Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powinnam była wiedzieć, po moich poprzednich spotkaniach z książkami Cherezińskiej, że my się po prostu nigdy nie polubimy. Ale jak to mówią, do czterech razy sztuka. No i mam co chciałam.
"Saga Sigrun" była dla mnie bardzo trudnym doświadczeniem feminizmu w krzywym zwierciadle, takiego co na sztandary, ale w zaciszu domowym to cichutko nad tym grobem. W "Sydonii" mam wrażenie jest jeszcze gorzej.
I nie dlatego, że główna bohaterka jest niedającą się polubić kobietą (zresztą żyjącą 400 lat temu na Pomorzu). I nawet nie dlatego, że w tej książce nie ma nikogo komu można kibicować, o pałaniu sympatią nawet nie myślę.
Wszystko to można zrozumieć i dać się temu porwać, w końcu to powieść oparta na faktach i dokumentach z epoki, gdyby tylko w tej powieści było COŚ. Cokolwiek. A dostajemy obszerną, beletryzowaną biografię, która gdyby nie legenda samej Sydonii von Bork, byłaby nie do przeczytania. Rzeczy się dzieją, bohaterowie żyją, czas mija, ludzie umierają.
I tak przez prawie 600 stron. Z ręką na sercu przez prawie 500 zastanawiałam się po co tak książka powstała.
Okropnie zmarnowany potencjał. Można by wyciąć połowę, i na bogów, książka nic by nie straciła.

Powinnam była wiedzieć, po moich poprzednich spotkaniach z książkami Cherezińskiej, że my się po prostu nigdy nie polubimy. Ale jak to mówią, do czterech razy sztuka. No i mam co chciałam.
"Saga Sigrun" była dla mnie bardzo trudnym doświadczeniem feminizmu w krzywym zwierciadle, takiego co na sztandary, ale w zaciszu domowym to cichutko nad tym grobem. W "Sydonii" mam...

No trochę mam problem z tą książką. Jest kolejną w serii audiobooków, które pochłonęłam od stycznia, więc może to kwestia odbioru, ale "im dalej w las tym więcej drzew". Zaczęło się fantastycznie, bardzo wciągająca historia, a potem dotarłam do opowieści o kucharzach Fidela i przytłoczył mnie chaos. Z jednej strony domyślam się, że to zamysł pisarza, ze względu na trudnośc rozmowy z jednym z bohaterów, ale z drugiej... ech, no trochę się tym Fidelem umęczyłam.

No trochę mam problem z tą książką. Jest kolejną w serii audiobooków, które pochłonęłam od stycznia, więc może to kwestia odbioru, ale "im dalej w las tym więcej drzew". Zaczęło się fantastycznie, bardzo wciągająca historia, a potem dotarłam do opowieści o kucharzach Fidela i przytłoczył mnie chaos. Z jednej strony domyślam się, że to zamysł pisarza, ze względu na trudnośc...

Bardzo "ciężka" książka. Niby wiedziałam na co się piszę, w końcu czytałam "Króla". Tym razem zamiast czytać słuchałam audiobooka i wydawało mi się jakby mnie ktoś ciągle kopał w wątrobę, a ostatnia scena wydusiła ze mnie morze łez. Okrutna, realistyczna do bólu, bardzo, bardzo dobra.

Bardzo "ciężka" książka. Niby wiedziałam na co się piszę, w końcu czytałam "Króla". Tym razem zamiast czytać słuchałam audiobooka i wydawało mi się jakby mnie ktoś ciągle kopał w wątrobę, a ostatnia scena wydusiła ze mnie morze łez. Okrutna, realistyczna do bólu, bardzo, bardzo dobra.