Autor chyba miał ambitne założenie, żeby przedstawić nieco odbrązawiający obraz oporu Polaków wobec okupanta (okupantów?). Pierwsze rozdziały sporo obiecywały bo próbowały przedstawić to jak Niemcy starali się "rozpracowywać" polski ruch oporu. To jest ciekawe, choć może nieco zbyt ogólne. Kolejny rozdział zajmował się polski sądownictwem podziemnym i tu już jest gorzej, bo fragmenty układanki nie bardzo się kleją. Owszem, działały Cywilne i Wojskowe Sądy Specjalne starające się stosować cywilizowane procedury (choć trudno było dać oskarżonym prawo do obrony) ale mowa jest głównie (jedynie) o Warszawie. Natomiast o tym jak to wyglądało w mniejszych ośrodkach, "w terenie", wiadomo już bardzo mało a wiadomo skądinąd, że nie było z tym bardzo dobrze a najbardziej wątpliwymi wyrokami były te wydane w Wilnie na Józefa Mackiewicza (nie wykonano go) i na Teodora Bujnickiego (za pierwszym razem egzekutor odmówił wykonana a zabito go dopiero po wkroczeniu Armii Czerwonej). Nie kleją się również liczby wyroków: jeśli WSS w Warszawie wydał przez 5 lat około 50 wyroków śmierci to jak to jest, że oddziały egzekucyjne "miały pełne ręce roboty"? Nie wiadomo też nic o wyrokach śmierci wydawanych i wykonywanych przez inne od "oficjalnych" sądy, np. przez NSZ a z innych źródeł wiemy, że było ich trochę a najgłośniejsza (i najbardziej wątpliwa) sprawa dotyczyła wyroku na Widerszala i Makowieckiego. Z całą pewnością inne organizacje i komórki wydawały i wykonywały swoje wyroki a nic tu o tym nie ma.

Jednak najsłabiej jest w końcowych rozdziałach mówiących o przykładach kolaboracji i zdrady. Praktycznie mowa tu raptem o kilku przypadkach ze szczególnym uwzględnieniem Kalksteina i jego żony. To jest oczywiście ciekawa i ważna sprawa, ale bardzo wyjątkowa, niewiele wnosząca do sprawy poza pokazaniem kompletnej nieudolności polskiego kontrwywiadu. Natomiast nic się nie dowiemy o takiej najpowszechniejszej kolaboracji, czyli o donosach, szmalcownictwie i pracy dla Niemieckiej armii (moja babcia szyła bury dla lotników - była to kolaboracja czy nie?).

W tekście pojawia się kilka tytułów, które autor obiecywał napisać. Niektóre z nich wyglądały na obiecujące, np. ta o organizacji "Miecz i Pług", niestety, chyba one nie powstały.

Ambitne założenie i mogłaby być to wartościowa książka jednak chyba zabrakło energii i researchu i wyszła z tego bardzo popularna pozycja dość bałaganiarska. Szkoda.

Autor chyba miał ambitne założenie, żeby przedstawić nieco odbrązawiający obraz oporu Polaków wobec okupanta (okupantów?). Pierwsze rozdziały sporo obiecywały bo próbowały przedstawić to jak Niemcy starali się "rozpracowywać" polski ruch oporu. To jest ciekawe, choć może nieco zbyt ogólne. Kolejny rozdział zajmował się polski sądownictwem podziemnym i tu już jest gorzej, bo...

Bardzo ważne by od czasu do czasu książki tego typu czytać, by przypomnieć sobie historię polskiego podziemia i docenić wolność którą się dziś cieszymy. Nie jestem w stanie wydać oceny w sprawach merytorycznych, nie jestem historykiem. Książka jest napisana językiem precyzyjnym, autor nie jest wielkim pisarzem i nigdy nie było to jego celem, ale umie przekazać informacje w sposób jasny i klarowny. Umie też zachować obiektywizm, nie wdaje się w żadne dyskusje programowe co do różnych formacji podziemnych. Nawet w kwestii zdrajców i kolaborantów, ktorzy przecież spowodowali śmierć wielu osób autor zachowuje zimną krew, czasami tylko kwituje sprawy kilkoma dosadnymi słowami. Książka z pewnością poszerzyła moją wiedzę historyczną w wielu sprawach.

