Siła złego na jednego. Tajemnicza postać zbiera różnych przeciwników Supermana, żeby wspólnie zaatakować Fortecę Samotności. Z kolei Człowiek ze Stali usiłuje poznać swoją przeszłość.

Początek tomu to tak naprawdę przedstawienie obecnego status quo Supermana. Wyraźnie widać, że zignorowano tu zdarzenia z Nowego DC Comics, a zamiast tego sięgnięto po komiksy z lat 90. czy „Sekretną genezę”. Fabularnie nie jest to nic ciekawego – po raz kolejny opowiadana jest ta sama historia. Doceniam, że usiłowano uporządkować chaos wywołany tomem „Superman odrodzony”, ale i tak dalej pozostają pewne niespójności.

W tej części tomu można podziwiać rysunki Iana Churchilla i Carlo Barberiego. Pierwszy rysuje bardzo szczegółowo, a parę kadrów w jego wykonaniu autentycznie mnie zachwyciło jak chociażby strona przedstawiająca społeczeństwo Kryptona czy sceny z Metallo. Z kolei drugi artysta stosuje pewne uproszczenia, które sprawiają, że postacie mają podobne do siebie twarze, ale same sylwetki bohaterów i sceny akcji wyglądają bardzo naturalnie.

Tytułowa historia to opowieść o walce z drużyną superłotrów jakich wiele. Podobało mi się, że poszczególnie członkowie zespołu nie mogą sobie nawzajem ufać i w każdej chwili można spodziewać się zdrady. Dobrze też, że nie zapomina się tu o wcześniejszych komiksach i wyjaśnione jest jak wyrwali się z sytuacji, w których ich pozostawiono. Pamięć o reszcie uniwersum pokazana jest również przez wykorzystanie w fabule superbohaterów związanych z Supermanem. Uważam jednak, że przywódca suerłotrów został pod względem charakteru uwsteczniony w stosunku do tego jak pokazywano go do tej pory – widać, że usiłowano tu nawiązać do komiksów z lat 90., co również podkreśla warstwa graficzna. Szkoda też, że parę interesujących postaci czy konceptów zostało zamiecionych pod dywan zanim je tak naprawdę rozwinięto.

W tej historii rysuje trzech artystów. Pierwszym jest znany już w tej serii Patrick Zircher. Brakuje tutaj szczegółów, a postacie mają często nienaturalny wyraz twarzy. Na dodatek czasami stosuje zbyt grube kontury, przez co rysunki wyglądają nienajlepiej. Pojawia się jednak parę bardziej interesujących pomysłów jak chociażby wspomniane wcześniej nawiązanie do lat 90. Drugim artystą jest Jack Herbert. Tutaj widać skok jakościowy w górę jeśli chodzi o szczegółowość. Naprawdę wzrok płynie po poszczególnych kadrach, chociaż czasami zdarzało się tutaj nadużywać ciemnych plam mających podkreślać cienie. Ostatnim artystą Viktor Bogdanovic. Rysuje bardzo niedokładnie, wszyscy męscy bohaterowie w jego wykonaniu mają kwadratowe szczęki, nienaturalny wyraz twarzy to standard, a kolory są sprane.

Tom ten mogę polecić osobom, które przedkładają sceny akcji nad fabułę. Mnie osobiście przeszkadzało mętne tłumaczenie status quo otwierające tom. Ogólnie jest tu jednak parę bardziej spektakularnych scen, które mogą dostarczyć pewnej dawki rozrywki.

Siła złego na jednego. Tajemnicza postać zbiera różnych przeciwników Supermana, żeby wspólnie zaatakować Fortecę Samotności. Z kolei Człowiek ze Stali usiłuje poznać swoją przeszłość.

Początek tomu to tak naprawdę przedstawienie obecnego status quo Supermana. Wyraźnie widać, że zignorowano tu zdarzenia z Nowego DC Comics, a zamiast tego sięgnięto po komiksy z lat 90. czy...

