Jesteśmy społecznością, która kocha książki

21/52 Radomir Wit - Negocjatorzy Policyjni

👮‍♀️Ta książka wprowadza nas w świat negocjatorów. Autor uchyla nam drzwi do tego zupełnie nieznajomego świata. Poprzez rozmowy ze specjalistami, ich żonami, psychologiem zdradza czytelnikom tajniki tego arcytrudnego zawodu.

👮‍♂️ No właśnie! Zawodu? Oto pierwsze, ogromne zaskoczenie. Okazuje się, że nie ma etatowych negocjatorów. W dobie czołgającej się opieki psychiatrycznej. W dobie niewydolności systemu w tym zakresie. W dobie ogromnego wzrostu zaburzeń i problemów natury psychologicznej. Nie mamy etatowych negocjatorów!
Osoby, które walczą o życie osób w kryzysie, negocjują z przestępcami, pracują tak naprawdę na dwa etaty 🤯 Policjant (zwykle) pełni jednocześnie dwie funkcje. Kiedy dostaje telefon z wezwaniem na akcję - musi rzucić wszystko i jechać. A po akcji zamiast odpocząć wraca do swojej drugiej pracy 😳

NIE DO POMYŚLENIA.

👮‍♀️ Takich zaskoczeń w książce znajdziecie na pewno jeszcze wiele. Krzysztof Balcer opowiada o ciemnych i jasnych stronach tej profesji. O jej początkach w Polsce. O strachu. O dumie. O tym, jak wyglądają wakacje.
Radomir rozmawia również z żoną negocjatora - bo kiedy wszyscy myślą o heroizmie tych, którzy są na pierwszej linii frontu, rzadko kto myśli o tym co w tle. A bez tego "tła" żadna akcja nie byłaby możliwa. Dom ma być ostoją spokoju dla negocjatorów - żeby uratować inne istnienie, trzeba mieć czysty umysł. Trzeba mieć w domu zrozumienie i wentyl bezpieczeństwa. Pani Urszula dzieli się tym co czuła podczas akcji, tym jak wygląda życie w ciągłym lęku o życie i zdrowie najbliższej osoby. Mówi o tym, jak to jest żyć zawsze w cieniu. Nigdy nie mieć partnera na wyłączność. Zawsze może zadzwonić telefon. A oni zawsze muszą być gotowi...

👮‍♂️ A co z emocjami z akcji? Czy łatwo jest przejść do codzienności, po nieudanej akcji? Zresztą nawet kiedy wszystko się powiedzie - obciążenie emocjonalne jest niewyobrażalne.

Mogłabym tak długo, ale zamiast tego zachęcam Was do zebrania własnych refleksji - ta książka jest warta przeczytania ♡

👮‍♀️Zawód obarczony ogromnym ryzykiem. Obciążający nie tylko pracownika, ale też wszystkich bliskich. Dodatkowo nie przynoszący kokosów... tymbardziej jestem ogromnie wdzięczna, że są idealiści, którzy chcą ratować inne istnienia, którzy wierzą że warto. I rzucają wszystko aby pomagać.

Polecam ♡♡♡

#negocjatorzy #radomirwit #literaturafaktu

21/52 Radomir Wit - Negocjatorzy Policyjni

👮‍♀️Ta książka wprowadza nas w świat negocjatorów. Autor uchyla nam drzwi do tego zupełnie nieznajomego świata. Poprzez rozmowy ze specjalistami, ich żonami, psychologiem zdradza czytelnikom tajniki tego arcytrudnego zawodu.

👮‍♂️ No właśnie! Za...

