Buntowniczka

Może nie jestem obiektywna co do książek Pani Kleypas, bo uwielbiam je wszystkie, nawet te których jeszcze nie przeczytałam ;), ale nic na to nie poradzę.
Łatwo, szybko (co nie zawsze jest dobre) i przyjemnie.

Może nie jestem obiektywna co do książek Pani Kleypas, bo uwielbiam je wszystkie, nawet te których jeszcze nie przeczytałam ;), ale nic na to nie poradzę.
Łatwo, szybko (co nie zawsze jest dobre) i przyjemnie.

Pokaż mimo to

Bardzo dobrze wykreowani główni bohaterowie. Przyjemnie się czyta

Bardzo dobrze wykreowani główni bohaterowie. Przyjemnie się czyta

Pokaż mimo to

Każdy historyczny cykl Lisy Kleypas winien jest mieć swojego Harry’ego Rutledge’a, czyli człowieka który mały interes przemienia w wielkie i świetnie prosperujące przedsięwzięcie, a przy tym ma tyle kasy, że zawstydziłby samego króla Midasa. Nie inaczej w pierwszym tomie cyklu Rodziny Ravenels został nam przedstawiony Rhys Wintersborne. Enigmatyczny i twardy Walijczyk, właściciel największych na świecie domów towarowych, człowiek który czego się nie dotknie obraca to w złoto w tym przypadku w miliony funtów.
W poprzednim tomie nieporozumienie sprawia, że Wintersborne i najstarsza z sióstr Ravenel lady Helen rozstaja się po dość krótkim i bardzo nieudanym narzeczeństwie. Nieśmiała i delikatna Helen, wychowana w kompletnym odizolowaniu od spraw damsko- męskich płoszy się podczas pocałunku z porywczym Walijczykiem. Jego urażona duma i wyobrażenie, że piękna arystokratka nim gardzi ze względu na pochodzenie i majątek zdobyty siłą własnych rąk, nie pozwala mu zostać.
Ich własny tom zatytułowany Buntowniczka rozpoczyna się w chwili, gdy Helen pod nieobecność kuzyna i jego ukochanej wymyka się do siedziby Wintersborna.
Tam następuje pogodzenie się głównych bohaterów a jako, że Rhys namotał w poprzedniej książce i obraził Kathleen poprzednią a zarazem aktualną hrabinę Treaner, kwestia małżeństwa oddala się, gdyż opiekun Helen kuzyn Devon nigdy nie zgodzi się na jej małżeństwo z magnatem.
Rhys wpada więc na „genialny”pomysł że prześpi się z Helen tylko po to, żeby wymóc na Treanerze rychłą zgodę na zaślubiny.
I to mu genialnie wychodzi bo już pod koniec dnia cnotliwa panna zostaje wydedukowana w sprawach łóżkowych. Rychłego ślubu jednak nie będzie, gdyż na drodze Helen i Rhysa stanie jeszcze kilka mniej lub bardziej kłopotliwych kwestii.Ot, chociażby taka że dziewczyna tak naprawdę nie jest Ravenelówną a jej prawdziwy ojciec, to naczelny wróg Wintersborna.
W tym tomie pojawia się także kleypasowska doktor Quinn czyli Garret Gibson, genialna lekarka wykształcona na paryskiej Sorbonie, której talentu ówczesny świat nie potrafi zaakceptować. Mamy także siostry Helen, bliźniaczki Cassandrę i Pandorę. Pandora rozpoczyna karierę jako autorka gier planszowych o czym szerzej dowiemy się w kolejnym tomie, gdzie partnerować jej będzie St. Vincent. Nie mówię jednak o starym, poczciwym Sebastianie, który dochrapał się pewnie już tytułu księcia, ale o jego synu Gabrielu, który zapewne przejął po tatusiu rozpustną praktykę.
Na koniec powiem tylko tyle, że w tym tomie Kleypas mnie trochę zawiodła. Wolałabym żeby nie skupiała się przy każdym akapicie dotyczącym przymiotów Rhysa że ma wór kasy i w ogóle jaki to on twardy jak skała trzymająca Ekskalibur i mroczny jak noc londyńska w listopadzie, ale żeby dała chłopu się wykazać, bo przez całą część epatował mrokiem, ale średnio to udowadniał. Już Helen mnie mile zaskoczyła, bo z nieśmiałej firany powiewającej jak zawiał wiatr, przerodziła się w buntowniczkę, której przeciwnicy mogą naskoczyć.

