"Barszalona" to słodko-gorzka pocztówka z Ravalu, jednej z najciekawszych, najdziwniejszych, najbardziej kontrowersyjnych, najniebezpieczniejszej, najdziwniejszych (niepotrzebne skreślić) dzielnic stolicy Katalonii.

To legendarne miasto, o zobaczeniu którego marzą miliony turystów na całym świecie, w oczach żyjących, a czasami wręcz wegetujących tu imigrantów z Afryki czy z Europy Środkowo-Wschodniej jawi się jako wielki dworzec kolejowy, na którym wszyscy przebywają tymczasowo. Jedni przyjeżdżają, bo szukają swojego miejsca na ziemi, inni - bo uciekają.

Dużo tu samotności, efemeryczności, kaprysu, życia chwilą, naskórkowości, pobieżnych związków, dziwnych wydarzeń, intrygujących bohaterów, surrealizmu, cielesności, sarkazmu, humoru i dystansu oraz - co dla mnie stanowi wyjątkowy smaczek - sporo odniesień do literatury, w tym do "Braci Karamazow".

"Barszalona" to jednak przede wszystkim rzecz o ludziach. O tych z przeszłością i bez przyszłości, tych próbujących wykroić dla siebie na tym świecie jakiś przyzwoity kąt do życia i tych chcących złapać trochę szczęścia. O tych niedopasowanych, czasami o zwykłych świrach, o nieodkrytych artystach, o tych poszukujących miłości albo uciekających od jej braku. Ot, kolejny kalejdoskop uczuć i kronika wypadków wszelakich.

Mało tej książki na insta i ogólnie w necie, a w sumie szkoda, bo to fajna rzecz. Jak ktoś ma chęć na coś szybkiego, lekkiego, ok, czasami może i dziwnego, ale przede wszystkim wciągającego oraz zaskakująco życiowego, do tego podanego w formie wygodnych kilkunastu mini-opowieści, gdzie lektura każdego takiego "felietoniku" zajmuje maksymalnie kilka minut to ... polecam. Po prostu. Jak nie będziecie się nastawiać na jakieś pseudo reportaże, socjologiczne dyrdymały i nadęte analizy rodem z profesorskich wykładów tylko na ludzkie historie (trochę w stylu Almodovara) to nie powinniście żałować poświęconego na to czasu.

"Barszalona" to słodko-gorzka pocztówka z Ravalu, jednej z najciekawszych, najdziwniejszych, najbardziej kontrowersyjnych, najniebezpieczniejszej, najdziwniejszych (niepotrzebne skreślić) dzielnic stolicy Katalonii.

To legendarne miasto, o zobaczeniu którego marzą miliony turystów na całym świecie, w oczach żyjących, a czasami wręcz wegetujących tu imigrantów z Afryki czy...

Obraz Barcelony zupełnie inny niż znamy z przewodników czy turystycznych wojaży. Bohaterka, Polka Matylda uczy w Barcelonie angielskiego, ale o tym w książce jest niewiele . O jej życiu nomadki, poprzednio mieszkała w Azji, także nie. Narratorka mieszka bowiem w dzielnicy Raval wśród nielegalnych imigrantów, pracownic seksualnych i najrozmaitszych freaków i opisuje najprzeróżniejsze ludzkie typy. Mamy tu prawdziwe dramaty, mamy szkice charakterologiczne i aż żal, że w mozaikowej strukturze tej prozy o niektórych postaciach jest tak niewiele. Matylda przesiaduje w podłych barach, ufa ludziom, co przysparza jej wielu perypetii.
„ Barszalona „ to trochę inne spojrzenie z ukosa na wielokulturowość . Autorka darzy wszystkich swoich bohaterów rysem sympatii, nie osądza i nie ocenia, ma duży zmysł obserwacji i ogromną empatię i dystans do otaczającego świata.

Obraz Barcelony zupełnie inny niż znamy z przewodników czy turystycznych wojaży. Bohaterka, Polka Matylda uczy w Barcelonie angielskiego, ale o tym w książce jest niewiele . O jej życiu nomadki, poprzednio mieszkała w Azji, także nie. Narratorka mieszka bowiem w dzielnicy Raval wśród nielegalnych imigrantów, pracownic seksualnych i najrozmaitszych freaków i opisuje...

