Buntowniczka

Książka jest napisana poprawnie, jest dama i dżentelmen, jest XIX wiek , Anglia i tak dalej. Wszelkie prawidła romansu historycznego są zachowane, brakuje tylko magii pomiędzy bohaterami i tego szczególnego efektu wow ,który towarzyszy książkom pani Kleypas. Moim zdaniem najsłabsza z dotychczas przeczytanych.

Książka jest napisana poprawnie, jest dama i dżentelmen, jest XIX wiek , Anglia i tak dalej. Wszelkie prawidła romansu historycznego są zachowane, brakuje tylko magii pomiędzy bohaterami i tego szczególnego efektu wow ,który towarzyszy książkom pani Kleypas. Moim zdaniem najsłabsza z dotychczas przeczytanych.

Pokaż mimo to

Jeszcze lepsza historia niż w poprzednim tomie

Jeszcze lepsza historia niż w poprzednim tomie

Pokaż mimo to

Lisa Kleypas ma wyjątkowy talent do pisania o głębokich pasjach i uczuciach. Kiedy czytałam Norę Roberts, miałam przeciwne wrażenie - jakby łączenie się dusz za pomocą ciał streściła do krótkiej kopulacji. Buntowniczka pokazuje ciekawy kontrast zakochanych - z jednej strony silny ciemnowłosy mężczyzna i wrażliwa, inteligentna kobieta. Jak dla mnie co najmniej 9

Lisa Kleypas ma wyjątkowy talent do pisania o głębokich pasjach i uczuciach. Kiedy czytałam Norę Roberts, miałam przeciwne wrażenie - jakby łączenie się dusz za pomocą ciał streściła do krótkiej kopulacji. Buntowniczka pokazuje ciekawy kontrast zakochanych - z jednej strony silny ciemnowłosy mężczyzna i wrażliwa, inteligentna kobieta. Jak dla mnie co najmniej 9

Pokaż mimo to

Lubię tę autorkę i to kolejna książka, która mnie w tym utwierdza. Ciekawa postać Rhysa i Helen również interesująca, aczkolwiek chyba zbyt dużo wątków naraz (komplikujących związek oczywiście) w drugiej części książki. Za to dialogi prześwietne, jak zawsze!

Lubię tę autorkę i to kolejna książka, która mnie w tym utwierdza. Ciekawa postać Rhysa i Helen również interesująca, aczkolwiek chyba zbyt dużo wątków naraz (komplikujących związek oczywiście) w drugiej części książki. Za to dialogi prześwietne, jak zawsze!

Pokaż mimo to

Książka podobna do innych w tej kategorii. Mamy damę i dżentelmena. Ona niby grzeczna cicha i ułożona, on budzący grozę przedsiębiorca. Poza tym, że historia obsadzona w Anglii i Walii w XIX w. to z historią nie ma wiele wspólnego. Autora wiele poświeciła na historię ubioru - i tu faktycznie się postarała. Sama historia zakochanych jak to bywa w tego typu opowieściach nieco sielankowa ale o to w nich chodzi. Polecam jako lekką i fajną książkę szybko się czyta - na jedno popołudnie.
W poprzedniej części poznaliśmy historie rodziny oraz wdowy po najstarszym synu w tej części poznajemy historię miłosną najstarszej z sióstr - Heleny.

Książka podobna do innych w tej kategorii. Mamy damę i dżentelmena. Ona niby grzeczna cicha i ułożona, on budzący grozę przedsiębiorca. Poza tym, że historia obsadzona w Anglii i Walii w XIX w. to z historią nie ma wiele wspólnego. Autora wiele poświeciła na historię ubioru - i tu faktycznie się postarała. Sama historia zakochanych jak to bywa w tego typu opowieściach...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wielkie rozczarowanie.
Po pierwszym tomie (dość słabym) serii Ravenels z niecierpliwością czekałam na tom o Helen i Rhysie - postaciach od początku dość dobrze scharakteryzowanych i ciekawych.
Niestety w "Buntowniczce" ktoś ich charakterystykę zbyt "pogłębił" i wypaczył, a w rezultacie dostaliśmy "gniotka" dla spragnionych głębszych wzruszeń i seksu kobiet.

Miałam wielki plan wyszczególnić wszystkie potknięcia tego tomu, ale już nawet na to sił nie mam - szkoda czasu.

Wielkie rozczarowanie.
Po pierwszym tomie (dość słabym) serii Ravenels z niecierpliwością czekałam na tom o Helen i Rhysie - postaciach od początku dość dobrze scharakteryzowanych i ciekawych.
Niestety w "Buntowniczce" ktoś ich charakterystykę zbyt "pogłębił" i wypaczył, a w rezultacie dostaliśmy "gniotka" dla spragnionych głębszych wzruszeń i seksu kobiet.

Miałam wielki...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Może nie jestem obiektywna co do książek Pani Kleypas, bo uwielbiam je wszystkie, nawet te których jeszcze nie przeczytałam ;), ale nic na to nie poradzę.
Łatwo, szybko (co nie zawsze jest dobre) i przyjemnie.