Każdy historyczny cykl Lisy Kleypas winien jest mieć swojego Harry’ego Rutledge’a, czyli człowieka który mały interes przemienia w wielkie i świetnie prosperujące przedsięwzięcie, a przy tym ma tyle kasy, że zawstydziłby samego króla Midasa. Nie inaczej w pierwszym tomie cyklu Rodziny Ravenels został nam przedstawiony Rhys Wintersborne. Enigmatyczny i twardy Walijczyk,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę słaba jak na Lisę Kleypas, chociaż czytało mi się to szybko, to całość trochę może być nużąca. Ale na pewno zajrzę do kolejnych tomów, bo lubię tę autorkę.

Trochę słaba jak na Lisę Kleypas, chociaż czytało mi się to szybko, to całość trochę może być nużąca. Ale na pewno zajrzę do kolejnych tomów, bo lubię tę autorkę.

Pokaż mimo to

Jako, że uwielbiam Lisę, to oczywiście musiałam się zabrać za "Buntowniczkę".

Trochę się zaskoczyłam tym tomem, bo też troszkę inaczej sobie wyobrażałam relację tych dwojga.

Nie zmienia to faktu, że uważam, że ten tom jest lepszy od poprzedniego i jeśli tylko kolejne części zostaną przetłumaczone to na pewno po nie sięgnę.

Jako, że uwielbiam Lisę, to oczywiście musiałam się zabrać za "Buntowniczkę".

Trochę się zaskoczyłam tym tomem, bo też troszkę inaczej sobie wyobrażałam relację tych dwojga.

Nie zmienia to faktu, że uważam, że ten tom jest lepszy od poprzedniego i jeśli tylko kolejne części zostaną przetłumaczone to na pewno po nie sięgnę.

Pokaż mimo to

Czuję się trochę rozczarowana, koniec tomu pierwszego nie zapowiadał tak rozwijającej się akcji pomiędzy Helen a Rhysem. Nie powiem, wszystko się może zdażyć. Okazuje się, że Helen jest kobietą, która bardzo dobrze wie czego chce od życia a już na pewno od mężczyzny ...

Pani Kleypas zacznę się czepiać gdy przeczytam więcej tomów serii. Bo trzeba jeszcze znaleźć drugie połówki dla Pandory, dr. Garret, Westa oraz Toma Severina. Ale już teraz zastanawiam się co myślała pani Fabianowska tłumacząc ten tom i używając słów określających intymne części ciała. A od czego korekta, czy nic nie zwróciło ich uwagi, nie wpadły w oko "dziwne" słowa.
My czytelnicy jesteśmy zdani na tłumaczy a niekótrzy niestety potrafią zrobić dobrej książki tylko przeciętne czytadło.
Pokładam nadzieję w tym że kolejne tomy będą w tłumaczeniu pana Ochaba.

Czuję się trochę rozczarowana, koniec tomu pierwszego nie zapowiadał tak rozwijającej się akcji pomiędzy Helen a Rhysem. Nie powiem, wszystko się może zdażyć. Okazuje się, że Helen jest kobietą, która bardzo dobrze wie czego chce od życia a już na pewno od mężczyzny ...

Pani Kleypas zacznę się czepiać gdy przeczytam więcej tomów serii. Bo trzeba jeszcze znaleźć drugie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zachwyt. Strach. Podekscytowanie. Niepokój. Radość. Żal. Euforia.

