(Nie)pamięć

Polecam świetna książka, lekko i przyjemnie się ją czytało. W książce znajdziecie miłość, studenckie życie jest romantyczna. Bardzo ciekawie historia opisana, taka prawdziwa. Zakończenie genialne, wciągająca historia.

Polecam świetna książka, lekko i przyjemnie się ją czytało. W książce znajdziecie miłość, studenckie życie jest romantyczna. Bardzo ciekawie historia opisana, taka prawdziwa. Zakończenie genialne, wciągająca historia.

Pokaż mimo to

Trójka przyjaciół, studia neurobiologii, wielka miłość i śmiertelna choroba... Co może powstać z takiej mieszanki?? Z pewnością coś nieprzeciętnego.
Marc Levy przenosi nas w przyszłość badań nad ludzkim mózgiem i pamięcią. Stwarza świat, w którym chyba każdy chciałby żyć. Daje nam bowiem przedsmak rzeczywistości, w której ludzką pamięć wraz z emocjami i całym jestectwem można przenieść na dysk komputera. Czyżby zapowiedź ludzkiej nieśmiertelności?
Książka zawładnęła mną do reszty!
W trakcie czytania systematycznie traciłam wiarę, że ta historia ma szansę na szczęśliwe zakończenie. Wydawałoby się, że nie, w momencie, kiedy z akcji znika Hope i Josh, a autor wprowadza nową bohaterkę - Melody, pochodzącą z zupełnie innego świata. Zastanawiające staje się co ją może łączyć z historią trójki przyjaciół? I dlaczego czytelnik poznaje ją tak późno...
Rozwiazanie nieco amoralne moim zdaniem, a już z pewnością budzące skrajne emocje.

Trójka przyjaciół, studia neurobiologii, wielka miłość i śmiertelna choroba... Co może powstać z takiej mieszanki?? Z pewnością coś nieprzeciętnego.
Marc Levy przenosi nas w przyszłość badań nad ludzkim mózgiem i pamięcią. Stwarza świat, w którym chyba każdy chciałby żyć. Daje nam bowiem przedsmak rzeczywistości, w której ludzką pamięć wraz z emocjami i całym jestectwem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia młodzieńczej miłości i próby badań neurobiologicznych związanej z przedłużeniem życia. Pierwsza część Hope może niektórym się trochę dłużyć ze względu na terminy naukowe i wyjaśnienia badań aczkolwiek przenosi nas w studenckie życie I lekkość młodości. Druga część Melody jest bardziej romantyczna, miłosna i wystarczająco ciekawa ze chce się przeczytać szybko do końca. A finał mhm cudowny .

Historia młodzieńczej miłości i próby badań neurobiologicznych związanej z przedłużeniem życia. Pierwsza część Hope może niektórym się trochę dłużyć ze względu na terminy naukowe i wyjaśnienia badań aczkolwiek przenosi nas w studenckie życie I lekkość młodości. Druga część Melody jest bardziej romantyczna, miłosna i wystarczająco ciekawa ze chce się przeczytać szybko do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Genialna książka! Naprawdę ciekawa historia opowiedziana w taki zwyczajny i przystępny sposób. W dodatku inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Od początku wciąga, nic nie jest oczywiste, każdy zabieg autora jest przemyślany i zrozumiały. Zakończenie jest właściwe, satysfakcjonuje czytelnika. Polecam!

Genialna książka! Naprawdę ciekawa historia opowiedziana w taki zwyczajny i przystępny sposób. W dodatku inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Od początku wciąga, nic nie jest oczywiste, każdy zabieg autora jest przemyślany i zrozumiały. Zakończenie jest właściwe, satysfakcjonuje czytelnika. Polecam!

Pokaż mimo to

Ciekawy pomysł na fabułę. Jednak na początku było nużąco i ciężkie momenty wczytania się.
Ale to co było potem! Istna petarda.
Uważam, że książka pomimo tego jest dość ciekawa i nietypowa.

