Proces umierania przedstawiony chyba w najdelikatniejszy, czarujący wręcz sposób. Płakałam przy tym jak NIESAMOWICIE jest żyć - czuć, smakować, słyszeć, widzieć i móc o tym wszystkim rozmyślać. Śnić i budzić się. Każdego dnia od nowa, w prezencie.
Ale perełki powinny wrócić do morza, tam skąd zostały wyłowione..
Ciekawe moralnie fantasy.

Proces umierania przedstawiony chyba w najdelikatniejszy, czarujący wręcz sposób. Płakałam przy tym jak NIESAMOWICIE jest żyć - czuć, smakować, słyszeć, widzieć i móc o tym wszystkim rozmyślać. Śnić i budzić się. Każdego dnia od nowa, w prezencie.
Ale perełki powinny wrócić do morza, tam skąd zostały wyłowione..
Ciekawe moralnie fantasy.

Wstrząsająco smutna, a jednocześnie niosąca otuchę. Towarzyszenie dziecku, nawet trochę już starszemu, w drodze do śmierci - a właściwie "przez śmierć" - w której nawet rodzice nie mogą dotrzymać mu kroku, to głębokie, poruszające doświadczenie.
Gaarder jak zwykle umie wspaniale zareklamować życie, cud istnienia, a robi to tak, że ta afirmacja wydaje się jasna, prawdziwa i pokrzepiająca nawet z perspektywy kogoś, kto umiera. I to umiera tak bardzo za wcześnie.
Piękna mądra książka.

Wstrząsająco smutna, a jednocześnie niosąca otuchę. Towarzyszenie dziecku, nawet trochę już starszemu, w drodze do śmierci - a właściwie "przez śmierć" - w której nawet rodzice nie mogą dotrzymać mu kroku, to głębokie, poruszające doświadczenie.
Gaarder jak zwykle umie wspaniale zareklamować życie, cud istnienia, a robi to tak, że ta afirmacja wydaje się jasna, prawdziwa i...

Oswajanie śmierci. Rewelacyjna książka. Poruszająca, bardzo dostępna, magiczna.

Oswajanie śmierci. Rewelacyjna książka. Poruszająca, bardzo dostępna, magiczna.

piękna

piękna

MÓJ NR 1
i tak już pozostanie !!!
Nic tej książki nie jest w stanie przebić! To mój skarb, perełka, oczko w głowie. Odkąd ją przeczytałam (jako mała dziewczynka) po czym zmusiłam mamę by mi ją kupiła, z namiętnością i wypiekami na policzkach do niej wracam.
Ta rozmowa chorego dziecka (Cecylii) z aniołem Arielem jest najpiękniejszą historią, najcudowniejszą relacją i najdelikatniejszym spotkaniem jakiego doświadczyłam w literaturze. To właśnie od tej pozycji zaczęła się moja miłość do Josteina Gaardera...
Dla mnie jest to cząstka mojej duszy, mojego ciała, mojego serca i wreszcie cząstka mojego życia... "uświadamiacz" śmierci, odchodzenia, przemijania...
10/10 z wielkiej miłości !

MÓJ NR 1
i tak już pozostanie !!!
Nic tej książki nie jest w stanie przebić! To mój skarb, perełka, oczko w głowie. Odkąd ją przeczytałam (jako mała dziewczynka) po czym zmusiłam mamę by mi ją kupiła, z namiętnością i wypiekami na policzkach do niej wracam.
Ta rozmowa chorego dziecka (Cecylii) z aniołem Arielem jest najpiękniejszą historią, najcudowniejszą relacją i...

Zmuszająca do refleksji lektura dla wszystkich :)

Zmuszająca do refleksji lektura dla wszystkich :)

,,To nie my przychodzimy na świat, lecz świat przychodzi do nas.
Urodzić się znaczy tyle, co dostać cały świat w prezencie.''

Będąc na praktykach na Oddziale Onkologii i Hematologii Dziecięcej, Pani Psycholog poleciła mi książkę ,,W zwierciadle, niejasno" Gaardena Josteina. Kiedy wróciłam do domu, bardzo chciałam ją kupić, niestety nigdzie nie mogłam jej znaleźć. Na szczęście - w sieci upolowałam ebook'a :-) Tak się złożyło, że wczoraj ją skończyłam...

,,- Spotkałeś Boga? To znaczy osobiście?
- Siedzę teraz twarzą w twarz z niewielkim Jego skrawkiem. Bo patrząc i rozmawiając z jednym z Jego najmniejszych dzieci, patrzę i rozmawiam z Nim.''

Książka opowiada o kilkuletniej dziewczynce, która jest bardzo chora. Pewnej nocy odwiedza ją anioł. Podczas tych spotkań Cecylia i Anioł prowadzą ze sobą bardzo trudne, wzruszające i mądre rozmowy o tajemnicy życia. Piękne jest to, że Anioł nie pełni funkcji nauczyciela, ale przyjaciela, pomocnika, opiekuna, który zawsze pojawia się, kiedy stan dziewczynki ulega pogorszeniu. Jest jej podporą i wsparciem w ostatniej podróży.

