Trzy po 33

To pozycja wieloautorska o zróżnicowanym poziomie i wspólnej, poprawnej narracji.

To pozycja wieloautorska o zróżnicowanym poziomie i wspólnej, poprawnej narracji.

Bardzo przyjemnie czytało mi się ją z doskoku - 5 minut tu, 10 minut tam. Jako zbiór felietonów nie jest to raczej książka do przeczytania na raz. Nie wszystkie felietony są ciekawe, natomiast wszystkie są (jak na językoznawców przystało) rewelacyjnie napisane. Zachwyca lekkość z jaką autorzy władają słowem. Zachęciła mnie do zwracania większej uwagi na wypowiadane (nie tylko w języku polskim) słowa oraz do ostrożniejszego i do bardziej precyzyjnego ich dobierania. Z podwójną przyjemnością czytałam te felietony, w których próbowałam naśladować głosy i sposób wypowiedzi poszczególnych panów autorów :)

Bardzo przyjemnie czytało mi się ją z doskoku - 5 minut tu, 10 minut tam. Jako zbiór felietonów nie jest to raczej książka do przeczytania na raz. Nie wszystkie felietony są ciekawe, natomiast wszystkie są (jak na językoznawców przystało) rewelacyjnie napisane. Zachwyca lekkość z jaką autorzy władają słowem. Zachęciła mnie do zwracania większej uwagi na wypowiadane (nie...

Oj, jak dobrze czyta się te felietony. Z jaką ciekawością, z jakim zaangażowaniem, można by rzec, iż wręcz z wypiekami na policzkach. Oczywiście, pod warunkiem, że kogoś cieszy słowo. Interesuje go etymologia. A już składnia – to po prostu sama satysfakcja. To książka, która sprawiła, że moje śniadania nabrały walorów edukacyjnych. Dowiedziałam się, w jaki sposób tworzą się nowe słowa, co wpływa na to, że jedne wchodzą a inne wychodzą z użycia. Przyjemnie było poczytać wypowiedzi każdego z panów. Ich zainteresowania się różnią, odmienny mają styl wypowiadania się i przez to, że się przeplatają – książka nie jest nudna. Nie pozostaje mi nic innego, jak zachęcić wszystkich fanów języka, również tych nieśmiałych, do lektury. Nie będziecie żałować.

Oj, jak dobrze czyta się te felietony. Z jaką ciekawością, z jakim zaangażowaniem, można by rzec, iż wręcz z wypiekami na policzkach. Oczywiście, pod warunkiem, że kogoś cieszy słowo. Interesuje go etymologia. A już składnia – to po prostu sama satysfakcja. To książka, która sprawiła, że moje śniadania nabrały walorów edukacyjnych. Dowiedziałam się, w jaki sposób tworzą się...

