Porwała mnie tak samo szybko jak „Sto lat samotności”, jednak nie wymęczyła swoją obszernością. Idealna książka na pierwszy kontakt z Marquezem.

Porwała mnie tak samo szybko jak „Sto lat samotności”, jednak nie wymęczyła swoją obszernością. Idealna książka na pierwszy kontakt z Marquezem.

No co mam napisać. Opowiadania są genialne, słowa powalające. Surrealizm jest przecudowny.

No co mam napisać. Opowiadania są genialne, słowa powalające. Surrealizm jest przecudowny.

Niewiarygodna i smutna historia niewinnej Erendiry i jej niegodziwej babki
Niewiarygodnie smutne opowiadania, toczące się w dusznej atmosferze. Wszystkie opowiadania dzieją się w małych nadmorskich wioskach, gdzie ze względu na glebę nic nie rośnie. Ich życie jest szare, puste i smutne, jak świat wokół nich. Ludzie żyją z dnia na dzień, łowiąc ryby i podając się losowi. Każde dziwne wydarzenie wzbudza w nich chwilowe zainteresowanie, bo można na tym zarobić. Każde z tych opowiadań przedstawia takie wydarzenie. Mentalność tych ludzi najlepiej opisuje pierwsze opowiadanie „Bardzo stary pan z olbrzymimi skrzydłami”. Wszystkie te opowiadania dzieją się na pograniczu snu i jawy. Tytułowe opowiadanie, opowiada historię młodej dziewczyny, Erendiry sprowadzonej przez swoją Babkę do roli niewolnicy. Kiedy przez przypadek dziewczyna podpala dom, Babka znajduje sposób, aby Erendira oddała pieniądze. Objeżdża z dziewczyną okoliczne osady, oferując jej wdzięki za pieniądze. Czy dziewczyna nie zbuntuje się i nie ma własnych planów?
Dobrze, że ten zbór opowiadań jest krótki i czyta się szybko, gdyż są przygnębiające. Polecam wszystkim miłośnikom prozy Márqueza, oraz tym, którzy mają ochotę na smutne opowieści.

Niewiarygodna i smutna historia niewinnej Erendiry i jej niegodziwej babki
Niewiarygodnie smutne opowiadania, toczące się w dusznej atmosferze. Wszystkie opowiadania dzieją się w małych nadmorskich wioskach, gdzie ze względu na glebę nic nie rośnie. Ich życie jest szare, puste i smutne, jak świat wokół nich. Ludzie żyją z dnia na dzień, łowiąc ryby i podając się losowi....

Przepiękne opowiadania noblisty. Mnie urzekło tytułowe i jego ekranizacja. Polecam!

Przepiękne opowiadania noblisty. Mnie urzekło tytułowe i jego ekranizacja. Polecam!

Smutne i niepokojące opowiadania. Każde ma w sobie nutkę czegoś nadprzyrodzonego, ale wszystkie bez wyjątku są przygnębiające. Pokazują słabości lub zło drzemiące w człowieku, który jednak z drugiej strony, sponiewierany przez świat i ludzi, zwyczajnie nie ma wyjścia, nie może zachowywać się inaczej.

Smutne i niepokojące opowiadania. Każde ma w sobie nutkę czegoś nadprzyrodzonego, ale wszystkie bez wyjątku są przygnębiające. Pokazują słabości lub zło drzemiące w człowieku, który jednak z drugiej strony, sponiewierany przez świat i ludzi, zwyczajnie nie ma wyjścia, nie może zachowywać się inaczej.

Bardzo smutno zacząłem moją przygodę z wybitnym - jak wieść niesie - pisarzem. Jako fan realizmu i cudu życia odrzucam wydumane bajania, zmyślone podania i temu podobne banialuki, których nie można zaliczyć do literatury fantastycznej. Niestety ten tomik opowiadań to takie banialuki, przedumane i niedomyślone. Dla jednych magiczny świat, dla mnie tylko nudne bzdury, które tak pokrętnie i zwodniczo odzwierciedlają nasz świat, że nie warto im poświęcać wagi. Życie pisze naprawdę o wiele ciekawsze historie, które bez wątpienia są opisane w o niebo lepszych książkach więc na tę po prostu szkoda czasu. Ale będę kontynuował przygodę z Marquezem, chętnie zobaczę jak zmierzył się on z prawdziwym światem.

Bardzo smutno zacząłem moją przygodę z wybitnym - jak wieść niesie - pisarzem. Jako fan realizmu i cudu życia odrzucam wydumane bajania, zmyślone podania i temu podobne banialuki, których nie można zaliczyć do literatury fantastycznej. Niestety ten tomik opowiadań to takie banialuki, przedumane i niedomyślone. Dla jednych magiczny świat, dla mnie tylko nudne bzdury, które...

