Piszę tę recenzję po dość długim czasie od przeczytania tej książki. I pomimo że minęły 2 lata nadal mam ją dość świeżo w głowie i nadal robi na mnie wrażenie. Dziwne - książka historyczna może robić wrażenie? Nie, nie jestem historykiem, amatorsko interesuje się historią ze szczególnym naciskiem na kulisy IIWŚ.

Paweł Wieczorkiewicz jest postacią absolutnie wybitną, a dwa najważniejsze powody dla mnie to: w całości odrzuca nauczanie historii wprowadzone przez Sowietów. Jest w tej historii wiele odniesień do prawdziwych wydarzeń, ale tak mocno zmanipulowanych, że wyciąganie z tego jakichkolwiek wniosków obarczone jest błędami. Czyli historia Polski od czasów IIWŚ a nawet od IWŚ, powinna być napisana od nowa. A to robi m.in.. ta książka, jest w całości oparta na źródłach. Prof. Wieczorkiewicz nie kopiuje tu niczego z opracowań komunistycznych aparatczyków.

A drugim punktem absolutnej wybitności i unikalności profesora jest jego odwaga, co umożliwia mu myślenie. Brzmi nieco dziwnie ale już wyjaśniam. Rekonstruując historię zawsze otrzymuje się pewną siatkę z ogromną ilością dziur. Dodatkowo, wiele rzekomych faktów faktami nie jest, albo pojawiają się "fakty" wykluczające. I tu wielu (a raczej ogromna większość) historyków przyjmuje postawę, fajtłap, biorą jakąś bezpieczną wersję wydarzeń, tłumacząc się: no takie są źródła. Te źródła czasem okazują się fałszywe. Prof. Paweł Wieczorkiewicz, był inteligentny i odważny, więc docierając do luk, potrafił myśleć, analizować i weryfikować, czy te "fakty" pasują do siebie. Jeżeli nie, to miał odwagę o tym pisać. Mas media często nazywają takich "oszołomami" albo łowcami "teorii spiskowych".

Co do "Historii politycznej…" mamy w sposób nietuzinkowy i ciekawy ułożone wydarzenia poprzedzające IIWŚ ale także późniejsze losy. Co ciekawe, w zależności od naszej wiedzy będziemy inaczej interpretować opisane wydarzenia. Np. w mojej ocenie wcale tu nie wybrzmiewa, że Beck był nieudolny (o czym piszą inni w komentarzach) czy, że odpowiada za katastrofalny przebieg wydarzeń. Sytuacja była bez wyjścia. A Beck dobrze i realnie oceniał sytuację, np. rozmowa z ministrem Francji, gdy Beck wprost mówi (cytat z głowy): Jak Niemcy zaatakują Francję, to Polska po tygodniu będzie szturmować Berlin, w sytuacji odwrotnej, Francja może napisze o tym na ostatniej stronie gazety - co wprost pokazuje, że po stronie polskiej nie było złudzeń odnośnie pomocy zachodu. Potem dochodzą kulisy Katynia, gdzie dość mocno stawiana jest teza, że Zachód dobrze o tej zbrodni wiedział i miała kluczowy wpływ na późniejsze negocjacje. Kulisy śmierci Sikorskiego. A w tle cały czas rozgrywki w obozie władzy, rozgrywki nakręcane i sterowane przez tzw. "sojuszników" w szczególności z Francji. Jak wiele z tych wydarzeń wygląda znajomo:)

Ta książka to absolutny "MUST HAVE" dla każdego amatora historii a także każdego, kto interesuje się współczesną polityką i geopolityką. Bardzo uczciwie i rzeczowo zrobiony materiał. Miłym dodatkiem jest ogrom wyszperanych smacznych detali ze zwykłego życia.

Piszę tę recenzję po dość długim czasie od przeczytania tej książki. I pomimo że minęły 2 lata nadal mam ją dość świeżo w głowie i nadal robi na mnie wrażenie. Dziwne - książka historyczna może robić wrażenie? Nie, nie jestem historykiem, amatorsko interesuje się historią ze szczególnym naciskiem na kulisy IIWŚ.

Paweł Wieczorkiewicz jest postacią absolutnie wybitną, a...

