Ciekawa lektura, choć trudno dotrzeć do tajemnic tak skrytego człowieka jak Kieślowski.
"W roku 1991 dziennikarz 'Le Nouvelle Obervateur' zapytał go: - Czy pan wierzy w moc kina?
Odpowiedział: -Nie.
- A więc po co pan robi filmy?
- Bo nie mam dostatecznego talentu, aby być pisarzem...
Powtórzył wtedy to, co mówił już wcześniej: "mógłbym żyć bez kina, ale nie mógłbym żyć bez książek."

To bardzo ciekawa biografia, bo prl jednak pamiętam mgliście; jego końcówkę przeżyłam jako małe dziecko.
Sposób pracy, efekty reżyserskie były tak różne, że można dostać zawrotu głowy.
Np. laboratoria filmowe pracowały tak wolno, że nakręcony materiał oglądało się po tygodniu, dwóch. Zdarzyło się więc, że Kieślowski kręcił film przez 9 dni, a potem bardzo niezadowolony i przerażony wynikiem pracy (sztuczne zdjęcia),postanowił w JEDEN DZIEŃ zacząć wszystko od nowa 😁
Odważny był od zawsze.
Gdy zakochał się od pierwszego wejrzenia w koleżance, szybko podjął decyzję o ślubie, i zostali małżeństwem na kolejne dziesięciolecia w ciągu miesiąca 😏

Jeśli ktoś ceni twórczość K.K., i jest ciekawy, jakim był człowiekiem, powinien przeczytać.

Ciekawa lektura, choć trudno dotrzeć do tajemnic tak skrytego człowieka jak Kieślowski.
"W roku 1991 dziennikarz 'Le Nouvelle Obervateur' zapytał go: - Czy pan wierzy w moc kina?
Odpowiedział: -Nie.
- A więc po co pan robi filmy?
- Bo nie mam dostatecznego talentu, aby być pisarzem...
Powtórzył wtedy to, co mówił już wcześniej: "mógłbym żyć bez kina, ale nie mógłbym żyć...

Bardzo dobra biografia!

Nie tylko pod względem merytorycznym - doskonale opowiedziana historia wybitnego reżysera, dokładne nakreślenie jego osobowości - ale również, a może i przede wszystkim, od strony warsztatowej. Autor snuje opowieść o Kieślowskim poprzez stosunkowo sporą ilość rozdziałów, które dzielą się na jeszcze mniejsze podrozdziały. Zabieg ten sprawia, że książkę się pochłania, a zmęczenia wcale nie czuć! Do tego wszystkiego mnóstwo anegdot, wypowiedzi jego bliskich znajomych, w tym wielu znanych osobowości ze świata filmu, jak np. Agnieszki Holland.

Bardzo fajnym zabiegiem jest też nawiązywanie do wydarzeń światowych i krajowych, które niewątpliwie wpływały na bohatera książki.
Jeśli np. autor pisze o tym, co Kieślowski robił w 1969, to wspomina o skutkach roku 1968, o pierwszym locie na Księżyc etc...
Dzięki temu czytelnik ma poczucie, że historia Kieślowskiego nie jest "oderwana" od normalnego, toczącego się życia, to bardzo ważne (nie wszyscy autorzy biografii o tym pamiętają, a szkoda).

Jedyne czego mi zabrakło, to zbyt mało faktów dotyczących jego późniejszego życia rodzinnego. Znamy tylko ogólniki. Jakim był ojcem? Zabierał córkę na lody i do kina? Czy przynosił żonie kwiaty? Potrafił być romantyczny?
Mnie, jako kobietę, takie pytania oczywiście bardzo ciekawią ;) Ale z drugiej strony wiem, że ciężko napisać coś o życiu prywatnym tego reżysera, bo po pierwsze - nie chętnie o nim mówił, a po drugie - nie był skandalistą, miał tylko jedną żonę, daleki był od "celebryctwa", więc na próżno szukać w jego życiorysie jakiś "smaczków".

Jeszcze jedna uwaga - można by się też jeszcze pokusić o większą ilość fotografii, źródeł.
Ale to już takie tam czepialstwo z mojej strony.

Podsumowując - książka obowiązkowa dla "Kieślomaniaków", którzy dzięki tej lekturze tylko mocniej utwierdzą się w swojej miłości do mistrza...

Bardzo dobra biografia!

