Mało tu sci-fi, za to dużo wojskowości. Ale czyta się lekko. Miła opowieść.

Mało tu sci-fi, za to dużo wojskowości. Ale czyta się lekko. Miła opowieść.

Niewiarygodna opowieść o dziewczynie, która próbuje odnaleźć swoje miejsce w galaktyce...
Z jednej strony polityka, z drugiej gwiazdki i medale.
Od dziecka Kris żyła w cieniu swoich przodków, teraz to ona pisze swoją historię.
Z takim nazwiskiem nie jest żyć łatwo, ale nie poddaje się i robi swoje. Nie jest bezmózgim robotem i nie daje się oderwać od rzeczywistości takiej jaka jest. Podejmuje wiele słusznych decyzji.
Brakuje mi w tej książce więcej bitew galaktycznych czy misji odkrywczych, jak to jest w Star Treku. Jednak Kris jest bohaterką, która rekompensuje pewne wątki. Odważna, pewna siebie, idealny przywódca, którego każdy chce słuchać. Tylko czy poradzi sobie z odpowiedzialnością i ciężarem jaki spadnie na jej ramiona?

Bardzo mi smutno, że są tylko dwie części tej wspaniałej historii o Kris Longknife, przetłumaczone na język polski.
MAM NADZIEJĘ!, że jednak ktoś podejmie decyzję i postara się przetłumaczyć resztę. Szkoda, tak urywać historię , gdy jeszcze nawet dobrze się nie rozpoczęła.

Niewiarygodna opowieść o dziewczynie, która próbuje odnaleźć swoje miejsce w galaktyce...
Z jednej strony polityka, z drugiej gwiazdki i medale.
Od dziecka Kris żyła w cieniu swoich przodków, teraz to ona pisze swoją historię.
Z takim nazwiskiem nie jest żyć łatwo, ale nie poddaje się i robi swoje. Nie jest bezmózgim robotem i nie daje się oderwać od rzeczywistości...

Książka jest w pewien sposób ciekawa ale ...
... jest w niej pewien nieład, chaos ( dlatego tylko 7 gwiazdek a nie 9 czy nawet 10). Autor wręcz skacze z jednego wątku na drugi przez co bardzo łatwo się pogubić.
Jest to historia młodej kobiety dla której armia stała się drugim domem a polityczne i wojskowe powiązania rodzinne nie ułatwiają jej życia...
...do tego wszystkiego można dodać że akcja tej powieści nie dzieje się na Ziemi...
Czy polecam? 50/50 ja przeczytałam pierwszą część całej serii i.... raczej za drugą już nie sięgnę.

Książka jest w pewien sposób ciekawa ale ...
... jest w niej pewien nieład, chaos ( dlatego tylko 7 gwiazdek a nie 9 czy nawet 10). Autor wręcz skacze z jednego wątku na drugi przez co bardzo łatwo się pogubić.
Jest to historia młodej kobiety dla której armia stała się drugim domem a polityczne i wojskowe powiązania rodzinne nie ułatwiają jej życia...
...do tego...

Warta przeczytania.

Warta przeczytania.

Da się przeczytać, choć jest to przerysowana na sposób amerykański historia młodej ambitnej arystokratki z dalekiej przyszłości w świecie intryg politycznych i wojennych przygód, słabsze od "Star Force" Larsona, ale tam kobieta nie jest głównym bohaterem.

Da się przeczytać, choć jest to przerysowana na sposób amerykański historia młodej ambitnej arystokratki z dalekiej przyszłości w świecie intryg politycznych i wojennych przygód, słabsze od "Star Force" Larsona, ale tam kobieta nie jest głównym bohaterem.

Szukałem jakiejś lżejszej, pełnej patosu i sztampowych herosów książki. Do tego dawno nie zapuszczałem się w kosmos i bardziej lub mniej odległą przyszłość.

Mamy XXIV wiek. Ludzkość rozprzestrzeniła się na kilkuset nowych planetach. Jakieś 90 lat temu stoczyła zwycięską walkę z obcymi. Ale 90 lat spokoju dla ludzkości? Brak wroga zewnętrznego powoduje, że konflikt musi zadziać się wewnątrz.
Gdyby ktoś nie wiedział – dominuje w tej przestrzeni anglojęzyczne społeczeństwo i angloamerykańskie nazewnictwo. A najgroźniejsi pod słońcem to marines. Jedną z nich zostaje Kris Lohgknife, córka premiera nie jakiejś zapyziałej planety tylko jednej z dominujących.
Młoda podporucznik jest wcieleniem wszystkich możliwych pozytywnych cech. Odważna, samodzielna, ze swoimi trupami i problemami w szafie, inteligentna multifunkcyjna. Poprowadzi pluton żołnierzy, zorganizuje akcję ratunkową i opanuje stery kosmicznego niszczyciela. Taki zbitek wzoru do naśladownictwa i kształtowania young adult, z którym już wielokrotnie spotykałem się w literaturze na przestrzeni ostatnich lat. Kolejna postać młodej kobiety, bohaterki, grającej rolę dotychczas zarezerwowaną dla osób płci męskiej.

