Księga M

Pomysł początkowo wydaje się dość ciekawy, skrywa tajemnicę, ale i jakąś obietnicę dla czytelnika. Książka zaczyna się jak typowa postapokaliptyczna powieść drogi, co jeszcze bardziej podkręca oczekiwania. Niestety, im dalej w las, tym gorzej. Zupełnie chaotyczne i pozbawione logiki działania bohaterów, irracjonalne wybory, brak jakiegoś rzeczywiście ciekawego wątku, który by podtrzymywał chęć czytania - niewielką stratą byłoby przeskoczyć cały środek powieści do dwóch ostatnich rozdziałów. Zakończenie trochę inne niż można by oczekiwać, za co plus, natomiast wciąż opierające się na mocno naciąganych wydarzeniach i nie rozwiązujące tajemnicy, ani nie spełniające obietnicy.

Pomysł początkowo wydaje się dość ciekawy, skrywa tajemnicę, ale i jakąś obietnicę dla czytelnika. Książka zaczyna się jak typowa postapokaliptyczna powieść drogi, co jeszcze bardziej podkręca oczekiwania. Niestety, im dalej w las, tym gorzej. Zupełnie chaotyczne i pozbawione logiki działania bohaterów, irracjonalne wybory, brak jakiegoś rzeczywiście ciekawego wątku, który...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawy pomysł, niestety wraz z rozwojem akcji coraz mniej przemyślany, na koniec wszystko przestało się trzymać kupy. W ostateczny rozrachunku przyznaję, że książka nie bardzo do mnie przemówiła.

Ciekawy pomysł, niestety wraz z rozwojem akcji coraz mniej przemyślany, na koniec wszystko przestało się trzymać kupy. W ostateczny rozrachunku przyznaję, że książka nie bardzo do mnie przemówiła.

Pokaż mimo to

Witam Was bookstagramowy świecie 🙋‍♀️📖 czytaliście może książkę Peng Shepherd - Księga M? Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Burda książki. Ja właśnie skończyłam, książka lekka i przyjemna dla rozładowania stresu. Autorka miała święty pomysł do napisania tej książki. Wszystko dzieje się tak szybko, że ludzie nie wiedzą co się dzieje, media huczą od nadmiaru informacji, prezydent uspokaja. Do czasu. Pewnego dnia wszystko staje. Ludzie tracą pamięć, ci co jeszcze wiedzą kim są, ogarnięci są przerażeniem, a bezcieniści tracą wraz z swoją pamięcią, Instytut samozachowawczy, nie wiedzą, że trzeba jeść, pić. Matki zapominają o swoich dzieciach. Jednym słowem samozagłada. Osobiście polecam, pierwszy raz spotkałam się z taką historią zagłady świata w gatunku fantazy, żadne upiory, czy ludzie heros z nad przyrodzonymi mocami. Tylko zwykle zapomnienie, a resztka ludzi walczy o przetrwanie i swoich bliskich tak jak głowni bohaterowie. Jedyne co mnie zawiodło to, troszkie opszerne opisy, mało akcji. Książkę oceniam na 6 na 10.

Witam Was bookstagramowy świecie 🙋‍♀️📖 czytaliście może książkę Peng Shepherd - Księga M? Za możliwość przeczytania dziękuję wydawnictwu Burda książki. Ja właśnie skończyłam, książka lekka i przyjemna dla rozładowania stresu. Autorka miała święty pomysł do napisania tej książki. Wszystko dzieje się tak szybko, że ludzie nie wiedzą co się dzieje, media huczą od nadmiaru...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra książka. Polecam.

Bardzo dobra książka. Polecam.

Pokaż mimo to

Słabizna. Pomysł na książkę i początek niezły, ale w momencie, kiedy główni bohaterowie dołączają się do jakichś grup, to wszystko się rozjeżdża. Jakoś dobrnęłam do końca i nawet jest tam mały plot twist, ale ogólnie to czas zmarnowany.
Nic nie wynika z niczego w książce, bardzo naciągane zwroty akcji, żeby tylko pchnąć fabułę do przodu i całe mnóstwo głupotek i nieścisłości.

Słabizna. Pomysł na książkę i początek niezły, ale w momencie, kiedy główni bohaterowie dołączają się do jakichś grup, to wszystko się rozjeżdża. Jakoś dobrnęłam do końca i nawet jest tam mały plot twist, ale ogólnie to czas zmarnowany.
Nic nie wynika z niczego w książce, bardzo naciągane zwroty akcji, żeby tylko pchnąć fabułę do przodu i całe mnóstwo głupotek i nieścisłości.

Pokaż mimo to

Ludzie tracą swoje cienie, a wraz z nimi powoli zaczynają zapominać... To kim są, gdzie mieszkają, swoich bliskich, zapominają nawet jak się je i czym jest ogień... Powoli zapominają o wszystkim.
W momencie, gdy zapominają jak coś wygląda ta rzecz też może zmienić wygląd, gdy zapominają o drzwiach- zostają uwięzieni w pokoju, gdy zapominają o ulicy - ta znika, gdy zapominają o swoich bliskich... stanowią zagrożenie. Dlatego, gdy Maxine - żona Ory'iego- traci swój cień postanawia opuścić go, dopóki jeszcze nie jest groźna. Ory podąża jednak jej śladem. Bezcieniści kierują się na południe, gdzie być może znajdą ratunek. Czy Ory odnajdzie żonę? Jak to się skończy?
Powieść jest bardzo dziwna, niesamowita i niepokojąca, zwłaszcza czytana w dzisiejszych czasach. Ciężko mi się ją czytało, pewnie dlatego, że co chwilę coś mi przerywało lekturę. Może dlatego nie potrafiłam się w nią wgryźć i niestety nie porwała mnie. Słyszałam kilka dobrych opinii o tej książce, więc może po prostu to nie był dla mnie dobry moment na tę książkę
https://www.instagram.com/p/B91hzxhBJuH/

