Sztuka Wojny

Wiele sobie obiecywałem za sprawą tej pozycji, ale to chyba za sprawą recenzji i ogólnych książek "przydatnych w życiu". Większość informacji zupełnie mnie nie zaskoczyła, dobrze znane wystarczy troszkę interesować się historią czy pograć w gry strategiczne lub szachy a dochodzi się do tych samych wniosków. Książka moim zdaniem mocno przewartościowana za sprawą wszelkiej maści coachów życiowych itp.

Wiele sobie obiecywałem za sprawą tej pozycji, ale to chyba za sprawą recenzji i ogólnych książek "przydatnych w życiu". Większość informacji zupełnie mnie nie zaskoczyła, dobrze znane wystarczy troszkę interesować się historią czy pograć w gry strategiczne lub szachy a dochodzi się do tych samych wniosków. Książka moim zdaniem mocno przewartościowana za sprawą wszelkiej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Biblia wielu współczesnych strategów biznesu. W dosłownym rozumieniu ciekawa, jednak z racji kompletnie odmiennej formy prowadzenia teraźniejszych wojen, nie posiada już wartości praktycznych, lecz raczej historyczne i filozoficzne. Dopiero w ujęciu uniwersalnym ukazuje prawdziwą siłę i mądrość. Trudno mi ją ocenić, gdyż wydanie, które czytałem jest poniekąd zlepkiem samej, miejscami zupełnie niejasnej przez luki w tekście "Sztuki wojny" oraz (jeśli dobrze zrozumiałem) tekstów wokół niej powstałych, czy też niejako korespondujących, a także dopisków tłumacza. Przydatna, ponadczasowa pozycja dla wszelkich entuzjastów sztuki prowadzenia biznesu/negocjacji/zarządzania.

Biblia wielu współczesnych strategów biznesu. W dosłownym rozumieniu ciekawa, jednak z racji kompletnie odmiennej formy prowadzenia teraźniejszych wojen, nie posiada już wartości praktycznych, lecz raczej historyczne i filozoficzne. Dopiero w ujęciu uniwersalnym ukazuje prawdziwą siłę i mądrość. Trudno mi ją ocenić, gdyż wydanie, które czytałem jest poniekąd zlepkiem samej,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pozycja interesująca pod wieloma względami, wiedza w niej zawarta jest aktualna do teraz. Czytając można czasami odnosić wrażenie, że niektóre myśli są niemalże oczywiste - ale na co dzień raczej mało co się na nich skupiało. W poglądach dowódcy odznacza się wpływ myśli taoistycznej, co pozwala też ją lepiej zrozumieć. Same Metody wojskowe Sun Pina faktycznie odnoszą się już typowo do wojskowości, ale jego poglądy modyfikują niektóre koncepcje Sun Tzu, co też było ciekawe do zaobserwowania. Plus za przykłady zastosowania forteli w historycznych wojnach, i tych starożytnych, i tych bardziej współczesnych.

Pozycja interesująca pod wieloma względami, wiedza w niej zawarta jest aktualna do teraz. Czytając można czasami odnosić wrażenie, że niektóre myśli są niemalże oczywiste - ale na co dzień raczej mało co się na nich skupiało. W poglądach dowódcy odznacza się wpływ myśli taoistycznej, co pozwala też ją lepiej zrozumieć. Same Metody wojskowe Sun Pina faktycznie odnoszą się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sztukę Wojny Sun Tzu potraktowałem w sposób, w jaki i na nią trafiłem – drogą przeczucia. Pomysł sięgnięcia po nią narodził się we mnie jeszcze przed skończeniem dzieła o analogicznej tematyce, lecz diametralnie różnym podejściu – Sztuki Wojny Machiavellego i był to jeden z tych pomysłów, których nigdy nie pożałowałem.

Sun Tzu reprezentuje podejście różniące się od podejścia Machiavellego. Z dzieła drugiego bije pragmatyzm, praktyczność rozwiązań oraz trzymanie się rzeczywistości – zarówno w przykładach jak i języku. Dzieło dla wojskowych, nie filozofów, ma być więc proste, jak instrukcja obsługi armaty, ale jednocześnie dawać użytkownikowi tą satysfakcję, że wie on, dlaczego akurat używa armaty, objaśniając argumenty za tym przemawiające.
Dzieło pierwszego natomiast, nie jest dla żołnierzy, lecz dla dowódców.
- Czy dowódca to nie żołnierz? Puknij się w ten pusty łeb, zanim coś napiszesz, autorze recenzji.