(Nie)pamięć to piękna historia o miłości, walce o ukochaną osobę.
Wyjątkowo najbardziej podobała mi się ostatnia część książki - historia Melody jak i zakończenie.

Po przeczytaniu zadałam sobie pytanie "Czy ja bym tak chciała?" Odpowiedź brzmi "zdecydowanie nie".

Ciekawy pomysł na fabułę. Jednak na początku było nużąco i ciężkie momenty wczytania się.
Ale to co było potem! Istna petarda.
Uważam, że książka pomimo tego jest dość ciekawa i nietypowa.

(Nie)pamięć to piękna historia o miłości, walce o ukochaną osobę.
Wyjątkowo najbardziej podobała mi się ostatnia część książki - historia Melody jak i zakończenie.

Po przeczytaniu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pomysł na książkę miał ogromny potencjał, który niestety został zmarnowany. Zamiast inteligentnej refleksji na temat natury ludzkiej otrzymałam mdłe romansidło. Historia miłości Hope i Josha była wyidealizowana do bólu, a bohaterowie drugoplanowi byli bardzo "płascy". Im dalej tym gorzej. Do tego doszło pisarstwo na bardzo przeciętnym poziomie, czytanie niektórych dialogów wręcz bolało.
Daję ocenę 5 głównie za pomysł i za to, że powieść szybko się czytało.

Pomysł na książkę miał ogromny potencjał, który niestety został zmarnowany. Zamiast inteligentnej refleksji na temat natury ludzkiej otrzymałam mdłe romansidło. Historia miłości Hope i Josha była wyidealizowana do bólu, a bohaterowie drugoplanowi byli bardzo "płascy". Im dalej tym gorzej. Do tego doszło pisarstwo na bardzo przeciętnym poziomie, czytanie niektórych dialogów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po przeczytaniu tej książki, zwłaszcza po finale, naszła mnie refleksja, czy chciałabym żyć w takim świecie, jaki proponuję autor. Jasne, wszystkie te cuda medycyny, to wydaje się zachęcające. Ale czy przez to, że człowiek stanie się w pewnym sensie "nieśmiertelny" nie sprawi, że przestanie doceniać życie? Dla mnie to przerażająca perspektywa.

Cała moja opinia znajduje się na blogu :
https://dominika816.wixsite.com/bookspark/post/nie-pamięć-marc-levy

Serdecznie zapraszam

Po przeczytaniu tej książki, zwłaszcza po finale, naszła mnie refleksja, czy chciałabym żyć w takim świecie, jaki proponuję autor. Jasne, wszystkie te cuda medycyny, to wydaje się zachęcające. Ale czy przez to, że człowiek stanie się w pewnym sensie "nieśmiertelny" nie sprawi, że przestanie doceniać życie? Dla mnie to przerażająca perspektywa.

Cała moja opinia znajduje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fantastyczna, dosłownie fantastyczna opowieść o miłości. Marc Levy jak zawsze potrafi zaskoczyć i tym samym trafia na listę moich ulubionych.
Słodko-gorzka historia młodych ludzi którzy stykają się z najgorszym koszmarem. To jak rozwiążą potencjalnie nierozwiązywalny problem zaskoczy każdego. Polecam.

Fantastyczna, dosłownie fantastyczna opowieść o miłości. Marc Levy jak zawsze potrafi zaskoczyć i tym samym trafia na listę moich ulubionych.
Słodko-gorzka historia młodych ludzi którzy stykają się z najgorszym koszmarem. To jak rozwiążą potencjalnie nierozwiązywalny problem zaskoczy każdego. Polecam.

Pokaż mimo to

Początek był trudny, prawie się poddałam. Gdzieś od 80 strony już się nie mogłam oderwać, a dwie ostatnie strony przepłakałam. Bardzo wzruszyła mnie ta miłość.

Początek był trudny, prawie się poddałam. Gdzieś od 80 strony już się nie mogłam oderwać, a dwie ostatnie strony przepłakałam. Bardzo wzruszyła mnie ta miłość.

