To właściwie życiorys , ale nie do końca. Niektóre sytuacje mogły się zdarzyć ,jak napisała autorka. Postacie i zdjęcia natomiast są prawdziwe. Myślę ,że czasy były takie ,że podobną historię o swoim życiu opowiedziałaby nie jedna babcia. W sumie zgrabnie napisane.

To właściwie życiorys , ale nie do końca. Niektóre sytuacje mogły się zdarzyć ,jak napisała autorka. Postacie i zdjęcia natomiast są prawdziwe. Myślę ,że czasy były takie ,że podobną historię o swoim życiu opowiedziałaby nie jedna babcia. W sumie zgrabnie napisane.

Świetna i poruszając książka, oparta na prawdziwej historii i zawierająca elementy z życia autentycznych bohaterów.
Poznajemy fascynujące losy Anieli Bińkowskiej, która w wieku 17 wyjechała do Warszawy, w poszukiwaniu lepszego życia. Wraz z nią spotykamy ludzi, którzy odegrali w jej życiu ważną rolę. Cała historia, wydarzenia, bohaterzy sprawiają, że zaczynamy się zaprzyjaźniać zarówno z Anielą Bińkowską, jak i zarysowującym się obrazem Warszawy oraz jej peryferyjnych okolic. Serdecznie polecam.

Świetna i poruszając książka, oparta na prawdziwej historii i zawierająca elementy z życia autentycznych bohaterów.
Poznajemy fascynujące losy Anieli Bińkowskiej, która w wieku 17 wyjechała do Warszawy, w poszukiwaniu lepszego życia. Wraz z nią spotykamy ludzi, którzy odegrali w jej życiu ważną rolę. Cała historia, wydarzenia, bohaterzy sprawiają, że zaczynamy się...

Ta książka ma charakter dosyć niszowy. Jest to fabularyzowana biografia pewnej kobiety, która nie jest postacią sławną, wszystkim znaną i wybitną w jakiejś dziedzinie. Nie mniej jednak, jest to opowieść ciekawa bo ukazuje z bardzo przeciętnej, zwykłej i ludzkiej perspektywy polską historię najnowszą. Nie tę wielką historię polityczną ale właśnie historię zwykłych ludzi, Polaków i Polek. Lata przedwojenne i powojenne, Warszawa i jej dzielnica Saska Kępa. Wszystko to przypomina znany serial "Dom", który był tak popularny i lubiany. Jest to ciepła opowieść o zwykłym życiu, do którego zwykle tęsknimy w swej większości.

Ta książka ma charakter dosyć niszowy. Jest to fabularyzowana biografia pewnej kobiety, która nie jest postacią sławną, wszystkim znaną i wybitną w jakiejś dziedzinie. Nie mniej jednak, jest to opowieść ciekawa bo ukazuje z bardzo przeciętnej, zwykłej i ludzkiej perspektywy polską historię najnowszą. Nie tę wielką historię polityczną ale właśnie historię zwykłych ludzi,...

Książka, którą chcę dzisiaj polecić, jest adresowana do szerokiego grona czytelników.
Do varsavianistów, bo znaleźć w niej można przecudnej urody historyczno-biograficzne smaczki, nie tylko zresztą z Saskiej Kępy, w której to warszawskiej dzielnicy bohaterka opowieści znana była szczególnie i powszechnie.
Do miłośników biografii, bo ta jest po pierwsze arcyciekawa, po drugie napisana z fantastycznym wyczuciem warszawskiego ducha, a po trzecie traktuje o bardzo niebanalnej postaci, ale o tym kilka wierszy niżej.
Do historyków, bo opowiada o wydarzeniach historycznych, i przedwojennych, i wojennych i powojennych wreszcie, ale opowiada nie z perspektywy epickiej, a przez pryzmat wpływu historii na życie zwykłej/zwykłego (w przypadku tej bohaterki to może nie tak całkiem zwykłej) warszawianki/warszawiaka.
No właśnie – czy na pewno warszawianki?
Odpowiedź na to przewrotne (w kontekście panoszącej się od kilku laty wręcz niegrzecznej „mody” na określanie przyjezdnych mieszkańców stolicy mianem „słoików”) pytanie zdecydowanie brzmi: „TAK”, mimo że Aniela Bińkowska (z jej nazwiska wypadła, na skutek błędu przedwojennych urzędników, literka „e”),która urodziła się w Łodzi, do Warszawy przyjechała dopiero w wieku 17 lat.
Przyjechała i została. I stała się postacią znaną nie tylko z niebanalnych poczynań, zachowań, przygód, pomysłów – ale też z rzadko spotykanej życzliwości wobec bliźnich. Przeżyła niezwykłe życie w niezwykłym mieście. Niezwykłym, bo Warszawa to nie tylko niezwykła historia, ale i niezwykli mieszkańcy: i ci rdzenni, i ci, którzy tu przybyli, zakochali się w Warszawie i w niej zostali.
Jak „Pani Nela” – bo pod tym określeniem była znana, tak ją mieszkańcy wspominają, tak o niej opowiadają.
Wydana przez koniński Psychoskok książka „Pani Nela z Saskiej Kępy”, którą napisała wnuczka bohaterki, Małgorzata Górnikowska, powinna też być lekturą obowiązkową dla każdego mieszkańca tej warszawskiej dzielnicy.

