Historia polityczna Polski 1935-1945

Poważna i ciężka lektura, która obrazuje jak wiele błędów, popełnili Polacy w latach 1935-45.

Poważna i ciężka lektura, która obrazuje jak wiele błędów, popełnili Polacy w latach 1935-45.

Pokaż mimo to

Na wstępie autor zapowiada nam, wiaderko goryczy i niestety dostajemy nie tyle wiaderko, co całą beczkę :/ w połowie książki byłem zły i rozgoryczony, pod koniec było mi po prostu smutno. Wszyscy wiemy, że nasza historia nie jest łatwa i prosta, ale zupełnie inne uczucia budzą się w człowieku, gdy zagłębia się w konkretne sytuacje. Najsmutniejsze jest to, że nie wyciągnęliśmy wniosków z własnej przeszłości i powielamy te same błędy, zawierzamy niewłaściwym stronom i nie rozumiemy intencji mocarstw, do tego sami nie potrafimy prowadzić skutecznej polityki i walczyć o siebie w świecie. Sama książka napisana oczywiście rewelacyjnie i solidnie, ale autor to klasa sama w sobie, więc nie spodziewałem się niczego innego. Pozycja obowiązkowa dla każdego, kto chce cokolwiek mówić o naszej historii, bez tej książki nie zrozumie się współczesności.

Na wstępie autor zapowiada nam, wiaderko goryczy i niestety dostajemy nie tyle wiaderko, co całą beczkę :/ w połowie książki byłem zły i rozgoryczony, pod koniec było mi po prostu smutno. Wszyscy wiemy, że nasza historia nie jest łatwa i prosta, ale zupełnie inne uczucia budzą się w człowieku, gdy zagłębia się w konkretne sytuacje. Najsmutniejsze jest to, że nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Profesor Paweł Wieczorkiewicz (1948-2009) zasłynął jako autor wielu tez kontrowersyjnych, niekiedy uznawanych za obrazoburcze. "Historia polityczna Polski 1935-1945" jest wnikliwym studium na temat przyczyn upadku Rzeczypospolitej. Autor nader krytycznie ocenia tak politykę obozu sanacyjnego, jak i późniejsze działania rządów gen. Sikorskiego, Mikołajczyka czy Arciszewskiego. Podobnie nie oszczędza ocenianej przezeń jako fatalnej w skutkach decyzji o wybuchu Powstania Warszawskiego (w której to dziedzinie znajduje obecnie wielu pomniejszych epigonów w rodzaju Piotra Zychowicza, popularnego pisarza i publicysty znacznie niższej rangi)oraz skutecznie demitologizuje zwycięstwo pod Monte Cassino (będące nie tyle zdobyciem, co raczej zajęciem klasztornego wzgórza, z którego Niemcy już zdążyli się wycofać, jako że otwarcie aliantom drogi na Rzym, które Armia Andersa miała zapewnić, osiągnięto wcześniej dzięki Francuskiemu Korpusowi Ekspedycyjnemu). Sporo uwagi poświęca kształtowaniu się na ziemiach polskich porządku pojałtańskiego kreśląc przy tym wyborne portrety postaci takich jak gen. Rola-Żymierski, gen. Świerczewski, Osóbka-Morawski czy wreszcie Gomułka. Takich to mniej czy bardziej znanych historii jest u Wieczorkiewicza całkiem sporo. Co do zasady jednak książka napisana jest rzetelnie i wyczerpująco, a także pięknym językiem (czego o publikacjach wspomnianego Zychowicza niestety powiedzieć się nie da). Polecam tak dla uporządkowania, jak i dla wzbogacenia posiadanej już wiedzy.

Profesor Paweł Wieczorkiewicz (1948-2009) zasłynął jako autor wielu tez kontrowersyjnych, niekiedy uznawanych za obrazoburcze. "Historia polityczna Polski 1935-1945" jest wnikliwym studium na temat przyczyn upadku Rzeczypospolitej. Autor nader krytycznie ocenia tak politykę obozu sanacyjnego, jak i późniejsze działania rządów gen. Sikorskiego, Mikołajczyka czy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsza pozycja jaką spotkałam, która nie koloryzuje II RP i udziału Polski i Polaków w II wojnie światowej. Autor przedstawia rzeczywistość jaka była - zazwyczaj gorzką niż pozytywną. Ciężko się ją czytało ze względu na waśnie między polskimi politykami. Warto przeczytać.

Pierwsza pozycja jaką spotkałam, która nie koloryzuje II RP i udziału Polski i Polaków w II wojnie światowej. Autor przedstawia rzeczywistość jaka była - zazwyczaj gorzką niż pozytywną. Ciężko się ją czytało ze względu na waśnie między polskimi politykami. Warto przeczytać.