Pokaż mimo to

Zdarza się – nieczęsto, ale jednak – że biorę do ręki książkę i… nie chcę jej czytać. Nie ma żadnego racjonalnego powodu. Okładka jest całkiem niezła, opis fabuły intrygujący, objętość nie przeraża. A jednak odkładam ją gdzieś na stos innych „jeszcze nieprzeczytanych”, decydując się na coś innego. Ale w końcu przychodzi taki dzień, kiedy wybór pada właśnie na tę powieść. I nagle okazuje się, że trudno jest oderwać się od niej choćby na chwilę. Trudno o sen, trudno o przebudzenie rano. Myśli – zamiast wokół pracy – krążą wokół wydarzeń, które miały miejsce na ostatnio przeczytanych stronach.

Książki, które zawładnęły całą mną, mogłabym policzyć na palcach dwóch rąk. To wciąż niewiele, biorąc pod uwagę liczbę poznanych przeze mnie historii. Tymczasem „(Nie)pamięć” Marca Levy’ego po prostu mnie zachwyciła.

Hope, Josh i Luke są studentami neurobiologii. Swoje naukowe zainteresowania skupiają wokół idei, w centrum której stoi – najprościej rzecz ujmując – stworzenia świata, w którym możliwy będzie powrót do życia po śmierci. Ich eksperyment jest tym bardziej istotny, że jedno z nich staje ze śmiercią twarzą w twarz.

Nie będę Wam opisywać fabuły „(Nie)pamięci” z jednego bardzo prostego powodu: nie ma szans oddać ducha tej książki. Marc Levy stworzył historię, która przekroczyła moje oczekiwania pod każdym względem. Wszystkie moje zastrzeżenia dotyczące naukowego aspektu lektury zostały wręcz zbombardowane scenami, które powodowały charakterystyczny ucisk w gardle, znajdujący swoje ujście we łzach ciurkiem płynących po moich policzkach.

„(Nie)pamięć” to genialna powieść o bezwarunkowej, nieprawdopodobnej, upragnionej miłości między dwojgiem ludzi. W tym aspekcie wielokrotnie porównywałam ją do książki „Gwiazd naszych wina” Johna Greena. To samo niedowierzanie, że taka miłość ma rację bytu, ten sam imperatyw nakazujący zrobić wszystko, by kochana osoba przeżyła. Ten sam poryw serca i chwile największego smutku. Jednak bohaterowie „(Nie)pamięci” posuwają się znacznie dalej – bawią się w boga, określając warunki, które umożliwią im drugie życie. Levy rzeczywiście uczynił naukę bardzo istotną dla fabuły bohaterką, pokazując nam, że niemożliwe jest tylko kwestią czasu. Bardzo trudno nie postawić sobie pytania, które zdaje się zadawać autor: czy jeśli będę miał możliwość „odżyć”, to – znając ewentualne konsekwencje – zdecyduję się na to?

To, co dla mnie najbardziej niesamowite w tej powieści, to proporcje, które pisarz zachował podczas konstruowania swojej historii. W bardzo przystępny sposób przedstawił pewne aspekty neurobiologii. Zrobił to tak, że ktoś, dla kogo ta nauka jest kompletną abstrakcją, czytał o niej z zapartym tchem. Dla mnie to trochę tak, jakbym czytała książkę napisaną w języku chińskim, a jednocześnie doskonale rozumiała treść. Może stało się tak dlatego, że kwestie naukowe autor doskonale przeplatał emocjami. A to dla mnie ogromna wartość.

Zdarza się – nieczęsto, ale jednak – że biorę do ręki książkę i… nie chcę jej czytać. Nie ma żadnego racjonalnego powodu. Okładka jest całkiem niezła, opis fabuły intrygujący, objętość nie przeraża. A jednak odkładam ją gdzieś na stos innych „jeszcze nieprzeczytanych”, decydując się na coś innego. Ale w końcu przychodzi taki dzień, kiedy wybór pada właśnie na tę powieść. I...

więcej

mniej

Pokaż mimo to