po pierwszej nieuprzedzonej lekturze: sympatyczny hymn na cześć spokojnego, odideologizowanego (ale trudne słowo mi się napisało!) człowieczeństwa. Poganiasz dobrotliwie swojego osiołka, gdy mija cię samochód wzniecając na drodze tumany kurzu.

Po uprzedzonej lekturze: katastrofa angielskiego intelektualisty, który w obliczu wichrów ideowych lat 30-tych dość nieortodoksyjnie wybrał katolicyzm, po czym po 15 latach się rozczarował i ostatecznie wylądował na pozycji "katolickiego agnostyka" (jak sam się określał).

W sumie apologia infantylnego kwietyzmu, w typie Lennona "imagine there's no heaven". Greene przez 40 lat zmagał się z samym sobą, by w końcu z satysfakcją osiąść na osiołku, przemierzającym powoli hiszpańską prowincję.

Powiedziałbym że to powieść starcza (miał 78 lat),która zaświadcza bardziej o nieuchronnych postępach geriatrycznego zdziecinnienia niż o mądrości nabieranej z wiekiem. Przecież w latach 50. i 60. Greene pisał nieortodoksyjne, inspirujące, niepokojące powieści, z których najlepsza jest chyba The Human Factor; nic tam nie okazuje się takie jak wygląda, a konspiracja przeciw południowoafrykańskiemu apartheidowi okazuje się raptem elementem radzieckiej gry wywiadowczej. Ale w "Monsignore" nie ma żadnej odkrywczości: jest stary literat, który trochę znużony intelektualnymi wyborami przez ostatnie 40 lat, trochę sterroryzowany modą intelektualną lat 80-tych, trochę opadając w opiekuńcze skrzydła geriatrycznego "kochajmy się" pisze powieść, będącą w sumie zaprzeczeniem anglosaskiej tradycji racjonalnego wyboru i jego obrony. W dramatyczny i poniekąd tragiczny sposób egzemplifikował ją George Orwell, a w nieco melodramatyczny ale również a może i bardziej wybitny sposób Evelyn Waugh.

po pierwszej nieuprzedzonej lekturze: sympatyczny hymn na cześć spokojnego, odideologizowanego (ale trudne słowo mi się napisało!) człowieczeństwa. Poganiasz dobrotliwie swojego osiołka, gdy mija cię samochód wzniecając na drodze tumany kurzu.

Po uprzedzonej lekturze: katastrofa angielskiego intelektualisty, który w obliczu wichrów ideowych lat 30-tych dość...

Powieść Grahama Greene napisana w sposób niezwykle humorystyczny pokazuje jak może narodzić się przyjaźń pomiędzy osobami o zupełnie przeciwstawnych poglądach, że wbrew pozorom można je zmienić i nauczyć się wiele od innych .Piękna opowieść o wierze w ideały , o prawości i prostocie w życiu, które jednak mogą stanowić największą wartość .Pełna uroku historia podróży burmistrza komunisty i księdza, który nie chciał zostać prałatem.

Powieść Grahama Greene napisana w sposób niezwykle humorystyczny pokazuje jak może narodzić się przyjaźń pomiędzy osobami o zupełnie przeciwstawnych poglądach, że wbrew pozorom można je zmienić i nauczyć się wiele od innych .Piękna opowieść o wierze w ideały , o prawości i prostocie w życiu, które jednak mogą stanowić największą wartość .Pełna uroku historia podróży...

To jednak jeden z moich ulubionych autorów i ponownie mnie w tym uświadczył .Polecam .

To jednak jeden z moich ulubionych autorów i ponownie mnie w tym uświadczył .Polecam .

Urocza książeczka. Jeśli ktoś chciałby zobaczyć piękną prostą , a może nawet trochę naiwną wiarę, a także przewrotne komentarze dotyczą Marksa, Stalina i komunizmu - to będzie się dobrze bawił. No i oczywiście dużo odniesień do prawdziwego Don Kichota. Tu też podróżują Don Kichote i Sancho Pansa.

Urocza książeczka. Jeśli ktoś chciałby zobaczyć piękną prostą , a może nawet trochę naiwną wiarę, a także przewrotne komentarze dotyczą Marksa, Stalina i komunizmu - to będzie się dobrze bawił. No i oczywiście dużo odniesień do prawdziwego Don Kichota. Tu też podróżują Don Kichote i Sancho Pansa.

Książka jest opowieścią o losach niezwykłej przyjaźni katolickiego proboszcza z hiszpańskiej prowincji z burmistrzem-komunistą. Książka zawiera wszystkie typowe dla pisarstwa Greene'a elementy: dysputy filozoficzne i rozrachunkowe wątki polityczne, a wszystko to zaprawione sporą dozą humoru. Akcja toczy się w postfrankistowskiej Hiszpanii, a niewinnie zapowiadający się wspólny wyjazd urlopowy przyjaciół ma dramatyczny finał...

Książka jest opowieścią o losach niezwykłej przyjaźni katolickiego proboszcza z hiszpańskiej prowincji z burmistrzem-komunistą. Książka zawiera wszystkie typowe dla pisarstwa Greene'a elementy: dysputy filozoficzne i rozrachunkowe wątki polityczne, a wszystko to zaprawione sporą dozą humoru. Akcja toczy się w postfrankistowskiej Hiszpanii, a niewinnie zapowiadający się...

Puściłem dalej w świat. może się komuś spodoba?

Puściłem dalej w świat. może się komuś spodoba?

Wędrówka monsignore z jego niewierzącym "Sancho Pansą". Ukazano piękny kontrast bohaterów: łagodny, wyrozumiały, prostolinijny ksiądz i jego towarzysz: inteligentny, z przewrotnym poczuciem humoru, bez złudzeń wobec Kościoła. Nasz Kichote w swoich dyskusjach z przyjacielem zdaje się być częściej przegranym. Tak mało wie o życiu, o kobietach np.w porównaniu z burmistrzem, ale kto jest naprawdę szczęśliwszy? W sumie książka toczy się trochę dookoła problemów wiary i Boga w życiu, daje to trochę do myślenia i wzbogaca.

Wędrówka monsignore z jego niewierzącym "Sancho Pansą". Ukazano piękny kontrast bohaterów: łagodny, wyrozumiały, prostolinijny ksiądz i jego towarzysz: inteligentny, z przewrotnym poczuciem humoru, bez złudzeń wobec Kościoła. Nasz Kichote w swoich dyskusjach z przyjacielem zdaje się być częściej przegranym. Tak mało wie o życiu, o kobietach np.w porównaniu z burmistrzem,...