Po przeczytaniu jednej serii Sabriny Jeffries zaczęłam następną książkę z innej serii. I przyznaję, że też mi się podobała i z przyjemnością czytałam. W praktycznie pierwszoplanowym kryminalno - detektywistycznym wątku pokazane są uczucia bohaterów. Lisette i książę Maximilian otoczeni swoimi "murami ochronnymi" wraz z narastającymi swoimi uczuciami zaczynają je burzyć. Oboje z różnych względów mają opory przed zaangażowaniem się w poważny związek, jednak narastają pożądanie i emocje, co zmienia sytuację. Całość czyta się bardzo szybko, bo w krótkim czasie bardzo wiele się dzieje. Mamy tu wiele przeplatających się intryg, pewnych zaskakujących sytuacji i ciekawych rozwiązań.
Po przeczytaniu pierwszej części Książęcych detektywów i tego, co się działo sięgam na półkę po następną, wierząc, że będę równie zadowolona, jak po tej.

Po przeczytaniu jednej serii Sabriny Jeffries zaczęłam następną książkę z innej serii. I przyznaję, że też mi się podobała i z przyjemnością czytałam. W praktycznie pierwszoplanowym kryminalno - detektywistycznym wątku pokazane są uczucia bohaterów. Lisette i książę Maximilian otoczeni swoimi "murami ochronnymi" wraz z narastającymi swoimi uczuciami zaczynają je burzyć....

Bardzo przyzwoita fabuła (jak na romansidło) - w pewnym momencie mocno rozmyślałam jak fabuła zepnie się, by wszystko miało sens - ale rzeczywiście autorce się to udało. Polecam dla fanów gatunku.

Bardzo przyzwoita fabuła (jak na romansidło) - w pewnym momencie mocno rozmyślałam jak fabuła zepnie się, by wszystko miało sens - ale rzeczywiście autorce się to udało. Polecam dla fanów gatunku.

Świetna książka....

Świetna książka....

Cała seria była dość ciekawa i polecam ją wielbicielom romansów. Lekko się czyta, ciekawa fabuła i zagadki pokazują, że nie jest to zwykłe erotyczne opowiadanie.

Cała seria była dość ciekawa i polecam ją wielbicielom romansów. Lekko się czyta, ciekawa fabuła i zagadki pokazują, że nie jest to zwykłe erotyczne opowiadanie.

Szału nie ma. Pewnej części ciała nie urywa, ale zdecydowanie czytałam gorsze książki od tej, więc mogę polecić tą lekturę każdemu na zabicie nudy.

Szału nie ma. Pewnej części ciała nie urywa, ale zdecydowanie czytałam gorsze książki od tej, więc mogę polecić tą lekturę każdemu na zabicie nudy.

cykl "Książęcy detektywi" - warto wrócić

cykl "Książęcy detektywi" - warto wrócić

Miła lektura.

Miła lektura.

Lisette, nieślubna córka wicehrabiego i francuskiej aktorki nie miała łatwego życia. Po śmierci ojca i oskarżeniu brata o kradzież konia została zmuszona opuścić Anglię. Po latach wraca do kraju by pomóc przyrodniemu bratu Dominickowi Mantonowi w prowadzeniu biura detektywistycznego. We Francji nadal jednak pozostaje jej rodzony brat Tristan, który nie może wrócić do Anglii przez ich najstarszego brata, obecnego wicehrabiego, który od razu wysłałby go do Newgate.
Gdy Dominick wyjeżdża do Szkocji, do drzwi Agencji Mantona dobija się Maxymilian książę Lyons. Arystokrata otrzymuje list od Tristana z informacją o porwanym przed laty starszym bracie i prośbą o spotkanie. Na spotkaniu jednak się nie pojawia. Lisette proponuje księciu wyprawę poszukiwawczą śladami Tristana, ten niechętnie lecz zgadza się na to. Między dwojgiem młodych wychowanych w zgoła innych warunkach rodzi się uczucie.

Lisette, nieślubna córka wicehrabiego i francuskiej aktorki nie miała łatwego życia. Po śmierci ojca i oskarżeniu brata o kradzież konia została zmuszona opuścić Anglię. Po latach wraca do kraju by pomóc przyrodniemu bratu Dominickowi Mantonowi w prowadzeniu biura detektywistycznego. We Francji nadal jednak pozostaje jej rodzony brat Tristan, który nie może wrócić do Anglii...

Fajna była ta książka. Taka normalna. Bez żadnych szaleństw, ale i bez wielkich dramatoz. Pomimo tego, że akcja jest dość wolna (bo sama ich podróż do Paryża trwała dobrze ponad połowę książki),to czytało się ją szybko i płynnie.
Co do bohaterów - nie są jacyś wyróżniający się, ale tacy zwykli, normalni. Maks, pomimo tego że jest księciem, nie robi jakoś wrażenia aroganckiego arystokraty, któremu wszystko się należy. Jak to określa Lisette, nie jest "księciuniowaty":) Dopiero gdzieś pod koniec przypomina o tym swoim postępowaniem. Fajne to w nim było. Jeśli chodzi o Lisette to też jest normalna, nie próbuje robić wrażenia nie wiadomo jak niedostępnej czy przeciwnej małżeństwu, które ograniczy jej wolność.
Polubiłam też braci Lisette i myślę, że kiedyś sięgnę po kolejne części.

Fajna była ta książka. Taka normalna. Bez żadnych szaleństw, ale i bez wielkich dramatoz. Pomimo tego, że akcja jest dość wolna (bo sama ich podróż do Paryża trwała dobrze ponad połowę książki),to czytało się ją szybko i płynnie.
Co do bohaterów - nie są jacyś wyróżniający się, ale tacy zwykli, normalni. Maks, pomimo tego że jest księciem, nie robi jakoś wrażenia...

Lisette, razem z bratem, prowadzą biuro na Bow Street.
Pewnego dnia, jak blady świt, do drzwi dobija się Książę Lyons czyli Maximilian.
Otwiera mu ona - "francuska dzika róża" (z kolcami).
Okazuje się, że muszą odnaleźć jej brata, Tristana, który z kolei odnalazł zaginionego brata księcia.
W tym celu ruszają w podróż do Francji.
Bardzo mi się podobało. Polubiłam księcia za jego bezbronność i Lisette za siłę charakteru.
On boi się rodzinnego szaleństwa.
Ona boi się, że podzieli los matki.
Wątek detektywistyczny fajnie ożywial relację między kochankami (chociaż zagmatwałam się tak, że pod koniec nie wiedziałam kto z kim, kogo zdradził),było kilka scen zabawnych, podobały mi się także sceny miłosne i to, że bohaterowie wykreowani zostali na bystrych i myślących ludzi.

Kiedyś, gdzieś przeczytałam, że szczęście to czytanie dobrej książki, ze świadomością, ze to zaledwie część serii.
W tym wypadku, to jeszcze nie szczęście, ale na pewno dobra zabawa.

Lisette, razem z bratem, prowadzą biuro na Bow Street.
Pewnego dnia, jak blady świt, do drzwi dobija się Książę Lyons czyli Maximilian.
Otwiera mu ona - "francuska dzika róża" (z kolcami).
Okazuje się, że muszą odnaleźć jej brata, Tristana, który z kolei odnalazł zaginionego brata księcia.
W tym celu ruszają w podróż do Francji.
Bardzo mi się podobało. Polubiłam księcia za...