Apokalipsa na Endorze - 4/10
Cienie i światło - 10/10
Żołnierz - 8/10
Hoth - 1/10
Rozbitkowie - 8/10
Narodziny gwiazdy śmierci - 8/10
Niewidziani, niesłyszani - 5/10
Raczej ciemność widoma - 9/10
Incydent na stacji Horn - 9/10

Apokalipsa na Endorze - 4/10
Cienie i światło - 10/10
Żołnierz - 8/10
Hoth - 1/10
Rozbitkowie - 8/10
Narodziny gwiazdy śmierci - 8/10
Niewidziani, niesłyszani - 5/10
Raczej ciemność widoma - 9/10
Incydent na stacji Horn - 9/10

WUNCEJ EWOKÓW

WUNCEJ EWOKÓW

6/10

6/10

Komiksowe „Gwiezdne Wojny” to obok rozbudowanych opowieści, także krótkie, zamknięte historie. W czasach, gdy za wydawanie marki odpowiedzialne było Dark Horse Comics, ukazywały się one w magazynie „Star Wars Tales”. Kolejne składowe, poza uniwersum, w którym się rozgrywały, nie miały wielu punktów stycznych. Czytelnik mógł natknąć się na historię lekką, lub taką zupełnie na serio; rysowaną realistycznie, lub kreskówkowo. Nie było żadnej reguły, a wszystko zależało od kolejnych twórców. Najnowszy tom wydawanej u nas przez Egmont linii „Legendy”, zbiera najciekawsze z tych komiksów w jeden tom.

W skład „Najlepszych Opowieści” wchodzi dziewięć krótkich historii, których rozpiętość tematyczna jest całkiem spora. Kilka z nich umiejscowionych jest w okresie klasycznej Trylogii – czytelnik ma okazję spotkać dwóch rozbitków po bitwie o Endor, poznać losy szturmowca, który jako pierwszy wchodzi na pokład statku przewożącego księżniczkę Leię, czy też dowiedzieć się więcej o okolicznościach, jakie doprowadziły do budowy Gwiazdy Śmierci. Autorzy potrafią także przenieść się o wiele lat wstecz. W jednej z historii poznamy trójkę młodych Jedi, którzy zostają wysłani z misją na mroczny Korriban, gdzie koncentracja Ciemnej Strony Mocy może mieć zgubny wpływ na młode umysły. Do wyboru, do koloru.

Pokaźna część omawianego zbioru to komiksy luźniejsze, czasami przewrotne i pokazujące znaną tematykę z nietypowej perspektywy, innym razem zaś bardziej humorystyczne. Bardzo dobrze prezentuje się np. „Żołnierz”, autorstwa Gartha Ennisa (tak, tego od kultowego „Kaznodziei”). Historia traktuje o pewnym szturmowcu i mówi o tym, w jaki sposób trafił on do sił imperialnych, żołnierskim szkoleniu i w końcu o codziennym życiu pod komendą Dartha Vadera. Autor w ciekawy sposób zaprezentował klasyczny motyw wyrwanego z zadupia i wplątanego w większe sprawy młodzieńca, tym razem jednak zamiast archetypicznego bohatera mamy takiego, który służy po „złej” stronie. To interesujące odwrócenie schematu, dodatkowo podkreślone świetnym mrugnięciem oka w wykonaniu scenarzysty na sam koniec tej opowieści.

Na łamach „Najlepszych Opowieści” znalazło się także miejsce dla historii o poważniejszym wydźwięku. Jedną z nich jest „Cienie i Światło”, autorstwa Joshui Ortegi. Amerykanin porusza tematykę odpowiedzialności, pokazuje, że nawet posiadając wrodzone predyspozycje i mając wsparcie innych, czasami niezwykle łatwo jest zboczyć ze ścieżki, którą powinno się za wszelką cenę podążać. Dobre wrażenie pozostawiają za sobą także „Nienazwani, niesłyszani” Chrisa Avollone’a. Tutaj głównym bohaterem jest jeden z bardziej enigmatycznych Sithów, Darth Nihilus. W tej krótkiej, czarno-białej historii, jesteśmy świadkami zniszczenia planety Katarr, a całości przyświeca swoisty fatalizm i pokazana jest przygnębiająca potęga, dla której życie nie ma najmniejszego znaczenia.