Ogólnie całkiem czytalna (błąd celowy),za dużo tylko polityki by nazwać tę literaturę prawdziwym military SF, bliżej jej do space opery. Do tego brakowało mi obcych, wolę gdy konflikt występuje na linii ludzkość – obcy, a nie człowiek – człowiek. Natomiast wpisująca się w szablon i przewidywalna, zgodnie z oczekiwaniem.

Szukałem jakiejś lżejszej, pełnej patosu i sztampowych herosów książki. Do tego dawno nie zapuszczałem się w kosmos i bardziej lub mniej odległą przyszłość.

Mamy XXIV wiek. Ludzkość rozprzestrzeniła się na kilkuset nowych planetach. Jakieś 90 lat temu stoczyła zwycięską walkę z obcymi. Ale 90 lat spokoju dla ludzkości? Brak wroga zewnętrznego powoduje, że konflikt musi...

Lekka lektura, prosty język, trochę naiwna fabuła. Sporo SF. Polecam jeśli macie ochotę na coś lekkiego.

Lekka lektura, prosty język, trochę naiwna fabuła. Sporo SF. Polecam jeśli macie ochotę na coś lekkiego.

Pierwsza część długiego cyklu o niepokornej pannicy Kris Longknife, która odrzuca z góry narzucane jej przez rozpolitykowaną rodzinę przeznaczenie i wstępuje do korpusu marines. Biorąc do ręki ,,Buntowniczkę" otrzymujemy typowe amerykańskie sci-fi dla przeciętnego ,,popcorn eatera": niezależna główna bohaterka, która wyrywa się z konwenansów i ponad wszystko miłuje wolność? Jest. Statki kosmiczne, technologia przyszłości, zmiennokształtny metal i skoki międzygwiezdne? Są. Seria rozmaitych niefortunnych przypadków naprowadzających na trop większej intrygi? Jest. Irytująco amerykańskie wychwalanie demokracji, wyborów oraz nutka patosu? Także są.
,,Buntowniczka" to produkt skrojony pod jak najszersze grono odbiorców. Każdy znajdzie tu coś dla siebie, każdy może po nią sięgnąć. A potem zdecydować, czy zostanie z Kris na dłużej, czy też zakończy swoją przygodę pośród Światów Zewnętrznych.

Pierwsza część długiego cyklu o niepokornej pannicy Kris Longknife, która odrzuca z góry narzucane jej przez rozpolitykowaną rodzinę przeznaczenie i wstępuje do korpusu marines. Biorąc do ręki ,,Buntowniczkę" otrzymujemy typowe amerykańskie sci-fi dla przeciętnego ,,popcorn eatera": niezależna główna bohaterka, która wyrywa się z konwenansów i ponad wszystko miłuje wolność?...

Sięgając po tę kupioną w promocyjnej cenie książkę nie spodziewałem się, że będzie tak wciągająca i że tak szybko ją skończę. Wartka akcja, trudności piętrzące się przed główną bohaterką pochodzącą ze sławnej rodziny i próbującą udowodnić swoją wartość, a w tle polityczny rozdźwięk między grupami interesów - wszystko to sprawia, że powieść czyta się z prawdziwą przyjemnością i trudno się od niej oderwać. Mam nadzieję, że dalszy ciąg będzie równie dobry.

Sięgając po tę kupioną w promocyjnej cenie książkę nie spodziewałem się, że będzie tak wciągająca i że tak szybko ją skończę. Wartka akcja, trudności piętrzące się przed główną bohaterką pochodzącą ze sławnej rodziny i próbującą udowodnić swoją wartość, a w tle polityczny rozdźwięk między grupami interesów - wszystko to sprawia, że powieść czyta się z prawdziwą...

Córka premiera nie ma łatwo. Kris, próbując uciec przed polityką dołącza do armii. Nie tak łatwo jednak jest uciec od rodziny, zwłaszcza, gdy międzyplanetarna wojna staje się rzeczywistością.