Mile spędziłem czas z Matyldą. Świetnie opisywała kolejne dni, swoje przygody i podróże po El Raval i okolicach. . . Choć owszem, nieraz jej kolejne decyzje wystawiały ją na niebezpieczeństwo.
Liczyłem, że stworzy kontynuację, bowiem książkę kończy uchylając sobie do niej furtkę. Może kiedyś.

Mile spędziłem czas z Matyldą. Świetnie opisywała kolejne dni, swoje przygody i podróże po El Raval i okolicach. . . Choć owszem, nieraz jej kolejne decyzje wystawiały ją na niebezpieczeństwo.
Liczyłem, że stworzy kontynuację, bowiem książkę kończy uchylając sobie do niej furtkę. Może kiedyś.

Powieść mogę opisać jako autentyczną. Tematyka w miarę ciekawa, napisana przeciętnie.

Powieść mogę opisać jako autentyczną. Tematyka w miarę ciekawa, napisana przeciętnie.

Nie lubie patologii. A wlasnie czytam o tym ksiazke. Opisy nieciekawych ludzi z nieciekawymi zyciorysami. Plytkie to wszystko, miałkie. Pewnie mialo byc oryginalne. No cóż trzymam sie zasady, ze jak zaczyna czytac mu musze skonczy. Na razie jestem na polmetku.

Nie lubie patologii. A wlasnie czytam o tym ksiazke. Opisy nieciekawych ludzi z nieciekawymi zyciorysami. Plytkie to wszystko, miałkie. Pewnie mialo byc oryginalne. No cóż trzymam sie zasady, ze jak zaczyna czytac mu musze skonczy. Na razie jestem na polmetku.

Książka bardzo ciekawa, dowodzi wielkiej odwagi autorki,opisującej swój pobyt w najciekawszej i najniebezpieczniejszej dzielnicy Barcelony. Polecam!

Książka bardzo ciekawa, dowodzi wielkiej odwagi autorki,opisującej swój pobyt w najciekawszej i najniebezpieczniejszej dzielnicy Barcelony. Polecam!

Niezwykła podróż Matyldy bohaterki książki autorstwa Pani Agi Sarzyńskiej pt.''Barszalona'' to powieść o tym, co jest nieznane, a nade wszystko sercu bliskie, a momentami niepewne i niebezpieczne.

Książka składa się 39 rozdziałów przedstawiających życie w dzielnicy stolicy Barcelony, Ravalu mieszkańców na co dzień wzajemnie sobie obcych.

Poznając, losy głównej bohaterki odkryłam, w niej wrażliwą, chcącą pomagać ludziom w potrzebie, a w razie konieczności bronić ich godności kobietą pełną życia i miłości.

Lubię, kiedy każdy z nas zna swoje miejsce na ziemi pomimo tego, że występują w życiu chwile zwątpienia, tajemnic, a właśnie taką osobą jest Matylda, która próbuje swoich sił jako pisarka.

Książkę tę dobrze się czyta ze względu na zastosowanie w tekście dobrze skonstruowanych tekstów dialogowych napisanych z pomysłem i językiem zrozumiałym.

Doświadczenia, jakie autorka zdobyła, w trakcie podróżowania posłużyły jej, aby nadać niezwykłej barwności Matyldzie bohaterce wykreowanej przez nią pierwszej debiutanckiej książce.

Szczególną uwagę zwróciłam na sposób komunikacji wśród mieszkańców oraz na ich pozytywną energię w trakcie pomysłowości na życie.

Z pozostałymi bohaterami można się zaprzyjaźnić, gdyż chcą poznawać na ogół nowych, a grunt to miłe towarzystwo w gronie sympatycznych ludzi.

Książka ta będzie stanowiła nie tylko doskonały przewodnik, ale dzięki opisom autorki można poznać miejsca pełne tajemnic i zasad, które są codziennym życiem mieszkańców.

Miękka oprawa, s. 352, Wydawnictwo Literackie, Kraków, 2017.

Polecam przeczytać tę książkę.

Niezwykła podróż Matyldy bohaterki książki autorstwa Pani Agi Sarzyńskiej pt.''Barszalona'' to powieść o tym, co jest nieznane, a nade wszystko sercu bliskie, a momentami niepewne i niebezpieczne.

Książka składa się 39 rozdziałów przedstawiających życie w dzielnicy stolicy Barcelony, Ravalu mieszkańców na co dzień wzajemnie sobie obcych.

Poznając, losy głównej bohaterki...

