Gorąco polecam tę publikację każdemu, kto chce dowiedzieć się nieco o tym czym jest nauka jako taka i jaki jest tak naprawdę sens nauki jako metody poznania. Pod tym kątem polecam przede wszystkim drugą i trzecią część książki, które dotyczą kolejno społecznego postrzegania nauki (a także patologii we współczesnej nauce) i natury naukowości, chociaż w obu tych częściach autor dochodzi do ważnego wniosku, że nauka jest w dużej mierze specyficznym zjawiskiem społecznym kreującym pewien system wartości oraz zjawiskiem znacząco oddziałującym na społeczeństwo na różnych płaszczyznach. Autor krytykuje też współczesną koncepcję "uniwersytetu przedsiębiorczego" jako koncepcję nie sprzyjającą tworzeniu nauki w tradycyjnym rozumieniu. Pierwsza część książki natomiast skupia się typowo na problematyce naukowości prawa - z tego też powodu ta część książki może być mało interesująca dla kogoś kto prawem się nie interesuje, aczkolwiek autor poczynił tu ważną refleksję na temat tego, że prawo podobnie jak i medycyna to bardzo specyficzne dziedziny wiedzy, odznaczające się koniecznością korzystania w praktyce zawodowej z teoretycznej wiedzy, ale też i oglądu etycznego, zaliczając tym samym te dwie dziedziny do arystotelesowskiej kategorii phronesis.

Gorąco polecam tę publikację każdemu, kto chce dowiedzieć się nieco o tym czym jest nauka jako taka i jaki jest tak naprawdę sens nauki jako metody poznania. Pod tym kątem polecam przede wszystkim drugą i trzecią część książki, które dotyczą kolejno społecznego postrzegania nauki (a także patologii we współczesnej nauce) i natury naukowości, chociaż w obu tych częściach...