Mało jest w treści zgłębienia tematu a więcej bezsensownych wstawek autorki o jej życiu osobistym....nie polecam

Mało jest w treści zgłębienia tematu a więcej bezsensownych wstawek autorki o jej życiu osobistym....nie polecam

Reportaż czytało się szybko i z wielkim zaciekawieniem, ale - nie jest to stricte opowieść o kobietach z sekty Mansona. Czasami miałam wrażenie, że to sławetne morderstwo było tylko tłem dla osobistych wynurzeń autorki na temat jej ewidentnie nieprzepracowanego żydowskiego pochodzenia i innych przeżyć.
Dużo też było o Milgramie i Zimbardo - eksperymenty przeze mnie zbadane wzdłuż i wszerz swego czasu, więc niczego nowego się nie dowiedziałam. Niemniej asumpt niezły, aby bliżej się przyjrzeć tej sprawie. 12 lat temu obejrzałam film Helter Skelter, ale z zaciekawieniem przeczytam coś jeszcze o tej sekcie.

Reportaż czytało się szybko i z wielkim zaciekawieniem, ale - nie jest to stricte opowieść o kobietach z sekty Mansona. Czasami miałam wrażenie, że to sławetne morderstwo było tylko tłem dla osobistych wynurzeń autorki na temat jej ewidentnie nieprzepracowanego żydowskiego pochodzenia i innych przeżyć.
Dużo też było o Milgramie i Zimbardo - eksperymenty przeze mnie zbadane...

Kompletne rozczarowanie! Miałam nadzieję na ciekawy reportaż o znanej wszystkim, głośnej sprawie Tate-LaBianca, tym ciekawszy, że miał traktować o kobietach Mansona, a nie samym Mansonie, o którym powiedziano i napisano już tak wiele. Autorka ponad 20 lat spotykała się z dwiema głównymi sprawczyniami - Pat i Leslie i przeprowadziła z nimi szereg rozmów, wydaje się więc, że mogła opowiedzieć nam naprawdę fascynującą historię, tymczasem dostajemy wspominki z jej lat młodości - absurdalną opowieść o jej licealnym chłopaku, która niejako ma ukazywać, że w określonych warunkach każda kobieta jest w stanie podporządkować się ukochanemu mężczyźnie. Dużo tutaj randomowych teorii psychologicznych, wybieranych wg dziwnego klucza, ale jako zupełnie niepoważne odbieram te wszystko usilne analogie zbrodnii Masona do ISIS, hitlerowskich Niemiec, Rwandy i czego tam jeszcze. Absolutnie nieporozumienie i zmarnowany temat.

Kompletne rozczarowanie! Miałam nadzieję na ciekawy reportaż o znanej wszystkim, głośnej sprawie Tate-LaBianca, tym ciekawszy, że miał traktować o kobietach Mansona, a nie samym Mansonie, o którym powiedziano i napisano już tak wiele. Autorka ponad 20 lat spotykała się z dwiema głównymi sprawczyniami - Pat i Leslie i przeprowadziła z nimi szereg rozmów, wydaje się więc, że...

Niełatwo mi oceniać tą książkę. Gdyby to była praca szkolno-akademicka zostałaby pewnie z góry zdyskwalifikowana ze względu na rozmijanie się z głównym tematem. Autorka bowiem wykorzystuje wątek Leslie i Pat z "Rodziny", aby opowiedzieć swoją własną historię. Nie mogę jej do końca za to winić, gdyż daje się wyczuć jak ważne jest to dla samej autorki. Żal mam chyba bardziej do jej redaktora, który nie zwrócił jej uwagę na to, aby wątek autobiograficzny nie przysłonił głównego tematu.
W zasadzie to jest główny problem tej pozycji, gdyż rozmowy z Leslie i Pat przewijają się przez całość książki, jednak są one przykryte nieinteresującymi (przynajmniej dla mnie) wspomnieniami autorki. Użyty język jest prosty, jednak niektóre rzeczy są powtarzane po trzykroć przez co odnosi się wrażenie, że czytelnik nie jest traktowany do końca poważnie. Cóż, bywają i takie książki, ale dzięki nim można bardziej docenić kolejne.