Wysawalo mi sie, ze lubie Barcelone. Jako turystka bylam tam juz 3 razy...zastanawiajac sie czy nie byloby to mojhe miejsce na ziemi, bo czego chciec wiecej - morze, tetnioce zyciem miasto...jednak nie do konca spokojne...po tej ksiazce chyba mi przeszlo. Czytajac ta powiesc, chwilami wkurzalam sie na autorke, ktora byla naiwna jak dziecko, na wlasne zyczenie pakujac sie w klopoty, chwilami majac chyba wiecej szczescia niz rozumu. dobrze widziec miasto z drugiej strony, ale ogolnie negarywna lektura.

Wysawalo mi sie, ze lubie Barcelone. Jako turystka bylam tam juz 3 razy...zastanawiajac sie czy nie byloby to mojhe miejsce na ziemi, bo czego chciec wiecej - morze, tetnioce zyciem miasto...jednak nie do konca spokojne...po tej ksiazce chyba mi przeszlo. Czytajac ta powiesc, chwilami wkurzalam sie na autorke, ktora byla naiwna jak dziecko, na wlasne zyczenie pakujac sie w...

Pani Sarzyńska oprowadza czytelnika po jednej z niebezpiecznych dzielnic Barcelony. oczyma autorki podglądamy korowód barwnych postaci z Raval. znam te barcelońskie smaczki gdzie sacrum miesza się z profanum, gdzie obok katedry na starym mieście miejscowy element urządza sobie latrynę ze starych murów. do niedawna Barcelona ze złej strony znana była na świecie jako miasto kieszonkowców, po wydarzeniach z sierpnia tego roku gazety hiszpańskie zaczęły nazywać Barcelonę i Katalonię kolebką dżihadystów, sami Katalończycy jak piszą na murach wolą przyjmować uchodźców niż turystów. kto przyjeżdża do Barcelony na chwile jako turysta zauważa głównie piękno tego miasta, kto w nim mieszka dłużej widzi też jego liczne nieprzyjemne strony. co prawda obserwuje się ciemną stronę Barcy z baru, zza kieliszka czerwonego wina lub filiżanki kawy ale jednak jakiś niesmak/żal pozostaje.

Pani Sarzyńska oprowadza czytelnika po jednej z niebezpiecznych dzielnic Barcelony. oczyma autorki podglądamy korowód barwnych postaci z Raval. znam te barcelońskie smaczki gdzie sacrum miesza się z profanum, gdzie obok katedry na starym mieście miejscowy element urządza sobie latrynę ze starych murów. do niedawna Barcelona ze złej strony znana była na świecie jako miasto...

Matylda to młoda polka, która zaraz po swoich osiemnastych urodzinach porzuciła ojczyznę i średnio co kilka lat zmienia miejsce zamieszkania. Mieszkała już w krajach w Afryce, Azji, obecnie znów powróciła na rodzimy ląd i zamieszkuje Barcelonę, a dokładnie jej nieturystyczną dzielnicę Raval. Utrzymuje się z udzielania lekcji angielskiego, ale o swoim stylu bycia pisze freelancer. Tak ogólnie można powiedzieć to, o czym jest książka zatytułowana "Barszalona".

Barcelona o poranku. Ten cudowny moment, kiedy imprezowicze już poszli spać, a turyści jeszcze nie rozpoczęli barbarzyńskiej inwazji na La Ramblę. Moment, kiedy można usłyszeć własne kroki. Czas, który nie należy do nikogo. Mijam prostytutki na Sant Pau. (...) Raval to mekka imigrantów próbujących przetrwać w tym szalonym mieście. s.33
Matylda
Dziewczyna, główna bohaterka prezentuje typ człowieka jaki obecnie jest dość popularny. To połączenie obieżyświata, człowieka wolnego, nieprzynależącego do jednego miejsca, ale przedstawia się dumnie jako polka. Nie chce się przywiązywać, dlatego też nie wiąże swojej przyszłości z jednym krajem, czy nawet jednym domem, czy jednym mężczyzną. Dzięki takiemu podejściu może zwiedzać świat, w pełni go chłonąć i poznawać od środka. Matylda opowiada o swoich przyjaciołach, o znajomych i osobach z otoczenia, przez co mamy obraz miasta parareporterski. Poznajemy prostytutki, restauratorów, dilerów, starszą panią, której grozi eksmisja, chłopaków liczących na zabawę, a do tego zbieranina imigrantów z najróżniejszych krajów świata. Rozstrzał pomiędzy bohaterami jest spory, toteż można się przyjrzeć szerzej kulturze i społeczeństwu.

