Bardzo ciekawa historia życia i twórczości poetki Haliny Poświatowskiej. Chorowała ciężko na serce. Uczestniczyła we wszystkich sferach życia; społecznego, artystycznego i intelektualnego. Niezwykle wrażliwa na otaczający świat i ludzi. Miała wielu przyjaciół, studiowała, bawiła się, kochała. Pisała listy pozostawiając wiele egzystencjonalnych przemyśleń. Była bardzo zdolną i wytrawną poetką.

Bardzo ciekawa historia życia i twórczości poetki Haliny Poświatowskiej. Chorowała ciężko na serce. Uczestniczyła we wszystkich sferach życia; społecznego, artystycznego i intelektualnego. Niezwykle wrażliwa na otaczający świat i ludzi. Miała wielu przyjaciół, studiowała, bawiła się, kochała. Pisała listy pozostawiając wiele egzystencjonalnych przemyśleń. Była bardzo...

Czytelnikom, którzy mało znają postać Haliny Poświatowskiej radziłabym, by swoją przygodę z życiorysem poetki zaczęli od tej właśnie książki. Nie jest to stricte biografia pisarki, ale – jak pisze autorka „mała laurka, sporządzona po to, by pamięć o pisarce miłości nie zaginęła.”

Na 160 stronach trudno zawrzeć wszystko, ale otrzymujemy mnóstwo wiadomości o życiu, pragnieniach, przemyśleniach i poglądach poetki. Bo to ona sama, a nie jej twórczość, czy nawet choroba, jest tu najważniejsza. Poznajemy tu Poświatowską – kobietę. Dowiadujemy się, że lubiła się fotografować, ładnie ubierać, wydawała mnóstwo pieniędzy na książki, płyty i buty. Uzyskujemy wiadomości o jej ulubionych kolorach, zapachach, smakołykach, gatunkach kwiatów. Że – ta subtelna, delikatna kobieta – lubiła używać słów uznawanych powszechnie za niecenzuralne. Poznajemy jej lęki i prywatne demony.

Bardzo wartościowe wydaje się odwoływanie do wspomnień znajomych, przyjaciół i członków rodziny, którzy znali poetkę i mogli podzielić się swoimi doświadczeniami z nią związanymi. Sporo zdjęć Poświatowskiej – pozowanych i tych przypadkowych - ukazuje nam pisarkę w różnych sytuacjach i różnych momentach jej życia. Całość czyta się świetnie, jak wciągającą powieść, tym bardziej wartościową, że prawdziwą.

Czytelnikom, którzy mało znają postać Haliny Poświatowskiej radziłabym, by swoją przygodę z życiorysem poetki zaczęli od tej właśnie książki. Nie jest to stricte biografia pisarki, ale – jak pisze autorka „mała laurka, sporządzona po to, by pamięć o pisarce miłości nie zaginęła.”

Na 160 stronach trudno zawrzeć wszystko, ale otrzymujemy mnóstwo wiadomości o życiu,...

Przyjemna książka, która z pewnością spodoba się wszystkim wielbicielom Poświatowskiej - autorka opisuje, jaki był jej styl ubierania, jakich używała perfum, jak wyglądał jej codzienny i odświętny makijaż. Dużym atutem są liczne zdjęcia poetki, którymi wypełniona jest ta cienka książka.

Przyjemna książka, która z pewnością spodoba się wszystkim wielbicielom Poświatowskiej - autorka opisuje, jaki był jej styl ubierania, jakich używała perfum, jak wyglądał jej codzienny i odświętny makijaż. Dużym atutem są liczne zdjęcia poetki, którymi wypełniona jest ta cienka książka.

Kupiłam tę książkę w deszczowy, szaro-błękitny dzień, żeby wniosła trochę słońca do moich myśli. Spowodowała trzepot serca, ale niestety... ze złości. Bardzo, naprawdę bardzo się zawiodłam. Dlaczego? Miałam wrażenie, jakbym czytała twór gimnazjalisty, którego zmuszają do pisania. Miałam ochotę rzucić w kąt po kilku stronach, ale dobrnęłam dzielnie do końca. Nie warto. Wielbiciele twórczości Poświatowskiej się zawiodą, wszyscy pozostali znudzą.

Kupiłam tę książkę w deszczowy, szaro-błękitny dzień, żeby wniosła trochę słońca do moich myśli. Spowodowała trzepot serca, ale niestety... ze złości. Bardzo, naprawdę bardzo się zawiodłam. Dlaczego? Miałam wrażenie, jakbym czytała twór gimnazjalisty, którego zmuszają do pisania. Miałam ochotę rzucić w kąt po kilku stronach, ale dobrnęłam dzielnie do końca. Nie warto....

Pozycja dla kolekcjonerów książek o Poświatowskiej i wielbicieli jej talentu.
Obawiam się, że już nic odkrywczego nie uda się na jej temat wnieść literaturze. Już tylu o niej pisało...
Język tejże pozycji miejscami pensjonarski, wiele cytatów i przytoczeń, istna pajęczyna odwołań. I w sumie nie mam pretensji w świetle wcześniejszego stwierdzenia.
Tak naprawdę jednak nie ma w tej książce żadnego zamysłu, spoiwa, które łączyłoby wszystkie rozważania na mniej i bardziej istotne tematy.
Może zdjęcia- mocna strona poetki- w tym kilka dotąd nie publikowanych.
Nie odradzam ;)

Pozycja dla kolekcjonerów książek o Poświatowskiej i wielbicieli jej talentu.
Obawiam się, że już nic odkrywczego nie uda się na jej temat wnieść literaturze. Już tylu o niej pisało...
Język tejże pozycji miejscami pensjonarski, wiele cytatów i przytoczeń, istna pajęczyna odwołań. I w sumie nie mam pretensji w świetle wcześniejszego stwierdzenia.
Tak naprawdę jednak nie ma...

Dobra książka o Poświatowskiej ukazuje ją z innej strony niż pozostałe szkice.

Dobra książka o Poświatowskiej ukazuje ją z innej strony niż pozostałe szkice.

18,05,2014

18,05,2014

"Stworzyła własne zwyczaje, prywatne rytuały życia codziennego, swoistego rodzaju filozofię codzienności, która była jej pożywką do końca dni. Spełniając swoje małe marzenia, stawała się człowiekiem wolnym".

"Stworzyła własne zwyczaje, prywatne rytuały życia codziennego, swoistego rodzaju filozofię codzienności, która była jej pożywką do końca dni. Spełniając swoje małe marzenia, stawała się człowiekiem wolnym".