Wyobraź sobie, że zostałeś uwięziony we własnym ciele - w ciszy i ciemnościach. Masz przebite bębenki, zaklejone usta i oczy. W panice trudno ci nawet ustalić, w jakiej pozycji się znajdujesz. Kiedy się potkniesz, o upadku powiadomi cię dopiero ból zderzenia z podłogą. Twój oprawca ma nad tobą pełną kontrolę, napawa się twoim strachem. Wiesz, że nic cię nie uratuje. Jesteś bezradny. Tak właśnie czuje się każda ofiara seryjnego zabójcy, którego władze Oak Knoll, niedużego miasteczka w południowej Kalifornii, boją się nazwać seryjnym zabójcą. Tak jakby miało go to powstrzymać.

Dzieło Tami Hoag zrobiło na mnie duże wrażenie - i to już od pierwszych stron, na których autorka tłumaczy, skąd wziął się pomysł osadzenia akcji jej powieści w latach 80-tych. Dziś, w dobie seriali o super genialnych grupach dochodzeniowych posługujących się super nowoczesną technologią (od "CSI - kryminalne zagadki" z trzech miast po "Criminal minds") niektórym, zwłaszcza tym młodszym, czytelnikom trudno pojąć, że jeszcze niedawno zabójców szukało się "ręcznie". Diagnostyka DNA raczkowała, odciski palców analizowało ludzkie oko, a nie komputer, bazy danych były w wielkich magazynach, w postaci ton papieru, a telefony komórkowe były drogie i wielkie. W tej (zamierzchłej) rzeczywistości było łatwo nie tylko mordować, ale i umykać sprawiedliwości.

Skąd wziął się tajemniczy tytuł? Głębiej niż grób znajduje się labirynt biur i sal konferencyjnych, określany przez agentów FBI Narodową Piwnicą Analizy Brutalnych Zbrodni. Miejsce, w którym - jak sami żartują, ratując się czarnym humorem przed szaleństwem - "żyją i pracują dziesięć razy głębiej niż nieboszczycy w grobach". A nietrudno oszaleć, analizując motywy badanych tutaj morderstw. Nie bez powodu do najczęściej odwiedzanych miejsc w piwnicach Quantico należą toalety.

"- Jak wy się do tego możecie przyzwyczaić? - zapytał cicho Mendez.
- Dzieciaku! - odparł Vince. - Jak się do tego przyzwyczaisz, to oddaj odznakę i broń, bo nie będziesz już człowiekiem."

W Oak Knoll grupka dzieci przypadkiem trafia na zwłoki kobiety, zakopane po szyję w miejskim parku. Tchórzliwy nerdzik z bogatego domu, dziewczynka z idealnej rodziny, syn policjanta oraz jego wierny cień - na każdym z nich makabryczne znalezisko robi ogromne wrażenie. Z tym, że dla trojga z nich jest wstrząsem, zaś dla czwartego staje się punktem zapalnym, który pchnie jego młodą, a już zwichrowaną psychikę w kierunku, z którego nie ma odwrotu...

"On jest złamany i nie da się mu pomóc."

"Głębiej niż grób" to kryminał bardzo mroczny, pełen scen niezwykle brutalnych, opisów, które poruszą nawet tych, co widzieli czy czytali już niejedno. Jednocześnie obfituje w celne analizy ludzkich zachowań, pokazuje, jak łatwo dać się omamić dobremu wizerunkowi (któż nie zna sytuacji typu "To był taki dobry sąsiad, zawsze mówił dzień dobry..."). Pokazuje gorzką prawdę o rodzinach idealnych tylko na zewnątrz. Ujawnia patologie w tzw. przyzwoitych domach, nie oceniając która jest gorsza - kontrolowanie życia wrzaskiem w bogato urządzonych wnętrzach czy kontrolowanie życia fizyczną przemocą, doprawiane cichym podpijaniem jednej strony i otwartym piciem drugiej. A czy patologią nie jest zamiatanie problemów pod dywan i ciche łzy, kiedy niby nikt nie patrzy? Toksycznych relacji jest tu aż nadto, aż chciałoby się znaleźć choć jedną rodzinę, w której jest miłość i bezpieczeństwo. No i mamy też dzieci, widzące o wiele więcej, niż chcieliby przyznać dorośli.

