Piękna historia. Opowiada o wspomnieniach starszej kobiety, artystki, z czasów kiedy była kilkuletnią dziewczynką. Dotyczą one przesiedlenia z podola podczas wojny. Historia jej rodziny, tego jak odnajdują się w tym brutalnym świecie wojennym, czas ciężkiej i długiej podróży w pociągu, a w końcu sam procek aklimatyzowania się w nowym miejscu, nowym domu. Odnajdowanie się w tych trudnych wydarzeniach, które miały miejsce.

Piękna historia. Opowiada o wspomnieniach starszej kobiety, artystki, z czasów kiedy była kilkuletnią dziewczynką. Dotyczą one przesiedlenia z podola podczas wojny. Historia jej rodziny, tego jak odnajdują się w tym brutalnym świecie wojennym, czas ciężkiej i długiej podróży w pociągu, a w końcu sam procek aklimatyzowania się w nowym miejscu, nowym domu. Odnajdowanie się w...

Historia przesiedlonych z podolskiej wsi do Wrocławia zebrana we wspomnieniach dziewczynki, małej Romy, późniejszej artystki.
Warto przeczytać, żeby odczuć, czy też spróbować odczuć, poniewierkę, opuszczenie, ale również nadzieję i solidarność ludzi, którzy tracą wszystko i muszą budować życie na nowo wśród swoich i nieswoich.

Historia przesiedlonych z podolskiej wsi do Wrocławia zebrana we wspomnieniach dziewczynki, małej Romy, późniejszej artystki.
Warto przeczytać, żeby odczuć, czy też spróbować odczuć, poniewierkę, opuszczenie, ale również nadzieję i solidarność ludzi, którzy tracą wszystko i muszą budować życie na nowo wśród swoich i nieswoich.

Iwona Żytkowiak znów niezawodna. Solidna dawka dobrej liaratury.

Iwona Żytkowiak znów niezawodna. Solidna dawka dobrej liaratury.

Odkładam książkę „Zamknij oczy” Iwony Żytkowiak. To już koniec tej opowieści.
Jak mam wyrazić swój zachwyt? Nasuwają mi się słowa…piękna, nostalgiczna, poruszająca, emocjonalna.
To historia autentyczna, smutna, opowiadająca o ciężkim życiu i mało łaskawym losie ludności podolskiej zmuszonej do repatriacji.
Oczami wyobraźni nadal widzę wrażliwą siedmioletnią Romę i jej starszego brata Jureczka. Dwunastoletniego chłopca, który niespodziewanie dla samego siebie zbyt szybko musiał stać się mężczyzną. Ich ojca wbrew wszystkiemu wierzącego, że jeszcze będzie dobrze. Widzę kobietę, choć młodą, umęczoną życiem, pełną żalu do losu, do męża, że nie potrafi uchronić przed wojną ani jej ani dzieci. Dobrego przecież, zaradnego, dbającego o rodzinę choć w przeciwieństwie do niej samej wierzącego, że zły los ich oszczędzi.

„Po okupacji sowieckiej, później niemieckiej zaczął się czas ciemiężenia ze strony Ukraińców, a potem znowu Sowietów.”

Ludzie zamieszkujący Podole żyli w wielkim strachu. Nikt nie czuł się bezpieczny we własnym domu. Nasłuchiwano kroków, głosów. Szeptano, że banderowcy mordują okrutnie. Sama śmierć im nie wystarczy. Nie oszczędzają ani kobiet, ani dzieci. Trwają wywózki.
Rodzina Józefczuków nie ma wyjścia. Trzeba wszystko zostawić. Wszystko? Dom, bez dachu przecież. Co się da pakują w zbite naprędce skrzynie. Dobytek skromny, ale przecież nie wiadomo co ich czeka. Jak długo będą w podróży. Wreszcie tam, gdzie przyjdzie im osiąść nie wiadomo co zastaną.
„Zamknij oczy” Iwony Żytkowiak to historia Romany Kaszczyc, poetki, malarki, pisarki, animatorki życia teatralnego, ceramiczki, dziennikarki. „Barlinecka Roma” urodziła się na Kresach Wschodnich, na Podolu. W 1945 roku jako siedmioletnia dziewczynka na skutek repatriacji zamieszkała wraz rodzicami i rodzeństwem we Wrocławiu. W mieście pełnym gruzów, nie do końca opustoszałych domów należących wcześniej do niemieckich rodzin. Rodzin, które też tak jak rodzina Romy zmuszeni byli porzucać swoje domy, swój dobytek. Nie wszystko przecież dało się zabrać.
Jako studentka występowała z teatrem poezji w Barlinku. Dorosła Roma odnalazła w tej niewielkiej miejscowości swoje miejsce. Miejsce podobne do tego na Podolu.
Iwona Żytkowiak miała zamiar napisać zbeletryzowaną biografię Romany Kaszczyc, artystki znanej nie tylko w Polsce, ale i w Niemczech, Szwecji, Francji. Jak pisze autorka nie chciała się jednak skupiać na karierze Romy. Czy spotykając się z bohaterką tej książki mogła się spodziewać, że historia życia Romy nie zostanie opowiedziana do końca?
Romana Kaszczyc po długiej i ciężkiej chorobie zmarła 22 maja 2016 roku.
Iwona Żytkowiak w książce „Zamknij oczy” napisała, jak sama mówi to co się dało. Nadzwyczaj obrazowo ukazała trudne dzieciństwo Romy oraz bolesne losy jej rodziny.
Opowieść przejmująca i chwytająca za serce. Zresztą to nie tylko opowieść o życiu kilkuletniej Romy wyrwanej z miejsca zabranego jej przez wojnę. To również historia spotkań autorki i bohaterki jej książki. Historia przyjaźni między tymi dwiema kobietami. Z pewnością przyjaźni niezwykłej. Wyczuwa się ją w każdym zdaniu.
„Zamknij oczy” Iwony Żytkowiak to wybitna proza. Literatura piękna w każdym słowie. Urzeka nie tylko autentyczną historią, ale też sposobem narracji i pięknem języka. Takie książki warto czytać. Dla takich warto poświęcać swój czas. Są nie do zapomnienia.
Odkładam książkę, przeczytaną książkę. Wciąż jednak nie mogę rozstać się z jej bohaterką. Wiem, że w moich myślach tak Roma jak i jej najbliżsi pozostaną na długo. Chciałabym ją przytulić. Chciałabym też przytulić autorkę książki.
„Zamknij oczy” Iwony Żytkowiak GORĄCO POLECAM!

Odkładam książkę „Zamknij oczy” Iwony Żytkowiak. To już koniec tej opowieści.
Jak mam wyrazić swój zachwyt? Nasuwają mi się słowa…piękna, nostalgiczna, poruszająca, emocjonalna.
To historia autentyczna, smutna, opowiadająca o ciężkim życiu i mało łaskawym losie ludności podolskiej zmuszonej do repatriacji.
Oczami wyobraźni nadal widzę wrażliwą siedmioletnią Romę i jej ...