Dialog Innych albo inne monologi. Przypisy do psychoterapii
- Kategoria:
- zdrowie, medycyna
- Wydawnictwo:
- Data wydania:
- 2017-01-01
- Data 1. wyd. pol.:
- 2007-01-01
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788323343691
- Tagi:
- Psychiatria psychoterapia
Myśl o ponownym wydaniu „Dialogu Innych albo innych monologów” była przypadkowa. Z perspektywy czasu, jaki dzieli zamiar od realizacji myślę, że zarazem konieczna. Pojawiła się, gdy wracam do przeszłości, by iść przed siebie. Już wiem, że „ja może przekroczyć siebie jedynie «wewnętrznie»” (pisane w między-czasie „Genealogie psychoterapii. Fragmenty dyskursu egzystencjalnego” są drogą tego rozpoznania i świadectwem); wiem też jednak, że wymaga to czasu. Nie tego, który się ma się lub nie ma (w istocie zawsze nie ma),ale tego, który przychodzi na nas z Innym. – Inny jest przyszłością, albo nas nie będzie.
(fragment wprowadzenia do drugiego wydania)
Strach przed Innym i płynącą z niego samotność chwil, które na swych świadków przywołują słowa zamiast obecności, głośną gadaninę „chcących wiedzieć naprawdę” zamiast cichej obecności wsłuchanych w siebie „na dobre”, może przezwyciężyć tylko silniejsze od strachu i, zdaniem E. Lévinasa, właściwe każdemu, pragnienie Innego. Jedynie ono, ta tęsknota za Innym, której nie uciszy żadne spełnienie (bo Inny jest niewidzialny: zawsze gdzie indziej, nie taki i nie tam, jakim zaprojektowało go moje patrzenie, słyszenie i mówienie),może wyrwać z kryjówki toż- samego i dodać odwagi, by za Innym pójść, posłusznie, jak za mistrzem i nauczycielem. Powiem więcej, jak za świętym, bo Inny znaczy też święty, a towarzyszenie mu przypomina modlitwę, to dialogiczne słowo, które może
obyć się bez dźwięku i wszystkiego, co zmysłowo uchwytne, a jednak łączy nieskończenie odległych dając pewność, że są świadkami tej samej drogi. I właśnie ta pewność, że towarzyszy mi świadek tej samej drogi, jakkolwiek nie potrafię jej wyjaśnić, uzasadnić, wypowiedzieć na głos, jest pierwszym słowem wspólnoty, w której przezwyciężona może być moja samotność. I nie przeszkadza wtedy, że drugi jest Inny – wspólnota oparta na tożsamości, nie jest ani możliwa, ani potrzebna – ważne, że spotykamy siebie w drodze. Psychoterapia jest sztuką dialogicznego słowa, zaś jej źródłem doświadczenie Innego.
(fragment książki)
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Książka na półkach
- 16
- 9
- 2
- 1
- 1
- 1
- 1
- 1
- 1
Cytaty
Bądź pierwszy
Dodaj cytat z książki Dialog Innych albo inne monologi. Przypisy do psychoterapii
Dodaj cytat
OPINIE i DYSKUSJE
Ciąg dalszy "Róży wierszem niezawołanej". Mimo zamierzonego być może, schematycznego jakby podobieństwa książki, te jednak wiele różni. Co je łączy to z pewnością fakt, że obie umieszczają psychologię w ogólności, czy - w szczególności - psychoterapię w kontekście filozoficznym. I tak podczas gdy w pierwszej z prac autorka, wychodząc od przesłania ze spuścizny J. L. Borgesa (stąd tytuł),natykając się po drodzę na wielu innych, głównie postmodernistycznych twórców i z nich czerpiąc, zastanawia się nad możliwością psychoterapii, która uwględniałaby w sposób konsekwentny założenia tej filozofii, w drugiej z wymienionych prac, tutaj opiniowanej, wychodząc od zestawienia różnych definicji prawdy obecnych w dziejach filozofii i w ramach każdej z tych definicji próbując umiejscowić człowieka jako takiego, autorka opisuje konsekwencje płynące z filozofii dla psychoterapii. Od tego wychodzi, po czym przedzierając się przez meandry swojego własnego psychoterapeutycznego doświadczenia, próbuje w słowa ująć doświadczenie Inności drugiego, nie tylko w psychoterapii, pyta o możliwości dialogu, czym ten dialog jest, czym może być, czym powinien. Kiedy pierwsza z prac skupiała się raczej na filozofii postmodernizmu, druga z kolei rozszerza jej zasięg - od starożytności zaczynając, aż po czasy najbardziej nam bliskie. Jest np. fenomenologia, hermeneutyka, filozofia postmodernistyczna - wszystkie one w kontekście dialogu z Innym. Z wielu twórców autorka chyba najczęściej nawiązuje do czy też cytuje H.-G. Gadamera, E. Levinasa, M. Heideggera, M. Bubera, L. Wittgensteina - by wymienić tych tylko, którzy rzucają się w oczy. Nawiązuje też do literatury i jej twórców, wśród których znaleść możemy np. H. Hesse'go, F. Kafkę, T. Różewicza, J. Hartwig, G. Pereca, V. Nabokova, Z. Herberta i wielu innych. Podsumowując - z pewnością warto po tę książkę sięgnąć, jednak moim zdaniem jej przeznaczeniem będzie dośc ograniczona grupa odbiorców zainteresowanych tak specyficzną tematyką, jaką podejmuje autorka.
Ciąg dalszy "Róży wierszem niezawołanej". Mimo zamierzonego być może, schematycznego jakby podobieństwa książki, te jednak wiele różni. Co je łączy to z pewnością fakt, że obie umieszczają psychologię w ogólności, czy - w szczególności - psychoterapię w kontekście filozoficznym. I tak podczas gdy w pierwszej z prac autorka, wychodząc od przesłania ze spuścizny J. L. Borgesa...
więcej Pokaż mimo to