Pokaż mimo to

Rzetelne opracowanie, autor ujął chyba wszystkie aspekty sytuacji Polski podczas lat wojny. Znajdziemy tutaj zarówno opisy militarnych działań PZS (nieco po łebkach ale dla mnie to plus) jak i politykę Polaków z Londynu i Lublina. Nigdzie wcześniej nie spotkałem się z tak szczegółowym opisem konferencji w Teheranie i Jałcie. Niezbyt często spotkać można komentarz autora do opisywanych wydarzeń, ale kiedy się już pojawi zazwyczaj jest bardzo celny. Książka zawiera również fakty pomijane w innych pozycjach np. skąd Anglicy naprawdę wytrzasnęli linię Curzona oraz postępowanie F.D. Roosevelta wobec Mikołajczyka. Książka naprawdę godna polecenia.

Rzetelne opracowanie, autor ujął chyba wszystkie aspekty sytuacji Polski podczas lat wojny. Znajdziemy tutaj zarówno opisy militarnych działań PZS (nieco po łebkach ale dla mnie to plus) jak i politykę Polaków z Londynu i Lublina. Nigdzie wcześniej nie spotkałem się z tak szczegółowym opisem konferencji w Teheranie i Jałcie. Niezbyt często spotkać można komentarz autora do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z roku na rok przybywa pozycji traktujących o ostatnich latach II RP i losie państwa polskiego w czasach II WŚ. Większość z nich obarczona jest rażącą tendencyjnością, w której spotkać się można z naginaniem faktów dla potrzeb umocnienia tezy przyjętej przez autora. W ten nurt bynajmniej nie wpisuje się prof. Wieczorkiewicz. Naświetla tematykę błędów popełnionych przez obozy rządzące, podchodząc do nich z dystansem i przypisując zasadzie bezstronności rolę nadrzędną. Nie pozostawia złudzeń co do fasadowości władz emigracyjnych, które tuż po klęsce wrześniowej priorytetem uczyniły tępienie znienawidzonych piłsudczyków, a los kraju i jego obywateli znajdował się nieco dalej na liście ich zainteresowań.

Zamiast kategoryzować, zestawia konkurencyjne punkty widzenia, jak choćby w przypadku katastrofy gibraltarskiej. Śledztwo w tej sprawie tak starannie spreparowano, że do dziś nie ustalono sprawcy zabójstwa gen. Sikorskiego, toteż autor wcale nie wyklucza udziału Brytyjczyków w zaplanowaniu zamachu. W kontekście katastrofy pojawia się owiana tajemnicą postać agenta brytyjskiego rządu, Józefa Retingera, który nieodłącznie towarzyszył Naczelnemu Wodzowi we wszystkich jego zagranicznych podróżach – z wyjątkiem… tej ostatniej. Nie jest to jednak wystarczająca przesłanka, aby przypisać Wielkiej Brytanii odpowiedzialność za zamach. Książka wydaje się tym cenniejsza, że autora stać na obiektywizm nawet w przypadku Powstania Warszawskiego, tak bardzo przecież zmitologizowanego, a w istocie nie dość, że wynikłego w niemałej mierze z inspiracji sowieckiej, to w dodatku obciążonego niepowetowanymi stratami, których można było uniknąć, nie rzucając stolicy do skazanej na niepowodzenie walki.

Wieczorkiewicz daje też wyobrażenie o wpływie wywiadu sowieckiego na poczynania władz anglosaskich, nie tylko w zakresie kształtowania ich polityki, ale i oddziaływania na opinię publiczną w tych krajach.

Z roku na rok przybywa pozycji traktujących o ostatnich latach II RP i losie państwa polskiego w czasach II WŚ. Większość z nich obarczona jest rażącą tendencyjnością, w której spotkać się można z naginaniem faktów dla potrzeb umocnienia tezy przyjętej przez autora. W ten nurt bynajmniej nie wpisuje się prof. Wieczorkiewicz. Naświetla tematykę błędów popełnionych przez...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie sądziłam, że porwałam się z motyką na słońce. Recenzowanie książki tego typu jest ogromnym wyzwaniem, któremu - szczerze przyznam - mogę nie podołać. Postaram się jednak w miarę prosto i logicznie zaprezentować "Historię polityczną Polski 1935-1945".

