Jedna gwiazdka dodatkowo za piękne zdjęcia :)

Jedna gwiazdka dodatkowo za piękne zdjęcia :)

O ile jestem pod wrażeniem samej pielgrzymki, to dosłowność książki opisująca drogę dzień po dniu była dla mnie nużąca. Taka forma bardziej tłumaczyłaby się, gdyby załączona była mapa, jakiś link do śladu gpx albo przynajmniej adresy sprawdzonych, działających schronisk -zwłaszcza w kontekście zastrzeżeń Autorów do przewodnika, którym sami się posługiwali.
Może kiedyś, kogoś poderwie do wędrówki czego życzę Autorom ale przede wszystkich Czytelnikom.

O ile jestem pod wrażeniem samej pielgrzymki, to dosłowność książki opisująca drogę dzień po dniu była dla mnie nużąca. Taka forma bardziej tłumaczyłaby się, gdyby załączona była mapa, jakiś link do śladu gpx albo przynajmniej adresy sprawdzonych, działających schronisk -zwłaszcza w kontekście zastrzeżeń Autorów do przewodnika, którym sami się posługiwali.
Może kiedyś,...

Myśl przewodnia droga. Jeden z najstarszych szlaków pielgrzymkowych. Cel Rzym. Wędrówka, walka z pogodą, drogą, samym sobą. Cztery kraje, wiele krajobrazów, poznanie samego siebie, wgląd we własną duszę. Plusem są praktyczne wskazówki, zdjęcia. Czyta się z przyjemnością.

Myśl przewodnia droga. Jeden z najstarszych szlaków pielgrzymkowych. Cel Rzym. Wędrówka, walka z pogodą, drogą, samym sobą. Cztery kraje, wiele krajobrazów, poznanie samego siebie, wgląd we własną duszę. Plusem są praktyczne wskazówki, zdjęcia. Czyta się z przyjemnością.

Ta para potrafi pisać. Potrafią też świetnie chodzić, podróżować, spać na dziko i w ciekawych miasteczkach, korzystać z okazji które podrzuca im los. W tej książce jest więc i dobre podróżowanie i ciekawe pisanie z humorem. Książkę czyta się bardzo szybko, kilometry uciekają z każdą stroną, a podczas czytania czujesz zimno padającego deszczu, męczący kurz unoszący się podczas upalnego dnia, słodycz winogron i wiele, wiele innych doznań, które autorzy dla nas malują na każdej stronie.

Ta para potrafi pisać. Potrafią też świetnie chodzić, podróżować, spać na dziko i w ciekawych miasteczkach, korzystać z okazji które podrzuca im los. W tej książce jest więc i dobre podróżowanie i ciekawe pisanie z humorem. Książkę czyta się bardzo szybko, kilometry uciekają z każdą stroną, a podczas czytania czujesz zimno padającego deszczu, męczący kurz unoszący się...

Pierwszy raz sięgnąłem po książkę podróżniczą. Nie zdecydowałem jeszcze się na „spacer”, który ma tyle kilometrów. Ruszyło mnie to, że można tak ciekawie okrasić opowieść o podróży własnymi przemyśleniami i obserwacjami, nie kończąc jedynie na opisach landszaftów.

Pierwszy raz sięgnąłem po książkę podróżniczą. Nie zdecydowałem jeszcze się na „spacer”, który ma tyle kilometrów. Ruszyło mnie to, że można tak ciekawie okrasić opowieść o podróży własnymi przemyśleniami i obserwacjami, nie kończąc jedynie na opisach landszaftów.

Literatura podróżnicza wkroczyła w moje życie nagle i zagościła tam na dobre. Fascynacja opisów przyrody, krajobrazów, ale też emocje i przeżycia związane ze zwiedzaniem pochłonęły mnie doszczętnie. I choć trafić można na naprawdę różne książki z tego gatunku - jedne powierzchowne i ukierunkowane typowo na opisy, drugie, które przenoszą nas wraz z podróżnikami w inny świat. Każda z nich ma w sobie coś co powoduje, że po nie sięgamy - a na pewno ja. I choć czasami przeczytanie takiej pozycji zajmuje kilkanaście minut to innym razem siadam i rozkoszuję się godzinami, dniami, tygodniami... Byle tylko jak najdłużej podróżować z bohaterami.