Rozwiń

Zwiń

19/52 Dziewczyna na klifie - Lucinda Riley

Zostały mi do przeczytania już tylko dwie książki Lucindy :( Smuteczek.
To jedne z tych powieści, które sobie dawkuję po troszeczku - żeby za szybko się nie skończyły. Jest w nich bowiem, coś co bardzo lubię - występują w nich conajmniej dwie linie czasowe, a napisane są lekkim i bardzo wciągającym piórem - czego chcieć więcej, kiedy potrzebujesz relaksu? ;) Mają oczywiście też swoje wady - lubią być ckliwe, dodatkowo autorka ma umiłowanie do bogactwa - zawsze przynajmniej jeden z bohaterów jest obrzydliwie zamożny ;) Jednak te mankamenty nie psują mi całości - tak było i tym razem.

Dziewczyna na klifie, to jedna ze smutniejszych książek autorki - dużo w niej mierzenia się ze stratą, jednak na koniec niesie też otuchę i nadzieję na lepsze jutro. Grania, główna bohaterka, podczas jednego ze swych spacerów, spotyka na swej drodze małą dziewczynkę - Aurorę. Jeszcze nie wie, że ta jedna chwila wywróci całe jej dotychczasowe życie, do góry nogami.

Obie panie są pokiereszowane przez los, obie - na początku zupełnie nieświadomie, a potem zupełnie celowo - pomagają sobie odnaleźć na nowo szczęście. Trudna i mocno poplątana historia obydwu rodzin, odkrywa się przed czytelnikiem w powolnym tempie. Jest na przemian smutno i krzepiąco. To taka magiczna historia o tym, że są dobrzy ludzie na świecie. Nie wiem, jak Wy, ale ja bardzo potrzebuję takich od czasu do czasu :) Lucinda umie w emocje, więc pięknie uwypukliła wszystko co trzeba ♡

Bardzo wciągająca książka, dobrze spędzony czas - zresztą, jak zawsze z Riley ❣️

19/52 Dziewczyna na klifie - Lucinda Riley

Zostały mi do przeczytania już tylko dwie książki Lucindy :( Smuteczek.
To jedne z tych powieści, które sobie dawkuję po troszeczku - żeby za szybko się nie skończyły. Jest w nich bowiem, coś co bardzo lubię - występują w nich conajmniej dwie lin...

Rozwiń

Zwiń

Za każdym razem, jak kończę kolejną książkę Lucindy, myślę to samo: "Ale ta autorka miała głowę do łączenia wątków!"

Uwielbiam to w niej!!

Przeszłość (i to w kilku warstwach) przeplata się ze współczesnością. Każdy z wątków jest kompletny i bogaty w detale. Życie każdej postaci, równie ciekawe. Przepadłam ♡

Drzewo Anioła, to historia trzech kobiet. Babki, Matki i Córki. Te historie spinają LJ i David - ich osobiści aniołowie stróże.

👵 Greta - niegdyś żywiołowa managerka, teraz cień samej siebie. Po tragicznym wypadku i silnym urazie głowy, traci pamięć na wiele lat. Czuję się zagubiona i niepewna. Wycofuje się całkowicie z życia społecznego. Wegetując, zamiast żyć.

👱‍♀️ Cheska - jest ukochaną córką Grety. Jej relacja z mamą, z początku piękna - robi się coraz bardziej toksyczna. Mała Cheska od 4 roku życia pracuje w filmie. Miało jej nigdy niczego nie zabraknąć, ale czy wytrzyma presję?

👧🏼 Ava - córka Cheski. Wychowana głównie przez LJ, z matką prawie w ogóle niezwiązana. Pędzi przyjemne życie, z dala od fleszów - dopóki jej matka nie postanawia "nadrabiać" straconych lat, wywracając życie wszystkich swoich bliskich do góry nogami.

Za chwilę rozpęta się piekło, które będzie bardzo trudno uspokoić. Wszyscy zapłacą wysoką cenę za błędy popełnione lata temu. Czy David i LJ, kolejny raz uratują dziewczynom skórę, czy sami już będą mieli dosyć...? Od razu wiadome jest tylko jedno - bez nich się nie uda.

