Piękna historia, bardzo urzekająca. To tango mnie porwało do samego końca! Książka wciągająca i niekonwencjonalna. Charakterni bohaterowie i trudne życie w Argentynie. Polecam z całego serca!!!

Piękna historia, bardzo urzekająca. To tango mnie porwało do samego końca! Książka wciągająca i niekonwencjonalna. Charakterni bohaterowie i trudne życie w Argentynie. Polecam z całego serca!!!

Nie przeczytałam opisu i teraz mam za swoje. Liczyłam na temat tanga, na dużo tańca w zupełnie innym kontekście niż to co dostałam w książce. To smutna historia, wcale nie o tanecznym charakterze. Nie dałam rady tego skończyć. Przekartkowałam do końca. Wszechobecna beznadzieja od początku do końca. Początki XX wieku w Argentynie. Młoda kobieta Włoszka i jej próba przetrwania w nowym, trudnym dla niej środowisku. Zaskakująca i niekonwencjonalna próba, dotycząca między innymi tożsamości seksualnej głównej bohaterki. Bardzo ciężka lektura.

Nie przeczytałam opisu i teraz mam za swoje. Liczyłam na temat tanga, na dużo tańca w zupełnie innym kontekście niż to co dostałam w książce. To smutna historia, wcale nie o tanecznym charakterze. Nie dałam rady tego skończyć. Przekartkowałam do końca. Wszechobecna beznadzieja od początku do końca. Początki XX wieku w Argentynie. Młoda kobieta Włoszka i jej próba...

Lekko się czytało, powieść miała swoje lepsze jak i gorsze momenty. Zawiodło mnie bardzo szybkie zakończenie. Dobra pozycja na tzw. odmóżdżenie, ogólnie polecam :)

Lekko się czytało, powieść miała swoje lepsze jak i gorsze momenty. Zawiodło mnie bardzo szybkie zakończenie. Dobra pozycja na tzw. odmóżdżenie, ogólnie polecam :)

Oh, co to za historia!
Został poruszony niezwykle ważny temat, a nawet dwa: sytuacja kobiet na początku XX wieku oraz seksualność i to jak się ją odbiera.
Niezwykła historia i przemiana w Dantego, przeszkody i trudy życia, a to wszystko z cudownym tangiem w tle. Opisane jest to tak, że dosłownie słyszy się muzykę i tupie się delikatnie nóżką. Nie mogłam się oderwać od historii Dantego.

Oh, co to za historia!
Został poruszony niezwykle ważny temat, a nawet dwa: sytuacja kobiet na początku XX wieku oraz seksualność i to jak się ją odbiera.
Niezwykła historia i przemiana w Dantego, przeszkody i trudy życia, a to wszystko z cudownym tangiem w tle. Opisane jest to tak, że dosłownie słyszy się muzykę i tupie się delikatnie nóżką. Nie mogłam się oderwać od...

Autorka pięknie opisuje ewolucję tanga, podczas czytania wręcz słychać muzykę! Dodatkowo dosadnie pokazuje ówczesną sytuację kobiet.

Autorka pięknie opisuje ewolucję tanga, podczas czytania wręcz słychać muzykę! Dodatkowo dosadnie pokazuje ówczesną sytuację kobiet.

Rok 1913. Siedemnastoletnia dziewczyna z Włoch, Leda, opuszcza rodzinę i wyrusza do Argentyny. Do swojego męża Dante. Jednak dziewczyna nie wie, że mąż na nią już nie czeka. Leda wyrusza w nieznane strony zupełnie sama i towarzyszą jej tylko skrzypce, na których nie ma prawa grać będąc Ledą. Chęć przetrwania i miłość do muzyki zmusza bohaterkę do zmiany swojego życia w bardzo ryzykowny, zwariowany i niebezpieczny sposób.

Jakie to było piękne, muzyczne, taneczne, gorące, ponętne. Żyłam tą historią. Pragnęłam pojąć czego chce i kim jest główna bohaterka. Uwierzyłam w każde jej słowo, myśl, poczułam te emocje. Tak pięknego zakończenia nie mogłam nawet oczekiwać, uroniłam nie jedną łezkę wzruszenia i tak było ciepło na serduszku. Przez takie historie się płynie jakby czytelnik był bohaterem. Chociaż to jest historia w zupełności zamknięta, czytałabym o jej losach więcej gdyby takie książki powstały. Właśnie tak wygląda ta książkowa miłość.

