Chronologicznie pierwsza pozycja serii „HB” o bitwie z okresu pierwszej wojny światowej. Traktuje o bitwie, która miała miejsce w Beskidach i stała się, raczej przypadkowo, jednym z gwoździ do trumny caratu. Po stronie austro-węgierskiej brało w niej udział sporo Polaków z Legionów Piłsudskiego, z których kilku pozostawiło po sobie pisemne wspomnienia z tego czasu. Pozornie jest to zatem bitwa, o której polski autor powinien być w stanie napisać ciekawą monografię.

Zadanie te Michał Klimecki zdołał wykonać jedynie połowicznie. Mam wrażenie, że autor miał raczej bardzo ograniczone dojście do materiałów źródłowych i opierał narrację głównie na dosyć ogólnikowych opracowaniach oficerów sztabowych, którzy brali udział w tytułowej bitwie. Prawie zupełnie brakuje (jak to zazwyczaj w serii „HB” bywa) spojrzenia na ówczesne wydarzenia z perspektywy cywila, szeregowca i oficera polowego. Relacja burmistrza Gorlic, zawarta w aneksie książki, to jedyne (i jakże ciekawe!) odstępstwo od tej reguły.

Oczywistym skutkiem takiego podejścia do tematu jest relacja z perspektywy dowodzących, umożliwiająca wprawdzie prześledzenie planowań i przygotowań do walki oraz ruchu poczególnych dywizji podczas bitwy, ale zupełnie nieprzydatna do zobrazowania życia codziennego na froncie oraz przeżyć szturmujących umocnione rosyjskie okopy żołnierzy. Tymczasem same listy strat armii państw centralnych pod Gorlicami pokazują wyraźnie, że był to bój niezwykle zacięty i zwycięstwo okupione olbrzymimi stratami. Na dzisiejsze warunki trudno nie użyć określenia „masakra”. Niestety, w tej publikacji nie dane nam jest przeczytać więcej niż tylko suchej, rzeczowej relacji strategiczno-taktycznej. Zupełnie niepotrzebnie autor rozpoczął narrację od wybuchu wojny, marnując kilkadziesiąt stron na przytoczenie faktów oczywistych dla jako-tako obeznanego czytelnika.

Jest jednak i parę plusów: Mapy pomagają tym razem bardzo dobrze przy lekturze a materiał fotograficzny (jeśli pominąć zupełnie niepotrzebne portrety cesarzy) – ciekawy. Interesujący jest również rozdział o grobach i cmentarzach żołnierskich w Małopolsce. Na pochwałę zasługuje umieszczenie aneksów oraz indeksów osób i nazw geograficznych. Zwłaszcza indeksy to duża rzadkość w serii!

Facyt: „Gorlice 1915” to publikacja udzielająca podstawowych informacji o bitwie gorlickiej. Nie może ona jednak pretendować do miana monografii tego starcia, ponieważ zawiera zbyt mało informacji z tekstów źródłowych.

Chronologicznie pierwsza pozycja serii „HB” o bitwie z okresu pierwszej wojny światowej. Traktuje o bitwie, która miała miejsce w Beskidach i stała się, raczej przypadkowo, jednym z gwoździ do trumny caratu. Po stronie austro-węgierskiej brało w niej udział sporo Polaków z Legionów Piłsudskiego, z których kilku pozostawiło po sobie pisemne wspomnienia z tego czasu. Pozornie...

Bardzo mieszane uczucia. Połowę książki zajmuje opis zmagań na całym froncie wschodnim przed i po bitwie gorlickiej (nie rozumiem po co wdawać się w taką szczegółowość zmagań w Prusach, które miały minimalne znaczenie dla walk w Galicji, jednocześnie nie wspominając ANI SŁOWEM (ledwo sugerując, że coś tam się działo) o operacji łapanowsko-limanowskiej!) co jednak nie powinno być głównym tematem książki.
Sam opis bitwy natomiast dosyć szczegółowy, konkretny, ale bez polotu. Zacięte walki o miasto streszczone w kilku zdaniach. Jedynie bój o wzgórze Pustki ma jakiś koloryt.

Bardzo mieszane uczucia. Połowę książki zajmuje opis zmagań na całym froncie wschodnim przed i po bitwie gorlickiej (nie rozumiem po co wdawać się w taką szczegółowość zmagań w Prusach, które miały minimalne znaczenie dla walk w Galicji, jednocześnie nie wspominając ANI SŁOWEM (ledwo sugerując, że coś tam się działo) o operacji łapanowsko-limanowskiej!) co jednak nie...

Jako że moja wiedza na temat I wojny światowej jest dosyć uboga, pojawienie się tej pozycji bardzo mnie ucieszyło. Niestety, po jej lekturze wiem niewiele więcej. Chociaż bitwa o Gorlice została przedstawiona bardzo dokładnie i przejrzyście, a autor całkiem udanie przedstawił ją na tle działań na całym froncie, podobno zupełnie innym od zachodniego. Piszę podobno, gdyż taktyka wojsk niemiecko-austriackich i rosyjskich prawie nie została przedstawiona, podobnie jak ich uzbrojenie, przez co np. sporo czasu zastanawiałem się np. co to są te ,,miotacze min" (jak się okazało, były to zwyczajne moździerze) a jedynym wnioskiem jaki wyciągnąłem z opisu kampanii, była pewna prawidłowość: tam gdzie niemiecka artyleria zdołała zniszczyć rosyjskie karabiny maszynowe, tam natarcie się powiodło. Nie przekonało mnie to zbytnio o wyższości niemieckiej doktryny. Sporym natomiast atutem książki były aneksy, zwłaszcza wspomnienia burmistrza Gorlic.

Jako że moja wiedza na temat I wojny światowej jest dosyć uboga, pojawienie się tej pozycji bardzo mnie ucieszyło. Niestety, po jej lekturze wiem niewiele więcej. Chociaż bitwa o Gorlice została przedstawiona bardzo dokładnie i przejrzyście, a autor całkiem udanie przedstawił ją na tle działań na całym froncie, podobno zupełnie innym od zachodniego. Piszę podobno, gdyż...

Czytałem tę książkę przy okazji pisania pracy zaliczeniowej o jednym z pierwszowojennych pamiętników. Autor przedstawia rzetelnie przebieg jednej z najważniejszych bitew frontu wschodniego. Monografia ani słaba, ani wybitna. Dość typowy średniak w Bellonowskiej serii "Historyczne Bitwy".

Czytałem tę książkę przy okazji pisania pracy zaliczeniowej o jednym z pierwszowojennych pamiętników. Autor przedstawia rzetelnie przebieg jednej z najważniejszych bitew frontu wschodniego. Monografia ani słaba, ani wybitna. Dość typowy średniak w Bellonowskiej serii "Historyczne Bitwy".