Książka, którą chcę dzisiaj polecić, jest adresowana do szerokiego grona czytelników.
Do varsavianistów, bo znaleźć w niej można przecudnej urody historyczno-biograficzne smaczki, nie tylko zresztą z Saskiej Kępy, w której to warszawskiej dzielnicy bohaterka opowieści znana była szczególnie i powszechnie.
Do miłośników biografii, bo ta jest po pierwsze arcyciekawa, po...

Książka „Pani Nela z Saskiej Kępy” autorstwa Małgorzaty Mossakowskiej-Górnikowskiej została objęta patronatem przez jeden z najbardziej wyjątkowych portali – Kuźnię Literacką.

„Pani Nela z Saskiej Kępy” to poruszająca, fabularyzowana opowieść, ukazująca losy Anieli Bińkowskiej, która w roku 1928 przyjechała z Łodzi do Warszawy, by rozpocząć nowe, lepsze życie. Historia opisana w książce oparta została na prawdziwym życiorysie, a większość bohaterów to postacie autentyczne. W tle powieści rozpościera się dawna Warszawa: od czasów przedwojennych, poprzez okres okupacji i lata powojenne ze szczególnym uwzględnieniem jej peryferyjnej wówczas dzielnicy - Saskiej Kępy.

Niezwykle przyjemna jest świadomość, że ta wyjątkowa książka została objęta patronatem przez jeden z najbardziej wyjątkowych portali – Kuźnię Literacką.

Kuźnia Literacka istnieje w dwóch przestrzeniach. Pierwsza ta całkiem realna i namacalna mieści się w Gnieźnie. Właśnie tutaj od dziesięciu lat kilkanaście osób cyklicznie spotyka się, by godzinami analizować i interpretować wybrane dzieła. Oczywiście wspólne spotkania z literaturą bywają trudne, ale ostatecznie ewentualne spory i słowne batalie zakańcza zebranie refleksji w spójną całość, która w postaci luźnych notatek lub recenzji zostaje udostępniona wszystkim zainteresowanym na łamach portalu, czyli w wirtualnej przestrzeni.

Członkowie Kuźni Literackiej nie są przypadkowymi osobami, lecz pasjonatami posiadającymi wykształcenie humanistyczne. Zdaje się, że można powiedzieć, iż są to pracujący charytatywnie wolontariusze, którzy wspomagając „wykuwanie literackich talentów” dają upust swej pasji, która sprawia, że pomimo natłoku codziennych obowiązków całkiem za darmo otwierają się na potrzeby innych.

Książka „Pani Nela z Saskiej Kępy” autorstwa Małgorzaty Mossakowskiej-Górnikowskiej została objęta patronatem przez jeden z najbardziej wyjątkowych portali – Kuźnię Literacką.

„Pani Nela z Saskiej Kępy” to poruszająca, fabularyzowana opowieść, ukazująca losy Anieli Bińkowskiej, która w roku 1928 przyjechała z Łodzi do Warszawy, by rozpocząć nowe, lepsze życie. Historia...

Małgorzata Mossakowska-Górnikowska - warszawianka, pierwsze lata dzieciństwa spędziła na Saskiej Kępie. Absolwentka Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW.

Autorka jest wnuczką bohaterki powieści biograficznej "Pani Nela z Saskiej Kępy".