Lektura torebkowa. Wygodnie nieobszerna. Ale wspominałam już, że nie przepadam za opowiadaniami? Jak na mój gust za szybko się kończą i w związku z tym rzadko zostają mi na dłużej w głowie. Tak było i tym razem. A co mi w tej głowie utkwiło? Ze trzy sztuki. W tym opowiadanie tytułowe. Jest najdłuższe i najbardziej zagrało mi na emocjach. Niezależnie od tego jak bardzo niewiarygodna jest ta historia, to niewiarygodnie smutna jest na pewno. Po raz pierwszy czytałam utwory tego autora. To przedstawiciel tak zwanego realizmu magicznego. Spotkałam się już z tym gatunkiem w literaturze i muszę przyznać, że zrobił na mnie duże wrażenie. Ale tamto, to były powieści, a to są tylko opowiadania. Nierzeczywiste i krótkie, więc szybko mi umykają. W trakcie czytania jednak człowiek jest w zupełnie innym świecie. Tu ważny jest klimat. I może tylko to? Miło spędziłam przy nich czas. A nawet dobrych parę razy się uśmiechnęłam. Nawet przy niewiarygodnie smutnej historii. Te utwory wyróżnia specyficzne poczucie humoru autora. A to mi się po prostu podoba.

Lektura torebkowa. Wygodnie nieobszerna. Ale wspominałam już, że nie przepadam za opowiadaniami? Jak na mój gust za szybko się kończą i w związku z tym rzadko zostają mi na dłużej w głowie. Tak było i tym razem. A co mi w tej głowie utkwiło? Ze trzy sztuki. W tym opowiadanie tytułowe. Jest najdłuższe i najbardziej zagrało mi na emocjach. Niezależnie od tego jak bardzo...

Na uwagę zasługuje tytułowe opowiadanie. Erendira jest sierotą, mieszka w domu swojej babci; ta traktuje ją jak służącą czy wręcz jak niewolnicę. Pewnej nocy przez nieuwagę Erendira wznieca pożar, w wyniku czego babcia traci cały majątek. Aby uzyskać od Erendiry zwrot długu, sprzedaje ją za pieniądze w namiocie na pustyni. W kolejce ustawiają się przypadkowy przejezdni: pilot, listonosz, garnizon żołnierzy, przemytnik pomarańczy. Babcia decyduje kto wejdzie do namiotu. Obliczyła z dokładnością do peso i centavo kwotę jaką ma Erendira zwrócić i czas z dokładnością do dnia jaki zajmie wnuczce zwrot długu, wliczając w to koszty przychodu. Pewnego dnia napotyka zakonników, którzy zakazują jej bezbożnego czynu. W nocy porywają Erendirę do zakonu. Aby odzyskać wnuczkę babcia udaje się do burmistrza, jednak ten, strzelając z karabinu do chmur aby wywołać deszcz, mówi, że nic nie może zrobić ze względu na konkordat. Babcia obmyśla podstępny plan aby wyrwać wnuczkę z rąk zakonników aby odzyskać resztę długu…
W tytule sam autor zaznacza, że historia Erendiry jest niewiarygodna. Niezwykłe opowiadania, tym razem autor opisuje wydarzenia nierealne i niecodzienne, zdecydowanie kontrastujące z tym jak wygląda życie na co dzień Przebieg wydarzeń i charakter bohaterów wskazują na to, że opowiadania to zdecydowanie opis marzeń sennych. Dużo motywów jest jednak realistycznych, są wyrazem tęsknot, oczekiwań, marzeń oraz lęków. Są całkowicie odskocznią od znanego nam świata realistycznego na jawie.

Na uwagę zasługuje tytułowe opowiadanie. Erendira jest sierotą, mieszka w domu swojej babci; ta traktuje ją jak służącą czy wręcz jak niewolnicę. Pewnej nocy przez nieuwagę Erendira wznieca pożar, w wyniku czego babcia traci cały majątek. Aby uzyskać od Erendiry zwrot długu, sprzedaje ją za pieniądze w namiocie na pustyni. W kolejce ustawiają się przypadkowy przejezdni:...

poniżej oczekiwań, gdyby nie pierwsze i ostatnie opowiadanie ocena byłaby dużo niższa. Po przeczytaniu doskonałej "100 lat samotności" zawód ale przygody z Marquezem nie kończę :)

poniżej oczekiwań, gdyby nie pierwsze i ostatnie opowiadanie ocena byłaby dużo niższa. Po przeczytaniu doskonałej "100 lat samotności" zawód ale przygody z Marquezem nie kończę :)

Tą książkę zakupiłam parę lat temu w antykwariacie. Antykwariusz powiedział, że to rzadka książka, gdyż była wydana w polskiej wersji językowej tylko raz.
Po powrocie do domu zaczęłam oglądać swoje zakupy i w tej książce odkryłam jeszcze jedną niespodziankię, a mianowicie wizytówkę gen. Jaruzelskiego.
To była moja pierwsza książka z gatunku magiczny realizm. Co mogę o niej powiedzieć? Dziwna, ale jednoczdeśnie budząca dużo emocji.

Tą książkę zakupiłam parę lat temu w antykwariacie. Antykwariusz powiedział, że to rzadka książka, gdyż była wydana w polskiej wersji językowej tylko raz.
Po powrocie do domu zaczęłam oglądać swoje zakupy i w tej książce odkryłam jeszcze jedną niespodziankię, a mianowicie wizytówkę gen. Jaruzelskiego.
To była moja pierwsza książka z gatunku magiczny realizm. Co mogę o niej...