Pewnym mankamentem tego tomu „Legend” jest z pewnością fakt, że wszystkie historie, które wchodzą w jego skład, były już wcześniej publikowane w Polsce na łamach magazynu „Star Wars Komiks”. Wierni fani marki mogą więc dobrze je znać i nie być zbyt skorymi do tego, by zaopatrywać się ponownie w produkt, który posiadają już w swoich kolekcjach. Magnesem będzie na pewno forma wydania, mimo miękkiej oprawy, tom jest schludny i wizualnie bardzo ładny, ponadto gdy ktoś kolekcjonuje „Legendy”, to będzie chciał mieć na półce całą serię. No i tym razem historie nie są rozrzucone po iluś zeszytach, ale zebrane w całość. Co przeważy, zależy oczywiście od konkretnego czytelnika.

Jak przystało na tom wydany w formie antologii, znajdziemy tu spore zróżnicowanie stylistyczne warstwy graficznej. Na pierwszy plan wysuwają się prace Dustina Weavera. Artysta dostał za zadanie zilustrować dosyć mroczny scenariusz, traktujący w znacznej mierze o Ciemnej Stronie Mocy i próbie walki z nią. Obrany przez artystę kierunek, by strona wizualna tej historii była utrzymana w konwencji realistycznej, to strzał w dziesiątkę. Rysunki są dynamiczne, dobrze skadrowane i świetnie uzupełniają tematykę „Cieni i Światła”. Na zupełnie przeciwnym biegunie stoją „Narodziny Gwiazdy Śmierci” – Lucas Marangon wybrał inny sposób, jego prace są bardzo kreskówkowe i często prawie karykaturalne, jednak w dobrym tego słowa znaczeniu. Ta opowieść sama w sobie zawiera dużą dawkę humoru, więc taki wybór wydaje się być naturalny. Rysunki do tych dwóch historii to najbardziej widoczne na przestrzeni całego tomu przykłady, jak różnie można podejść do tej tematyki.

„Najlepsze Opowieści” to tytuł, który wygrywa różnorodnością. Poszczególne składowe nie są co prawda utworami wiekopomnymi, ale w znacznej większości zapewniają zajmującą rozrywkę, zwłaszcza fanom „Gwiezdnych Wojen”. W serii „Legendy” dominują tytuły rozbudowane, zamieszczenie raz na jakiś czas krótszej formy jawi się jako ciekawa odskocznia od tego trendu.


Recenzja do przeczytania także na moim blogu - http://zlapany.blogspot.com/2016/12/star-wars-legendy-najlepsze-opowiesci.html
oraz na łamach serwisu Szortal - http://szortal.com/node/10744

Komiksowe „Gwiezdne Wojny” to obok rozbudowanych opowieści, także krótkie, zamknięte historie. W czasach, gdy za wydawanie marki odpowiedzialne było Dark Horse Comics, ukazywały się one w magazynie „Star Wars Tales”. Kolejne składowe, poza uniwersum, w którym się rozgrywały, nie miały wielu punktów stycznych. Czytelnik mógł natknąć się na historię lekką, lub taką zupełnie...

Jeśli to są najlepsze opowieści, to nie chcę wiedzieć, jak wyglądają te przeciętne. Większość zamieszczonych tutaj jest do przeczytania i zapomnienia. Kilka się broni (mniej lub bardziej, w szczególności ta humorystyczna o planowaniu Gwiazdy Śmierci),i może warto dla nich po zbiorek sięgnąć, ale ogólne wrażenie pozostaje mocno średnie.

Jeśli to są najlepsze opowieści, to nie chcę wiedzieć, jak wyglądają te przeciętne. Większość zamieszczonych tutaj jest do przeczytania i zapomnienia. Kilka się broni (mniej lub bardziej, w szczególności ta humorystyczna o planowaniu Gwiazdy Śmierci),i może warto dla nich po zbiorek sięgnąć, ale ogólne wrażenie pozostaje mocno średnie.