Niełatwo mi oceniać tą książkę. Gdyby to była praca szkolno-akademicka zostałaby pewnie z góry zdyskwalifikowana ze względu na rozmijanie się z głównym tematem. Autorka bowiem wykorzystuje wątek Leslie i Pat z "Rodziny", aby opowiedzieć swoją własną historię. Nie mogę jej do końca za to winić, gdyż daje się wyczuć jak ważne jest to dla samej autorki. Żal mam chyba bardziej...

Książka o kobietach Mansona nie jest.. o kobietach Mansona. Stanowią one jedynie tło dla autorki do rozwodzenia się nad swoim (ćwierć)żydowskim pochodzeniem, bratem w więzieniu i swoim dzieciństwem/wspomnieniami. Całość zakropiona jest urywkami informacji o innych kobietach, które popełniły ciężkie zbrodnie. Autorka nawiązuje również do badań z zakresu psychologii, które mają potwierdzać jej opinię na temat Leslie van Houten i Pat Krenwinkel. Dodatek stanowią wzmianki o rozmowach z bohaterkami książki, niekiedy ich bliskimi.
W zasadzie trudno określić o czym faktycznie jest ta książka. Nie dowiedziałam się z niej kompletnie nic. Ani dogłębnej analizy psychologicznej, ani rozbudowanych wywiadów, ani porządnego opisu historii tych kobiet. Jedynie prywatne wycieczki i przemyślenia autorki.

Książka o kobietach Mansona nie jest.. o kobietach Mansona. Stanowią one jedynie tło dla autorki do rozwodzenia się nad swoim (ćwierć)żydowskim pochodzeniem, bratem w więzieniu i swoim dzieciństwem/wspomnieniami. Całość zakropiona jest urywkami informacji o innych kobietach, które popełniły ciężkie zbrodnie. Autorka nawiązuje również do badań z zakresu psychologii, które...

Trudno się czyta. Autorka cały czas odbiega od tematu przewodniego książki. Więcej jest o niej samej niż o tytułowych kobietach Mansona. Dodatkowo przez całą książkę przewija się nieudana próba usprawiedliwienia, wytłumaczenia zbrodni.

Trudno się czyta. Autorka cały czas odbiega od tematu przewodniego książki. Więcej jest o niej samej niż o tytułowych kobietach Mansona. Dodatkowo przez całą książkę przewija się nieudana próba usprawiedliwienia, wytłumaczenia zbrodni.

Zdecydowałam się przeczytać tą książkę dlatego, że od dłuższego czasu interesowała mnie sprawa Mansona. Myślałam, że poznam w tej lekturze odczucia, sposób myślenia i motywy zbrodni. I przyznaje poznałam je w jakimś stopniu.
Jednakże książka ta ma wiele minusów i mimo, że czyta się ją nawet szybko, to od połowy lektury zmuszałam się do czytania jej dalej. W e-booku znalazłam 3 błędy, głównie były to interpunkcyjne, ale to tylko małe spostrzeżenie.
Ogromnie zniechęcało mnie wrzucanie życia prywatnego autorki dosłownie w co drugim rozdziale. A przez jej życie prywatne bardzo przebijał się temat Żydów i ich sytuacji. Rozumiem, że dla autorki te aspekty jej życia są ważne, ale czytelnik chce poznać historię kobiet, które były pod wpływem Mansona, a nie jej przeżyć co do swojej żydowskiej krwi. Przez te rozdziały przechodziło się trochę na siłę. Przebijała mi się tutaj też lekka obsesja na punkcie samego Mansona jak i chęć wybielenia wizerunku Leslie Van Houten oraz Patricia Krenwinkel, mimo popełnionych przez nich zbrodni. Uważam jednak, że obie kobiety zasłużyły na jakiś procent przebaczenia i opisywana przez autorkę ich resocjalizacja przyniosła im dużo dobrego.
Nie uważam, że książka jest zła, bo przybliża nam to co się działo w Rodzinie Mansona i to jak ów człowiek wyprał tym młodym ludziom mózgi. Jednak nie zasługuje ona moim zdaniem na wyższą ocenę.