Rok 1913. Siedemnastoletnia dziewczyna z Włoch, Leda, opuszcza rodzinę i wyrusza do Argentyny. Do swojego męża Dante. Jednak dziewczyna nie wie, że mąż na nią już nie czeka. Leda wyrusza w nieznane strony zupełnie sama i towarzyszą jej tylko skrzypce, na których nie ma prawa grać będąc Ledą. Chęć przetrwania i miłość do muzyki zmusza bohaterkę do zmiany swojego życia w...

Leda to młoda Włoszka, która przez pełnomocnika poślubia swojego kuzyna a następnie przez ocean wyrusza do niego do Argentyny. Ma nadzieję na dobre życie a w jej bagażu znajdują się skrzypce, które mają być prezentem ślubnym dla męża. Na miejscu okazuję się że jej mąż nie żyje i dziewczyna staje przed wyborem- powrót do domu czy samodzielne życie w nowym kraju. Wybiera to drugie, ubiera garnitur męża, bierze skrzypce i wyrusza na poszukiwanie lepszego jutra.
Wspaniała opowieść o miłości, poszukiwaniu własnej tożsamości, seksualności, a to wszystko osadzone w początkach XX wieku w Argentynie, gdy tango zaczynało swój czas.
Książka dla dorosłych z uwagi na erotyczne wątki.

Leda to młoda Włoszka, która przez pełnomocnika poślubia swojego kuzyna a następnie przez ocean wyrusza do niego do Argentyny. Ma nadzieję na dobre życie a w jej bagażu znajdują się skrzypce, które mają być prezentem ślubnym dla męża. Na miejscu okazuję się że jej mąż nie żyje i dziewczyna staje przed wyborem- powrót do domu czy samodzielne życie w nowym kraju. Wybiera to...

Dawno żadna powieść zapowiadająca się na dobrą, tak nie wymordowała. Nie wiem, czy to było tak źle napisane, czy tak źle przetłumaczone. Ogromnie onfantylny język, tak naiwne prowadzenie postaci, skrótowość. Miałam w nosie każdego z bohaterów. Byli irytujący. Stanowczo za długa książka.

Dawno żadna powieść zapowiadająca się na dobrą, tak nie wymordowała. Nie wiem, czy to było tak źle napisane, czy tak źle przetłumaczone. Ogromnie onfantylny język, tak naiwne prowadzenie postaci, skrótowość. Miałam w nosie każdego z bohaterów. Byli irytujący. Stanowczo za długa książka.

Jest rok 1913. Leda, młoda Włoszka, rusza za ocean do poślubionego na odległość męża. Jednak on już nie żyje, a ona musi się jakoś w Buenos Aires utrzymać. Dzięki ubraniom Dantego i grze na skrzypcach jako mężczyzna wkracza w świat tanga. Uczy się zadowalać kobiety, z kilkoma wiąże się bliżej, ale trudno w tajemnicy utrzymać sekret o własnej płci. Ostatecznie z pięknie śpiewającą Rosą, znającą jego historię, wyjeżdża, by żyć na własnych zasadach.
Dobrze się czyta tę książkę, Leda jest ciekawie wymyśloną bohaterką, a tło obyczajowe i lekko zarysowane historyczne wzbogaca powieść o rys kulturowy. Warto.

Jest rok 1913. Leda, młoda Włoszka, rusza za ocean do poślubionego na odległość męża. Jednak on już nie żyje, a ona musi się jakoś w Buenos Aires utrzymać. Dzięki ubraniom Dantego i grze na skrzypcach jako mężczyzna wkracza w świat tanga. Uczy się zadowalać kobiety, z kilkoma wiąże się bliżej, ale trudno w tajemnicy utrzymać sekret o własnej płci. Ostatecznie z pięknie...