Na początek nieco historycznych informacji. Przedstawię je bardziej tytułem wstępu aniżeli jako streszczenie publikacji (które, swoją drogą, musiałoby być znacznie dłuższe). Zacznijmy może od faktu, iż Józef Piłsudski wiedział, że najważniejsze jest umocnienie międzynarodowego bezpieczeństwa Polski. Istotne były pakty o nieagresji zawarte z ZSRS (1932) i z Niemcami (1934), ale Marszałek zdawał sobie sprawę, że jest to „siedzenie na dwu stołkach”. Polityką zagraniczną po śmierci Piłsudskiego kierował namaszczony przezeń Józef Beck. Szefowi polskiej dyplomacji zależało na utrzymaniu równowagi między Moskwą a Berlinem. Wiele miejsca poświęca autor książki ruchom politycznym pomiędzy Polską a sojusznikami (dotyczącymi ewentualnej agresji ze strony Niemiec). Wiadomym jest, iż „Hitler chciał, aby neutralna i przyjazna Polska gwarantowała mu bezpieczeństwo od strony ZSRS” (s.70). Niestety sytuacja polityczna Polski jesienią 1938 roku była fatalna. Ani Londyn ani Paryż nie uważały Polski za potencjalnego sojusznika. W styczniu 1939 roku przeczuwano, że jeśli Niemcy nie zmienią swojej taktyki, Polsce grozi konflikt…, „dla rozpętania którego Gdańsk i autostrada będą jedynie pretekstami” (s.80). W 1939 – co warto zauważyć – dla większości Polaków głównym wrogiem była jednak sowiecka Rosja, a nie Niemcy. Dzisiaj wiemy jednak, że już wtedy dochodziło do nieoficjalnych kontaktów politycznych między Niemcami i Sowietami (pakt Ribbentrop-Mołotow). Nastał wrzesień 1939 roku. Wprawdzie przygotowania wojenne w Polsce prowadzono od jesieni 1938, to jednak nie czyniono sobie przesadnych nadziei – znano potencjał wojskowy kraju. Politycy byli świadomi potęgi wojsk III Rzeszy. Polskie siły zbrojne wśród Polaków cieszyły się jednak uznaniem i legendą 1920 roku, ale były to tylko pozory. Piłsudski miał bowiem uprzedzenie do nowych środków walki, czyli lotnictwa i broni pancernej. Armia była więc zacofana (organizacyjnie, technicznie). Luftwaffe zaczęło zbierać żniwa od pierwszych dni września. Gdyby alianci zainterweniowali tak, jak obiecali w różnych paktach, Niemcy odnieśliby klęskę, czego świadomość miał sam Hitler. Kampania wrześniowa trwająca 35 dni przyniosła ogromne straty w ludziach – polskich żołnierzach i cywilach. Przez wiele lat (PRL) umacniano społeczeństwo w przekonaniu o rzekomym „rozpadzie” polskiej państwowości. Wkrótce większość politycznych głów znalazła się w tzw. „rumuńskiej pułapce”. Dalej szczegółowo opisuje autor emigracyjną politykę rządu Sikorskiego. To tylko zarys treści, które znajdują się w książce. Myślę, że na tyle reprezentatywny zarys, który zainteresowanych tematem skusi do sięgnięcia po nią.

Paweł Wieczorkiewicz bez oporów przytacza nazwiska tych, którzy – w jego ocenie – zawinili. Opisuje ich błędy taktyczne, nieznajomość reguł rządzących polityką czy nawet swoistą naiwność. Refleksje autora bywają gorzkie, ale w większości Wieczorkiewicz stara się zachować obiektywizm, co w tego typu pracy jest niebywale istotne.

Rzecz ważna. Lektura na wiele wieczorów. Warto czytać ją powoli, lecz ze zrozumieniem istoty sprawy. Czasem natłok nazwisk powodował moja niechęć do czytania, a czasem wręcz chęć ucieczki od niej. Niemniej szacunek dla autora za solidny zapis historii politycznej naszego kraju w latach 1935-1945. Autor posługuje się piękną polszczyzną, widać dbałość o aspekty językowe książki. Pod względem merytorycznym ze swojej perspektywy laika nie mam publikacji nic do zarzucenia.

Wydanie książki jest godne uznania. Twarda, solidna oprawa, czcionka odpowiedniej wielkości (zawsze powtarzam, że lepsza „grubsza” książka z dużą czcionką niż „chudsza” z minimalnymi hieroglifami), co jest niezwykle ważne przy tak długiej lekturze. Do tego – nareszcie! (ostatnio miałam pecha do publikacji tego typu) – przypisy zaraz pod tekstem. Wygoda i komfort podczas czytania to ważne aspekty, na które zwracam uwagę. Nie potrzebuję trzymać wtedy dłoni lub zakładki z tyłu książki i co chwilę jej odwracać, by przeczytać przypis. Książka jest wznowieniem, naprawdę bardzo udanym.

Lektura niezwykle gorzka, ukazująca wiele błędów i pomyłek polskich polityków. Książka nie tylko dla miłośników historii. To pozycja obowiązkowa, którą - przynajmniej we fragmentach - powinno opracowywać się podczas nauki szkolnej...


http://in-bed-with-books.blogspot.com

Nie sądziłam, że porwałam się z motyką na słońce. Recenzowanie książki tego typu jest ogromnym wyzwaniem, któremu - szczerze przyznam - mogę nie podołać. Postaram się jednak w miarę prosto i logicznie zaprezentować "Historię polityczną Polski 1935-1945".

Na początek nieco historycznych informacji. Przedstawię je bardziej tytułem wstępu aniżeli jako streszczenie publikacji...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zgodnie z ostrzeżeniem samego autora - rzecz jest gorzka. Egzamin z jej treści z jakimiś elementami czytania ze zrozumieniem winien być moim zdaniem obowiązkowy dla obywateli chcących skorzystać z biernego prawa wyborczego.

Zgodnie z ostrzeżeniem samego autora - rzecz jest gorzka. Egzamin z jej treści z jakimiś elementami czytania ze zrozumieniem winien być moim zdaniem obowiązkowy dla obywateli chcących skorzystać z biernego prawa wyborczego.

Pokaż mimo to

Jedna z moich ulubionych książek, czytałem 5 razy.

Jedna z moich ulubionych książek, czytałem 5 razy.

Pokaż mimo to