Postać Supermana od wielu dziesięcioleci inspiruje kolejne pokolenia czytelników. Bohater zawsze działa w najlepszym interesie ludzkości i stara się ustrzec ją przed wszelkiego rodzaju niebezpieczeństwami. W rzeczywistości „Odrodzenia” do tej motywacji doszła kolejna – ochrona własnej rodziny. Clark Kent i Lois Lane mają bowiem syna. Na postaci młodego Jonathana skupiają się jednak inne tytuły, zaś „Action Comics” do tej pory traktował o odmiennych aspektach działalności i życia Człowieka ze Stali. Najnowszy, czwarty już tom, koncentruje się na potyczce bohatera z jego największymi wrogami, ale motyw rodziny także cały czas przewija się gdzieś w tle.

Superman rozwiązał zagadkę tożsamości drugiego Clarka Kenta, ale nawet po zakończeniu tej sprawy ma poczucie, że w jego życiu coś w dalszym ciągu jest nie na swoim miejscu. Gdy próbuje dojść do tego, o co właściwie chodzi, musi zmierzyć się z innym zagrożeniem. Do gry wracają bowiem jego najwięksi wrogowie, z generałem Zodem i Cyborgiem Supermanem na czele, a ich cel jest jeden – ostateczne zniszczenie Człowieka ze Stali, który teraz musi dbać nie tylko o własną skórę, ale także o życie rodziny. Jej istnienie może być z kolei odpowiednim źródłem nacisku dla złoczyńców.

Dan Jurgens ma naprawdę dobrą rękę do Supermana. Poprzednie trzy odsłony prowadzonego przez niego odrodzonego „Action Comics” prezentowały dość wysoki poziom, oferując nam efektowną i łatwo przyswajalną rozrywkę. Podobnie jest w przypadku „Nowego Świata”. Autor umiejętnie korzysta ze spuścizny bohatera i potrafi posłużyć się jej najlepszymi elementami. Tutaj korzysta na przykład ze śmietanki antagonistów eSa. To manewr prosty, skuteczny i zastosowany nie po raz pierwszy (Doomsday w „Ścieżkach zagłady”). Tym razem jego efekty są jeszcze lepsze niż w pierwszym tomie, bo też przeciwnicy mają nieco bardziej rozbudowaną motywację niż potwór, który kiedyś pozbawił Supermana życia.

Uniwersum, w którym porusza się nasz bohater, zostało ujednolicone przy okazji niedawnego „Supermana Odrodzonego”. Tutaj heros wciąż odczuwa reperkusje tamtych wydarzeń, które przecież przez dłuższy czas zakrzywiały obraz świata przedstawionego. Dan Jurgens podsumowuje wszystko w dwóch pierwszych zeszytach, od których cały tom wziął swój tytuł. Zabieg pozwala na poukładanie wszystkiego, kładąc przy okazji podwaliny pod dalszą fabułę, tę z udziałem Zoda. Mimo odpowiedzi na większość pytań i znaczącego rozjaśnienia sytuacji scenarzysta nie wszystko tłumaczy, w odwodzie wciąż pozostaje kilka intrygujących kwestii i pytań, jak choćby dokładna motywacja tajemniczego Mr. Oza, szepczącego zarówno do Supermana, jak i do jego syna.

Jak pokazały poprzednie odsłony serii, Dan Jurgens w znacznej mierze skupia się na akcji. Także tutaj stoi ona bezsprzecznie na pierwszym planie. Toczy się w bardzo szybkim tempie, co choć nijak nie może dziwić, to z pewnością rozczaruje tych czytelników, którzy chcieliby więcej głębi. Wspomniany wcześniej motyw rodzinny, owszem, przewija się, ale przede wszystkim w momentach zagrożenia dla Lois i Jonathana. Patrząc jednak na sprawę z drugiej strony – seria nazywa się w końcu „Action Comics”, zatem czy można czynić z tego stanu rzeczy jakiś poważny zarzut? Oczywiście że nie, tym bardziej, że akcja okazuje się na większej przestrzeni tomu mocno zajmująca.

