dziwna sprawa, wydaje mi się, że ta książka nigdy nie została przetłumaczona na polski i że w ogóle jej polskie wydanie nie istnieje, nie wiem jakim cudem tu się znalazła i kto ją tu wsadził. To chyba jakaś internetowa ściema.

Niemniej oryginalna francuska powieść faktycznie wyszła (1920) i dobrze się sprzedawała, jak większość powieści Benoit. Jakby tak liczyć na sztuki, to był chyba najbardziej poczytny francuski autor XX wieku, niech się schowają Camus, Sartre czy Houellebecq.

Powieść jest w typowym stylu Benoit: dobre przygotowanie i osadzenie historiograficzne, szybka akcja, nieskomplikowana psychologia, tradycjonalistyczny przekaz (w wydaniu francuskim: legitymistyczno-konserwatywny).

Oczywiście dziś nie ma co czytać. Bariera konwencji jest nie do przebycia (ja czytałem oryginał francuski),praktycznie odkładamy po 10 stronach.

Polecam tylko czytelnikom, zainteresowanym tropieniem epigońskich przejawów tradycjonalizmu w literaturze europejskiej. Reszty nie weźmie, nawet sensacyjna akcja jest do bólu przewidywalna. Niemniej warto przeczytać ze względu na postać Benoit. Jak myślimy o wielkiej literaturze europejskiej XX wieku to chodzą nam przed oczami nazwiska typu Mann, Camus itepe. Tymczasem jeśli patrzeć po nakładach, to Mann i Camus są gdzieś w trzeciej dziesiątce. W pierwszej jest Benoit.

Aha, i zapomniałem napisać o co w ogóle chodzi. Akcja dzieje się w Hiszpanii w okresie 3. wojny karlistowskiej (1872-1876). Waleczni karliści w imię króla i Matki Boskiej walczą i umierają pod kulami/ciosami bezbożnego liberalizmu.

dziwna sprawa, wydaje mi się, że ta książka nigdy nie została przetłumaczona na polski i że w ogóle jej polskie wydanie nie istnieje, nie wiem jakim cudem tu się znalazła i kto ją tu wsadził. To chyba jakaś internetowa ściema.

Niemniej oryginalna francuska powieść faktycznie wyszła (1920) i dobrze się sprzedawała, jak większość powieści Benoit. Jakby tak liczyć na sztuki,...