Litania do mięsa

Nasz kanibalizm powszedni składa się z mięsa. Jesteśmy z mięsa. Zjadamy siebie i zjadamy siebie nawzajem. Jemy mięso wstydząc się za nie i jemy mięso bezwstydnie. Jemy mięso, gdy jedzenie mięsa nas brzydzi, wtedy jemy je jeszcze zachłanniej.
Pamiętam - tęskniłem za mięsem. Mięso było na kartki. Mięso było spod lady. Politechnik to schab. Wątróbka to Poradnik speleologiczny.
Tyrani nie jedli mięsa, żeby jeść mięso bardziej.
Ofiara składa się z mięsa. Komunia składa się z mięsa. Odkupienie składa się z mięsa.
Czy po śmierci będziemy jeść mięso? Czy po śmierci będziemy tęsknić za mięsem? Czy mięso jest jedyną rzeczywistością, w jakiej możemy istnieć?
Mięso jak mantra. Mięso jak litania. Mięso odmieniane przez wszystkie przypadki i rzeczywistości języka.
Mięso w myślach, cytatach, definicjach.
Zanim zacznie gnić. Nim się zepsuje. Nim zacznie śmierdzieć. Nim stanie się bezużyteczne. Nim zmartwychwstanie.
Ból z mięsa i rozkosz z mięsa. Życie mięsa i śmierć mięsa.
Mięso jako wielka idea.
Poemat Rafała Gawina jest z mięsa, jest o mięsie, jest mięsem - jedyną dostępną nam rzeczywistością.
Nie wiem, czy to jest wielkie, czy oczywiste, czy jakie. Wiem, że to jest to, co najdroższe i najważniejsze.

Litania do mięsa

Nasz kanibalizm powszedni składa się z mięsa. Jesteśmy z mięsa. Zjadamy siebie i zjadamy siebie nawzajem. Jemy mięso wstydząc się za nie i jemy mięso bezwstydnie. Jemy mięso, gdy jedzenie mięsa nas brzydzi, wtedy jemy je jeszcze zachłanniej.
Pamiętam - tęskniłem za mięsem. Mięso było na kartki. Mięso było spod lady. Politechnik to schab. Wątróbka to...