Ostatnia część była dla dla mnie lekkim rozczarowaniem. Fakt, że czytałam ją z przerwą na inną serię może świadczyć, że nie wciągnęła mnie od pierwszych stron. Spodziewałam się naprawdę dużych emocji i wartkiej akcji, a tu poza jednym porwaniem i szukaniem przesyłki, do której klucz Araneae praktycznie miała od urodzenia,tak naprawdę niewiele się dzieje, a jeśli się dzieje, to jest dość przewidywalne. Chociaż nie rozumiem, po co było to budzenie lwa. Jeśli komuś zależało na tym, aby dowody nie zostały znalezione, to po co w ogóle wspominał o ich istnieniu? Leżałyby sobie dalej w tajemnej skrytce, a tak puszka Pandory została otwarta. No i przede wszystkim Sterling kompletnie stracił pazura przy Araneae, a ona z kolei ze wszystkich sił starała się mu dogodzić i przy każdej okazji wypowiadała upragnione przez niego słowa "tak, panie Sparrow". Najbardziej absurdalne było zamknięcie dziewczyn w szklanej wieży bez możliwości jej opuszczenia i wyruszenie na akcję. A jakby wybuchł pożar albo im coś by się stało? Bo tego, kto za tym wszystkim stał można się domyśleć już na początku książki. Jedna rzecz pozostała niewyjaśniona, mianowicie zlecenia upozorowania śmierci Araneae i oddania jej rodzinie zastępczej, dlaczego ta osoba to zrobiła, jaki miała w tym interes? No i jak to się stało, że Sterlingowi upiekło się usunięcie koleżanki asystentki Kennedy, ten temat już się w tej części nie pojawił. A szkoda, bo w drugiej części autorka poświęciła mu dość sporo uwagi. Do tego kilka scen z wibrującą zatyczką oraz happy end. Nie tego spodziewałam się po tej serii.

Ostatnia część była dla dla mnie lekkim rozczarowaniem. Fakt, że czytałam ją z przerwą na inną serię może świadczyć, że nie wciągnęła mnie od pierwszych stron. Spodziewałam się naprawdę dużych emocji i wartkiej akcji, a tu poza jednym porwaniem i szukaniem przesyłki, do której klucz Araneae praktycznie miała od urodzenia,tak naprawdę niewiele się dzieje, a jeśli się dzieje,...