Mam ogromny problem z oceną tej książki, dlatego nie postawię gwiazdek. Po prostu nie umiem. To druga książka tej autorki, którą dane mi było przeczytać i chyba dobrze, że czytałam w tej kolejności, a nie odwrotnie. Poprzednia "A ty dokąd?" zrobiła na mnie spore wrażenie. Gdybym zaczęła od tej, nie dałabym autorce kolejnej szansy. Napisana jest dobrze, spójnie, czyta się całkiem nieźle, no więc w czym problem? W treści. To książka wspomnieniowa, większość imion jest tu pozmienianych, ale część jest prawdziwa. Przynajmniej tak twierdziła pisarka na spotkaniu autorskim. Jak sama powiedziała, to, co wydaje się tutaj najbardziej nieprawdopodobne, rzeczywiście miało miejsce, a to, co wydawać się może bardzo realne, jest zmyślone. No więc w czym problem? W postaci bohaterów, w ich zachowaniach, podejściu do świata. Być może trafiłam na taki wycinek ludzkości, którego kompletnie nie rozumiem, jest mi zupełnie obcy i niedostępny i po prostu mam bardzo wąskie horyzonty i klapki na oczach. A może to oni niewiele rozumieją, są banalni, wręcz żałośni, a wydaje im się, że są zabawni. Wiem, nie powinnam oceniać niczyjego postępowania, ale na takich frajerów, jak główny bohater po prostu mam alergię. Brrr.... nie chciałabym spotykać takich osobników na swojej drodze... Trafiło mnie osobiście. Ta książka, znaczy się. I dlatego bez gwiazdek. Poczekam spokojnie na drugą część "A ty dokąd?", a "Szkolne tango" zostawię dla innych. To zupełnie nie moja bajka. Szkoda, że to przeczytałam...

Mam ogromny problem z oceną tej książki, dlatego nie postawię gwiazdek. Po prostu nie umiem. To druga książka tej autorki, którą dane mi było przeczytać i chyba dobrze, że czytałam w tej kolejności, a nie odwrotnie. Poprzednia "A ty dokąd?" zrobiła na mnie spore wrażenie. Gdybym zaczęła od tej, nie dałabym autorce kolejnej szansy. Napisana jest dobrze, spójnie, czyta się...