Mieszanina uczuć, tak dobrze połączona w książce "Buntowniczka" autorstwa Lisy Kleypas. Drugi tom był na takim samym wysokim poziomie, co pierwszy. Ba! Chyba nawet bardziej mi się spodobał. Kto by pomyślał, że taka spokojna istota jak Helen, może być tak odważna, tak nieprzewidywalna, tak BUNTOWNICZA. Tak wiele zdarzyło się w tej książce, że sama nie wiem, od czego zacząć.

Rhys to człowiek majętny, lecz wywodzący się z niższej klasy. Samotny. Jako przyjaciel Devona Ravenela, zostaje zaproszony do jego domu na święta. Niestety, w drodze ma wypadek i zostaje w domu Devona cały miesiąc, by wydobrzeć. Gdy mota nim szaleńcza choroba, jest przy nim Helen - krucha, blada istota, o aurze iście magicznej. Chłodzi dłonią czoło Winterborna, mimo iż takie zachowanie nie wypada młodej damie. Wkrótce dochodzi do zaręczyn, jednak te zostają szybko zerwane przez Kathleen przez wzgląd na zdrowie Helen. Niewinna dziewczyna, pod wpływem zbyt szybkich zapędów Rhysa, dostaje ataku migreny, wypowiadając kilka niesprecyzowanych słów. Jednak Helen nie potafi żyć bez pociągającego Walijczyka. Postanawia zawalczyć o to. Okazuje niezwykłą siłę i brawurę udając się do niego sam na sam. Ale czy zbytnio nie ryzykuje przebywając z temperamentnym samcem na osobności? Czy uda jej się przekonać go do ponownych zaręczyn? I czy w ich życiu może być spokojnie? Wkrótce Helen odkrywa przerażającą tajemnicę o samej sobie, którą za żadne skarby nie zaakceptowałby jej przyszły mąż. Czy aby na pewno? Kiedy na jaw wychodzą kolejne fakty z przeszłości Helen, kobietę opanowywuje strach, walczy sama ze sobą, konfrontuje się z sytuacją, w jakiej się znalazła. I jeszcze ta Charity... Co z nią zrobić?

Chcę więcej. Chcę więcej. Chcę więcej. Chyba nigdy nie będę miała dosyć książek autorstwa Lisy Kleypas. Są tak wciągające,takie intrygujące, pełne namiętności, ale też pełne akcji, ciekawe jak żadne inne. Mogę polecić wam z całego serca Cykl Ravenels i mam nadzieję, że pojawią się jego kolejne tomy, na to liczę ♥

„Helen!
Pytasz, czy żałuję, że się zaręczyliśmy.
Nie. Żałuję każdej minuty, kiedy Cię nie widzę. Żałuję każdego kroku, który nie zbliża
mnie do Ciebie.
Każdej nocy zasypiam z myślą, że powinienem trzymać Cię w ramionach. W moim
pustym łożu nie ma spokoju ani przyjemności, kiedy śnię tylko o Tobie i budzę się, przeklinając
samotny świt.
Gdybym mógł, zabroniłbym Ci udawać się gdziekolwiek beze mnie. Nie z samolubnego
poczucia, ale dlatego, że rozłąka z Tobą jest jak oddychanie bez powietrza.
Pomyśl o tym. Kradniesz każdy mój oddech, cariad. A mnie pozostało tylko liczyć dni do momentu, kiedy pocałunkami odbiorę Ci je wszystkie, jeden po drugim.
Winterborne”

Zachwyt. Strach. Podekscytowanie. Niepokój. Radość. Żal. Euforia.