Ta książka jest naprawdę przyjemna i wciągająca. To słodko-gorzka opowieść o miłości, o ślepym losie, o dumie, i błędach które mogą kosztować ludzkie życie. Nie było tu tylko słodko, jak to często się zdarza u Lucindy - dlatego też, tak ta historia mi się spodobała. Z dużą przyjemnością raczyłam się nią codzień.

Także polecanko! Ci z Was, którzy lubią zawiłe i pełne tajemnic sagi rodzinne, nie będą zawiedzeni 🤗

#lucindariley #drzewoanioła #powieść #obyczaj

Za każdym razem, jak kończę kolejną książkę Lucindy, myślę to samo: "Ale ta autorka miała głowę do łączenia wątków!"

Uwielbiam to w niej!!

Przeszłość (i to w kilku warstwach) przeplata się ze współczesnością. Każdy z wątków jest kompletny i bogaty w detale. Życie każdej postaci, równie c...

Rozwiń

Zwiń

14/52

Po Yellowface sięgnęłam od razu po gali Lubimyczytac.pl - autorka zgarnęła wygraną w kategorii Fantasy, byłam zatem ciekawa jak pisze i czy warto kupować jej kolejne książki ;)

I chyba warto! Mam nadzieję, że reszta jest tak samo dobra, jak ta!

Bo Yellowface to coś totalnie innego. Ta książka obnaża wszystkie najgorsze cechy człowieka. Uwypukla wszystko co złe. Przerysowuje (mam nadzieję 🙈) świat literatury, zwraca uwagę na hejt i jego konsekwencje. Daje dużo do myślenia.

Zaczynamy z wysokiego C. Umiera młoda pisarka. Jej śmierć jest tragiczna i nagła i... rozpoczyna ciąg wydarzeń, które mogą być fatalne w skutkach.

Główna bohaterka - Juniper, czy może June - zależy, które alter ego dziewczyny jest Wam bliższe, postanawia "pożyczyć" ostatnie, niewydane jeszcze dzieło swojej zmarłej koleżanki po fachu. Początkowo dziewczyna zdaje się mieć dobre intencje - postanawia dokończyć powieść Atheny, by wydać ją pod jej nazwiskiem. Wszystko tylko po to, aby ta historia nie zaginęła, aby wysiłki autorki nie poszły na marne. Jednak im bliżej końca pracy nad książka, tym trudniej zapomnieć o swoim ogromnym wkładzie w ostatnie szlify. Coraz trudniej podjąć decyzję o opublikowaniu tej powieści pod innym nazwiskiem...

Kłamstwo powtarzane odpowiednią ilość razy, zaczyna być prawdą, czyż nie?

Czy dziewczyna ulegnie pokusie? Tego musicie już dowiedzieć się sami ;)

Jednego możecie być pewni, to historia która daje do myślenia. Na koniec zupełnie nie mogłam się od niej oderwać. Zafascynowana śledziłam losy June zastanawiając się nad tym, jak mocno wiążą człowieka wszystkie decyzje...
Ta powieść to takie studium człowieka i jego moralności. Co wolno, a czego nie? Gdzie jest granica? Kto ją wyznacza? Gdzie prowadzi hejt? Jak szybko można skierować kogoś na prostą drogę do obłędu? Masa podobnych pytań kołotała się w mojej głowie podczas lektury. Zmusza do refleksji, a to jest coś co lubię :)

Polecam! I chyba skuszę się na Babel 🤗

#yellowface #literaturapiękna #moralność #rebeccafkuang

14/52

Po Yellowface sięgnęłam od razu po gali Lubimyczytac.pl - autorka zgarnęła wygraną w kategorii Fantasy, byłam zatem ciekawa jak pisze i czy warto kupować jej kolejne książki ;)

I chyba warto! Mam nadzieję, że reszta jest tak samo dobra, jak ta!

Bo Yellowface to coś totalnie innego...

Rozwiń

Zwiń

Dałam się oszukać komentarzom typu "książka na dwa wieczory" ;) Spodziewałam się zatem czegoś w miarę lekkiego, a dostałam prawdziwą bombę etyczną 🤯

Na dwa wieczory?! Może i tak - objętościowo, ale zdecydowanie to nie jest czytadło do poduchy. Jest ciężko. Jest mrocznie. A na koniec - jest na maksa niewygodnie.