Bardzo ważne by od czasu do czasu książki tego typu czytać, by przypomnieć sobie historię polskiego podziemia i docenić wolność którą się dziś cieszymy. Nie jestem w stanie wydać oceny w sprawach merytorycznych, nie jestem historykiem. Książka jest napisana językiem precyzyjnym, autor nie jest wielkim pisarzem i nigdy nie było to jego celem, ale umie przekazać informacje w...

Książka na raz, na poziomie pracy magisterskiej lub doktorskiej. Nie jest to powieść, zatem jeśli szukasz rozrywki na weekend, poszukaj czegoś innego. Jeśli zupełnie nie znasz tematu i chcesz się czegoś dowiedzieć, może być.

Książka na raz, na poziomie pracy magisterskiej lub doktorskiej. Nie jest to powieść, zatem jeśli szukasz rozrywki na weekend, poszukaj czegoś innego. Jeśli zupełnie nie znasz tematu i chcesz się czegoś dowiedzieć, może być.

W sumie zawód miało być ciekawie, a było szybko,łatwo i nieprzyjemnie. Za wiele wątków niedokończonych, liźniętych. Każda z tych dramatycznych historii to fabuła na film, książkę a nie na wzmiankę.

W sumie zawód miało być ciekawie, a było szybko,łatwo i nieprzyjemnie. Za wiele wątków niedokończonych, liźniętych. Każda z tych dramatycznych historii to fabuła na film, książkę a nie na wzmiankę.

Zasadniczo dla osób zainteresowanych tematem i historią jest to książka "na raz". Liczne fotografie na szczęście nieco odrywają czytelnika od ciągłego przypominania sobie licznych skrótów zastosowanych w publikacji. Na plus można przytoczyć również indeks osób, ktorych niechlubne dokonania są wymienione na końcu książki. Polecam wszystkim tym, którym wydaje się, że Polacy byli w czasie wojny zupełnie bez winy.

Zasadniczo dla osób zainteresowanych tematem i historią jest to książka "na raz". Liczne fotografie na szczęście nieco odrywają czytelnika od ciągłego przypominania sobie licznych skrótów zastosowanych w publikacji. Na plus można przytoczyć również indeks osób, ktorych niechlubne dokonania są wymienione na końcu książki. Polecam wszystkim tym, którym wydaje się, że Polacy...

Od razu uprzedzam, że nie oceniam merytoryk. Nie posiadam wystarczającej wiedzy i po prostu nie czuję się kompetentna. To, co jednak mogę zrobić, to napisać nieco o tym, jaka ta książka jest.

A jest… no cóż. Ciężka.

W życiu prywatnym wielokrotnie musiałam przedzierać się przez książki naukowe, i dokładnie taki rodzaj, wątpliwej rozrywki dostajemy. Próbowano przekształcić czyjąś pracę magisterską w bardziej zjadliwą dla przeciętnego czytającego, ale niestety redakcja poległa na tym polu całkowicie. Jesteśmy zmuszeni do brnięcia przez góry faktów, dat, nazwisk i nazw jednostek militarnych AK, a wszystko najczęściej podane jest jednocześnie. Kończy się to prześlizgiwaniem wzrokiem po takiej ścianie tekstu i absolutnym brakiem przyswajania jakiejkolwiek wiedzy.

Wydaje mi się, że książka zyskałaby, gdyby po prostu nie zalewano czytelnika taką falą informacji.
Dalsza część recenzji tutaj: https://popbookownik.pl/nie-tylko-heroiczna-walka-zdrajcy-donosiciele-konfidenci-w-okupowanej-polsce-1939-1945-recenzja-ksiazki/

Od razu uprzedzam, że nie oceniam merytoryk. Nie posiadam wystarczającej wiedzy i po prostu nie czuję się kompetentna. To, co jednak mogę zrobić, to napisać nieco o tym, jaka ta książka jest.

A jest… no cóż. Ciężka.

W życiu prywatnym wielokrotnie musiałam przedzierać się przez książki naukowe, i dokładnie taki rodzaj, wątpliwej rozrywki dostajemy. Próbowano przekształcić...