Rzadko czytam opisy książek. Nie widzę takiej potrzeby: zwykle robię to dopiero po lekturze. W przypadku „Buntowniczki” zapoznawałam się jednak z tym, co Fabryka Słów umieściła z tyłu i uznałam, że pewnie dostanę młodzieżowe militaria w kosmosie, z jakąś niekoniecznie mądrą przygodą i romansem. Nic wielkiego, ale jednocześnie – lekkiego i miłego. Moje oczekiwania względem książki jednak trochę się rozminęły z tym, co ostatecznie dane było mi poznać.
Skłamałabym mówiąc, że „Buntowniczkę” źle się czyta. Być może tłumaczenie nie jest najlepsze – powtórzeń jest sporo, parę błędów wypatrzyłam – ale nie zmienia to faktu, że tekst łatwo „wchodzi”. Dość lekki, choć niewyróżniający się styl sprawia, że tu nie da się ani pogubić, ani czegoś nie zrozumieć.
Niestety, styl autora jest tu chyba największą zaletą. Osobiście czytając „Buntowniczkę” po prostu nieźle się wynudziłam. Seria, którą książka rozpoczyna, jest tasiemcem i pierwsza część niby ma wprowadzić nas w świat przedstawiony i teoretycznie to robi, tyle, że w niekoniecznie najciekawszy sposób. Cokolwiek istotnego dziać się zaczyna dopiero na ostatnich stronach. Wcześniej obserwujemy, jak marines rozdają jedzenie poszkodowanym i jak główna bohaterka piecze pięć blach ciastek w ciągu godziny, albo dwóch, w trakcie, gdy jej ciotka hakuje komputer. Fascynujące, prawda? :D
Główna bohaterka, Kris, niby jest kreowana na silną, młodą kobietę, ale ja jakoś tego do końca nie widzę. Nie zrozumcie mnie źle: wykreowana jest na pewno lepiej niż „super-zabójczyni-zabijcie-mnie” ze „Szklanego tronu” Maas, ale coś mi w niej nie gra. Przede wszystkim nie do końca klei mi się jej przeszłość z tym, co robi, a jej powód wstąpienia do marines jest po prostu dość głupi. Poza tym ma dwadzieścia dwa lata: osobiście wolałabym, gdyby miała więcej, zwłaszcza, że gra rolę oficera, przy okazji będąc w samej armii chyba zaledwie od kilku miesięcy. Nie wszystkich traktuje też fair. Jej najlepszy przyjaciel, Tom, robi za jej młodszego brata i popychadło jednocześnie, co wcale nie sprawia, że lubię tą postać bardziej.
Pozostali bohaterowie „są jacy są”. Tom, jak już wspominałam, to po prostu popychadło, które zrobi cokolwiek Kris chce. Jej rodzina często zachowuje się w sposób wymuszony, a komputer bohaterki to inteligentna maszyna, która zachowuje się jak jej koleżanka: nie czuje w niej ani SI, ani oprogramowania stylizowanego na nią, a to zdecydowanie nie jest zaletą książki science-fiction.
Czytając, miałam wrażenie, że autor nie do końca wie o czym pisze. Wprawdzie sama na temat amii mam nikłe pojęcia, ale w trakcie lektury miałam wrażenie, że te wszystkie militaria, które w tekście są obecne zupełnie do niego nie pasują. Całość wygląda tak, jakby autor chciał opowiedzieć prostą historię o dziewczynie, która chce wyrwać się z domu rodzinnego i do tego dokleił tą całą fantastyczną powłoczkę, by było ciekawiej i kolorowej.
Dodać muszę, że przynajmniej w tomie pierwszym nie istnieje coś takiego, jak romans głównej postaci. Czy to zaleta? Zależy jak na to spojrzeć: w tym przypadku może romans sprawiłby, że powieść miałaby więcej kolorów?
„Buntowniczka” to powieść, która ma szansę się spodobać tym, który nie są szczególnie zainteresowani science-fiction. Czytelnicy młodzieżówek, niekoniecznie wymagający, pewnie polubią książkę Mika Shepherda, głównie za sprawą lekkiego stylu autora. Niemniej, wyjadaczom fantastyki zdecydowanie nie polecam. Nie ma po co tracić czasu na książkę co najwyżej przeciętną.

Katrina
drewniany-most.blogspot.com

Córka premiera nie ma łatwo. Kris, próbując uciec przed polityką dołącza do armii. Nie tak łatwo jednak jest uciec od rodziny, zwłaszcza, gdy międzyplanetarna wojna staje się rzeczywistością.

Rzadko czytam opisy książek. Nie widzę takiej potrzeby: zwykle robię to dopiero po lekturze. W przypadku „Buntowniczki” zapoznawałam się jednak z tym, co Fabryka Słów umieściła z tyłu...