Syntetyczne podsumowanie losów Polski od śmierci Marszałka do końca II wojny światowej.

Paweł Wieczorkiewicz szeroko opisuje postawę rządu polskiego wobec narastającego konfliktu, działania rządów emigracyjnych, strukturę państwa podziemnego oraz postępowanie agresorów i aliantów na ziemiach polskich.

Z powyższych opisów wyłania się obraz dramatycznie smutny. Od śmierci Piłsudskiego rządy przejmowali bowiem coraz gorszego formatu politycy, którzy, uwikłani w personalne wojenki, nie dostrzegali, że cały okręt tonie.

Trudno jednak obwiniać za utratę suwerenności wyłącznie Becka, Sikorskiego czy Mikołajczyka. Analizując postawę aliantów: otwarcie wręcz gardzących Polską Francuzów, kompletnie niezainteresowanego naszą sprawą Roosevelta (w świetle tej książki nie rozumiem, skąd w polskich miastach aż tyle ulic jego imienia),zręcznie rozgrywającego swoją grę Stalina, a w końcu rozdartego Churchilla, powstaje pytanie o historie alternatywne, które współcześnie twórczo rozwija uczeń prof. Wieczorkiewicza - Piotr Zychowicz.

Jedyne, czego brakowało w niniejszej książce to jakiejś formy całościowej oceny i analizy opisywanych zdarzeń z perspektywy geopolitycznej. Niemniej, dzięki niepodrabialnemu stylowi autora, była to momentami fascynująca lektura, którą można polecić każdemu, chociażby dla usystematyzowania wiedzy i teoretycznie znanych każdemu faktów, które co jakiś czas bywają jednak przepisywane na nowo.

Syntetyczne podsumowanie losów Polski od śmierci Marszałka do końca II wojny światowej.

Paweł Wieczorkiewicz szeroko opisuje postawę rządu polskiego wobec narastającego konfliktu, działania rządów emigracyjnych, strukturę państwa podziemnego oraz postępowanie agresorów i aliantów na ziemiach polskich.

Z powyższych opisów wyłania się obraz dramatycznie smutny. Od śmierci...

Wybitna książka. Powinna być w kanonie lektur szkolnych ze względów historycznych jak i literackich. To książka, która jest lekcją dla każdego współczesnego polskiego polityka! Z pozycji realizmu i pragmatyzmu autor ukazuje nam niedojrzałość, życzeniowość, egotyzm i małostkowość polskich polityków i decydentów, które przeważały w czasie podejmowania większości kluczowych decyzji mających wpływ na życie i losy Polaków (w dosłownym znaczeniu przetrwania biologicznego). W kontekście historii powszechnej ukazuje rozgrywanie naszych polityków przez polityków reprezentujących mocarstwa (USA, ZSRR i Wlk.Brytanię). Książka, którą przeczytają moje dzieci, a które muszą wg mnie znać nielukrowaną historię Polski. Stoi na głównym i eksponowanym miejscu w domu. Wyrazy uznania dla autora.

Wybitna książka. Powinna być w kanonie lektur szkolnych ze względów historycznych jak i literackich. To książka, która jest lekcją dla każdego współczesnego polskiego polityka! Z pozycji realizmu i pragmatyzmu autor ukazuje nam niedojrzałość, życzeniowość, egotyzm i małostkowość polskich polityków i decydentów, które przeważały w czasie podejmowania większości kluczowych...

Najlepsza jak dotąd praca doskonale ukazująca polityczne intrygi prowadzące do największego w dziejach konfliktu, w które została wepchnięta Polska. Po przeczytaniu tej książki czytelnik zdaje sobie sprawę z ceny jaka została poniesiona za bzdurna politykę Józefa Becka.

Najlepsza jak dotąd praca doskonale ukazująca polityczne intrygi prowadzące do największego w dziejach konfliktu, w które została wepchnięta Polska. Po przeczytaniu tej książki czytelnik zdaje sobie sprawę z ceny jaka została poniesiona za bzdurna politykę Józefa Becka.

Poważna i ciężka lektura, która obrazuje jak wiele błędów, popełnili Polacy w latach 1935-45.

Poważna i ciężka lektura, która obrazuje jak wiele błędów, popełnili Polacy w latach 1935-45.

