Mój znajomy nabył wiele lat temu pierwszy tom Bardzo Znanej Sagi. O jakze
zachwycił go ten tom! Z jaka niecierpliwoscia czekał na kontynuacje! Z wypiekami na
twarzy, głównie na twarzy, pochłaniał kolejne tomy i cieszył sie wspaniała przygoda
czytelnicza.
Az wreszcie, kilka tygodni temu, poznał Bardzo Znanej Sagi zakonczenie.
„Baranku” – mówił, a w głosie jego pobrzmiewał ból i rezygnacja. „Baranku, jak mozna
było tak spieprzyc, tak wspaniała historie?!?”
Nie wiem. Nie jestem przeciez autorem Bardzo Znanej Sagi. Ale tak sobie pomyslałemQ
Lata czekania na kolejne tomy, godziny spedzone na lekturze onych i co?
Płacz jeno i zgrzytanie zebów. W przypadku króciaka – nie do pomyslenia.
Załózmy, ze którys z zaproponowanych przez nas króciaków rozczaruje Cie czytelnikuQ
Wiem, ze to niemozliwe, ale dla potrzeb tych rozwazan poczynmy takie załozenie.
Czymze bedzie Twoje rozczarowanie w porównaniu z rozczarowaniem mojego
znajomego? Czymze bedzie kilka poswieconych króciakowi minut w porównaniu z latami,
które mój znajomy poswiecił Bardzo Znanej Sadze? Niczym. Zaprawde powiadam Ci –
niczym.
No dobrze, ale gdyby tak odwrócic sytuacje, gdyby zakonczenie Bardzo Znanej Sagi
powalało na kolana? Gdyby Bardzo Znana Saga okazała sie cudownie wypieszczona i
kunsztownie do samego konca opowiedziana historia? Jak to sie ma do
najdoskonalszego nawet króciaka?
I to jest bardzo dobre pytanie.
Czytałem ostatnio bardzo smutna, tym smutniejsza, ze prawdziwa, historie pewnej
kobiety, która popełniła samobójstwo z powodu zbyt intensywnych i zbyt długotrwałych
orgazmów. Poddała sie, nie mogac dłuzej znosic nadmiaru rozkoszy.
TaaaaaaakQ
Czytajcie króciaki, cieszcie sie nimi i pozostawajcie w dobrym zdrowiu.
A o innych aspektach wyzszosci króciaków nad innymi formami literackimi opowiem Wam,
byc moze, nastepnym razem.
Wasz
Krzysztof „baranek” Baranowski.