Ludzie tracą swoje cienie, a wraz z nimi powoli zaczynają zapominać... To kim są, gdzie mieszkają, swoich bliskich, zapominają nawet jak się je i czym jest ogień... Powoli zapominają o wszystkim.
W momencie, gdy zapominają jak coś wygląda ta rzecz też może zmienić wygląd, gdy zapominają o drzwiach- zostają uwięzieni w pokoju, gdy zapominają o ulicy - ta znika, gdy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Co się dzieje, gdy cień cię opuszcza. Ile stracisz kiedy zniknie? Świetny pomysł na fabułę. Nie za bardzo podobało mi się zmienianie narratorów, bo kiedy wszystko jest z perspektywy jednej postaci, to zdecydowanie łatwiej się wczuć. Może gdyby tego skakania między postaciami było nieco mniej... Proszę, niech nikt nie wspomina jak nazywał się ten (zbyt genialny, wszechwiedzący) słoń (bo czy naprawdę kogoś by to zraniło, gdyby miał nieco krótsze, powszechne imię?). Czytanie mi nie szło, gdyż za często natrafiałam na przesadną fantazję (bywało, że było mi trudno ją zaakceptować w takiej fajnej koncepcji). Traciłam nadzieję na wciągający zwrot, jednak warto doczytać do końca. Nie wiem jak Max, ale M robi wrażenie, aż chce się więcej (bo to ani nie przesłodzone ani nazbyt oczywiste). Bohaterowie są nieźli, jednak mam wrażenie, że na tak liczną grupę przydałoby się coś więcej, bo nie wszystkich dało się zapamiętać (dlatego czasem mniej znaczy więcej). Ogólnie warto dać się porwać nawet jeśli natrafi się na trudności.

Co się dzieje, gdy cień cię opuszcza. Ile stracisz kiedy zniknie? Świetny pomysł na fabułę. Nie za bardzo podobało mi się zmienianie narratorów, bo kiedy wszystko jest z perspektywy jednej postaci, to zdecydowanie łatwiej się wczuć. Może gdyby tego skakania między postaciami było nieco mniej... Proszę, niech nikt nie wspomina jak nazywał się ten (zbyt genialny,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dobra książka. Spodobał mi się styl pisarski autorki i wykreowany świat. Pod koniec cała historia stała się dla mnie nieco zbyt ezoteryczna. Brakuje mi spójnego zakończenia.

Dobra książka. Spodobał mi się styl pisarski autorki i wykreowany świat. Pod koniec cała historia stała się dla mnie nieco zbyt ezoteryczna. Brakuje mi spójnego zakończenia.

Pokaż mimo to

Pomysł intrygujący (szkoda, że opis na okładce tyle zdradza!).
Niestety im dalej, tym dziwniej. Próbowałam dobrnąć do końca, ale latawce, armia stworzona po to by szukać jakiejś książki, pamiętające słonie...
Dla mnie przekombinowane, przerost formy nad treścią.

Pomysł intrygujący (szkoda, że opis na okładce tyle zdradza!).
Niestety im dalej, tym dziwniej. Próbowałam dobrnąć do końca, ale latawce, armia stworzona po to by szukać jakiejś książki, pamiętające słonie...
Dla mnie przekombinowane, przerost formy nad treścią.

Pokaż mimo to

Jak na debiut książka ta jest dobra, lecz jeśli przyjdzie się zastanowić, to mam wrażenie, że gdzieś już czytałam podobną książkę, bo czasem miała ona nastrój niczym z "Więźna Labiryntu", innym razem czułabym się jak gdybym śledziła wątki postaci z serialu, które zostały stworzone na potrzeby Netflixa- które były bazowane na "The Walkin Dead". Takie właśnie mam wrażenie, po przeczytaniu tej książki. Tak jak gdyby autorka kierowała się tym, co podoba się ludziom dzisiaj, a nie to co podoba się jej samej.
Styl czasem trochę wymuszony, chodzi mi o to, że ktoś tu chciał chyba za wszelką cenę zrobić obszerne dzieło, bo wtedy można mówić, że jest dobre.
Możliwe, że ten styl nie jest widoczny podczas czytania oryginału, ponieważ tłumacze mogą wiele zmienić.
Jeśli patrzeć się na pozytywy, to byłam zadowolona końcówką, ostatnie sto stron jest warte przeczytania, tak samo jak i pierwsze sto- środek nie trzyma w napięciu ani nie porywa.

Jak na debiut książka ta jest dobra, lecz jeśli przyjdzie się zastanowić, to mam wrażenie, że gdzieś już czytałam podobną książkę, bo czasem miała ona nastrój niczym z "Więźna Labiryntu", innym razem czułabym się jak gdybym śledziła wątki postaci z serialu, które zostały stworzone na potrzeby Netflixa- które były bazowane na "The Walkin Dead". Takie właśnie mam wrażenie, po...

więcej

mniej

Pokaż mimo to