Na wstępie autor zapowiada nam, wiaderko goryczy i niestety dostajemy nie tyle wiaderko, co całą beczkę :/ w połowie książki byłem zły i rozgoryczony, pod koniec było mi po prostu smutno. Wszyscy wiemy, że nasza historia nie jest łatwa i prosta, ale zupełnie inne uczucia budzą się w człowieku, gdy zagłębia się w konkretne sytuacje. Najsmutniejsze jest to, że nie wyciągnęliśmy wniosków z własnej przeszłości i powielamy te same błędy, zawierzamy niewłaściwym stronom i nie rozumiemy intencji mocarstw, do tego sami nie potrafimy prowadzić skutecznej polityki i walczyć o siebie w świecie. Sama książka napisana oczywiście rewelacyjnie i solidnie, ale autor to klasa sama w sobie, więc nie spodziewałem się niczego innego. Pozycja obowiązkowa dla każdego, kto chce cokolwiek mówić o naszej historii, bez tej książki nie zrozumie się współczesności.

Na wstępie autor zapowiada nam, wiaderko goryczy i niestety dostajemy nie tyle wiaderko, co całą beczkę :/ w połowie książki byłem zły i rozgoryczony, pod koniec było mi po prostu smutno. Wszyscy wiemy, że nasza historia nie jest łatwa i prosta, ale zupełnie inne uczucia budzą się w człowieku, gdy zagłębia się w konkretne sytuacje. Najsmutniejsze jest to, że nie...

Profesor Paweł Wieczorkiewicz (1948-2009) zasłynął jako autor wielu tez kontrowersyjnych, niekiedy uznawanych za obrazoburcze. "Historia polityczna Polski 1935-1945" jest wnikliwym studium na temat przyczyn upadku Rzeczypospolitej. Autor nader krytycznie ocenia tak politykę obozu sanacyjnego, jak i późniejsze działania rządów gen. Sikorskiego, Mikołajczyka czy Arciszewskiego. Podobnie nie oszczędza ocenianej przezeń jako fatalnej w skutkach decyzji o wybuchu Powstania Warszawskiego (w której to dziedzinie znajduje obecnie wielu pomniejszych epigonów w rodzaju Piotra Zychowicza, popularnego pisarza i publicysty znacznie niższej rangi)oraz skutecznie demitologizuje zwycięstwo pod Monte Cassino (będące nie tyle zdobyciem, co raczej zajęciem klasztornego wzgórza, z którego Niemcy już zdążyli się wycofać, jako że otwarcie aliantom drogi na Rzym, które Armia Andersa miała zapewnić, osiągnięto wcześniej dzięki Francuskiemu Korpusowi Ekspedycyjnemu). Sporo uwagi poświęca kształtowaniu się na ziemiach polskich porządku pojałtańskiego kreśląc przy tym wyborne portrety postaci takich jak gen. Rola-Żymierski, gen. Świerczewski, Osóbka-Morawski czy wreszcie Gomułka. Takich to mniej czy bardziej znanych historii jest u Wieczorkiewicza całkiem sporo. Co do zasady jednak książka napisana jest rzetelnie i wyczerpująco, a także pięknym językiem (czego o publikacjach wspomnianego Zychowicza niestety powiedzieć się nie da). Polecam tak dla uporządkowania, jak i dla wzbogacenia posiadanej już wiedzy.

Profesor Paweł Wieczorkiewicz (1948-2009) zasłynął jako autor wielu tez kontrowersyjnych, niekiedy uznawanych za obrazoburcze. "Historia polityczna Polski 1935-1945" jest wnikliwym studium na temat przyczyn upadku Rzeczypospolitej. Autor nader krytycznie ocenia tak politykę obozu sanacyjnego, jak i późniejsze działania rządów gen. Sikorskiego, Mikołajczyka czy...

Pierwsza pozycja jaką spotkałam, która nie koloryzuje II RP i udziału Polski i Polaków w II wojnie światowej. Autor przedstawia rzeczywistość jaka była - zazwyczaj gorzką niż pozytywną. Ciężko się ją czytało ze względu na waśnie między polskimi politykami. Warto przeczytać.

