Zakup „dzieł zebranych” Roberta Rybickiego – legendarnego performera, poety-anarchisty, buntownika i skłotersa – podczas Festiwalu Stacja Literatura 23 sprawił mi ogromną radość. Czekała mnie podróż pociągiem przez pół Polski i lektura ponad 500 stron wierszy eksperymentalnych, często dadaistycznych, niepoprawnych i nieznośnych, omijających z daleka tradycyjne formy poetyckie.

Czytając kolejne teksty, ukazujące się na przestrzeni dwudziestu lat w ośmiu tomach, mogłam obserwować, jak Rybicki jak wznieca w języku prawdziwą anarchistyczną rewolucję, która nie boi się ofiar i nie uznaje żadnych kompromisów. Wiersze Ryby to bunt przeciwko konwencjonalnemu użytkowaniu języka, przeciwko jego rutynie i przyzwyczajeniom, przeciwko instrumentalnemu wykorzystywaniu słów. Robert Rybicki zderza ze sobą języki, testując ich możliwości (i przy okazji niejednokrotnie wystawiając na próbę cierpliwość czytelnika). Spirytualizm w zaskakujący sposób miesza się tu z dyscypliną intelektualną, a arogancja z empatią i ogromną wrażliwością na sprawy społeczne. Poeta z Rybnika daje do zrozumienia, że droga do oświecenia może wieść jedynie poprzez szaleństwo i zaprasza czytelników na wędrówkę poprzez niepokorny, niedający się zniewolić umysł.

Będzie to włóczęga poprzez misterne językowe konstrukcje, przez frazy nierzadko ocierające się o bełkot. Rybicki to wymagający przewodnik, który mieszając porządki i niejednokrotnie wodząc na manowce prowokuje do poszukiwania myśli nieuwikłanej w ograniczenia ciasnego światopoglądu.

Zakup „dzieł zebranych” Roberta Rybickiego – legendarnego performera, poety-anarchisty, buntownika i skłotersa – podczas Festiwalu Stacja Literatura 23 sprawił mi ogromną radość. Czekała mnie podróż pociągiem przez pół Polski i lektura ponad 500 stron wierszy eksperymentalnych, często dadaistycznych, niepoprawnych i nieznośnych, omijających z daleka tradycyjne formy...