Piękna okładka i piękny tytuł książki. Sięgając po nią, nie wiedziałam czego się spodziewać. Bezpłodność, adopcja, FAS. Ewelinie do szczęścia brakuje tylko upragnionego dziecka. Po wielu próbach zajścia w ciążę i długotrwałym leczeniu lekarze stawiają diagnozę. Dla kobiety to jest dramat i przeżywa ciężkie chwile gdy zostawia ją mąż. Ewelina nie umie już zaufać ponownie. Ale na jej drodze pojawia się dobra dusza Adrian, niesamowicie w niej zakochany. Dla którego liczyła się tylko ona i wierzył ,że każdy problem ma swoje rozwiązanie. Postanowili adoptować dziecko. Pod ich dach nie trafia słodki niemowlak, tylko dziewięciolatek z alkoholowym zespołem płodowym (FAS). Tak bardzo pragnęli dziecka, że wyrazili chęć wzięcia każdego, nawet chorego. Podziwiam ten heroizm.

Autorka Magdalena Majcher podjęła się nie lada wyzwaniu. Z pewnością nie każdy z nas wie jak wygląda proces adopcyjny w Polsce. Co muszą przejść kandydaci na rodziców ( ale to brzmi , prawda ? ) Cała droga opisana jest w powieści. Biologiczni rodzice nie muszą przechodzić żadnych testów, rozmów, spraw w sądzie, żeby ktoś wyraził zgodę by mogli być rodzicami. No ale tu nie chodzi tylko o rodziców. W domach dziecka przebywają dzieci z zaburzeniami, problemami zdrowotnymi czy fizycznymi, niejednokrotnie odrzucone. To one są tu najważniejsze i ich dobro. Ewelina i Adrian przeszli długą drogę mierząc się z chorobą jaką jest FAS. Niejedna z nas usłyszała słowa : "lampka wina ci nie zaszkodzi". Niestety pijąc alkohol, razem z nami pije dziecko w brzuchu. Takim dzieckiem był Piotruś, który na starcie swojego życia urodził się z procentami. Autorka bardzo dokładnie opisała co to jest alkoholowy zespół płodowy, jakie zaburzenia temu towarzyszą i jak wygląda zewnętrznie takie dziecko. Ważnym wątkiem poruszonym w powieści jest też reakcja rodziny na adoptowane dziecko. Ukłony za poruszenie tematu o którym się często nie mówi. A nasza wiedza na ten temat jest znikoma.
Akcja książki przebiega nieśpiesznie. Rozdziały umiejscowione w różnych przestrzeniach czasowych trochę mnie raziły. O ile wiemy, że wracamy do przeszłości bo jest wpis umieszczony to z kolejnym rozdziałem nie wiemy ,że to już teraźniejszość. Domyślamy się dopiero po przeczytaniu fragmentu. Jeżeli chodzi o główną bohaterkę to nie pasowało mi momentami jej ocenianie i skupianie się na, że tak nazwę mankamentach u innych (np. szminka na zębach) gdy poruszany był trudny temat. Rozpraszało mnie to.
Chciałam wiosnę zacząć książką wiosenną i od niej zaczęłam ten cykl. Nie wiem jak to się ma do innych części, mam nadzieję że nic nie straciłam. W planach mam kolejne pory roku.

Piękna okładka i piękny tytuł książki. Sięgając po nią, nie wiedziałam czego się spodziewać. Bezpłodność, adopcja, FAS. Ewelinie do szczęścia brakuje tylko upragnionego dziecka. Po wielu próbach zajścia w ciążę i długotrwałym leczeniu lekarze stawiają diagnozę. Dla kobiety to jest dramat i przeżywa ciężkie chwile gdy zostawia ją mąż. Ewelina nie umie już zaufać ponownie....

Dobra lektura na weekend. Autorka porusza w tej powieści ciekawy temat. Wiele interesujących informacji dotyczących procesu adopcyjnego dziecka z FAS. Jeśli nie wiecie co kryje się za terminem FAS, to musicie koniecznie sięgnąć po tą lekturę. Polecam!

Dobra lektura na weekend. Autorka porusza w tej powieści ciekawy temat. Wiele interesujących informacji dotyczących procesu adopcyjnego dziecka z FAS. Jeśli nie wiecie co kryje się za terminem FAS, to musicie koniecznie sięgnąć po tą lekturę. Polecam!

Pomimo, że to 3 tom cyklu, ja przeczytałam tę książkę jako ostatnia z serii. Zabrakło mi w niej innych bohaterek z całej serii. Przeskoki w datach tylko rozpraszały uwagę. Miałam wrażenie, że kręcę się w około jednych i tych samych wydarzeń. Mało akcji. Ogromny Plus za podjęcie tak trudnej tematyki.