Pierwsza pozycja jaką spotkałam, która nie koloryzuje II RP i udziału Polski i Polaków w II wojnie światowej. Autor przedstawia rzeczywistość jaka była - zazwyczaj gorzką niż pozytywną. Ciężko się ją czytało ze względu na waśnie między polskimi politykami. Warto przeczytać.

Rzetelne opracowanie, autor ujął chyba wszystkie aspekty sytuacji Polski podczas lat wojny. Znajdziemy tutaj zarówno opisy militarnych działań PZS (nieco po łebkach ale dla mnie to plus) jak i politykę Polaków z Londynu i Lublina. Nigdzie wcześniej nie spotkałem się z tak szczegółowym opisem konferencji w Teheranie i Jałcie. Niezbyt często spotkać można komentarz autora do opisywanych wydarzeń, ale kiedy się już pojawi zazwyczaj jest bardzo celny. Książka zawiera również fakty pomijane w innych pozycjach np. skąd Anglicy naprawdę wytrzasnęli linię Curzona oraz postępowanie F.D. Roosevelta wobec Mikołajczyka. Książka naprawdę godna polecenia.

Rzetelne opracowanie, autor ujął chyba wszystkie aspekty sytuacji Polski podczas lat wojny. Znajdziemy tutaj zarówno opisy militarnych działań PZS (nieco po łebkach ale dla mnie to plus) jak i politykę Polaków z Londynu i Lublina. Nigdzie wcześniej nie spotkałem się z tak szczegółowym opisem konferencji w Teheranie i Jałcie. Niezbyt często spotkać można komentarz autora do...

Z roku na rok przybywa pozycji traktujących o ostatnich latach II RP i losie państwa polskiego w czasach II WŚ. Większość z nich obarczona jest rażącą tendencyjnością, w której spotkać się można z naginaniem faktów dla potrzeb umocnienia tezy przyjętej przez autora. W ten nurt bynajmniej nie wpisuje się prof. Wieczorkiewicz. Naświetla tematykę błędów popełnionych przez obozy rządzące, podchodząc do nich z dystansem i przypisując zasadzie bezstronności rolę nadrzędną. Nie pozostawia złudzeń co do fasadowości władz emigracyjnych, które tuż po klęsce wrześniowej priorytetem uczyniły tępienie znienawidzonych piłsudczyków, a los kraju i jego obywateli znajdował się nieco dalej na liście ich zainteresowań.

Zamiast kategoryzować, zestawia konkurencyjne punkty widzenia, jak choćby w przypadku katastrofy gibraltarskiej. Śledztwo w tej sprawie tak starannie spreparowano, że do dziś nie ustalono sprawcy zabójstwa gen. Sikorskiego, toteż autor wcale nie wyklucza udziału Brytyjczyków w zaplanowaniu zamachu. W kontekście katastrofy pojawia się owiana tajemnicą postać agenta brytyjskiego rządu, Józefa Retingera, który nieodłącznie towarzyszył Naczelnemu Wodzowi we wszystkich jego zagranicznych podróżach – z wyjątkiem… tej ostatniej. Nie jest to jednak wystarczająca przesłanka, aby przypisać Wielkiej Brytanii odpowiedzialność za zamach. Książka wydaje się tym cenniejsza, że autora stać na obiektywizm nawet w przypadku Powstania Warszawskiego, tak bardzo przecież zmitologizowanego, a w istocie nie dość, że wynikłego w niemałej mierze z inspiracji sowieckiej, to w dodatku obciążonego niepowetowanymi stratami, których można było uniknąć, nie rzucając stolicy do skazanej na niepowodzenie walki.

Wieczorkiewicz daje też wyobrażenie o wpływie wywiadu sowieckiego na poczynania władz anglosaskich, nie tylko w zakresie kształtowania ich polityki, ale i oddziaływania na opinię publiczną w tych krajach.

Z roku na rok przybywa pozycji traktujących o ostatnich latach II RP i losie państwa polskiego w czasach II WŚ. Większość z nich obarczona jest rażącą tendencyjnością, w której spotkać się można z naginaniem faktów dla potrzeb umocnienia tezy przyjętej przez autora. W ten nurt bynajmniej nie wpisuje się prof. Wieczorkiewicz. Naświetla tematykę błędów popełnionych przez...