Świetna książka - wciągnęła mnie od początku i aż nie chciałam jej odkładać na półkę w trakcie czytania. Ciągle sobie powtarzałam "jeszcze tylko jeden felieton", w końcu są one takie krótkie, a nigdy na jednym się nie kończyło. Zdaję sobie z tego sprawę, że "Trzy po 33" nie każdego wciągnie tak samo, bo żeby naprawdę cieszyć się lekturą, trzeba choć trochę lubić język polski i interesować się nim. I w pełni rozumiem, że nie każdemu wyda się fascynujące, jak ewoluowały słowa, z których coraz częściej korzystamy w codziennej polszczyźnie. Panowie Bralczyk, Miodek i Markowski - najlepsi znawcy języka polskiego w kraju - wybrali słowa i zwroty, z którymi większość z nas spotyka się często w mediach czy w codziennych rozmowach. Gimbaza, obczaić, słitfocia, paparazzi, polewka, know-how, hejt, ogarniać... Zastanawialiście się kiedyś, skąd wzięły się w polszczyźnie te słowa, a także wiele innych? Czy zawsze znaczyły to, co znaczą teraz? Z jakiego języka się wywodzą i jak zostały włączone do języka polskiego? Jak je odmieniamy, jak tworzymy od nich inne części mowy - rzeczowniki, czasowniki, przymiotniki? Dla mnie taka podróż przez język polski w towarzystwie trzech profesorów była wspaniałą przygodą. Dowiedziałam się wielu ciekawych rzeczy, poznałam inne znaczenia znanych mi słów. A wszystko to w formie krótkich felietonów, napisanych bardzo przystępnie, co też było pozytywnym zaskoczeniem - w końcu autorami są językoznawcy, którzy pewnie częściej posługują się poprawną, naukową polszczyzną - a tu proszę, mamy i kolokwializmy, i przystępny język. "Trzy po 33" szczerze polecam - jeśli dla kogoś "tyle" nowej wiedzy to za dużo na jedno podejście, książkę można spokojnie podzielić na części - każdy felieton dotyczy innego słowa, każdy można czytać oddzielnie. A całość przeczytać po prostu warto, by lepiej rozumieć słowa, z których często korzystamy i nie zawsze poprawnie.

Świetna książka - wciągnęła mnie od początku i aż nie chciałam jej odkładać na półkę w trakcie czytania. Ciągle sobie powtarzałam "jeszcze tylko jeden felieton", w końcu są one takie krótkie, a nigdy na jednym się nie kończyło. Zdaję sobie z tego sprawę, że "Trzy po 33" nie każdego wciągnie tak samo, bo żeby naprawdę cieszyć się lekturą, trzeba choć trochę lubić język...

Trzech (tenorów) panów profesorów prezentuje po trzydzieści trzy felietony poświęcone słowom, wyrażeniom, znaczeniom i ich zmianom. Nie brakuje lekkości, humoru, anegdot i ogromu wiedzy. Można otworzyć w dowolnym miejscu i zacząć czytać, nie trzeba od deski do deski. Aczkolwiek forma wydania (ostre kolory i nieporęczny format) to nieco dyskusyjna sprawa.

Trzech (tenorów) panów profesorów prezentuje po trzydzieści trzy felietony poświęcone słowom, wyrażeniom, znaczeniom i ich zmianom. Nie brakuje lekkości, humoru, anegdot i ogromu wiedzy. Można otworzyć w dowolnym miejscu i zacząć czytać, nie trzeba od deski do deski. Aczkolwiek forma wydania (ostre kolory i nieporęczny format) to nieco dyskusyjna sprawa.

Od pewnego czasu z większym zainteresowaniem przyglądam się językowi polskiemu, więc gdy natknęłam się gdzieś na tę książkę, nie mogłam sobie odmówić przeczytania.
To pozycja właśnie dla takich osób jak ja - nie zawodowych polonistów, ale ludzi obytych jakoś z językiem i zainteresowanych poprawną polszczyzną.

Książka składa się z kilkudziesięciu felietoników, z których każdy poświęcony jest jakiemuś słowu. Słowa są rozmaite - tradycyjne i nowoczesne, modne i wychodzące z użycia, swojskie i obce. Niektóre teksty punktują błędne używanie, inne skupiają się na etymologii, jeszcze inne to po prostu ciekawostki związane z danym obszarem językowym.
Raczej nie do czytania "jednym tchem", ale sięgania co jakiś czas, żeby kolejną porcję wiedzy przelać sobie do głowy.

Plusem jest na pewno lekka, niezobowiązująca forma - to nie szkolny podręcznik z usystematyzowaną wiedzą, każdy kto po niego sięgnie wyciągnie coś dla siebie, bez względu na to jakie oceny z polskiego otrzymywał w szkole.
Bardzo dużym plusem, o którym muszę wspomnieć, jest graficzna i typograficzna oprawa tej książki (projektantem był Wojtek Kwiecień-Janikowski). Spodobała mi się szalenie! "Nobliwość" profesorów skontrastowana jest z żywymi, wręcz jaskrawymi barwami (zieleń i róż), co daje fajne wrażenie dynamizmu. No i te słowa będące tytułami felietonów, intrygująco, ale przede wszystkim bardzo estetycznie rozłożone na obydwu stronach.