Ktoś, kto czytał masę kryminałów bądź oglądał wiele takich filmów czy seriali, zobaczy w "Głębiej niż grób" szereg znajomych motywów typu policjant-beton, dziecko z problemami, które lekceważone mają tragiczne skutki, obsesję kontroli oraz jej owoce. Nie znaczy to jednak, że powieść Tami Hoag jest tendencyjna. Nic z tych rzeczy. Moim zdaniem to świetna książka - oczywiście, dla kogoś, kto lubi zanurzyć się w zły świat i trochę pobrudzić.

http://kotekksiazkowy.blogspot.com/2017/12/gebiej-niz-grob-tami-hoag.html

Wyobraź sobie, że zostałeś uwięziony we własnym ciele - w ciszy i ciemnościach. Masz przebite bębenki, zaklejone usta i oczy. W panice trudno ci nawet ustalić, w jakiej pozycji się znajdujesz. Kiedy się potkniesz, o upadku powiadomi cię dopiero ból zderzenia z podłogą. Twój oprawca ma nad tobą pełną kontrolę, napawa się twoim strachem. Wiesz, że nic cię nie uratuje. Jesteś...

Wyobraź sobie, że nie widzisz. Wyobraź sobie, że nie słyszysz. Wyobraź sobie, że nie możesz mówić. A teraz wyobraź sobie, że siedzisz nago zamknięta w jakimś pomieszczeniu i nie wiesz ani kiedy, ani jak dopadnie cię prześladowca. W każdej chwili może cię pociąć znienacka nożem. Nie usłyszysz kiedy przyjdzie. Nie zobaczysz czy cię obserwuje. Będziesz żyć w wiecznym strachu zamknięta w bańce przerażenia, za towarzysza mając tylko swoją rozszalałą wyobraźnię. Będziesz duszona, gwałcona, cięta. I nigdy nie będziesz wiedziała skąd padnie cios. Wyobrażasz to sobie? Ja spróbowałam i chyba jest to jeden z najgorszych koszmarów, jaki można przeżyć. A może którego lepiej nie przeżyć?

W Kalifornii lat osiemdziesiątych, w niewielkiej miejscowości Oak Knoll niewiele złego się dzieje. Miasteczko jest zadbane, oferuje dostęp do szkoły, szpitala, sieci sklepów. Ludziom żyje się tu spokojnie a policja nie ma za wiele roboty. Pewnego dnia sytuacja zmienia się diametralnie, kiedy to czwórka dzieci znajduje w parku zwłoki zamordowanej kobiety. Nagiej, pociętej, z zaklejonymi ustami i oczami. Dla dziesięciolatków takie odkrycie jest szokiem, z którym trudno będzie sobie poradzić. To zdarzenie zmieni wszystkich. I dzieci, i ich rodziny.
Do sprawy zostaje przydzielony Tony Mandez, młody latynoski policjant, który przeszedł kurs w FBI. Tony kojarzy znalezione zwłoki ze zwłokami odnalezionymi w innym okręgu. Tam również ofiara miała podobne obrażenia Czy ma tutaj do czynienia z seryjnym mordercą? Nabiera takiej pewności, gdy znika następna kobieta. Tony postanawia poszukać pomocy u swojego wykładowcy z kursu FBI, znanego ze swojej skuteczności profilera, Vince'a Leone.
Vince ma 48 lat i niedawno cudem przeżył napad, w którym napastnik strzelił mu w głowę. Nadal odczuwa skutki uboczne w postaci potwornych bólów głowy i wymiotów. W jego głowie siedzą pozostałości pocisku i nikt nie wie, kiedy zmienią swoje położenie i zniszczą jego życie. Dlatego też Vince się zmienił. Nadal praca jest dla niego bardzo ważna, jednak postanowił też ułożyć sobie życie prywatne. Korzystać z okazji. Nie tracić ulotnych chwil. Przyjazd do małej miejscowości potęguje jeszcze chęć zwolnienia tempa. A już poznanie nauczycielki, Anne Navarre, sprawia, że Vince poważnie myśli o pozostaniu w tym miejscu na zawsze.
Policja ma ciężki orzech do zgryzienia. Nie ma żadnych śladów, żadnych poszlak. Zbieranie dowodów nie przynosi oczekiwanych efektów. No i pamiętajmy, że w tamtych czasach nie było telefonów komórkowych, odciski palców porównywało się ręcznie a zwłoki, zamiast do prosektorium, wędrowały najpierw do domu pogrzebowego, gdzie zacierano połowę śladów.