Poznajemy Marka - inżyniera z branży IT. Faceta odnoszącego ukcesy - dobrze sytuowanego, młodego dorosłego. Wszystko fajnie działa, do czasu... aż przestaje. Kiedy na jego barki spadają coraz większe problemy rodzinne, chłopak reaguje w dość niecodzienny sposób.

Początkowo przechodzi swego rodzaju detoks - pozbywa się ze swojego życia niepotrzebnych "rzeczy".

I na początku to ja mu kibicowałam! 🙈

Na początku wzbudzał moją sympatię.

Ale im dalej, tym bardziej radykalnie, tym gorzej, na koniec to już trzeba czytać "przez palce", bo pomysły głównego bohatera robią się coraz bardziej przerażające. Pewne szaleństwo wdarło się w jego życie i trudno je zrozumieć - nawet stojąc zupełnie z boku i wiedząc, że to fikcja.

Moja nić sympatii zerwała się bardzo gwałtownie 🙈 Zastąpił ją najpierw szok, a potem olbrzymia niechęć i złość. Nie lubię Marka.

Wpadłam w nurt książek poświęconych moralności - najpierw Yellowface, teraz Ciąg. Jedna i druga o tym co wolno, a czego nie. Chociaż Yellow był łagodniejszy mimo wszystko. W ciągu poznajecie człowieka, który nagle popada w skrajność, w obłęd, w amok. To zawsze jest przerażające. Marek nie liczy z niczym i z nikim.
Oczyszczenie za wszelką cenę.

Ta książka szokuje. I na pewno takie miała zadanie, ale mnie chyba wprawiła nawet w za duży dyskomfort. Końcówka rozjeżdża.

#hyska #ciągzbieżny

Dałam się oszukać komentarzom typu "książka na dwa wieczory" ;) Spodziewałam się zatem czegoś w miarę lekkiego, a dostałam prawdziwą bombę etyczną 🤯

Na dwa wieczory?! Może i tak - objętościowo, ale zdecydowanie to nie jest czytadło do poduchy. Jest ciężko. Jest mrocznie. A na koniec - jes...

Rozwiń

Zwiń

16/52

Szósty Brudny już za mną 🔥

Przemysław Piotrowski - pisarz jak zwykle nie zawodzi - wrzuca Igora w kolejne tarapaty. Komisarz, zmęczony po ostatniej głośnej i bardzo medialnej sprawie, postanawia nieco odpocząć. Swoim zwyczajem zamyka się w skorupce, starając się nic nie odczuwać. Na swoje miejsce odosobnienia wybiera Bieszczady. Zaszywa się samotnej chałupie i zdaje się, że znika z kryminalnego świata... No właśnie zdaje się 🙈

Kłopoty jak zwykle znajdują go szybciej, niż później. Zaczyna się całkiem niewinnie - od wizyty dwóch turystek. Tylko nazajutrz te same dziewczyny są już ofiarami w sprawie.

Czy Brudny będzie umiał trzymać się od tego z daleka? Myślę, że znacie odpowiedź na powyższe pytanie. Zatem zapnijcie pasy - będzie się działo.
W tej sprawie śmierdzi wszystko - prowadzący ją śledczy, kilka skorumpowanych szych, trupy wypadające z szafy historii.

Jak to u Piotrowskiego - jest dynamicznie, mocno i ciekawie. Końcówka jest bardzo emocjonująca. Dodatkowo rzecz się dzieje w okolicy świąt Wielkanocnych 😱 Dziwnie było ją czytać "w czasie rzeczywistym" - nadawało jej to jeszcze więcej realizmu. Gdybym zabrała się za nią w górach, chyba nie byłabym w stanie spać 🙈

No i standardowo nie można nie wspomnieć o okładce!! Dark Crayon każda książka z tego cyklu, to prawdziwe dzieło sztuki. Absolutny sztos!