Strona wizualna serii od początku stoi na wysokim poziomie. Tutaj nie jest inaczej, chociaż ponownie drażni mnie obecność bardzo dużej liczby artystów dokładających swoje „trzy grosze”. Nie rozumiem dlaczego za jedną cztero- lub pięciozeszytową opowieść nie może odpowiadać jeden twórca. Całość byłaby wtedy spójna wizualnie, z czym nie mamy do czynienia w przypadku „Nowego Świata”. Cóż, manewr stosowany jest jednak w wielu tytułach nurtu superhero, może czas po prostu do niego przywyknąć? W każdym razie gdy przyjrzymy się poszczególnym artystom osobno, nie znajdziemy wielu powodów do narzekań. Prace jednego są bardziej efektowne, drugiego bardziej cartoonowe – co kto lubi, szkoda tylko, że wszystko na przestrzeni jednego tomu, niebędącego wszak antologią.

Czwarty już tom „Action Comics” nie odstaje jakościowo od poprzednich odsłon. To wciąż wysokooktanowa rozrywka, która łatwo wchodzi i przynosi kilka chwil relaksu. Jasne, można narzekać, że otrzymaliśmy w sumie odgrzewany kotlet i fabułę, której główną atrakcją jest naparzanka, niemniej realizacyjna sprawność Jurgensa okazuje się na tyle duża, że zarzuty schodzą na dalszy plan. Cykl, jakkolwiek na żadnym etapie nie przynosi nam opowieści wiekopomnych, w kategorii czystej zabawy sprawdza się lepiej niż przyzwoicie. Miejmy nadzieję, że tak pozostanie.


Recenzja do przeczytania także na moim blogu - https://zlapany.blogspot.com/2018/12/superman-action-comics-odrodzenie-tom-4.html
oraz na łamach serwisu Szortal - http://szortal.com/node/15308

Postać Supermana od wielu dziesięcioleci inspiruje kolejne pokolenia czytelników. Bohater zawsze działa w najlepszym interesie ludzkości i stara się ustrzec ją przed wszelkiego rodzaju niebezpieczeństwami. W rzeczywistości „Odrodzenia” do tej motywacji doszła kolejna – ochrona własnej rodziny. Clark Kent i Lois Lane mają bowiem syna. Na postaci młodego Jonathana skupiają...

WOJNA SUPERMENÓW?

Chociaż zdania na temat najlepszych tytułów z "Odrodzenia DC" są mocno podzielone, dla mnie od samego początku "Action Comics" jest tym bezwzględnie najlepszym. Wszystko dzięki temu, że Dan Jurgens, legendarny scenarzysta przygód Człowieka ze stali, który w latach 90. uśmiercił i ożywił tę postać (zapoczątkowując tym samym trwającą po dziś dzień falę naśladownictw),stworzył rzecz świetnie nadającą się zarówno dla długoletnich miłośników Supermana, jak również zupełnie nowych fanów. Dodatkowo, mając szansę raz jeszcze napisać wątki, które przedstawił czytelnikom przed laty, wycisnął z nich wszystko to, co najlepsze, serwując nam wciągającą, pełną akcji i tajemnic opowieść rozrywkową w najlepszym tego słowa znaczeniu.

Życie Supermana zmieniło się, ale nie aż tak bardzo, jak można by sądzić. Po ostatnich wydarzeniach na niego i rodzinę czeka chwila wytchnienia, a oni sami przeprowadzają się z powrotem do Metropolis, ale niestety zło nie śpi. Ktoś zaczyna jednoczyć największych wrogów Supermana i przygotowywać ich do zniszczenia Clarka. Rodzina Kentów nie ma jeszcze pojęcia z kim przyjdzie im się zmierzyć, ale może to być największe i najniebezpieczniejsze wyzwanie w karierze Człowieka ze stali. Czeka bowiem na niego prawdziwa wojna z armią przeciwników, z których każdy dorównuje mu siłą. Ale nasz bohater nie będzie na froncie osamotniony…

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2018/10/superman-action-comics-4-nowy-swiat-dan.html

WOJNA SUPERMENÓW?

Chociaż zdania na temat najlepszych tytułów z "Odrodzenia DC" są mocno podzielone, dla mnie od samego początku "Action Comics" jest tym bezwzględnie najlepszym. Wszystko dzięki temu, że Dan Jurgens, legendarny scenarzysta przygód Człowieka ze stali, który w latach 90. uśmiercił i ożywił tę postać (zapoczątkowując tym samym trwającą po dziś dzień falę...