W komiksie jest 9 historii, nierównych poziomem, ja przyznaję ocenę ogólną głównie za opowiadania 2,5,6 (szczególnie to ostatnie podnosi wartość tego tomu). Po kolei:
1) Apokalipsa na Endorze: weteran bitwy o Endor opowiada jak Ewoki doprowadzały ich do szaleństwa i tłumaczy się przed młodym słuchaczem, dlaczego można było z nimi przegrać [5/10].
2) Cienie i światło: realia tej historii czerpią z okolic Trylogii Bane'a (a właściwie z zarysowanych w tym cyklu wcześniejszych czasów). Mamy tutaj misję na Korribanie, Dartha Revana (holokronowy nauczyciel Bane'a),Akademię Sithów (istniała przed Lordem Kaanem?),pogorzelisko po wojnie Exara Kunna. W tym tle rozgrywa się historia zakazanej miłości dwójki Jedi, ilustrująca dlaczego celibat jest dla nich tak ważny (najbardziej znanym przykładem złamania tej reguły jest m. in. Anakin). Dla miłośników Trylogii Bane'a (i okolic) z pewnością ciekawe będą ilustracje planety Sithów [7/10].
3) Żołnierz: historia chłopaka z pustynnej planety, który chciał lepszego życia i został szturmowcem, a jego smutna historia doprowadziła go do spotkania z Leią Organą i to w momencie znanym z ujęć Nowej Nadziei. Głównym atutem tej historii jest oddanie klimatu i poczucia beznadziei w życiu szturmowca [6/10].
4) Hoth: mimo najszczerszych chęci, nie rozumiem o co tu chodziło:) Kończy się szybciej niż zaczyna:) [0/10]
5) Rozbitkowie: historia szturmowca i rebelianta, którzy spotykają się na Endorze, kilkanaście miesięcy po Bitwie o Endor. Żaden z nich nie wie jak skończył się konflikt, dowódcy o nich zapomnieli, a ludzka natura zwycięża nad wrogością. Dowiadujemy się też jakie inne drapieżniki oprócz Ewoków zamieszkują Endor [8/10].
*6) Narodziny gwiazdy śmierci: na pierwszej stronie wśród pojazdów kosmicznych wita nas... USS Enterprise NCC 1701... Od razu wiadomo, że będzie komedia. I to jaka... Imperator targujący się o barierki przy przepastnych szybach czy Vader parzący kawę dla wazeliniarza Tarkina to tylko czubek góry lodowej [10/10].
7) Niewidziani, niesłyszani: pierwsza czystka Jedi na Katarrze, ok. 4000 lat przed bitwą o Yavin dokonana przez Dartha Nihilusa. Z całej planety ocalała tylko jedna kobieta, Visas Marr, którą Nihilus przyjął na uczennicę (stąd motyw "otwarcia jej oczu", jednak później Visas przeszła na jasną stronę). Niestety nie czytałem żadnych książek o tym okresie, mam więc motywację, żeby uzupełnić wiedzę. Szkoda, że tej historii nie napisano w sposób, który byłby czytelny dla osób bez szerszej wiedzy o dziejach Starej Republiki [5/10]...
8) Raczej ciemność widoma: Hrabia Dooku likwiduje Jedi. Pułapka na padawankę Obs i jej mistrza Lunisa. Przeciwnicy uzbrojeni w materiał cortosis, wprowadzony w Trylogii Thrawna, odporny na cięcia mieczem świetlnym [5/10]
9) Incydent na stacji Horn: na zapomnianej stacji Horn ląduje górnik z uszkodzonym statkiem... Podczas bójki w barze wykazuje się nadludzko szybkim refleksem... Czy już wiecie kim jest?;) [7/10]

W komiksie jest 9 historii, nierównych poziomem, ja przyznaję ocenę ogólną głównie za opowiadania 2,5,6 (szczególnie to ostatnie podnosi wartość tego tomu). Po kolei:
1) Apokalipsa na Endorze: weteran bitwy o Endor opowiada jak Ewoki doprowadzały ich do szaleństwa i tłumaczy się przed młodym słuchaczem, dlaczego można było z nimi przegrać [5/10].
2) Cienie i światło: realia...