Nela, a właściwie Aniela Bińkowska urodziła się w maju 1911 roku. Mając lat siedemnaście, opuściła rodzinną Łódź, aby zacząć swoją przygodę życia w Warszawie.

"Pani Nela z Saskiej Kępy" to pełna ciepła, piękna opowieść o losach kobiety zwykłej-niezwykłej. O oczekiwaniu wypełnionym nadzieją na miłość, macierzyństwo, spełnienie. Prawdziwa historia o prawdziwej kobiecie pełnej optymizmu i wiary w ludzi. O trudach i przetrwaniu podczas wojny, o zwykłej, "babskiej" przyjaźni.

Polecam tę barwną, pełną optymizmu powieść.

Moja ocena: 4/5

Za udostępnienie książki w formie ebooka dziękuję Wydawnictwu Psychoskok.

/z mojego bloga/

Małgorzata Mossakowska-Górnikowska - warszawianka, pierwsze lata dzieciństwa spędziła na Saskiej Kępie. Absolwentka Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW.

Autorka jest wnuczką bohaterki powieści biograficznej "Pani Nela z Saskiej Kępy".

Nela, a właściwie Aniela Bińkowska urodziła się w maju 1911 roku. Mając lat siedemnaście, opuściła rodzinną Łódź, aby zacząć...

Małgorzata Mossakowska-Górnikowska. Pani Nela z Saskiej Kępy

Nela była kobietą nietuzinkową. Jej wiara we własne siły, aktywność, wigor, siła i pęd do wiedzy z dziedziny medycyny czy literatury powodowały, że zdecydowanie wyrastała ponad epokę, w której żyła i czasy, z którymi przyszło jej się zmierzyć.