I faktycznie, teoretycznie jest to żołnierz, w praktyce jednak nie walczy, a dowodzi walczącymi. A skoro tak, przyjąć można – choć nie zawsze jest to prawdą – że stoi na wyższym poziomie intelektualnym niż ci, którzy mu podlegają. Widzi więcej, rozumie więcej, jest bardziej doświadczony, być może nawet i szkolił się w tym, by być sobą. Tak też czytelnika traktuje Sun Tzu. Z jednej strony robi to, co zrobił Machiavelli – opisuje metody przemieszczania się, rozmieszczania wojsk, przeprowadzania ataku, odwrotu i różnych podstępnych chwytów, którymi dowódca może się posłużyć, z drugiej jednak, uderzająca jest różnica językowa, z jaką to robi. Język u Machiavellego jest twardy i sztywny, jak stal miecza, język u Konfucjusza jest wiotki i pełen gracji, jak żuraw lecący nad polem ryżowym.

Niezaprzeczalnym atutem dzieła Sun Tzu jest też jego ostatnia część, Spis 36 forteli. Oszukaj niebo, aby przeprawić się przez morze. Splądruj płonący dom. Zabij pożyczonym mieczem.
Mniej lub bardziej oczywiste powiedzenia, z bogatymi objaśnieniami i przykładami, to więcej niż cokolwiek, czego czytelnik mógłby oczekiwać. I choć to tylko jeden z wielu rozdziałów, w dodatku ostatni, dla mnie stał się tym, do którego wracam najczęściej.

Dzieło godne uwagi zarówno z punktu widzenia filozoficznego jak i militarnego, polecam każdemu zainteresowanemu tytułową sztuką wojenną oraz tym, którzy po Machiavellim nie byli do końca usatysfakcjonowani. Znajdziecie tu wszystko, czego tam brakowało, to jak świeża buła z makiem do gorącej pomidorowej.

Sztukę Wojny Sun Tzu potraktowałem w sposób, w jaki i na nią trafiłem – drogą przeczucia. Pomysł sięgnięcia po nią narodził się we mnie jeszcze przed skończeniem dzieła o analogicznej tematyce, lecz diametralnie różnym podejściu – Sztuki Wojny Machiavellego i był to jeden z tych pomysłów, których nigdy nie pożałowałem.

Sun Tzu reprezentuje podejście różniące się od...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przydatne w życiu, biznesie. Czytają książkę, chce się powiedzieć, że to oczywiste i naturalne, jednak przydaje się jako przypomnienie.

Przydatne w życiu, biznesie. Czytają książkę, chce się powiedzieć, że to oczywiste i naturalne, jednak przydaje się jako przypomnienie.

Pokaż mimo to

Książka do wielokrotnego czytania i analizowania. Bardzo uniwersalna.

Książka do wielokrotnego czytania i analizowania. Bardzo uniwersalna.

Pokaż mimo to

Książkę czytało mi się i ciekawie i nie. Jest ona podzielona na dwie części. Moja ciekawość czytania jej też tak się podzieliła. Sztuka wojny Sun Tzu bardzo mnie zaciekawiła, czyli początek książki. Po kilku pierwszych stronach stwierdziłam, że będzie to interesująca pozycja. Natomiast kiedy przeszłam do części metod wojennych i taktyk to czytanie szło mi długo i opornie. Nie mogę powiedzieć, że książka nie jest warta przeczytania, bo z pewnością jest i jest skarbnicą wiedzy na temat strategii i wojskowości. Jednak dla mnie osobiście druga część to były już rozdziały, które mnie przytłaczały. Spodziewałam się większego przełożenia na biznes, marketing, co uważam, że można znaleźć w pierwszej części w drugiej jest już znacznie bardziej o stricte wojskowości. Nie interesuje się tą tematyką więc nie ciągnęło mnie do szybkiego przeczytania tej pozycji. Męczyłam ją długo. Niemniej jednak uważam, że jest to dobra książka, którą warto przeczytać, ale dużo w niej o tytułowej sztuce wojny, którą niekoniecznie da się przełożyć jak obiecują opisy na biznes, albo ja nie potrafiłam.

