O Kremlu – rosyjskiej warowni w centrum Moskwy – powstało mnóstwo publikacji i książek, jedne były lepsze, drugie gorsze. Do tych drugich należy książka Vladimira Fedorowskiego pt. „Tajemnica Kremla”.
Książka ta miała opowiadać o spiskach, intrygach, zagadkach których do dziś nie rozwiązano. W rzeczywistości jest to skrócona historii Rosji, w której pojawia się wiele błędów i niedomówień. Błędne daty, pomieszane wydarzenia są często spotykaną rzeczą na kartach tego dzieła.
Przykładem może być opis zdobywania tronu w Moskwie przez Dymitra Samozwańca. Autor pisze, że zbieranina wojsk zebranych przez Dymitra zdołała dojść do Moskwy. Jest to nieprawda, buntownik najpierw zajął się obleganiem niewiele znaczącego zamku , następnie został pokonany w bitwie pod Drobiczynami i dopiero śmierć Borysa Godunowa i jego następcy Fiodora sprawiły że Dymitr został carem. Jest to oczywiście jeden z licznych błędów.
Kolejną wadą książki jest brak chronologii. Autor pisząc o panowaniu cara Mikołaja I w następnym rozdziale opisuje nastroje społeczne w Rosji podczas I wojny światowej po czym wraca do XIX wieku. Nie rozumiem jaki był tego cel, efekt jest w moim odczuciu negatywny. Niektóre okresy w historii mogłyby być ciekawiej opisane, jednak autor nie potrzebnie niektóre z nich skraca do nawet dwóch stron, inne zaś ciągną się po kilkanaście kartek.
Każda książka ma oczywiście swoje plusy i minusy. Plusem tej jest opis zamku na końcu książki. Opisuje najważniejsze pomieszczenia i monumenty, pisze o historii przedmiotów które można zobaczyć na zamku. Jest to jedyny fragment książki na który warto zwrócić uwagę.
Książki czytać nie polecam, jest stratą czasu. Jeśli chcemy poczytać o historii Rosji po prostu wejdźmy w Wikipedię i poczytajmy o interesującym nas fragmencie, zamiast czytać bzdury i skrócone fakty.

O Kremlu – rosyjskiej warowni w centrum Moskwy – powstało mnóstwo publikacji i książek, jedne były lepsze, drugie gorsze. Do tych drugich należy książka Vladimira Fedorowskiego pt. „Tajemnica Kremla”.
Książka ta miała opowiadać o spiskach, intrygach, zagadkach których do dziś nie rozwiązano. W rzeczywistości jest to skrócona historii Rosji, w której pojawia się wiele...

"(...) manipulacja i dezinformacja, przekłamania i wprowadzanie w błąd, prowokacje, szantaż i intrygi, korupcja na ogromną skalę."

Książka byłego dyplomaty francuskiego (rosyjskiego pochodzenia) opisuje te historie, o których Rosja i Moskwa nie chciałyby pamiętać. Są zatem: okrucieństwo Iwana Groźnego, opricznina, wielka smuta, czasy Lenina na Kremlu i nieugiętość Stalina. Przeczytamy tu o tajnych grach służb wywiadowczych, obcym wywiadzie i przede wszystkim o walce o władzę.

Autor oprowadza nas po historii Kremla, począwszy od powstania Moskwy po prezydenturę Władimira Putina. Próbuje pokazać, że dzieje największego państwa świata właśnie zdają się zataczać koło, którego nierozłącznymi elementami są odwieczni bohaterowie: car i szpieg.

Książka "Tajemnice Kremla" to pozycja ciekawa. Dzięki niej dowiemy się jak rosyjscy władcy sięgali po tron i jakie działania musieli poczynić, by władzę utrzymać. Znajdziemy w niej również wiele argumentów na to, że Rosja to nie kraj jednego rządzącego, ale od wielu wieków państwo grupy, która kontroluje najważniejsze jego sektory.

Po przeczytaniu trudno nie ulec jednak wrażeniu, że wiele rozdziałów jest zbyt krótkich, by dostatecznie poznać wszystkie historie. Cała książka ma 255 stron, ponad 30 rozdziałów i kilka aneksów (w tym zbędne przepisy kucharskie i opis spaceru po Kremlu). Jest niespójna, czasem w chronologii występują duże przerwy, a często jednej osobie poświęconych jest kilka rozdziałów.

Ocenić ją ciężko. Zawiera arcyciekawe informacje, ale kompozycja pozostawia wiele do życzenia. To drugie z pewnością nie powinno jednak odstraszać tych osób, które interesują się Rosją i Europą Wschodnią. Na pewno znajdą w niej atrakcyjną lekturę.

"(...) manipulacja i dezinformacja, przekłamania i wprowadzanie w błąd, prowokacje, szantaż i intrygi, korupcja na ogromną skalę."

Książka byłego dyplomaty francuskiego (rosyjskiego pochodzenia) opisuje te historie, o których Rosja i Moskwa nie chciałyby pamiętać. Są zatem: okrucieństwo Iwana Groźnego, opricznina, wielka smuta, czasy Lenina na Kremlu i nieugiętość...

Momentami odrobinkę tendencyjny odcień (jeżeli rozpatrywać w kategorii dokumentu),momentami nużąca, momentami zdaje się streszczeniem jakiegoś właściwego tekstu (ach, te skandalicznie krótkie rozdziały),ale jakiś walor odkrywczy ma, o czymś opowiada, gdyby autor skupił się na samych szpiegach zamiast trochę zbyt na siłę łączyć wątek szpiegostwa z wątkiem Kremla, byłoby wcale nieźle. W każdym razie partie o szpiegach (zwłaszcza historyczne) czytało się dobrze. Trudno tę książkę nazwać dobrą, ale summa summarum trudno ją też nazwać złą.
-1 punkt za okładkę, która wygląda, jakby ktoś dziecku dał Painta. +1 punkt za dobór osób na okładce ;-)

Momentami odrobinkę tendencyjny odcień (jeżeli rozpatrywać w kategorii dokumentu),momentami nużąca, momentami zdaje się streszczeniem jakiegoś właściwego tekstu (ach, te skandalicznie krótkie rozdziały),ale jakiś walor odkrywczy ma, o czymś opowiada, gdyby autor skupił się na samych szpiegach zamiast trochę zbyt na siłę łączyć wątek szpiegostwa z wątkiem Kremla, byłoby...