Bohaterką książki jest Aniela Bińkowska. Urodziła się w Łodzi 17 maja 1911 roku. Właściwie nazywała się Bieńkowska, ale ktoś w dokumentach przed wojną popełnił w dokumentacji błąd i już pozostała Bińkowską. Jednak wszyscy, którzy znali Anielę zwracali się do niej Pani Nelu.
Najmłodsza z dziewięciorga rodzeństwa nie zaznała miłości rodzicielskiej
Gdy pojawiła się na świecie jej rodzice byli już w dość zaawansowanym wieku i nie mieli ani siły, ani ochoty się nią zajmować. Gdy skończyła 17 lat posłano ją do pracy. O chodzeniu do szkoły nie było mowy.
- Nela jest ładna i nie musi się uczyć. Po co jej szkoła. Wyjdzie za mąż i już. A do tego czasu musi zarabiać - mawiał jej ojciec.
Pierwsza praca w sklepie rybnym to mdłości i wymioty
Wieczny smród spowodował, że musiała szukać innego zajęcia. Mały sklepik z firanami, guzikami i drobną pasmanterią wydawał się idealnym miejscem, chociaż był ciemny i duszny a wchodziło się do niego przez ponure podwórze i zacienioną klatkę, cztery schodki poniżej parteru. Do dnia, gdy pewnego razu obleśny, spocony i gburowaty przewoźnik przycisnął swym ciężarem jej wątłe ciało do sterty materiałów. Gdyby nie jeden z sąsiadów, który wszedł do sklepu po sprawunki prawdopodobnie w tym dniu przewoźnik zagarnąłbym sobie część z jej kobiecości.
W Neli, zodiakalnym Byku odezwała się jej siła i upór
Z wrodzoną sobie pogodą ducha, wbrew przeciwnościom, rodzicom i całej sytuacji postanowiła rozpocząć nowe życie w innym miejscu, w innym mieście. Z jedną walizką, chuda i niedożywiona, 28 sierpnia 1928 roku wyjeżdża do Warszawy do brata, licząc na jego wsparcie i pomoc. Od teraz zawsze będzie powtarzać, że nie ma gorszej pracy niż w handlu.
Życie w Stolicy zaskoczyło ją swoją odmiennością od warunków panujących w Łodzi. Czyste, jasne ulice, ludzie ubrani zgodnie z najnowszą modą i jakże odrębny zapach od panującego wszech smrodu ulic jej poprzedniego miejsca zamieszkania.
Od tego momentu życie Neli układa się różnie, ale nadal bardzo barwnie
Brat nie bardzo ma czas na zajmowanie się młodszą siostrą, jest znanym socjalistą i działaczem politycznym. W późniejszych czasach pełni ważne role w aparacie państwowym. Na szczęście Aniela znajduje oparcie w jego przyjaciółce Florze. Zamieszkuje w pokoiku przy Kamionkowej i rozpoczyna naukę, dzięki nowym uporze nowej dziewczyny i swoim własnym. W Łodzi o tym wszystkim nawet nie mogła marzyć.
W szpitalu, do którego trafiła z powodu ropni na szyi poznaje przyjaciółkę Zosię. Jak się okazało będzie to przyjaźń na całe życie. Na początku lat trzydziestych, wiosną 1931 roku poznaje swojego przyszłego męża. Stanisław miał przyjemność być na tym samym spektaklu w teatrze Qui Pro Quo, do którego Nela wybrała się w towarzystwie Flory i jej przyjaciół. W Warszawie zachłystywano się wtedy skeczami granymi przez Adolfa Dymszę, do których teksty pisał Julian Tuwim. Tam też ujrzała słynną Ordonkę, czyli Hankę Ordonównę. Na niej wzorowała się przez kilka lat układając tak samo lekko falistą fryzurę.
Stanisław oczarował Nelę i uwiódł ją
Zrobił to w sposób w jaki chciałaby zostać oczarowana większość kobiet. Jak sama pisała mógłby nosić przydomek czarodzieja i bałamutnika II RP. Nieszczęście Neli – jeśli oceniać z perspektywy ich późniejszego, wspólnego życia polegało na tym, że w ogóle stanęli na swojej drodze. Nigdy nie było do końca wiadomo skąd miał pieniądze, Rzadko pracował, raczej uprawiał hazard, wygrywał duże sumy w karty, w ruletkę czy bilard. Był mistrzem pierwszego wrażenia i tym podbił serce Neli. Niedługo później zostali małżeństwem i z małego mieszkanka przenieśli się do willi na Saskiej Kępie. Nela patrzyła w Stanisława, na ich nowe mieszkanie i myślała, że w tak idealnym miejscu czeka ich idylliczne, pełne cudownych przeżyć życie. Jak bardzo miała się pomylić i rozczarować dowiemy się właśnie z książki Małgorzaty Mossakowskiej-Górnikowskiej na dalszych kartach tej osobliwej powieści. Mąż okazał się lekkoduchem, kobieciarzem i hazardzistą. Życie z nim dostarczyło jej wielu wyzwań.
„Pani Nela z Saskiej Kępy” to cudowne opowiadanie o losach wyjątkowej osobowości
Mieszanka wybuchowa w postaci determinacji, dyktatury, silnej osobowości i chęć odkrywania oraz poznawania nowych rzeczy wraz z pogodą ducha przysparzała pani Neli zawsze grono wiernych słuchaczy i mnóstwo nowych przyjaciółek. Otwartość na świat i wmawianie sobie, że nie ma rzeczy niemożliwych nie raz wybawiały ją z opresji i trudnych sytuacji. Niełatwe relacje z mężem, II Wojna Światowa, ciężkie lata życia w innych niż poprzednio relacjach, wychowywanie dzieci, własna nauka i chęć doświadczania nowych wyzwań to cechy charakterystyczne dla Pani Neli. Ci, którzy ją znali pamiętają ją jako panią o lekko pochylonej sylwetce, w ciemnych okularach, z czerwoną szminką na ustach, która przemierza Saską Kępę krokiem energicznym, udzielając porad niezliczonym przygodnym znajomym, obdarowując ich radami, zaleceniami i skutecznymi radami na wszelkie smutki życia i cielesne dolegliwości.
Pozostała tylko kamienica, wspomnienia i powieść o losach mieszkańców
„Pani Nela z Saskiej Kępy” Małgorzaty Mossakowskiej-Górnikowskiej to świetnie napisana książka, lekkim piórem, niezwykle barwnie, pozwala ocalić od zapomnienia postać niezwykłą i nietuzinkową. Dzisiaj nie ma już nikogo ze świadków tamtych zdarzeń. Odeszli wszyscy do świata, gdzie wszelkie troski i zmartwienia nie mają racji bytu. Tutaj pozostała po nich tylko kamienica na Saskiej Kępie. I powieść o ich losach.
Książka zdecydowanie kierowana jest nie tylko do wąskiego grona mieszkańców Warszawy, ale do każdego z tych czytelników, którzy cenią sobie subtelność i dobrą literaturę. Lektura obowiązkowa dla osób w każdym wieku. Szczególnie dla tych bardzo młodych i dla tych, którzy nie wierząc we własne siły wciąż powtarzają, że czegoś się nie da. Pani Nela po raz ostatni udziela im porad. Na kartach książki o niej samej. Polecam.