Tak że czyta się przyjemnie i ze względu na treść i na formę! Polecam.

Od pewnego czasu z większym zainteresowaniem przyglądam się językowi polskiemu, więc gdy natknęłam się gdzieś na tę książkę, nie mogłam sobie odmówić przeczytania.
To pozycja właśnie dla takich osób jak ja - nie zawodowych polonistów, ale ludzi obytych jakoś z językiem i zainteresowanych poprawną polszczyzną.

Książka składa się z kilkudziesięciu felietoników, z których...

Język polski zmienia się. Często są to zmiany brawurowe i wymykają się logice. Jerzy Bralczyk, Jan Miodek i Andrzej Markowski wydają się niezastąpieni: z sensem i dowcipem tłumaczą błędy językowe jakie popełniamy w codziennych rozmowach. Jestem autentycznie poruszony wiedzą z zakresu języka młodzieży jakim legitymuje się zacne grono profesorów językoznawców. I jeszcze ciekawostka profesor Miodek nie odstaje dystansem do siebie i poczuciem humoru od reszty.

Język polski zmienia się. Często są to zmiany brawurowe i wymykają się logice. Jerzy Bralczyk, Jan Miodek i Andrzej Markowski wydają się niezastąpieni: z sensem i dowcipem tłumaczą błędy językowe jakie popełniamy w codziennych rozmowach. Jestem autentycznie poruszony wiedzą z zakresu języka młodzieży jakim legitymuje się zacne grono profesorów językoznawców. I jeszcze...

Język polski to trudny język.

Widać, że panowie profesorowie doskonale się bawią bawiąc językiem. Część ich rozważań jest faktycznie ciekawa, część zabawna, ale niestety część jest też... rozwleczona? I chyba jednak pojedyncza krótka forma jest przystępniejsza od zebranych licznych krótkich form.

Język polski to trudny język.

Widać, że panowie profesorowie doskonale się bawią bawiąc językiem. Część ich rozważań jest faktycznie ciekawa, część zabawna, ale niestety część jest też... rozwleczona? I chyba jednak pojedyncza krótka forma jest przystępniejsza od zebranych licznych krótkich form.

Mój osobisty (sama sobie podarowałam) prezent na urodziny.
Druga po "Wszystko zależy od przyimka" książka profesorskiego trio w mojej kolekcji. Wolę to trio niż duet Bralczyka i Ogórka. Jest bardziej "językoznawczo" i ja to sobie bardzo cenię. Panowie w uroczy i zawoalowany sposób stroją sobie żarty z nowych konstrukcji językowych rozpowszechnionych we współczesnej mowie. Przy okazji zdałam sobie sprawę, że ja - strażnik poprawności językowej też mam trochę za uszami :)
Felietony Panów Profesorów opisują pochodzenie słów, ich pierwotne znaczenia i zaskakującą drogę do stanu obecnego. Zamieszczone na końcu dialogi naszpikowane nowomową bawią do łez. Mam nadzieję, że w tej serii wydawniczej wkrótce się znów coś ukaże :)

Mój osobisty (sama sobie podarowałam) prezent na urodziny.
Druga po "Wszystko zależy od przyimka" książka profesorskiego trio w mojej kolekcji. Wolę to trio niż duet Bralczyka i Ogórka. Jest bardziej "językoznawczo" i ja to sobie bardzo cenię. Panowie w uroczy i zawoalowany sposób stroją sobie żarty z nowych konstrukcji językowych rozpowszechnionych we współczesnej mowie....

Chyba wolę ich słuchać

Chyba wolę ich słuchać