Ależ to była piękna historia❤️❤️

Ależ to była piękna historia❤️❤️

Dobrnęłam do połowy, zero akcji i emocji.

Dobrnęłam do połowy, zero akcji i emocji.

Anna i Michał poznali się na pierwszym roku medycyny. Chociaż Anna miała chłopaka to Michał trwał przy niej jako przyjaciel. Spędzali ze sobą coraz więcej czasu, a Anna rozstała się z Konradem. Ich relacja stała się poważniejsza, a Michał nie ukrywał swoich planów na przyszłość. Pragnął założyć z Anną rodzinę. Pewnego dnia dziewczyna po prostu z nim zrywa. Michał nie wie co się dzieje, jest rozbity i nie rozumie postępowania ukochanej. Mija 16 lat, nadal mieszkają w tym samym mieście, są uznanymi specjalistami w swoich dziedzinach. Nie jest im jednak po drodze. Michał przez te wszystkie lata wiele doświadczył zaznał zarówno wiele szczęścia jak i bólu. W jego życiu jest jednak promyczek nadziei mała Zosia. Anna przez te wszystkie lata nie uporała się ze swoimi uczuciami. Co się stanie kiedy ta dwója przypadkowo spotka się na konferencji medycznej ? Czy będą w stanie ze sobą rozmawiać ? Czy wyjaśnią sobie zaległości z przeszłości ?

https://czytam-w-nocy.blogspot.com/2022/05/zimowa-miosc-elzbieta-rodzen.html lub do komentarzy

Nasi bohaterowie zarówno Anna jak i Michał to bardzo sympatyczni ludzie. Od razu czuć z nimi porozumienie kiedy czyta się m.in o ich podejściu do pacjentów oraz ich przeżyciach. Anna jest przede wszystkim bardzo zagubiona i samotna, nie może uporać się ze swoją przeszłością. Zawsze jednak u jej boku trwa oddana przyjaciółka Magda :)

Jeśli chodzi o Michała od początku wzbudził we mnie pozytywne odczucia, potem jednak nabrałam do niego dystansu. Przez to, że targały nim sprzeczne emocje nie do końca chciałam zaakceptować jego postępowania względem Anny.
Dobrą atmosferę mimo ciężkich tematów i przeżyć prowadzały i podtrzymywały postacie Magdy, wujka Bolka i małej Zosi.

Bardzo długo polowałam na tą książkę- chyba od czasu pierwszego lockdownu. Długo nie mogłam jej znaleźć, ale w końcu dorwałam ją w jednej z krakowskich bibliotek <3. Zaczęłam czytać ją w pociągu kiedy wracałam ze Świąt do Krakowa, tak pochłonęła mnie ta historia, że czytałam ją do 2:00 w w nocy.

Książki tej autorki wyjątkowo do mnie trafiają. Bohaterowie mają ze sobą cały bagaż doświadczeń. Często zmagają się z urazami, swoimi ułomnościami i przeszłością. Nie chcę tutaj dużo zdradzać, dlatego jeśli nie chcecie znać zbyt wielu szczegółów to omińcie kilka kolejnych zdań. Tym razem główna bohaterka ma za sobą chorobę nowotworową, a ten temat jest mi gdzieś tam bliski przez co tym bardziej książka na długo zostanie w mojej pamięci. Ksiażka porusza także tematy akceptacji samego siebie.

Bardzo pięknie o tej pozycji napisała jedna z czytelnicze na portalu lubimyczytac.pl Pani Monika
pozwolę sobie ją zacytować ,,To powieść o ranach ciała i duszy. O tym, że niekiedy tylko otwarcie ich na nowo pozwala zaleczyć je tak, by ślad po nich był jak najmniej widoczny. Każdy z nas jest chirurgiem swojej duszy, serca. To od nas zależy czy – i kiedy – zdecydujemy się zanurzyć w nich skalpel."

