Wydana w 1940 roku, a mimo wszystko ponadczasowa. Tyle wątków splata się w tej powieści i przenika przez dzieje historii, że czuć ten ciężar po przeczytaniu. Niesamowicie sportretowane postacie - szczególnie Singer i doktor Copeland.

Wydana w 1940 roku, a mimo wszystko ponadczasowa. Tyle wątków splata się w tej powieści i przenika przez dzieje historii, że czuć ten ciężar po przeczytaniu. Niesamowicie sportretowane postacie - szczególnie Singer i doktor Copeland.

O przytłaczającej samotności - tak naprawdę zawsze jesteśmy sami i skazani tylko na siebie, choć nie wszyscy chcą to przyznać. Bohaterowie "Serca..." różnią sie niemal wszystkim poza samotnością, która ich dławi. Jest wśród nich nastolatka z ubogiej rodziny, Janko Muzykant w spodnicy (a raczej w szortach, bo Mick to typowy tomboy),której marzenia o rozwijaniu talentu mają małe szanse na spełnienie. Przyglądający się wszystkim z boku świeżo owdowiały właściciel gospody. Czarnoskóry lekarz, który na tyle poświęcił się pomaganiu innym, że stracił rodzinę. Wędrowny agitator, wielbiciel Karola Marksa i wróg Stalina, alkoholik. Wszyscy ci ludzie rozpaczliwie chcą podzielić się z kimś swoimi myślami, problemami, tajemnicami, marzeniami. Tym kimś staje się dla nich głuchoniemy Singer. Sympatyczny, spokojny i zawsze gotowy ich "wysłuchać". Szukają jego towarzystwa i zwierzają mu się. On nie komentuje, nie doradza, może nawet nie rozumie - ale jest. Zajęci sobą nie zauważają, że to on najbardziej ze wszystkich potrzebuje bratniej duszy.

To zadziwiające, jak wciąż aktualne jest "Serce...". Jesteśmy nie mniej samotni niż Mick czy doktor Copeland, tyle że współcześnie rolę Singera przejęli "znajomi" z Facebooka, instagramowi pseudocoache albo terapeuci, którym trzeba płacić, żeby udawali zainteresowanie naszymi problemami...

Książkę oceniałam na tym portalu na przestrzeni kilkunastu lat trzy razy - dałam jej kolejno jedną gwiazdkę, potem pięć, a teraz edytowałam i dostała sześć. W tej książce niewiele się dzieje, jej bohaterowie są bardzo zwyczajni, a ich problemy banalne. Wydźwięk jest gorzki, a po skończonej lekturze zostajemy z zaledwie odrobiną nadziei. Jednak warto dać jej na spokojnie szansę i się w nią zanurzyć, bo to kawał dobrej literatury poruszającej do głębi. I ma przepiękny tytuł;)

6/10, czytałam ze trzu tygodnie, powoli, sporo rozmyślając. Podziw dla autorki, która napisała tak dojrzałą powieść w wieku zaledwie 23 lat. Tym niemniej wymęczyłam tę lekturę, zabrakło czegoś, by się naprawdę wciągnąć...

O przytłaczającej samotności - tak naprawdę zawsze jesteśmy sami i skazani tylko na siebie, choć nie wszyscy chcą to przyznać. Bohaterowie "Serca..." różnią sie niemal wszystkim poza samotnością, która ich dławi. Jest wśród nich nastolatka z ubogiej rodziny, Janko Muzykant w spodnicy (a raczej w szortach, bo Mick to typowy tomboy),której marzenia o rozwijaniu talentu mają...

Trochę kobieca wersja "Pod wulkanem". Przepiękne studium samotności. Uwaga! nie dla fanów obyczajówek!,

- powieść egzystencjalna / napisana jest prostym językiem LECZ nie jest ani odrobinę banalna.

tak, słowo lecz to klucz

Trochę kobieca wersja "Pod wulkanem". Przepiękne studium samotności. Uwaga! nie dla fanów obyczajówek!,

- powieść egzystencjalna / napisana jest prostym językiem LECZ nie jest ani odrobinę banalna.

tak, słowo lecz to klucz

Przygnębiająca opowieść, czytałem sto lat temu nie pamiętam o czym była, ale pamiętam ogromny smutek po jej przeczytaniu.

Przygnębiająca opowieść, czytałem sto lat temu nie pamiętam o czym była, ale pamiętam ogromny smutek po jej przeczytaniu.

"Pamiętasz tych czworo ludzi, o których opowiadałem, kiedy byłem u Ciebie?
(...) Chciałbym Ci coś o nich powiedzieć, ale nie bardzo umiem ująć to w słowa.
Oni wszyscy są bardzo zajęci. Tak zajęci, że trudno by Ci było wyobrazić ich sobie. Nie znaczy to, że pracują od rana do nocy, ale są tak zawsze pochłonięci swoimi myślami, że to nie daje im spokoju. Przychodza do mnie i mówią, i mówią, aż w końcu już nie jestem w stanie pojąć, jak ktoś może otwierać i zamykać usta tak długo, nie czując zmęczenia.
(...) Tak mówią, kiedy przychodzą do mnie. Te drążące serca słowa nie pozwalają im odpocząć; (...)"
•
Książka, która pozostaje w sercu!
McCullers mistrzowsko ukazała przejmujące
dramaty ludzi samotnych i bezradnych, ludzkie namiętności i emocje. Każda z postaci zmaga się z akceptacją swojego losu lub niezgodą na świat, w którym przyszło jej żyć. Niemal każde zdanie powieści kryje ogromną siłę, lirykę i magię.
To wspaniała i poruszająca opowieść! Bardzo polecam!