Pracując na oddziale medycyny paliatywnej często obserwuje jak ludzie "gasną". Przychodzą na oddział o własnych siłach, chętnie rozmawiają, interesują się życiem. Z czasem jednak widać jak zaczynają opadać z sił, jak stopniowo wycofują się z Życia Ziemskiego. Jednym z takich objawów jest sen, który zapełnia coraz większą część dnia. W takich sytuacjach często odczuwam smutek, bo wiem, że to ziemskie życie powoli dobiega końca. Jednak nigdy nie zastanawiałam się nad tym co się dzieje wówczas w duszy umierającego człowieka. Może jest to czas, kiedy dusza opuszcza swoje chore ciało i poznaje niezwykłą tajemnice lepszego, piękniejszego świata? Może nie ma już bólu, smutku? Może dusza powoli oswaja się z nową rzeczywistością? Nie wiem, ale wizja przedstawiona w książce jest piękna i na pewno spowoduje u mnie, że ten czas przy umierającym człowieku będę przeżywać w zupełnie inny sposób – nie tylko ze smutkiem, ale też z nadzieją, że już poznaje inny świat I jego tajemnice...

Nie jest to łatwa i lekka książka, w której wszystko jest przedstawione wprost. Budzi niezwykle silne emocje, porusza serce i wywołuje łzy, ale ,,płaczemy, kiedy coś jest smutne, ale też ronimy łezkę, kiedy coś jest piękne''. To książka o wierze, o wątpliwościach, o pożegnaniu, o śmierci, która dotyczy każdego z nas.

,,- Zawsze się zastanawiałam, gdzie może być niebo. Żaden kosmonauta nie widział nigdy choćby cienia Boga czy aniołów.
- A żaden z badaczy mózgu nie widział choćby cienia myśli. Nie ma też badacza snów, który by kiedykolwiek zobaczył sen drugiego człowieka. Ale to wcale nie oznacza, że w ludzkich głowach nie ma myśli czy snów.''

,,To nie my przychodzimy na świat, lecz świat przychodzi do nas.
Urodzić się znaczy tyle, co dostać cały świat w prezencie.''

Będąc na praktykach na Oddziale Onkologii i Hematologii Dziecięcej, Pani Psycholog poleciła mi książkę ,,W zwierciadle, niejasno" Gaardena Josteina. Kiedy wróciłam do domu, bardzo chciałam ją kupić, niestety nigdzie nie mogłam jej znaleźć. Na...

Na razie napiszę tylko, że tę książkę kocham. A kiedyś tu wrócę i napiszę, dlaczego :D

Na razie napiszę tylko, że tę książkę kocham. A kiedyś tu wrócę i napiszę, dlaczego :D

Sięgnęłam do półki po książkę dla dzieci. Odstawiłam na półkę książkę, w której zawarto wiele pytań.

W dużej mierze takich, na które odpowiedzi nie znają także dorośli.

Docenianie tego, co się ma, miłość do Boga i aktu stworzenia, który dał nam życie. Książka bez celu i z celem, beznadziejna i przepełniona nadzieją. Bez odpowiedzi i z milionem niedokończonych pytań, pozostawionych w głowie czytelnika, razem z mętlikiem. Zarazem wciągająca i nudna.

Polecam tę książkę pełną skrajności.

Sięgnęłam do półki po książkę dla dzieci. Odstawiłam na półkę książkę, w której zawarto wiele pytań.

W dużej mierze takich, na które odpowiedzi nie znają także dorośli.

Docenianie tego, co się ma, miłość do Boga i aktu stworzenia, który dał nam życie. Książka bez celu i z celem, beznadziejna i przepełniona nadzieją. Bez odpowiedzi i z milionem niedokończonych pytań,...

Kolejna lekko filozoficzna książka Josteina Gaardnera. Tym razem spotykamy małą, nieuleczalnie chorą Cecylię. Anioł Ariel stara się nauczyć ją życia, a w zamian chce się dowiedzieć, jak to jest słyszeć, czuć i smakować, jak to jest być człowiekiem. I chociaż odpowiedzi dziewczynki są czasami zdecydowanie ponad jej wiek, każda daje nam do myślenia.
Jeśli ktoś oczekuje wartkiej akcji i zabawnych dialogów to może od razu odłożyć tą książkę. Jeśli jednak chce odciąć się od świata na jeden dzień i zastawić się nad rzeczami, o których nie mamy czasu pomyśleć na co dzień...

Kolejna lekko filozoficzna książka Josteina Gaardnera. Tym razem spotykamy małą, nieuleczalnie chorą Cecylię. Anioł Ariel stara się nauczyć ją życia, a w zamian chce się dowiedzieć, jak to jest słyszeć, czuć i smakować, jak to jest być człowiekiem. I chociaż odpowiedzi dziewczynki są czasami zdecydowanie ponad jej wiek, każda daje nam do myślenia.
Jeśli ktoś oczekuje...