Jak zawsze w przypadku książki autorstwa Elżbiety Rodzeń tak i tak przyprawiła mnie o łzy. Pięknie skomponowana warstwa emocjonalna. Numerem jeden nadal pozostaje dla mnie ,, Dziewczyna o kruchym sercu"- po tej książce naprawdę długo nie mogłam dojść do siebie. Być może historia wydaje się miejscami mało prawdopodobna, ale dla mnie ważne jest przesłanie. Oczywiście serdecznie zachęcam do przeczytania ,,Zimowej miłości"

Anna i Michał poznali się na pierwszym roku medycyny. Chociaż Anna miała chłopaka to Michał trwał przy niej jako przyjaciel. Spędzali ze sobą coraz więcej czasu, a Anna rozstała się z Konradem. Ich relacja stała się poważniejsza, a Michał nie ukrywał swoich planów na przyszłość. Pragnął założyć z Anną rodzinę. Pewnego dnia dziewczyna po prostu z nim zrywa. Michał nie wie co...

Mnie niestety powieść nie zachwyciła. Zabrakło mi emocji. Bohaterka sprawia wrażenie oderwanej od rzeczywistości.

Mnie niestety powieść nie zachwyciła. Zabrakło mi emocji. Bohaterka sprawia wrażenie oderwanej od rzeczywistości.

Piekna, pełna emocji, cudownie sie jej slucha. Historia przyjaźni...miłości...miedzy dwójka dorosłych...oraz rodzacej się miłości do dziecka. Pełna trudnych wyborów...bólu...ale także kolejnych szans. Gorąco polecam!!kolejna pozycja Pani Eli, ktora hipnotyzuje...i nie możesz przestać jej słuchać.

Piekna, pełna emocji, cudownie sie jej slucha. Historia przyjaźni...miłości...miedzy dwójka dorosłych...oraz rodzacej się miłości do dziecka. Pełna trudnych wyborów...bólu...ale także kolejnych szans. Gorąco polecam!!kolejna pozycja Pani Eli, ktora hipnotyzuje...i nie możesz przestać jej słuchać.

Wspaniała emocjonalna opowieść o przyjaźni i miłości!

Wspaniała emocjonalna opowieść o przyjaźni i miłości!

Bardzo polubiłam Michała i Annę i bardzo zaangażowałam się w ich historię która budzi wiele emocji. Tę książkę czyta się jednym tchem i najlepiej od razu to zaplanować by nic w tym czytaniu nam nie przeszkadzało 😉 nawet sen. Niestety szybko się kończy 🙁.

Bardzo polubiłam Michała i Annę i bardzo zaangażowałam się w ich historię która budzi wiele emocji. Tę książkę czyta się jednym tchem i najlepiej od razu to zaplanować by nic w tym czytaniu nam nie przeszkadzało 😉 nawet sen. Niestety szybko się kończy 🙁.

Bardzo poruszająca książka, pięknie opisane emocje bohaterów. Popełniłam błąd zaczynając czytanie wieczorem, bo nie mogłam się zmusić do pójścia spać i czytałam do rana. Polecam!

Bardzo poruszająca książka, pięknie opisane emocje bohaterów. Popełniłam błąd zaczynając czytanie wieczorem, bo nie mogłam się zmusić do pójścia spać i czytałam do rana. Polecam!

Książka ciekawa, szybko się czyta. Jedyne czego nie polubiłam to głównej bohaterki, zachowywała się trochę jak głupiutka nastolatka z foszkami i zdecydowanie autorka książki ma obsesje na puncie słowa OTWARŁAM (i wszystkich jej odmian) Moje nowe znienawidzone słowo!

Książka ciekawa, szybko się czyta. Jedyne czego nie polubiłam to głównej bohaterki, zachowywała się trochę jak głupiutka nastolatka z foszkami i zdecydowanie autorka książki ma obsesje na puncie słowa OTWARŁAM (i wszystkich jej odmian) Moje nowe znienawidzone słowo!

To już kolejna książka Pani Rodzeń i kolejny zachwyt. Nie zawiodłam się na niej z czego jestem przeogromnie szczęśliwa. To nie jest taki typowy, płytki, bezsensowny i oklepany romans jakich dziś mamy niestety pełno. Ta książka ma w sobie jakąś magię, coś co wzrusza, sprawia ból, złości i raduje. To była piękna przygoda i wiem, że zostanie ze mną na dłużej.

To już kolejna książka Pani Rodzeń i kolejny zachwyt. Nie zawiodłam się na niej z czego jestem przeogromnie szczęśliwa. To nie jest taki typowy, płytki, bezsensowny i oklepany romans jakich dziś mamy niestety pełno. Ta książka ma w sobie jakąś magię, coś co wzrusza, sprawia ból, złości i raduje. To była piękna przygoda i wiem, że zostanie ze mną na dłużej.