Z ponurego filipińskiego więzienia, do którego po bójce w barze trafia Ben Treven wyciąga go Scott „Hort” Horton, jego szef z tajnej jednostki JSOC (Połączonego Dowództwa Operacji Specjalnych). Ale nie ma nic za darmo. Nowa misja Bena ma polegać na odzyskaniu dziewięćdziesięciu dwóch nagrań video, w porównaniu z którymi film z Abu Ghraib mógłby się wydawać jednostkowym głupim wybrykiem funkcjonariuszy przesłuchujących islamskich terrorystów. Tymczasem facet, który je wykradł grozi ich upublicznieniem, jeśli nie dostanie okupu.

Od samego początku jest to bardziej powieść polityczna niż typowy thriller szpiegowski. O możliwym zniknięciu kompromitujących taśm szeroko rozpisywały się swojego czasu amerykańskie media społecznościowe i niektóre mainstreamowe. U Eislera poznajemy szczegóły całej operacji znacznie wcześniej niż sam Ben. Przede wszystkim, kto był odpowiedzialny za czyny uwidocznione na nagraniach i bojąc się ich ujawnienia manipuluje mediami, kto jest sprawcą kradzieży oraz jaką rolę w tej rozgrywce pełnią różne służby. Treven, któremu towarzyszy atrakcyjna agentka FBI, zbliża się do prawdy stopniowo. Czy jednak zdaje sobie sprawę, że wyznaczono mu w tej grze rolę trybika? W jakim stopniu tę sytuację zaakceptuje?

Jest to pierwsza książka Eislera, która mi się nie podobała. Być może jej demaskatorski wydźwięk zrobiłby na mnie większe wrażenie parę lat temu, kiedy temat więzień CIA był gorący (Polska zresztą, o dziwo, nie jest wymieniana przez autora wśród państw w których się znajdowały). Obecne problemy Ameryki i ich wpływ na politykę światową są jednak, moim zdaniem, znacznie bardziej złożone niż to wynika z przesłania powieści. Mimo że lekcja, jakiej udziela Benowi Trevenowi jego szef na temat istoty systemu amerykańskiego spodobałaby się zapewne przeciwnikom tegoż, których liczba wzrasta na świecie i w samej Ameryce. Nawet jeśli odrzuciliby główne założenia tezy Horta, a mianowicie, że ponieważ systemu już zmienić się nie da, jego jedynymi strażnikami muszą być tacy twardziele ze służb specjalnych jak on. Ich rolę upatruje w kontrolowaniu polityków i oligarchów i utrzymywaniu społeczeństwa w przekonaniu, że robią to wszystko w imię obrony konstytucji i demokracji.

W dominującej w książce warstwie politycznej to bardziej Hort niż Ben jest wiodącą postacią. Z kolei wątek czysto sensacyjny jest w zasadzie przewidywalny, a tzw. zwroty akcji polegają głównie na celowym i przypadkowym zabijaniu. Mało przekonujące są też dla mnie osobowości Daniela Larisona, złodzieja taśm i szantażysty, oraz Pauli Lanier, seksownej pani z FBI. Nie wykluczam, że intencją autora było trafienie w gusta czytelników podzielających jego osąd polityki amerykańskiej i poirytowanie tych, którzy tego poglądu nie podzielają. Sądząc po recenzjach książki, chyba mu się udało. Co w pewnym sensie świadczy o jego profesjonalnym talencie.

Z ponurego filipińskiego więzienia, do którego po bójce w barze trafia Ben Treven wyciąga go Scott „Hort” Horton, jego szef z tajnej jednostki JSOC (Połączonego Dowództwa Operacji Specjalnych). Ale nie ma nic za darmo. Nowa misja Bena ma polegać na odzyskaniu dziewięćdziesięciu dwóch nagrań video, w porównaniu z którymi film z Abu Ghraib mógłby się wydawać jednostkowym...