@wschod_bug

"Pamiętasz tych czworo ludzi, o których opowiadałem, kiedy byłem u Ciebie?
(...) Chciałbym Ci coś o nich powiedzieć, ale nie bardzo umiem ująć to w słowa.
Oni wszyscy są bardzo zajęci. Tak zajęci, że trudno by Ci było wyobrazić ich sobie. Nie znaczy to, że pracują od rana do nocy, ale są tak zawsze pochłonięci swoimi myślami, że to nie daje im spokoju. Przychodza do mnie i...

Carson poznałam w 2023 najpierw poprzez podziw do jej postaci i biografii w słowach Jenn Shapland wydanej w serii Amerykańskiej Wydawnictwa Czarne. Autorka książki „Serce to samotny myśliwy” była jedynie majaczącym wspomnieniem tego pięknego tytułu, który tkwił gdzieś w pamięci bardziej za pośrednictwem jej ekranizacji niż w postaci samej powieści. Postanowiłam to zmienić, gdy dodatkowo dowiedziałam się, że w serii Opowiadania Amerykańskie zostanie wydany zbiór opowiadań „Komu ukazał się wiatr”. Tym samym McCullers okazała się moja literacką miłością od pierwszych słów.

Szybko poczułam jak człowiek posiadający serce na zawsze pozostanie samotnikiem. Carson swą kultową powieść buduje wokół postaci głuchoniemego i życzliwego dla wszystkich bez wyjątków Johna Singera. McCullers tworzy galerię samotników i konstruuje świat ludzkich emocji nie uciekając od ważnych przemyśleń na temat odmienności. To ten głos oddany „innym”, często odtrącanym przez społeczeństwo, motywy biednego amerykańskiej południa, segregacji rasowej i queerowości składają się na dojrzały literacki głos, który nie skowyczy, a śmiało jest porównywany do klasyki Steinbecka czy Harper Lee.

Carson poznałam w 2023 najpierw poprzez podziw do jej postaci i biografii w słowach Jenn Shapland wydanej w serii Amerykańskiej Wydawnictwa Czarne. Autorka książki „Serce to samotny myśliwy” była jedynie majaczącym wspomnieniem tego pięknego tytułu, który tkwił gdzieś w pamięci bardziej za pośrednictwem jej ekranizacji niż w postaci samej powieści. Postanowiłam to zmienić,...

"Serce to samotny myśliwy" to książka, która porusza aktualne i dzisiaj tematy, a mianowicie samotności, potrzeby akceptacji, miłości i poczucia bliskości, ale też, alienację i uprzedzenia społeczne.

Głównym bohaterem powieści jest John Singer, głuchoniemy mężczyzna, który jest w stanie porozumieć się tylko poprzez pismo. Singer mieszka w małym miasteczku i działa jako "samotny myśliwy" - tzn. jest oddzielony od społeczeństwa i nie ma bliskiej więzi z innymi ludźmi. Jego jedynym przyjacielem jest Spiros Antonapoulos, który również jest głuchoniemy, ale trafia do zakładu psychiatrycznego. Grupa innych bohaterów wpływa na życie Singera podczas powieści, ale żaden z nich nie ma możliwości pełnego porozumienia się z nim. McCullers precyzyjnie ukazuje siedzące w sercu Singera uczucia osamotnienia i bezsilności. Pisze o samotnych duszach i ich trudnościach w porozumiewaniu się z innymi. Wydaje się, że głuchota Singera jest metaforą dla niezdolności ludzi do pełnego porozumiewania się i rozumienia siebie nawzajem.

Mimo swojej depresyjnej tematyki, "Serce to samotny myśliwy" jest napisane w sposób, który może wciągnąć czytelnika, poprzez realizm bohaterów, a także malowania obrazów ich psychicznego stanu. Czytelnik może się wczuć w postaci i zrozumieć ich uczucia i motywacje. "Serce to samotny myśliwy" to powieść, która może zaskoczyć i poruszyć czytelnika. To historia, która bada głębsze warstwy ludzkiej psychiki i zadaje trudne pytania o nasze relacje i potrzebę zrozumienia drugiego człowieka i samego siebie.

"Serce to samotny myśliwy" to książka, która porusza aktualne i dzisiaj tematy, a mianowicie samotności, potrzeby akceptacji, miłości i poczucia bliskości, ale też, alienację i uprzedzenia społeczne.

Głównym bohaterem powieści jest John Singer, głuchoniemy mężczyzna, który jest w stanie porozumieć się tylko poprzez pismo. Singer mieszka w małym miasteczku i działa jako...