Pomimo, że to 3 tom cyklu, ja przeczytałam tę książkę jako ostatnia z serii. Zabrakło mi w niej innych bohaterek z całej serii. Przeskoki w datach tylko rozpraszały uwagę. Miałam wrażenie, że kręcę się w około jednych i tych samych wydarzeń. Mało akcji. Ogromny Plus za podjęcie tak trudnej tematyki.

Ewelina żyje w szczęśliwym małżeństwie, jednak jedyne czego jej brakuje to dziecko. Niestety wiele prób zakończyło się fiaskiem, aż w końcu zakończyło się to badaniami. Kobieta niestety nie może mieć dzieci. To powód, z którego powodu czuje się jakaś wybrakowana i nie w pełni kobietą. Przecież kobiety do tego są stworzone, by rodzić dzieci, a ona co? Jedno małżeństwo już się z tego powodu rozpadło. Czy również aktualne małżeństwo przetrwa tę próbę? Adrian jej mąż zupełnie nie ma z tym problemu i bardzo wspiera kobietę w każdej próbie i szuka wszystkich możliwości. W końcu decydują się na adopcję. Są zdeterminowani, co powoduje, iż decydują się nawet na dziecko chore. Nie spodziewają jak szybko uda im się wszystko załatwić. Bardzo może liczyć na wsparcie swoich rodziców, jednak ze strony teściów są liczne pretensje i zarzuty w stronę Eweliny. Adrian dzielnie jej broni tylko jest rozdarty w końcu to jego rodzice. Jak cienka jest jednak granica wytrzymałości i cierpliwości dla tych wszystkich przytyków? Czy reszta obowiązków związanych z wychowaniem dziecka okażą się równie proste?

Jest to co prawda 3 tom z serii, jednak wydaje mi się, że nie ma wielkiego znaczenia, od którego się zacznie, mimo iż są jakoś ze sobą powiązane. Pojawiają się bohaterowie z innych części, ale najważniejsi w danej części jest dany główny bohater. W tej części mamy temat adopcji, problemu zajścia w ciążę oraz licznych chorób, które nieodpowiedzialne kobiety w ciąży fundują swoim dzieciom na całe życie. Tutaj mamy szczegółowo opisaną chorobę FAS oraz całą procedurę adopcyjną. Pojawia się ogrom emocji związaną z poznawaniem dziecka i trudnościami, jakie stwarza choroba. Widzimy, jak ogromne jest wzajemne wsparcie w tej decyzji i zrozumienie świata takiego dziecka. Moim zdaniem jest to naprawdę pouczająca lektura i ogromnie wzruszająca. Poznajemy nie tylko teraźniejszość naszej bohaterki, ale również przeszłość związaną z poprzednim związkiem oraz początek aktualnego związku i wszelkie momenty dotyczące adopcji i spotkań w ośrodku. Zdecydowałam się robić recenzję, tej serii tak jak mówią tytułu pór roku, dlatego też zaczęłam od wiosny, mimo że cała seria już za mną. Jest to taka książka, która zastawi ślad w mojej pamięci.

Ewelina żyje w szczęśliwym małżeństwie, jednak jedyne czego jej brakuje to dziecko. Niestety wiele prób zakończyło się fiaskiem, aż w końcu zakończyło się to badaniami. Kobieta niestety nie może mieć dzieci. To powód, z którego powodu czuje się jakaś wybrakowana i nie w pełni kobietą. Przecież kobiety do tego są stworzone, by rodzić dzieci, a ona co? Jedno małżeństwo już...

Wzruszająca książka o sile miłości rodzicielskiej do dziecka z płodowym zespołem alkoholowym.
Autorka wybrała trudny temat, książka pośrednio może służyć jako wzór
w postępowaniu z chorym dzieckiem.
Z przyjemnością przeczytałam tą ciekawą książkę.

Wzruszająca książka o sile miłości rodzicielskiej do dziecka z płodowym zespołem alkoholowym.
Autorka wybrała trudny temat, książka pośrednio może służyć jako wzór
w postępowaniu z chorym dzieckiem.
Z przyjemnością przeczytałam tą ciekawą książkę.