Mieszanina uczuć, tak dobrze połączona w książce "Buntowniczka" autorstwa Lisy Kleypas. Drugi tom był na takim samym wysokim poziomie, co pierwszy. Ba! Chyba nawet bardziej mi się spodobał. Kto by pomyślał, że taka spokojna istota jak Helen, może być tak odważna, tak nieprzewidywalna, tak BUNTOWNICZA. Tak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rhys , gdzie ty człowieku w realnym świecie się ukrywasz? :P Ech ...:P

Rhys , gdzie ty człowieku w realnym świecie się ukrywasz? :P Ech ...:P

Pokaż mimo to

Gdy dowiedziałam sie o polskiej wersji drugiej części cyklu "Ravenels", ucieszyłam się jak dziecko na Gwiazdkę 🎁.
Odswieżyłam sobie tom pierwszy, zatarłam ręce i (tutaj następuje dłuższy moment konsternacji 😐) mimo zaskoczenia, pochłonęłam książkę w jedną dobę.

Część druga okazała się wielką niespodzianką, gdyż Lisa osadziła punkt kulminacyjny na początku.
Potem ta kulminacja w wykonaniu nagich Rhysa i Helen powtarzała się permanentnie, tak że śmiało można użyć sformułowania erotyk, a nie romans historyczny 💋.
Za Pandorą mogłabym też napisać romans histoerotyczny 👍.
Nie zmienia to jednak faktu, że czytałam jak zaczarowana, rozkoszowałam się każdą kartką i każda sceną, by móc przeciągnąć tą słodką torturę.
Helen okazała się silniejsza, niż w części pierwszej, odsłoniła swoją prawdziwa naturę i wzięła los w swoje ręce, natomiast Winterborne pozostał się tym samym brutalem, co poprzednio (i całe szczęście), czułym i zakochanym do szaleństwa ale wciąż aroganckim i niepokornym.

Symboliczny minus wędruje  do Małgorzaty Fabianowskiej i jej "naganiaczy" (pani tłumacz ma wyjątkowo fikuśny słowniczek zwrotów miłosnych 😉), a autorce wybaczam mnogość scen miłosnych, bo nie zawiodła mnie osobą Rhysa.
Tylko ona potrafi stworzyć charakter męski, który kocha mimo wszystko.
Danuta Rinn pytała : "Gdzie ci mężczyźni, prawdziwi tacy, orły, sokoły, herosy..."
No jak to gdzie, tutaj, u Lisy jak zawsze.
Winterborne to kolejny bohater z serii: ożywić, skopiować, rozdać pod choinkę niegrzecznym dziewczynkom.
A teraz biorę się za robienie miętówek Winterborne'a, by jakoś umilić sobie oczekiwanie na losy Pandory i St. Vincent'a 💏.

Gdy dowiedziałam sie o polskiej wersji drugiej części cyklu "Ravenels", ucieszyłam się jak dziecko na Gwiazdkę 🎁.
Odswieżyłam sobie tom pierwszy, zatarłam ręce i (tutaj następuje dłuższy moment konsternacji 😐) mimo zaskoczenia, pochłonęłam książkę w jedną dobę.

Część druga okazała się wielką niespodzianką, gdyż Lisa osadziła punkt kulminacyjny na początku.
Potem ta...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Buntowniczkę" skoczyłam w nocy, a rano biegłam do sklepu po miętówki (bo sama ich zrobić nie potrafię, choć autorka podała na nie przepis). Teraz się nimi delektuję i rozmyślam nad tym śmiesznym romansikiem okraszonym pikantnymi momentami. To sympatyczna lekturka jest, która świetnie polecam humor. Polecam dla wielbicielek gatunku.

"Buntowniczkę" skoczyłam w nocy, a rano biegłam do sklepu po miętówki (bo sama ich zrobić nie potrafię, choć autorka podała na nie przepis). Teraz się nimi delektuję i rozmyślam nad tym śmiesznym romansikiem okraszonym pikantnymi momentami. To sympatyczna lekturka jest, która świetnie polecam humor. Polecam dla wielbicielek gatunku.

Pokaż mimo to