Daria i Wojtek to nie tylko autorzy książki "Via Francigena...". Ale też odważni młodzi ludzie, którzy tytułową Drogą Frankijską czyli ponad 2100 km pokonali pieszo. Postanowili przejść ją od samego początku czyli Canterbury do miejsca docelowego czyli Placu Świętego Piotra w Rzymie. Z Angli, przez Francję, Szwajcarię i wreszcie Włochy.

Omnes viae Romam ducunt*

Dzień za dniem, tydzień za tygodniem, które wreszcie zmieniły się w przeszło dwa miesiące, w deszczu i zimnie, w słońcu i upale szli do przodu. Niejednokrotnie zmarznięci i głodni z nosem spuszczonym na kwintę, humorem jeszcze bardziej ponurym niż pogoda. Innym razem bez sił od upału, spragnieni wody i cienia. Jednak nie poddali się i za każdym razem krok po kroku i to dosłownie dążyli do celu. Spotkali ludzi, którzy za uśmiech dawali schronienie, posiłek i dobre słowo, ale po wielu kilometrach brudnych, nie pachnących zbyt ładnie i wyglądajacych nieraz jak bezdomni niektórzy omijali i udawali, że ich nie widzą. Na własnej skórze odczuli wiele dobrego i złego, ale przede wszystkim dotarli tam gdzie chcieli i pragnęli. Po drodze przeżyli niejedną wspaniałą przygodę, widzieli cudowne widoki, krajobrazy, ale nie wszystkom takie było. Zapewne spędzili też swoją najgorszą (jak do tej pory) noc, prowadzili monochromatyczną dietę, starali się oszczędzaćgdzie się dało. Ale dzięki tej wyprawie zyskali coś więcej - niezapomniane przeżycia, zmiany w nastawieniu, umiejętność docenienie ciepłego bądź chłodnego domu, miękkiego łóżka i przyjemniej pościeli. Zwiedzili nie tylko drogę, ale i wiele zabytków, poznali ludzi , których w pozytywnym znaczeniu nigdy nie zapomną, z którymi rozmawiali, ale też dzielili się swoimi radościami i obawami. Z ich opowieści (swoją drogą podzielonych na dwie części - Anglia, Francja i Szwajcaria opisywana przez Wojtka oraz Włochy z perspektywy Darii) dowiemy się jakie uczucia i przygody towarzyszyły im przez około siedemdziesiąt dni podróży, w jakich nastrojach dotarli do celu czyli Rzymu i co poczuli będą już na miejscu, u celu.

Książkę czyta się z zapartym, tchem, momentami czując ból nóg jaki towarzyszył autorom, czasami poczujemy ciepło grzejacego słońca na karku, a innym razem chlupoczącą w butach wodę. Będziemy się razem z nimi cieszyć, ale też poczujemy rezygnację i smutek, a przede wszystkim wyczerpanie fizyczne. Na prawdę fajnym zabiegiem wykorzystanym przez Urban i Kostyka to umieszczenie cytatów z własnych pamiętników, które powodują, że książka jest jeszcze bardziej emocjonująca.

* - sentencja łacińska, tłum. Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu.

Recenzja także na:
www.swiatmiedzystronami.blogspot.com

Literatura podróżnicza wkroczyła w moje życie nagle i zagościła tam na dobre. Fascynacja opisów przyrody, krajobrazów, ale też emocje i przeżycia związane ze zwiedzaniem pochłonęły mnie doszczętnie. I choć trafić można na naprawdę różne książki z tego gatunku - jedne powierzchowne i ukierunkowane typowo na opisy, drugie, które przenoszą nas wraz z podróżnikami w inny świat....

„Omnes viae Romam preducunt.”

„Wałęsać się, marząc – jest to spędzanie czasu godne filozofa.”

„Powierzchnia ziemi jest miękka i wrażliwa na dotyk ludzikich stóp. Podobnie jak ścieżki, którymi wędruje umysł...”

„O każdej drodze lubię myśleć, że jest ona drogą bez końca, że biegnie dookoła świata...”


