Wcale nie jestem przekonana, czy polecać tę książkę. Czy warto czytać powieść, która opowiada jedynie o brzydocie, o tym co złe, a jeśli opowiada o pięknie to w sposób pogardliwy? Nieustannie pożądane piękno to jedynie brak brzydoty? I na odwrót: czy brzydota jest jedynie brakiem piękna? Warto śledzić myśli bohatera, który obserwuje ludzi jedynie poprzez pryzmat ich fizycznych defektów (rzadziej walorów),a kobiety traktuje tak przedmiotowo? Wybiera te brzydkie, stąd tytuł, ponieważ jest głęboko przekonany, że żadna inna bezinteresownie mu się nie odda?

Więcej o książce na http://magazyn-opinii.blogspot.com/2014/09/upodobanie-do-brzydkich-kobiet-richard.html

Wcale nie jestem przekonana, czy polecać tę książkę. Czy warto czytać powieść, która opowiada jedynie o brzydocie, o tym co złe, a jeśli opowiada o pięknie to w sposób pogardliwy? Nieustannie pożądane piękno to jedynie brak brzydoty? I na odwrót: czy brzydota jest jedynie brakiem piękna? Warto śledzić myśli bohatera, który obserwuje ludzi jedynie poprzez pryzmat ich...

Napisana pięknym językiem i wymagającymi zdaniami bolesna i smutna opowieść o zmaganiu się z własną fizycznością, ale przede wszystkim z własnymi pragnieniami i potrzebami. A także o tym, jak postrzeganie samego siebie determinuje nasze wybory. To wreszcie ucieczka od wszechobecnego kultu piękna i jak zawsze opowieść o poszukiwaniu szczęścia.

Napisana pięknym językiem i wymagającymi zdaniami bolesna i smutna opowieść o zmaganiu się z własną fizycznością, ale przede wszystkim z własnymi pragnieniami i potrzebami. A także o tym, jak postrzeganie samego siebie determinuje nasze wybory. To wreszcie ucieczka od wszechobecnego kultu piękna i jak zawsze opowieść o poszukiwaniu szczęścia.

Dla mnie była to przyjemnym językiem napisana lektura. O brzydocie, o tym, że zwykle jej świadomość spływa na ludzi niczym objawienie - z zewnątrz i jej wpływie na życie. Bo nie oszukujmy się: w naszej kulturze liczą się takie atrybuty jak piękno i młodość. Gdy jest się ich pozbawionym, o wiele trudniej zaspokoić głód uczuć. Człowiek brzydki ze swoim wewnętrznym pięknem zawsze musi starać się bardziej, być o ten jeden, czy dwa kroki do przodu...

Dla mnie była to przyjemnym językiem napisana lektura. O brzydocie, o tym, że zwykle jej świadomość spływa na ludzi niczym objawienie - z zewnątrz i jej wpływie na życie. Bo nie oszukujmy się: w naszej kulturze liczą się takie atrybuty jak piękno i młodość. Gdy jest się ich pozbawionym, o wiele trudniej zaspokoić głód uczuć. Człowiek brzydki ze swoim wewnętrznym pięknem...

Owszem, napisana dość... awangardowo (?),jednakże niesamowicie nużąca i ciężka lektura. W kółko powtarzane żałosne zdania opisujące brzydotę bohatera i wpływ jej na życie... Dotrwanie do końca to wielki wyczyn. Ale chyba nie warto...

Owszem, napisana dość... awangardowo (?),jednakże niesamowicie nużąca i ciężka lektura. W kółko powtarzane żałosne zdania opisujące brzydotę bohatera i wpływ jej na życie... Dotrwanie do końca to wielki wyczyn. Ale chyba nie warto...

Narrator nieustannie użala się nad własną brzydotą co z czasem zrobiło się po prostu nudne

Narrator nieustannie użala się nad własną brzydotą co z czasem zrobiło się po prostu nudne