#Brudny #Piotrowski #kryminał #smolarz

16/52

Szósty Brudny już za mną 🔥

Przemysław Piotrowski - pisarz jak zwykle nie zawodzi - wrzuca Igora w kolejne tarapaty. Komisarz, zmęczony po ostatniej głośnej i bardzo medialnej sprawie, postanawia nieco odpocząć. Swoim zwyczajem zamyka się w skorupce, starając się nic nie odczuwać. N...

Rozwiń

Zwiń

17/52 Empireum #2

💎 Smoki. Fantstyczne stwory. Niezbadane krainy. Uwielbiam tę karmę dla mojej wyobraźni 🤩 Druga część smoczej opowieści pochłonęła mnie równie mocno jak Czwarte skrzydło. Ale o dziwo nie od razu. Ta część, zdecydowanie rozkręca się w drugiej połówce, a kończy tak 😬, że no... tak się nie robi 🙈 Nie zostawia się głównych bohaterów, w takiej sytuacji, z perspektywą oczekiwania na kolejną część do stycznia 2025 (conajmniej!). Tylko... chyba za bardzo wybiegłam naprzód, wróćmy do początku.

💎 Violet przeżywa pierwszy rok w Basgiathcie (co wcale nie jest takie oczywiste), Riorson opuszcza mury uczelni i trafia na okoliczne posterunki. To będzie dla nich trudny rok:
➡️ balansują wśród swoich trudnych emocji,
➡️ ich smoki muszą nauczyć się znosić długie rozłąki,
➡️ a do tego wszystkiego, muszą radzić sobie z niełatwą codziennością. Testują swoje zaufanie. Grają na dwa fronty. Odkrywają coraz więcej mrocznych sekretów uczelni. A jeszcze niedawno Sorrengail nazywała ją domem. To nie jest dla nikogo łatwe.

Bardzo szybko okazuje się, że to koniec przedszkola. Violet musi przejść ekspresową edukację, a Xaden zdecydować się czy zostanie wierny swoim tajemnicom, czy partnerce. Dla całego Kontynentu nadchodzi mroczny okres, a decyzje tej potężnej dwójki, mają wpływ na losy nie tylko Aretii i Navarry, ale całego świata. Czas rozliczyć brudne sekrety Navarry i zdecydować się po której stronie stanąć.

💎 W tym tomie każda kartka jest przesycona niepokojem, niebezpieczeństwem i przemocą. Autorka zadbała o odpowiedni klimat, który czuć od pierwszych stron. Walki smoków, magia, ścieranie się dobra ze złem - wszystko tu jest w odpowiednich proporcjach. No dobra prawie wszystko...

... bo dlaczego Xaden i Vi zachowują się, jak kotki w rui? 🙈 Nie ważne, świat się wali, przyjaciele umierają, przed nimi wizja zagłady kontynentu, a oni tylko jeden temat. Ja wiem, że to romantasy, skierowane do młodszych czytelników. Że płomień między nimi to ważna część tej historii, ale litości co za dużo i za dosadnie to niezdrowo - kolejne sceny powodowały we mnie tylko rolowanie oczu 😜

Ale poza tym? Sztos. Bardzo mi się podobało. W ziemię wbiło zakończenie i nie mogę się doczekać kolejnej części ♡ a może i bohaterowie, po tym co przeszli chociaż dekunio dojrzeją 😁 zobaczymy!

#Empireum #romantasy #ironflame

17/52 Empireum #2

💎 Smoki. Fantstyczne stwory. Niezbadane krainy. Uwielbiam tę karmę dla mojej wyobraźni 🤩 Druga część smoczej opowieści pochłonęła mnie równie mocno jak Czwarte skrzydło. Ale o dziwo nie od razu. Ta część, zdecydowanie rozkręca się w drugiej połówce, a kończy tak 😬, że no...

Rozwiń

Zwiń