Zdecydowałam się przeczytać tą książkę dlatego, że od dłuższego czasu interesowała mnie sprawa Mansona. Myślałam, że poznam w tej lekturze odczucia, sposób myślenia i motywy zbrodni. I przyznaje poznałam je w jakimś stopniu.
Jednakże książka ta ma wiele minusów i mimo, że czyta się ją nawet szybko, to od połowy lektury zmuszałam się do czytania jej dalej. W e-booku...

Na pewno nie można powiedzieć, że książkę się źle czyta ale czegoś mi brakowało. Myślałam ze będzie to nieco głębsza analiza, może przytoczenie rozmów, opinii biegłych lub mów sądowych… tego nie było oprócz nielicznych momentów. Nie dowiedziałam się niestety niczego nowego.

Na pewno nie można powiedzieć, że książkę się źle czyta ale czegoś mi brakowało. Myślałam ze będzie to nieco głębsza analiza, może przytoczenie rozmów, opinii biegłych lub mów sądowych… tego nie było oprócz nielicznych momentów. Nie dowiedziałam się niestety niczego nowego.

Autorka zamiast o kobietach pisze najwięcej o sobie.

Autorka zamiast o kobietach pisze najwięcej o sobie.

Miałam ogromne oczekiwania względem tego dzieła. Tematyka którą porusza od niedawna była bardziej popularna. Choć trzeba przyznać, że pamięć o zbrodniach Mansona nigdy nie minęła. Nikki Meredith postanowiła skupić na kobietach, które brały w nich udział. Szukała odpowiedzi na pytanie: dlaczego dobrze urodzone panny, które miały ciekawą perspektywę na życie skończyły w więzieniu.

Zamysł był świetny. Kto z nas nie chciałby zanurzyć się w psychice przestępcy. Poznać motywów, odczuć. Mroczna strona życia od zawsze intrygowała. Szczególnie, że zło spotykamy codziennie. W mniejszym lub większym zakresie.

Dlaczego tak niska ocena? Autorka nie potrafiła wyciągnąć z tej historii tego co najlepsze. Skupiła się za to na swoich przemyśleniach, wspomnieniach i odczuciach dotyczących jej życia. Nie tego oczekiwałam, nie to mi obiecywano. Szczerze mówiąc jej historia zupełnie mnie nie interesowała. Dlaczego zamiast obiecanej historii kobiet morderczyń dostaję opowieść przeciętnej Amerykanki o żydowskich korzeniach? Podkreślam pochodzenie autorki albowiem sama na tym się skupia przez ogromną część reportażu.

Opowieść prowadzona nie na temat irytuje, ale i nudzi. Ciężko było przez to przebrnąć. Kobieta, która rozmawiała z bohaterkami reportażu godzinami (ba nawiązała z nimi relacje towarzyskie) zupełnie je pomija i skupia się na sobie. Nie tędy droga.

Jako czytelnik czuję się oszukana. Nieładnym jest chwytanie się modnego tematu, by mówić o czymś zgoła odmiennym. "Ludzkie potwory. Kobiety Mansona i banalność zła." czytałam kilka tygodni. Czuję, że to czas zmarnowany. O wiele lepiej radziłam sobie czytając dostępne w Internecie artykuły. Odczuwam też, że autorka zmarnowała lata. Spłodziła coś słabego, co zawodzi czytelników. Czy o to jej chodziło? Zapewne nie.

Osobiście, gdy zobaczę pozycję napisaną przez nią - mimo chwytliwego opisu i ciekawej tematyki nie wiem czy zaryzykuję. Za bardzo cenię swój czas. Mam też szacunek to zachowania tematu. Są lepsze pozycje na temat psychiki ludzi i zbrodni. Warto po nie sięgnąć, a nie po taką wydmuszkę.

Miałam ogromne oczekiwania względem tego dzieła. Tematyka którą porusza od niedawna była bardziej popularna. Choć trzeba przyznać, że pamięć o zbrodniach Mansona nigdy nie minęła. Nikki Meredith postanowiła skupić na kobietach, które brały w nich udział. Szukała odpowiedzi na pytanie: dlaczego dobrze urodzone panny, które miały ciekawą perspektywę na życie skończyły w...