Macierzyństwo jest marzeniem wielu kobiet. Niestety, nie każdej dane jest się nim cieszyć. Nie zawsze z powodu ich świadomego wyboru, czasami nie są one w stanie sprostać temu zadaniu ze względów zdrowotnych. Pojawiają się wtedy różne alternatywy zastępcze, w tym adopcja. Co jednak w przypadku, kiedy dziecko które chcą przygarnąć jest niepełnosprawne lub z deficytami? Właśnie taką tematykę porusza Magdalena Majcher w trzecim tomie serii "Wszystkie pory uczuć" - "Wiośnie".
Ewelina jest szczęśliwą żoną młodszego o rok Adriana. Ona pracuje w prywatnej klinice plastycznej, on jest górnikiem w sosnowieckiej kopalni "Sztaszic". Jedyne czego im brakuje do szczęścia i stworzenia pełnej rodziny, to dziecka. Niestety, kobieta ma skomplikowaną wadę narządów rozrodczych, która uniemożliwia jej posiadanie potomstwa. Z tego powodu kilka lat wcześniej rozpadło się jej pierwsze małżeństwo z Bartoszem. Któregoś dnia podczas spaceru z psem Fajdą spotyka Adriana wyprowadzającego psa swojego brata. Adrian zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Akceptuje jej "inność", a nawet namawia na adopcję dziecka. Rozpoczynają żmudną procedurę przygotowawczą. W jej trakcie dowiadują się o Piotrku, chłopcu z płodowym zespołem alkoholowym(FAS),który przebywa w sosnowieckiej placówce. Serce im podpowiada, że to będzie ich syn.
Magdalena Majcher podjęła się niełatwego zadania przybliżenia czytelnikom nie tylko samej procedury adopcyjnej, ale i tematyki FAS, wraz z wiążącymi się z nią problemami. Wraz z Eweliną i Adrianem przechodzimy przez poszczególne etapy potrzebne do zdobycia kwalifikacji rodzica adopcyjnego, podglądamy życie rodziny podczas okresu preadopcyjnego, jesteśmy na sali sądowej podczas rozprawy przyznającej prawa rodzicielskie Ewelinie i Adrianowi. A jednocześnie poznajemy Piotrka, "oswajamy" jego schorzenie, jesteśmy z nim podczas chwil spędzonych z przyszłymi rodzicami. Autorka zastosowała ciekawą kompozycję trzeciego tomu powieści - wydarzenia dziejące się w teraźniejszości przeplatają się z tymi z przeszłości. "Wszystkie pory uczuć. Wiosna", to także spotkanie z bohaterką pierwszej części cyklu, Hanią, która była przyjaciółką mamy Piotrka. To ona odkrywa przed Eweliną prawdę o matce Piotrka, Monice. Dzięki temu czytelnik może jeszcze bardziej poznać przyczyny powstania u dzieci FAS-u.

Macierzyństwo jest marzeniem wielu kobiet. Niestety, nie każdej dane jest się nim cieszyć. Nie zawsze z powodu ich świadomego wyboru, czasami nie są one w stanie sprostać temu zadaniu ze względów zdrowotnych. Pojawiają się wtedy różne alternatywy zastępcze, w tym adopcja. Co jednak w przypadku, kiedy dziecko które chcą przygarnąć jest niepełnosprawne lub z deficytami?...

świetna

świetna

🦓 Autorka znowu zaskoczyła mnie wyborem głównych bohaterów tej części.

🦓 Uważam, że każda kobieta będąca w ciąży, która uważa, że lampka wina do obiadu nie zaszkodzi jej nienarodzonemu dziecku, powinna obowiązkowo przeczytać tę książkę.
Jestem osobą niepijącą alkohol, zdawałam sobie sprawę, że picie w ciąży jest szkodliwe, jednak w tej książce jest tyle cennych informacji... Nie spodziewałam się ogromu zniszczeń w ciele dziecka jakie powoduje alkohol... Jako mama płakałam nad tym chłopcem, bo takich Piotrusiów jest wokół nas bardzo wielu :(

🦓 W tej książce znajdziesz też miłość, przyjaźń i lojalność w małżeństwie. Przeczytasz o walce małżeństwa, które chciało zostać rodzicami.
Adopcja to jest długotrwała, ciężka i bolesna droga...

🦓 Zabieram się za czwartą i ostatnią część serii "wszystkie pory uczuć''. Żałuję, że autorkę poznałam tak późno. Jej książki naprawdę chwytają mnie za serducho.

🦓 A mama Adriana,czyli teściowa Eweliny, tak mnie irytowała, że aż pragnę wierzyć, iż na świecie nie istnieją tacy ludzie 🤬🙈

🦓 Autorka znowu zaskoczyła mnie wyborem głównych bohaterów tej części.

🦓 Uważam, że każda kobieta będąca w ciąży, która uważa, że lampka wina do obiadu nie zaszkodzi jej nienarodzonemu dziecku, powinna obowiązkowo przeczytać tę książkę.
Jestem osobą niepijącą alkohol, zdawałam sobie sprawę, że picie w ciąży jest szkodliwe, jednak w tej książce jest tyle cennych...

Bardzo wzruszająca historia . Jestem na 👍

Bardzo wzruszająca historia . Jestem na 👍

Atutem książki jest poruszenie problemu spożywania alkoholu kobiet będących w ciąży i następstwa takiego działania. Postacie trochę sztuczne. Fabuła toczy się bardzo powoli, brak budowania napięcia.
Dla mnie lektura jednorazowa.

Atutem książki jest poruszenie problemu spożywania alkoholu kobiet będących w ciąży i następstwa takiego działania. Postacie trochę sztuczne. Fabuła toczy się bardzo powoli, brak budowania napięcia.
Dla mnie lektura jednorazowa.