Nie tylko pod względem merytorycznym - doskonale opowiedziana historia wybitnego reżysera, dokładne nakreślenie jego osobowości - ale również, a może i przede wszystkim, od strony warsztatowej. Autor snuje opowieść o Kieślowskim poprzez stosunkowo sporą ilość rozdziałów, które dzielą się na jeszcze mniejsze podrozdziały. Zabieg ten sprawia, że...

,, Ważne, żeby iść.." jest książką dla mnie magiczną. Stanowi pretekst do przyjrzenia się samemu sobie. Wzbudza refleksję, pobudza mnie do dalszej drogi .Zdecydowanie polecam.

,, Ważne, żeby iść.." jest książką dla mnie magiczną. Stanowi pretekst do przyjrzenia się samemu sobie. Wzbudza refleksję, pobudza mnie do dalszej drogi .Zdecydowanie polecam.

No nie wiem, niby ciekawe informacje są, można poznać Kieślowskiego lepiej, ale sam sposób pisania, mimo że bardzo przystępny, jest jakiś taki płytki, mało wciągający.

No nie wiem, niby ciekawe informacje są, można poznać Kieślowskiego lepiej, ale sam sposób pisania, mimo że bardzo przystępny, jest jakiś taki płytki, mało wciągający.

Pisane na klęczkach, po łebkach i niestarannie.

Pisane na klęczkach, po łebkach i niestarannie.

Wpisuję komentarz tylko z jednego powodu. Chyba w Polsce Kieślowski jest ciągle niedoceniany. Widać to chociażby po braku książek na jego temat. Poza Zawiślańskim nikt się nim chyba na poważnie nie zajmował. Więc chciałem chociaż ja o nim pamiętać (chociaż podejrzewam, że nie powinienem się do tej sympatii przyznawać),bo widzę, że na tym serwisie też nie ma za dużo komentarzy o tej książce, a innych o tym reżyserze po prostu nie ma, nie licząc autobiografii.

Natomiast sama książka pozostawiła duży niedosyt. Uważam, że więcej się dowiedziałem z autobiografii, niż z tej dwukrotnie czy trzykrotnie grubszej biografii. Tam tekst był skondensowany, tutaj natomiast jest rozwlekły. Zresztą w wielu miejscach jest kopią autobiografii. Jest tu trochę ciekawych zdjęć i kilka ciekawych faktów. Nie jest to dużo, patrząc na objętość.
Wydaje mi się, że Kieślowski zasługuje na poważną biografię, mimo, że Polska go odrzuciła. Może ktoś młody potrafiłby spisać dobrą książkę na ten temat, póki jeszcze żyją ludzie, którzy pamiętają tego wielkiego reżysera, i mogą powiedzieć o nim coś więcej. Bo na razie wiedza o nim jest znikoma, a za chwilę jej w ogóle nie będzie. Zostaną tylko filmy, których i tak nikt chyba nie ogląda.

Wpisuję komentarz tylko z jednego powodu. Chyba w Polsce Kieślowski jest ciągle niedoceniany. Widać to chociażby po braku książek na jego temat. Poza Zawiślańskim nikt się nim chyba na poważnie nie zajmował. Więc chciałem chociaż ja o nim pamiętać (chociaż podejrzewam, że nie powinienem się do tej sympatii przyznawać),bo widzę, że na tym serwisie też nie ma za dużo...

Pierwsza myśl podczas lektury - zbyt wyznawczo.

A reszta to zwyczajna irytacja kiepską interpunkcją i idiotycznymi zabiegami stylistycznymi (no bo jak nie dostawać piany na pysku, gdy Zawiśliński, żeby unikać powtórzeń, pisząc - dajmy na to - o "Amatorze", nazywa Kieślowskiego "twórcą 'Niebieskiego'").

Pierwsza myśl podczas lektury - zbyt wyznawczo.

A reszta to zwyczajna irytacja kiepską interpunkcją i idiotycznymi zabiegami stylistycznymi (no bo jak nie dostawać piany na pysku, gdy Zawiśliński, żeby unikać powtórzeń, pisząc - dajmy na to - o "Amatorze", nazywa Kieślowskiego "twórcą 'Niebieskiego'").

Dla fanów Kieślowskiego - może być wciągające. Ale książka napisana "na klęczkach" i momentami zbyt patetycznie.

Dla fanów Kieślowskiego - może być wciągające. Ale książka napisana "na klęczkach" i momentami zbyt patetycznie.