Książkę czytało mi się i ciekawie i nie. Jest ona podzielona na dwie części. Moja ciekawość czytania jej też tak się podzieliła. Sztuka wojny Sun Tzu bardzo mnie zaciekawiła, czyli początek książki. Po kilku pierwszych stronach stwierdziłam, że będzie to interesująca pozycja. Natomiast kiedy przeszłam do części metod wojennych i taktyk to czytanie szło mi długo i opornie....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Traktat o zasadach walki, taktykach wojennych wraz z komentarzem obecnych badaczy.
Sun Tzu stworzył uniwersalne plany w jaki sposób wygrać bitwy i pokonać wroga. Latami jego zasadami kierowali się taktycy i dowódcy. Obecnie wykorzystują je w biznesie negocjatorzy i kierownicy.
Sun Pin syn Sun Tzu posługiwał się zasadami ojca i wprowadził również swoje autorskie pomysły.
Cały traktat już nie jest w obecnych czasach aktualny. Zwłaszcza fragmenty o ukształtowaniu terenu i użyciu maszyn bojowych, których w obecnych czasach już nie ma.
Komentarz i opracowanie do traktatu wzbogaca wydanie. Autor podsumowań w świetny i zwięzły sposób objaśnia ciężkie do przyswojenia fragmenty.
Sztukę wojny obecnie jest czytana głównie przez negocjatorów i osoby zajmujące się zarządzaniem. Z tego ponadczasowego dzieła można wyciągnąć wiele prawd dotyczących zarządzania podwładnymi jak i postępowania wobec konkurencji.
Dzieło jednak nie jest niezbędną pozycją dla tej grupy odbiorców. Raczej traktowałabym ją jako ciekawostkę.

Traktat o zasadach walki, taktykach wojennych wraz z komentarzem obecnych badaczy.
Sun Tzu stworzył uniwersalne plany w jaki sposób wygrać bitwy i pokonać wroga. Latami jego zasadami kierowali się taktycy i dowódcy. Obecnie wykorzystują je w biznesie negocjatorzy i kierownicy.
Sun Pin syn Sun Tzu posługiwał się zasadami ojca i wprowadził również swoje autorskie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Są opinie, że książka jest przereklamowana, nieaktualna itp.
Jednak przypominam, że działania wojenne 1 wojny światowej skończyły się w 1918r. natomiast sama wojna zakończyła się 3 października 2010 roku kiedy Niemcy oddali ostatnie reparacje ostatecznie odnosząc zwycięstwo.
Przypomnę również projekt niemiecki MittelEuropa z 1915 roku zakładający istnienie państw pozornie niepodległych z gospodarkami niekonkurencyjnymi i uzupełniającymi gospodarkę Niemiecką w środkowej Europie. Spójrzcie na gospodarki odbiegające od gospodarki niemieckiej typu Hiszpania, Grecja itp.. Niemcy działania wojenne przegrali, natomiast dzięki taktykom tej książki ostatecznie zrealizowali projekt bez żadnego wystrzału armaty. Polecam przypomnieć sobie media z 2003/4 roku gdy trzy główne kanały informacyjne popierały wejście do Unii co przeniosło się na tak liczne poparcie w referendum.
Jak w książce jest napisane, że celem jest zwycięstwo bez działań militarnych metodą małych kroków.
Książka była napisana 2500 lat temu, więc trzeba ją wziąć pod naprawdę szeroką perspektywę.

Są opinie, że książka jest przereklamowana, nieaktualna itp.
Jednak przypominam, że działania wojenne 1 wojny światowej skończyły się w 1918r. natomiast sama wojna zakończyła się 3 października 2010 roku kiedy Niemcy oddali ostatnie reparacje ostatecznie odnosząc zwycięstwo.
Przypomnę również projekt niemiecki MittelEuropa z 1915 roku zakładający istnienie państw pozornie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zapraszam do posłuchania mojej recenzji na YouTube (mniej niż 3min):

Zapraszam do posłuchania mojej recenzji na YouTube (mniej niż 3min):

Pokaż mimo to