procentach nadrabia.

Reasumując, „Psychopata” jest zagmatwaną i bardzo wciągającą powieścią – którą pochłonęłam w wersji audio (Anna Szawiel użyczyła głosu, naprawdę świetnie oddała klimat). Interesująca jest również okładka – mroczna, dosyć minimalistyczna i (z braku lepszego określenia) klimatyczna. Po tak intensywnej lekturze przyznam, że z pewnością sięgnę po inne książki Klaudii Muniak i mam szczerą nadzieję na wiele tak interesujących plot twistów. „Psychopatę” polecam z całego serca.

Pozdrawiam, Sara ❤

„Psychopata” to dosyć krótka powieść, ale za to intensywna, miałam na nią ochotę od dłuższego czasu i w tym wypadku również opanowałam ją w formie audio.

Główną bohaterką jest Maja Lipska, kobieta koło trzydziestki, albo nawet po trzydziestce i pracownica ośrodka naukowo-badawczego (w którym pracują nad nowotworami mózgu) -jest dosyć wysoko postawiona, niezwykle...

Nie spodziewałam się, ale to było naprawdę dobre!
Czytałam "Klinikę" tej autorki i mi się nie podobało, na szczęście tutaj jest o wiele lepiej ;)

Nie spodziewałam się, ale to było naprawdę dobre!
Czytałam "Klinikę" tej autorki i mi się nie podobało, na szczęście tutaj jest o wiele lepiej ;)

Trafiłam na tę książkę zupełnie przypadkiem w związku z czym nie miałam wobec niej żadnych oczekiwań, a jednak! udało mi się znaleźć naprawdę interesującą pozycję. W trakcie czytania trudno mi się było oderwać i każda strona pozwalała mi coraz bardziej zaciekawić się poruszaną tematyką. Trudno by tu coś napisać, żeby nie napisać za dużo, więc po prostu- polecam- myślę, że się nie zawiedziecie. Historia niezwykle intrygująca i tajemnicza.

Trafiłam na tę książkę zupełnie przypadkiem w związku z czym nie miałam wobec niej żadnych oczekiwań, a jednak! udało mi się znaleźć naprawdę interesującą pozycję. W trakcie czytania trudno mi się było oderwać i każda strona pozwalała mi coraz bardziej zaciekawić się poruszaną tematyką. Trudno by tu coś napisać, żeby nie napisać za dużo, więc po prostu- polecam- myślę, że...