Najnowsze artykuły
ArtykułyGwiazda Hollywood czyta Tokarczuk, a „Quo vadis” i „Heartstopper” wracają na ekrany
4
Artykuły„Piszę takie powieści, jakie sama chciałabym czytać”: rozmawiamy z Agnieszką Peszek
4
ArtykułyPrzyszłość należy do czytających. Weź udział w konferencji Literacy for Democracy & Business
1
Artykuły„Lata beztroski” – początek sagi o rodzinie Cazaletów, która wciągnie was jak serial „Downton Abbey”
2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2019
2018
2018
2017
2017
2016
2015
2011
2011
2009
2008
Wiersze dla kolegów Rafał Gawin 
Do trzech razy sztuka? Najnowszy tom Gawina jawi mi się jako najlepszy z dotychczasowych. Jak zauważył ktoś wcześniej: dużo tu sucharów, dodam od siebie: dużo gierek językowych, czasem prowadzących donikąd. I oto właśnie Gawinowi chodziło: napisać książkę o środowisku poetyckim i dla środowiska; jego, czasem, pustym językiem, niestroniącym od tandety, maskulinizmu, seksu z NRD-owskich kaset VHS. Gawin zdaje się pisać (i mówić) o upadku środowiska literackiego, kultury, wreszcie poezji językiem tych, którzy za ten upadek - w jakimś sensie odpowiadają? Do przemyślenia.
Wycieczki osobiste/Code of change Rafał Gawin 
Najlepsze wiersze Rafała Gawina to wiersze najkrótsze, gdzie w kilku zdaniach dotyka sedna problemu i ujmuje trafnością spostrzeżeń. Mam tutaj na myśli utwory takie jak: "Giełda papierów wartościowych", "Podróż za jeden uśmiech", "Droga. Duch", "Po tęczy lustra", "Pogotowie", "Kazanie na dole", "Słoneczny patrol". Niestety, zdarza się (w wierszach bardziej "rozbudowanych"),że sens gdzieś ucieka i czytelnik pozostaje ze świetnymi pojedynczymi frazami, które nie składają się w jedną całość. Pozostaje więc życzyć Gawinowi większego skupienia, co nie zmienia jednak faktu, że to tom dobry, zastanawiający.