Bardzo podobał mi się zabieg, w którym autorka postanowiła pokazać nam wydarzenia z perspektywy dzieci odnajdujących zwłoki. Wpływ, jaki miało to wydarzenie na dzieci i ich rodziny, w których zaczęły wychodzić na światło dzienne ponure rodzinne sekrety. Zwłoki były iskrą, która rozpętała pożary w kilku przedstawionych rodzinach.
Bohaterowie przedstawieni w książce są bardzo różnorodni, kolorowi, trójwymiarowi. Mamy tutaj prawdziwego psychola w owczej skórze; policjanta, który przekroczył granice; matkę, która musi sprawować pełną kontrolę; dziecko, które staje się potworem; nauczycielkę, która w obronie dzieci zrobi wszystko; szeryfa, który będzie musiał wybierać pomiędzy pracą a przyjaźnią i wiele innych ciekawych postaci.
Fabuła książki nie jest może oryginalna, lecz styl i forma powieści sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem a to, co musiały przeżyć ofiary budzi zgrozę. Tempo akcji jest dość równomierne, cały czas idzie do przodu, by na końcu przyspieszyć znacząco nasze tętno:)
"Głębiej niż grób" to dobrze napisany kryminał mający w sobie pierwiastki thrillera. Wciągająca intryga, szybkie tempo, ciekawi bohaterowie, kilka fałszywych tropów. Pomimo tego, że dość szybko domyśliłam się kim jest potwór, książkę czytałam z niegasnącym zainteresowaniem i pewną dozą niepewności co do trafnego wytypowania mordercy.

Wyobraź sobie, że nie widzisz. Wyobraź sobie, że nie słyszysz. Wyobraź sobie, że nie możesz mówić. A teraz wyobraź sobie, że siedzisz nago zamknięta w jakimś pomieszczeniu i nie wiesz ani kiedy, ani jak dopadnie cię prześladowca. W każdej chwili może cię pociąć znienacka nożem. Nie usłyszysz kiedy przyjdzie. Nie zobaczysz czy cię obserwuje. Będziesz żyć w wiecznym strachu...

Dużą zaletą książki poza ciekawą historią było dobre zarysowanie postaci i przedstawienie historii z kilku punktów widzenia, również z punktu widzenia dzieciaków.

Dużą zaletą książki poza ciekawą historią było dobre zarysowanie postaci i przedstawienie historii z kilku punktów widzenia, również z punktu widzenia dzieciaków.

Czyta się bardzo szybko-wciąga. Polecam wszystkim, którzy chcą się "wyłączyć". Moja pierwsza przygoda z autorką i zdecydowanie nie ostatnia. Idealna poropozycja na zimowy wieczór (tak na jedno pociągnięcie)

Czyta się bardzo szybko-wciąga. Polecam wszystkim, którzy chcą się "wyłączyć". Moja pierwsza przygoda z autorką i zdecydowanie nie ostatnia. Idealna poropozycja na zimowy wieczór (tak na jedno pociągnięcie)

Jedna z lepszych książek kryminalnych, bo jest tu wszystkiego po trochu, zwroty akcji, fabuła, zwięzły język, no i łatwo się czyta. Styl w jakim została napisana b.mi odpowiada co powoduje że sięgnę po inne tytuły aktorki.

Jedna z lepszych książek kryminalnych, bo jest tu wszystkiego po trochu, zwroty akcji, fabuła, zwięzły język, no i łatwo się czyta. Styl w jakim została napisana b.mi odpowiada co powoduje że sięgnę po inne tytuły aktorki.

Jest to pierwsza pozycja Tami Hoag jaką przeczytałam i myślę, że nie ostatnia. Wciągający,dobry thriller. Czyta się jednym tchem. Wartka akcja, która przyśpiesza znacząco na koniec.Polecam gorąco.

Jest to pierwsza pozycja Tami Hoag jaką przeczytałam i myślę, że nie ostatnia. Wciągający,dobry thriller. Czyta się jednym tchem. Wartka akcja, która przyśpiesza znacząco na koniec.Polecam gorąco.

Świetna książka, kolejna którą przeczytałam autorstwa Pani Hoag,na pewno nie ostatnia.Warto przeczytać,przy niej nie można się zanudzić!

Świetna książka, kolejna którą przeczytałam autorstwa Pani Hoag,na pewno nie ostatnia.Warto przeczytać,przy niej nie można się zanudzić!

Porywająca do głębi opowieść osadzona w latach 70/80.
Doskonała!

Porywająca do głębi opowieść osadzona w latach 70/80.
Doskonała!

Bardzo dobra książka świetnie trzymająca w napięciu do końca...nie będę się rozpisywał to trzeba przeczytać...polecam z całego swego serca..

Bardzo dobra książka świetnie trzymająca w napięciu do końca...nie będę się rozpisywał to trzeba przeczytać...polecam z całego swego serca..

rewelacja, cholernie wciągająca i do końca trzymająca w napięciu, takie lubie :)

rewelacja, cholernie wciągająca i do końca trzymająca w napięciu, takie lubie :)