Dlaczego? Zawsze u mnie była, nie pamiętam gdzie, kiedy i dlaczego ją kupiłam, ten śliczny tomik z serii Nike. Wróciłam, ponieważ tekst wygrał "plebiscyt" wakacyjny NKC.
Co to jest? 23 lata i taki tekst dziewczyna wydaje. Nasza Masłowska była młodsza w momencie wydania w 2002 roku "Wojny...", ciekawe, czy po 83 latach (och, to będzie 285 rok) też będzie brzmieć tak dobrze. Doktor Copeland, nastolatka Mick, restaurator Biff i piewca lewicowej ewangelii Jake krążą wokół tajemniczego pana Singera. Uczucia łączące tę czwórkę, Singera i innych bohaterów są w tak zniuansowany sposób przedstawione, z taką delikatnością, że każda próba takiego jednoznacznego ich nazwania wydaje się czymś prostackim i brutalnym. A kiedy myślę nad tym, dlaczego to pan Singer generuje tak skomplikowane uczucia, mam ochotę przestać być taką gadułą.... Singer - lustro, Singer - ekran, Singer - Bóg. Nie ocenia, słucha, jest. I cóż, skoro starania bohaterów są daremne, dzieci rozczarowują, system niszczy, nastolatkę czeka dorosłość, pokrzywdzeni nie chcą słuchać apostoła, a miłość bywa nadzwyczaj źle lokowanym uczuciem. Singer stwierdza: "Nie jestem stworzony do samotności". Nikt nie jest. Oczywistość. Wiemy to. I pozwalamy bliskim umrzeć, zabić się, odejść, cierpieć z powodu choroby. I jeszcze ta nędza. Nagie dziecko (tak, tak, jak w "Ludziach bezdomnych"). Nienawiść. A "tymczasem wybuchła wojna" (cudowne zdanie Dygata, warto cytować. To tragedia dalekiej Europy, ale być może bohaterom "Serca..." przyniesie zmianę? Emancypację kobiet na przykład? A i tak wciąż smutno. "Smutno mi, Boże, każdego dnia gorzej" ("Nagrobki")

Dlaczego? Zawsze u mnie była, nie pamiętam gdzie, kiedy i dlaczego ją kupiłam, ten śliczny tomik z serii Nike. Wróciłam, ponieważ tekst wygrał "plebiscyt" wakacyjny NKC.
Co to jest? 23 lata i taki tekst dziewczyna wydaje. Nasza Masłowska była młodsza w momencie wydania w 2002 roku "Wojny...", ciekawe, czy po 83 latach (och, to będzie 285 rok) też będzie brzmieć tak dobrze....

Absolutnie wspaniała! Dawno nie czytałam już takiej książki. Wyraziści bohaterowie, do których nietrudno poczuć sympatię i piękny, sprawnie użyty język sprawiały, że trudno było się od niej oderwać. Fani Harper Lee, Erskine'a Caldwella i generalnie powieści o amerykańskim Południu obowiązkowo muszą przeczytać! A ja zaczynam opowiadania Carson McCullers wydane niedawno przez Czarne i czekam na nowe wydanie "Serca...", bo dotychczasowe jakoś nie zachwycają.

Absolutnie wspaniała! Dawno nie czytałam już takiej książki. Wyraziści bohaterowie, do których nietrudno poczuć sympatię i piękny, sprawnie użyty język sprawiały, że trudno było się od niej oderwać. Fani Harper Lee, Erskine'a Caldwella i generalnie powieści o amerykańskim Południu obowiązkowo muszą przeczytać! A ja zaczynam opowiadania Carson McCullers wydane niedawno przez...

Nie sądziłam, że spodoba mi się coś z klasyki amerykańskiej literatury. Niespodzianka! Trudno powiedzieć, czy to dlatego, że mimo wszystko jest napisana przystępnym językiem, czy dlatego, że jest tak przygnębiająca w swym przekazie, że to naprawdę do mnie trafia. Tak. Od razu wiadomo, że nikt tutaj nie skończy dobrze.
Sama postać Singera nie przyciąga mojej uwagi tak mocno, jak osoby, które się wokół niego gromadzą. To one są interesujące i chce się wiedzieć o nich więcej, kiedy o głuchoniemym nie wiemy praktycznie nic ważnego. Uwielbiam Mick, której życzyłam dobrze, jednak to, jak potoczyła się jej historia, mnie nie zdziwiło. Biffa też lubię. Jake i stary doktor są wyraźnie zarysowanymi postaciami, każdy z nich walczy w sprawie, którą uważa za słuszną i która doprowadza ich obu do obłędu.
A gdzieś tam w oddali pobrzmiewają głosy zbliżającej się II Wojny Światowej...

Nie sądziłam, że spodoba mi się coś z klasyki amerykańskiej literatury. Niespodzianka! Trudno powiedzieć, czy to dlatego, że mimo wszystko jest napisana przystępnym językiem, czy dlatego, że jest tak przygnębiająca w swym przekazie, że to naprawdę do mnie trafia. Tak. Od razu wiadomo, że nikt tutaj nie skończy dobrze.
Sama postać Singera nie przyciąga mojej uwagi tak...