Ślepy zabójca

Niestety, nie mogę dać wyższej oceny (a właściwie jedynie styl autorki - boski - ratuje tę szóstkę). Powieść utrzymana w klimacie tajemnicy, delikatnego mistycyzmu i ogromnej uczuciowości. Niestety, po lekturze nie pozostawia po sobie nic poza niedosytem. I nie chodzi nawet o klasyczny brak jednoznacznego zakończenia i przeprowadzenia fabuły w klarowny sposób z punktu A do punktu B. Nie, niedosyt bierze się raczej z poczucia zmarnowanego pomysłu, niedopracowania wątków itp. Nie sądzę, by ten tekst miał moc zapadania w pamięć.

Niestety, nie mogę dać wyższej oceny (a właściwie jedynie styl autorki - boski - ratuje tę szóstkę). Powieść utrzymana w klimacie tajemnicy, delikatnego mistycyzmu i ogromnej uczuciowości. Niestety, po lekturze nie pozostawia po sobie nic poza niedosytem. I nie chodzi nawet o klasyczny brak jednoznacznego zakończenia i przeprowadzenia fabuły w klarowny sposób z punktu A do pun...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Oj, to najbardziej wymęczona przeze mnie książka od dawna. Główna historia wciągnęła mnie dopiero w drugiej połowie książki, do tego większość stron "przelatywałam" żeby tylko dobrnąć do końca. Główna bohaterka wydała mi się okropnie płaska i bez wyrazu. Rozumiem że taki był zamysł, po prostu płynęła z prądem i nie reagowała (w zasadzie nie przejawiała żadnej inicjatywy ani nie wykazała że w jej umyśle pojawiły się ślady jakichkolwiek głębszych myśli czy uczuć w czasie małżeństwa), jednak w odniesieniu na jakie wydarzenia nie reagowała, kompletnie mnie nie przekonała. Choć tyle opisów, mam wrażenie że wcale nie poznałam żadnej z postaci występującej w książce, a jedynie dotknęłam powierzchni. Może gdyby spokojnie chłonąć, książka by bardziej do mnie przemówiła, ponieważ pewne fragmenty czytałam z przyjemnością.

Oj, to najbardziej wymęczona przeze mnie książka od dawna. Główna historia wciągnęła mnie dopiero w drugiej połowie książki, do tego większość stron "przelatywałam" żeby tylko dobrnąć do końca. Główna bohaterka wydała mi się okropnie płaska i bez wyrazu. Rozumiem że taki był zamysł, po prostu płynęła z prądem i nie reagowała (w zasadzie nie przejawiała żadnej inicjat...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z niektórymi książkami jest tak samo jak z filmami, o których mówi się, że mają ładne zdjęcia i są świetnie nakręcone. Niby komplement, a jednak taki nie do końca, w dodatku maskujący jakiś poważny brak lub defekt. I tak jest dla mnie w przypadku dwóch powieści wybitnych pisarek, jakie czytałem jedna po drugiej: Ślepym zabójcą Margaret Atwood i Odruchem serca Toni Morrison. Książki niby pięknie napisane, ale o czym, to nie za bardzo wiem. Atwood zawikłała bardzo narrację i stworzyła powieść szkatułkową o kilku kobietach, ale nie potrafiła przykuć mojej uwagi. Morrison także zestawiła kilka kobiecych życiorysów, znów penetrując tematy rasizmu i feminizmu, ale uczyniła to w bardzo zagmatwany sposób. Obie pozycje niestety jak dla mnie dość ciężkostrawne. I nie to, żebym tylko lekkości poszukiwał.

Z niektórymi książkami jest tak samo jak z filmami, o których mówi się, że mają ładne zdjęcia i są świetnie nakręcone. Niby komplement, a jednak taki nie do końca, w dodatku maskujący jakiś poważny brak lub defekt. I tak jest dla mnie w przypadku dwóch powieści wybitnych pisarek, jakie czytałem jedna po drugiej: Ślepym zabójcą Margaret Atwood i Odruchem serca Toni Morrison. Ksi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pięknie napisana. Ale sama historia mnie nie porwała.

Pięknie napisana. Ale sama historia mnie nie porwała.

Pokaż mimo to

Pięknie opisane losy dwóch sióstr wywodzących się z zamożnej rodziny Kanadyjczyków w okresie międzywojennym. Nieprzystosowanie - tak można by określić jednym słowem, ale to przecież cały bagaż odczuć i głęboko przeżywanej rzeczywistości, jakież to wszystko ulotne i niemierzalne i tak właśnie opisane!..... Nie dziwi, że ta pozycja w dorobku Margaret Atwood zdobyła Bookera.

Pięknie opisane losy dwóch sióstr wywodzących się z zamożnej rodziny Kanadyjczyków w okresie międzywojennym. Nieprzystosowanie - tak można by określić jednym słowem, ale to przecież cały bagaż odczuć i głęboko przeżywanej rzeczywistości, jakież to wszystko ulotne i niemierzalne i tak właśnie opisane!..... Nie dziwi, że ta pozycja w dorobku Margaret Atwood zdobyła Bookera.

Pokaż mimo to

Powieść znakomita formalnie i fabularnie, a przy tym poruszająca ważne społecznie tematy (jak zwykle u Atwood).

Trzyma w napięciu do ostatnich stron.

Powieść znakomita formalnie i fabularnie, a przy tym poruszająca ważne społecznie tematy (jak zwykle u Atwood).

Trzyma w napięciu do ostatnich stron.