Przynajmniej raz w tygodniu słyszę od odwiedzających Barcelonę turystów: "Ale ci zazdroszczę!", "Och, jak bardzo chciałabym tu mieszkać!", "jesteś szczęściarą!" i tym podobne zachwyty nad najpiękniejszym w Europie miastem z cegieł i betonu. Zwiedzając świat, z reguły skupiamy się na pięciogwiazdkowych widokach z folderów turystycznych. Ja jestem częścią tej "bez-gwiazdkowej" Barcelony. Brzydkiej, samotnej, z widokiem na rynsztok. s. 194
Raval
Dzielnica w której mieszka, to tak zwana szara strefa. Tutaj nie ma turystów, tutaj rozgrywa się życie prawdziwych Katalończyków. Jest to też dzielnica czerwonych latarni. W kamienicy, gdzie Matylda wynajmuje mieszkanie mieszczą się dwie agencje towarzyskie, a pod domem jest pełno prostytutek. To obraz Barcelony, miasta popularnego turystycznie jakiego nie znamy. Takich opowieści nie usłyszymy od kogoś, kto pojaechał na wycieczkę do Hiszpanii z bura podróży. To życie za zasłoną i pod przykrywą nazywaną przemysłem turystycznym. Tutaj życie toczy się w swoim tempie, a ludzie żyjący codziennością muszą sobie radzić z trudami życia stawiając czoła wyzwaniom każdego dnia.


Spacerując po Ravalu można poczuć się jak turysta na wycieczce z cyklu" Jeśli dziś środa to jesteśmy w Paryżu", z tą różnicą, że zamiast europy zwiedzamy bardziej egzotyczne szerokości geograficzne. Na przykład ulica, przy której mieszka mój znajomy to Chiny, żyjące w pięknej symbiozie z Pakistanem. Dziesięć minut spaceru i jestem w Maroku. Za darmo i bez jet lagu. Przechodzę na drugą stronę i na ulicy Robador jestem już bliżej Nigerii czy Senegalu, które graniczą z Rumunią. s. 27
Proza czy reportaż?
"Barszalona" jest opowieścią fikcyjną. Ale po przeczytaniu stopki o autorce nie sposób nie doszukać się podobieństw Matyldy do Agi Sarzyńskiej. Dlatego też gatunek jaki przedstawia ta książka to proza reporterska lub reportaż fabularyzowany. Tak ja bym to zakwalifikowała. Mnie się podoba taki sposób patrzenia i opisywania rzeczywistości. Daje prawdziwe wrażenie życia toczącego się gdzieś obok, teraz i w tej chwili. Poza tym, obraz Barcelony takiej jaka jest poza pozorem turystycznych atrakcji jest niesamowicie matowy i szorstki.

Czyżby życie w Barcelonie było cięższe niż w Indiach, gdzie miesięczny dochód na jednego mieszkańca wynosi mniej niż kosztuje obiad w Hiszpanii? Na twarzy Hindusa widać całe jego życie, każda zmarszczka ma swoją historię. Twarz przechodnia w Barcelonie pokazuje ilość wypitego alkoholu w życiu, wypalonych, czy stoczonych blantów. s. 39

Podsumowując, jest to bardzo ciekawy koncept zapisu tego, co na własnej skórze doświadczyła autorka mieszkając ponad dwa lata w Hiszpanii. Polecam, zwłaszcza teraz, kiedy Katalonia chce oddzielić się od reszty Hiszpanii i zdobyć autonomiczność. Tutaj wątek nacjonalizacji jest również przedstawiony. Poza tym, można się dowiedzieć wiele kulturowych i społecznych ciekawostek z życia w tamtej części europy. Polecam Waszej uwadze.

Matylda to młoda polka, która zaraz po swoich osiemnastych urodzinach porzuciła ojczyznę i średnio co kilka lat zmienia miejsce zamieszkania. Mieszkała już w krajach w Afryce, Azji, obecnie znów powróciła na rodzimy ląd i zamieszkuje Barcelonę, a dokładnie jej nieturystyczną dzielnicę Raval. Utrzymuje się z udzielania lekcji angielskiego, ale o swoim stylu bycia pisze...