Autor wykładów, Włodzimierz Sołowjow (1853-1900),rosyjski filozof, którego w pełni zasadnie można by nazwać "rosyjskim Platonem" powszechnie uznaje się za "pierwszego profesjonalnego" filozofa rosyjskiego, próbującego skutecznie syntezować opozycyjne wobec siebie tradycje XIX-wiecznej myśli rosyjskiej oraz powiązać je z wszystkimi znaczącymi kierunkami filozofii europejskiej.

W styczniu 1878 roku w miasteczku Solanoj pod Petersburgiem rozpoczął cykl publicznych prelekcji z filozofii religii, nazwanych Wykładami o Bogoczłowieczeństwie, które stały się prawdziwym wydarzeniem intelektualnym, jak i społeczno-towarzyskim. Sołowjow przedstawił w nich historię ludzkości jako proces samorealizacji Boga. Proces ów miał mieć charakter dwustronny: z jednej strony jest uwikłaniem się Boga (poprzez akt stworzenia) w świat i osiągnięciem najwłaściwszej i doskonałej postaci tego uwikłania w swym uczłowieczeniu (Chrystus); z drugiej, jest aspirowaniem człowieka do nieśmiertelności, co przybiera postać historycznego, powszechnoludzkiego procesu przebóstwienia, inspirowanego zmartwychwstaniem Chrystusa. Procesowi bogoczłowieczemu odpowiada więc proces bogoczłowieczy.