Pokaż mimo to

Fabuła ciekawa i świetne opowiedziana. Dowód na to, że mając warsztat z prostego tematu można zrobić cacko.
Na książkę składają się partie dziecka, nastolatki, młodej mężatki, starszej kobiety i tajemniczych kochanków. I tą różnorodność czuć w treści i stylu. Do tego dziennikarskie notki jako zarys tła społecznego i smaczki w postaci wtrętów fantastyki.
Największe wrażenie zrobiło na mnie jednak to, że autorka niewiele mówiąc wprost tak wiele opowiedziała.
Wspaniała lektura.

Fabuła ciekawa i świetne opowiedziana. Dowód na to, że mając warsztat z prostego tematu można zrobić cacko.
Na książkę składają się partie dziecka, nastolatki, młodej mężatki, starszej kobiety i tajemniczych kochanków. I tą różnorodność czuć w treści i stylu. Do tego dziennikarskie notki jako zarys tła społecznego i smaczki w postaci wtrętów fantastyki.
Największe wraż...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka wymyka się z wszelkich ram.
Nie będę się siliła na opisywanie treści, bo nie o to chodzi.
Jest to opowieść psychologiczna, historyczna, saga, ale najwięcej w niej emocji i uczuć.
Jestem pod wielkim wrażeniem kunsztu autorki, która nas zwodzi, aby na końcu wszystko wyjaśnić.

Książka wymyka się z wszelkich ram.
Nie będę się siliła na opisywanie treści, bo nie o to chodzi.
Jest to opowieść psychologiczna, historyczna, saga, ale najwięcej w niej emocji i uczuć.
Jestem pod wielkim wrażeniem kunsztu autorki, która nas zwodzi, aby na końcu wszystko wyjaśnić.

Pokaż mimo to

Wysłuchałem audiobooka (na kasetach magnetofonowych, z biblioteki).
Na początku odniosłem wrażenie, że będzie to kolejne "typowo kobiece" powieścidło o miłości, cierpieniu i zdradzie.
W miarę słuchania zorientowałem się, że moje wrażenie było mylne.
Pojawiła się zagadka, tajemnicze wydarzenia z przeszłości (o których autorka pisze tylko tyle ile mamy wiedzieć w danym momencie), dużo psychologii, przemyśleń o życiu i splatających się coraz ciaśniej rozmaitych wątków.
Główna bohaterka dokonuje rozliczenia ze światem, wraca do wydarzeń z przeszłości, pozornie zwyczajnych ale czujemy podskórnie, że czai się za nimi dramat. Dostajemy co jakiś czas jakiś szczegół, który zbliża nas do odkrycia tej mrocznej tajemnicy i to wciąga (choć niby wiemy jak się to wszystko zakończy - nie wiemy jednak dlaczego).
Wszystko osadzone w świecie minionym i odległym (pierwsza połowa XX wieku, Kanada). Realistyczne opisy ówczesnej rzeczywistości, głębokie postaci, świetne pióro, dużo życiowych prawd.
Jestem pod wrażeniem. Powieść, o której nie zapomina się po "zatrzaśnięciu okładki" - ona zostaje w podświadomości, budzi niepokój i nieodparte wrażenie: przecież to się wciąż dzieje ...

Wysłuchałem audiobooka (na kasetach magnetofonowych, z biblioteki).
Na początku odniosłem wrażenie, że będzie to kolejne "typowo kobiece" powieścidło o miłości, cierpieniu i zdradzie.
W miarę słuchania zorientowałem się, że moje wrażenie było mylne.
Pojawiła się zagadka, tajemnicze wydarzenia z przeszłości (o których autorka pisze tylko tyle ile mamy wiedz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Starsza pani, Iris Chase, wspomina swoje młode lata. Opowiada o życiu jakie wiodła w Port Ticonderodze, o swoich rodzicach, znajomych, siostrze Laurze, o fabryce guzików i samych guzikach, tych ładnych z macicy perłowej i tych zwykłych , białych do bielizny. Opowiada historie z przełomu wieków XIX i XX , siedząc w zasięgu wiatraka bo upał straszny. Brak chronologii i dwóch kolejnych narratorów, którzy przyłączyli jako opowiadacze historii kanadyjskiej rodziny, nie ułatwiają przyswajania treści. Książka nie jest trudna, trzeba tylko powoli zebrać okruszki rozsypane przez autorkę i poskładać je w pełen obraz. Przeczytałam parę recenzji i opinii i wyszło, że w książce czai się feminizm. Czy ja wiem? Te dziewczyny po prostu chciały dla siebie trochę swobody, poza tym szybko umarła ich matka i nie miał kto wcisnąć ich w sztywne zasady i konwenanse. Niekoniecznie były feministkami. Jeśli już to takimi feministkami mimo woli. Książkę naturalnie polecam bo ciekawa, dobrze napisana i chociaż obyczajowa i kostiumowa, nie jest ckliwą historyjką o damach w krynolinach.

Starsza pani, Iris Chase, wspomina swoje młode lata. Opowiada o życiu jakie wiodła w Port Ticonderodze, o swoich rodzicach, znajomych, siostrze Laurze, o fabryce guzików i samych guzikach, tych ładnych z macicy perłowej i tych zwykłych , białych do bielizny. Opowiada historie z przełomu wieków XIX i XX , siedząc w zasięgu wiatraka bo upał straszny. Brak chronologii i dwóch ko...

więcej

mniej

Pokaż mimo to