„Via Francigena. Z Canterbury do Rzymu. Piechotą przez Europę” – średniowiecznym szlakiem
z Anglii przez Francję, Szwajcarię i Włochy postanowili przejść młodzi ludzie: Daria i Wojtek.
Ich celem był Rzym, a konkretniej grób św. Piotra. Książka opowiada o ich ponad dwumiesięcznej pełnej przygód pieszej wędrówce. Czytając tę opowieść przenosimy się wraz
z nimi na Drogę nie tylko pielgrzyma, ale przede wszystkim człowieka, który pokonując swoje słabości i niedoskonałości spełnia swoje marzenia. Podróż rozpoczęli od wylotu z Poznania
do Londynu. Następnie całe 2000 tys. kilometrów przeszli pieszo (oczywiście z małymi wyjątkami).
Kiedy dotarli do Rzymu? W jakich nastrojach? Gdzie spędzili najgorszą noc? Kogo poznali?
Jak przedostali się przez góry? Gdzie widzieli imponujące plantacje ryżu? Jak przetrwać głód, kiedy w pobliżu nie ma sklepu? Odpowiedź na te intrygujące pytania znajdziesz na kartach książki.
Czy każdy z nas ma tyle odwagi w sobie, aby pozostawić dotychczasowe życie (czasami pełne wygody i luksusu) i zamienić je na 70 dni tułaczki z plecakiem? Myślę, że po przeczytaniu tej książki, każdy czytelnik pozazdrości stanu umysłu w którym znaleźli sie Daria oraz Wojtek.
Powieść została podzielona na dwie części – pierwszą część opisuje Wojtek (wędrówka przez Anglię, Francję i Szwajcarię). Druga część przypadła dla Darii – tutaj możemy delektować się włoskim opisem podróży. Przepiękne zdjęcie, jeszcze bardziej rozbudzają naszą wyobraźnię.
Często okropna pogoda, która niejednokrotnie krzyżuje plany naszych wędrowców, sprawia,
iż jeszcze bardziej doceniamy np. pachnącą pościel, czy wygodne łóżko w domu.
Książka ta jest swoistym przewodnikiem również dla osób, które podróżują po Europie (nie tylko pieszo),oczywiście nie znajdziemy w niej dokładnych, adresów schronisk czy też campingów, ale istotne i przydane wskazówki. Bogate opisy miejsc, oraz doświadczenie, które zdobyli nasi wędrowcy.
W podróżowaniu jest coś niesamowitego – człowiek uświadamia sobie jaki jest mały. Jednak pomimo trudu chcemy odkrywać świat, poznawać nowych ludzi, dzielić się swoimi wrażeniami.


Bardzo dziękuję za możliwość zrecenzowania wydawnictwu BERNARDINUM!

„Omnes viae Romam preducunt.”

„Wałęsać się, marząc – jest to spędzanie czasu godne filozofa.”

„Powierzchnia ziemi jest miękka i wrażliwa na dotyk ludzikich stóp. Podobnie jak ścieżki, którymi wędruje umysł...”

„O każdej drodze lubię myśleć, że jest ona drogą bez końca, że biegnie dookoła świata...”


„Via Francigena. Z Canterbury do Rzymu. Piechotą przez Europę” –...

Autorzy na prawdę mają talent do ciekawego, barwnego, a momentami zabawnego opisywania wędrówki. Książkę czytałem z przyjemnością, z każdą stroną nabierając coraz większej ochoty na wyruszenie w drogę :)

Autorzy na prawdę mają talent do ciekawego, barwnego, a momentami zabawnego opisywania wędrówki. Książkę czytałem z przyjemnością, z każdą stroną nabierając coraz większej ochoty na wyruszenie w drogę :)

jedna gwiazdka ekstra za to, że umożliwiła mi podróż przez Europę podczas tej epidemii i wszelkich zakazów podróżowania przez nią wynikłych :)

jedna gwiazdka ekstra za to, że umożliwiła mi podróż przez Europę podczas tej epidemii i wszelkich zakazów podróżowania przez nią wynikłych :)

Piękne wydanie, piękne zdjęcia i piękna przygoda opisana moim zdaniem ciekawie. Po lekturze aż chciałoby się pójść w taką podróż

Piękne wydanie, piękne zdjęcia i piękna przygoda opisana moim zdaniem ciekawie. Po lekturze aż chciałoby się pójść w taką podróż