Opowieść taka, jaką lubię najbardziej: indywidualny los bohatera wpisany w szersze tło – historyczne, społeczne, kulturalne. Śledzimy metamorfozę Ledy w Dantego wraz z przemianami dokonującymi się wokół niej/niego. Katalizatorem procesów zachodzących w świecie przedstawionym przez Carolinę De Robertis jest tango. To ono według niej odegrało rewolucyjną rolę zarówno w życiu siedemnastoletniej imigrantki włoskiej w Buenos Aires, jak i w obyczajowości pierwszych dekad XX wieku nie tylko Argentyny i Urugwaju – gdzie tango się narodziło – ale pośrednio – dzięki jego adaptacjom paryskim – także po naszej stronie Atlantyku. Można powiedzieć, że inne rewolucje tego czasu szybko się wyczerpały, przekształcając się w wyjątkowo opresyjne reżimy, tylko tango zachowało swój wyzwoleńczy potencjał, aż dokonało swojego dzieła. Nic dziwnego więc, że znalazło się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Główną ilustracją tezy o rewolucyjności tanga jest historia Ledy-Dantego, osoby, która ulegając jego mocy, dokonała szeregu transgresji na drodze od dziewczyny respektującej niemal w pełni patriarchalną obyczajowość Kampanii sprzed I wojny światowej po istotę coraz bardziej akceptującą swoją ambiwalencję pod względem własnej seksualności, realizującą się wbrew oporowi społecznemu w męskich rolach – i zawodowo, i w życiu erotycznym. Oczywiście, już nastoletnia Leda miała w sobie wyraźne zadatki na bojowniczkę o inny – lepszy z jej punktu widzenia – świat: po pierwsze dość wcześnie zyskała świadomość, że każdy człowiek stoi przed wyborem obejmującym rozległe spectrum możliwości. Jego granice były wyznaczone – z jednej strony – przez reprymendę matki „Zachowuj się!”, a z drugiej – przez wezwanie jej kuzynki i jednocześnie najbliższej przyjaciółki, Cory: „Chodź, chodź, co z tego, że zamoczysz suknię”. Po wtóre Leda została wybranką bogów tanga za sprawą swojej muzykalności i wrodzonej pasji do gry na skrzypcach, które przywiozła ze sobą z Włoch. Jednym z tematów powieści jest też owa muzykalność, pojmowana jako rodzaj głębszego wtajemniczenia w to wszystko, co drzemie w rzeczywistości wokół nas.

Powieść Caroliny De Robertis ma swój oddech epicki – jeśli historia Ledy-Dantego stanowi główny jej nurt narracyjny, to dość regularnie jest on zasilany krótszymi i dłuższymi dopływami, czyli historiami innych – czasami zupełnie epizodycznych – bohaterów. Dzięki nim składa się ona na barwny fresk z dziejów Włoch z przełomu XIX i XX stulecia i emigracji włoskiej do Ameryki Południowej, wraz z fascynującym portretem Buenos Aires, przerażającym i uwodzącym zarazem, o dużych zasobach mitotwórczych, co nie jest bez znaczenia, bo każda rewolucja potrzebuje swojej mitologii – także rewolucja tanga. Specjalne miejsce w tym historycznym fresku zajmuje właśnie ona – poznajemy jej dzieje właściwie od jej pierwszych ognisk zapalnych usytuowanych w domach publicznych i na podwórkach nędznych czynszówek, po triumfalny pochód przez coraz bardziej eleganckie restauracje i kabarety przede wszystkim w stolicy Argentyny, ale też – na zasadzie dochodzących ech – w urugwajskim Montevideo i miastach europejskich. Poznajemy też prekursorów rewolucji – choćby ślepego Nestora, który pamiętał jeszcze czasy Garibaldiego – ale też rewolucjonistów ze zdobywczej już fazy tej artystycznej zawieruchy – w pierwszym rzędzie członkowie zespołu grającego pod kierownictwem El Negro. Powieść w jakimś sensie jest hołdem złożonym takim artystom jak on sam – bezkompromisowym pod względem muzycznych wymagań wobec siebie i innych, ale i otwartym na zmiany, gotowym nawet na ofiarę z życia w imię wielkiej sztuki i związanej z nią wolności.

Od Caroliny De Robertis dowiadujemy się, że Wezuwiusz do momentu wybuchu uważany był powszechnie za zwykłą górę. Mamy tutaj do czynienia z analogią wobec losów głównej bohaterki / głównego bohatera. Kto by dostrzegł z zwykłej dziewczynie z Kampanii uczestnika przyszłej rewolucji artystycznej i obyczajowej mającej światowy zasięg? W powieści Wezuwiusz jest więc symbolem czających się w nas możliwości – jakiejś naszej ludzkiej nieobliczalności. Dobrze sobie zdać sprawę z erupcyjnego charakteru naszej kondycji – oczywiście, erupcja wulkanu ma to do siebie, że mimo swojej widowiskowości niesie zniszczenie – starożytnym Pompejom przyniosła wręcz zagładę, o czym Leda lubiła rozmawiać z Corą. I to jest chyba ostatnia konstatacja, do jakiej skłania lektura Bogów tanga. Można się nawet zastanawiać, czy jej poważne potraktowanie nie wymaga od czytelnika, aby na historię Ledy-Dantego spojrzał znacznie mniej optymistycznie.

Opowieść taka, jaką lubię najbardziej: indywidualny los bohatera wpisany w szersze tło – historyczne, społeczne, kulturalne. Śledzimy metamorfozę Ledy w Dantego wraz z przemianami dokonującymi się wokół niej/niego. Katalizatorem procesów zachodzących w świecie przedstawionym przez Carolinę De Robertis jest tango. To ono według niej odegrało rewolucyjną rolę zarówno w życiu...