Może nie jestem obiektywna co do książek Pani Kleypas, bo uwielbiam je wszystkie, nawet te których jeszcze nie przeczytałam ;), ale nic na to nie poradzę.
Łatwo, szybko (co nie zawsze jest dobre) i przyjemnie.

Pokaż mimo to

Bardzo dobrze wykreowani główni bohaterowie. Przyjemnie się czyta

Bardzo dobrze wykreowani główni bohaterowie. Przyjemnie się czyta

Pokaż mimo to

Każdy historyczny cykl Lisy Kleypas winien jest mieć swojego Harry’ego Rutledge’a, czyli człowieka który mały interes przemienia w wielkie i świetnie prosperujące przedsięwzięcie, a przy tym ma tyle kasy, że zawstydziłby samego króla Midasa. Nie inaczej w pierwszym tomie cyklu Rodziny Ravenels został nam przedstawiony Rhys Wintersborne. Enigmatyczny i twardy Walijczyk, właściciel największych na świecie domów towarowych, człowiek który czego się nie dotknie obraca to w złoto w tym przypadku w miliony funtów.
W poprzednim tomie nieporozumienie sprawia, że Wintersborne i najstarsza z sióstr Ravenel lady Helen rozstaja się po dość krótkim i bardzo nieudanym narzeczeństwie. Nieśmiała i delikatna Helen, wychowana w kompletnym odizolowaniu od spraw damsko- męskich płoszy się podczas pocałunku z porywczym Walijczykiem. Jego urażona duma i wyobrażenie, że piękna arystokratka nim gardzi ze względu na pochodzenie i majątek zdobyty siłą własnych rąk, nie pozwala mu zostać.
Ich własny tom zatytułowany Buntowniczka rozpoczyna się w chwili, gdy Helen pod nieobecność kuzyna i jego ukochanej wymyka się do siedziby Wintersborna.
Tam następuje pogodzenie się głównych bohaterów a jako, że Rhys namotał w poprzedniej książce i obraził Kathleen poprzednią a zarazem aktualną hrabinę Treaner, kwestia małżeństwa oddala się, gdyż opiekun Helen kuzyn Devon nigdy nie zgodzi się na jej małżeństwo z magnatem.
Rhys wpada więc na „genialny”pomysł że prześpi się z Helen tylko po to, żeby wymóc na Treanerze rychłą zgodę na zaślubiny.
I to mu genialnie wychodzi bo już pod koniec dnia cnotliwa panna zostaje wydedukowana w sprawach łóżkowych. Rychłego ślubu jednak nie będzie, gdyż na drodze Helen i Rhysa stanie jeszcze kilka mniej lub bardziej kłopotliwych kwestii.Ot, chociażby taka że dziewczyna tak naprawdę nie jest Ravenelówną a jej prawdziwy ojciec, to naczelny wróg Wintersborna.
W tym tomie pojawia się także kleypasowska doktor Quinn czyli Garret Gibson, genialna lekarka wykształcona na paryskiej Sorbonie, której talentu ówczesny świat nie potrafi zaakceptować. Mamy także siostry Helen, bliźniaczki Cassandrę i Pandorę. Pandora rozpoczyna karierę jako autorka gier planszowych o czym szerzej dowiemy się w kolejnym tomie, gdzie partnerować jej będzie St. Vincent. Nie mówię jednak o starym, poczciwym Sebastianie, który dochrapał się pewnie już tytułu księcia, ale o jego synu Gabrielu, który zapewne przejął po tatusiu rozpustną praktykę.
Na koniec powiem tylko tyle, że w tym tomie Kleypas mnie trochę zawiodła. Wolałabym żeby nie skupiała się przy każdym akapicie dotyczącym przymiotów Rhysa że ma wór kasy i w ogóle jaki to on twardy jak skała trzymająca Ekskalibur i mroczny jak noc londyńska w listopadzie, ale żeby dała chłopu się wykazać, bo przez całą część epatował mrokiem, ale średnio to udowadniał. Już Helen mnie mile zaskoczyła, bo z nieśmiałej firany powiewającej jak zawiał wiatr, przerodziła się w buntowniczkę, której przeciwnicy mogą naskoczyć.

Każdy historyczny cykl Lisy Kleypas winien jest mieć swojego Harry’ego Rutledge’a, czyli człowieka który mały interes przemienia w wielkie i świetnie prosperujące przedsięwzięcie, a przy tym ma tyle kasy, że zawstydziłby samego króla Midasa. Nie inaczej w pierwszym tomie cyklu Rodziny Ravenels został nam przedstawiony Rhys Wintersborne. Enigmatyczny i twardy Walijczyk,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę słaba jak na Lisę Kleypas, chociaż czytało mi się to szybko, to całość trochę może być nużąca. Ale na pewno zajrzę do kolejnych tomów, bo lubię tę autorkę.

Trochę słaba jak na Lisę Kleypas, chociaż czytało mi się to szybko, to całość trochę może być nużąca. Ale na pewno zajrzę do kolejnych tomów, bo lubię tę autorkę.

Pokaż mimo to