Małgorzata Mossakowska-Górnikowska

Absolwentka Wydziału Dziennikarstwa UW, warszawianka, urodziła się i spędziła pierwsze lata życia na Saskiej Kępie.

Małgorzata Mossakowska-Górnikowska. Pani Nela z Saskiej Kępy

Nela była kobietą nietuzinkową. Jej wiara we własne siły, aktywność, wigor, siła i pęd do wiedzy z dziedziny medycyny czy literatury powodowały, że zdecydowanie wyrastała ponad epokę, w której żyła i czasy, z którymi przyszło jej się zmierzyć.

Bohaterką książki jest Aniela Bińkowska. Urodziła się w Łodzi 17 maja...

W ostatnim czasie bardzo często na jednym z portali społecznościowych rzucała mi się w oczy książka "Pani Nela z Saskiej Kępy". Prawie każdego dnia widziałam jej reklamę. Promowana była przez samą autorkę, ale również osoby z pierwszych stron gazet. "Pani Nela z Saskiej Kępy" to biografia napisana przez wnuczkę głównej bohaterki. Przede wszystkim to historia kobiety, która nie była sławna, bogata i znana światu. To opowieść o zwyczajnej, pięknej wewnętrznie, dobrej, uczciwej, samodzielnej i silnej kobiecie, doświadczonej przez życie i walczącej o lepszą przyszłość, najpierw dla siebie, a potem dla ukochanych dzieci. Książka oparta jest na prawdziwym życiu Anieli Bińkowskiej, ale ukazuje także pewne wydarzenia, które nie miały wówczas miejsca, co nie znaczy, że nie mogły się naprawdę wydarzyć. Zatem biografia zawiera domieszkę fikcji literackiej. Większość osób przedstawionych w książce jest autentycznych.

Nela (Aniela Bińkowska) urodziła się w 1911 roku. Mieszkała w Łodzi z rodzicami oraz dziewięciorgiem rodzeństwa. Skończyła zaledwie siedem oddziałów szkoły, bowiem ojciec stwierdził, że dalsza edukacja nie jest jej niezbędna. Uważał, że mając siedemnaście lat, jest już na tyle dorosła, że może udać się do pracy i zarabiać na chleb. Najpierw zatrudniona była w sklepie z rybami, w którym nie mogła znieść przykrego zapachu. Potem znalazła pracę w sklepie z firanami, rajstopami i pasmanterią. Jednak i tam nie mogła długo pozostać ze względu na natrętnego szefa, który szukał byle okazji, aby się zbliżyć do młodej dziewczyny. Nela marzyła o wyjeździe do Warszawy, gdzie mieszkał jej starszy brat - Władek. Pewnego dnia roku 1928 postanowiła wyjechać do stolicy, spakowała potrzebne rzeczy do jednej walizki i pociągiem udała się do Warszawy, pełna nadziei i perspektyw. Na miejscu, zamiast Władka, odebrała Nelę jego koleżanka z organizacji młodzieżowej "Życie" Flora. Nela zamieszkała u niej, była pod wrażeniem zarówno pokoju, jak przede wszystkim uroków Warszawy. Flora była nauczycielką literatury w miejskiej szkole powszechnej. Pokazała Neli stolicę i jej zabytki, zabierała do teatru. To dzięki koleżance brata, która się w nim podkochiwała, Nela podjęła naukę na kursie zawodowym przygotowującym do seminarium nauczycielskiego. W lutym 1929 roku Nela zachorowała na szkarlatynę, przez długi czas przebywała w szpitalu. Tam poznała Zochnę, z którą przyjaźniła się do końca życia.
Nela uczęszczała na spotkania Kwadrygi, gdzie poznała Lucjana Szenwalda, który adorował ją na każdym kroku. Kobieta darzyła go sympatią, ale to nie była miłość i postanowiła zakończyć znajomość. Potem kształciła się w Szkole Bibliotekarskiej, podjęła pracę w jednej z bibliotek. To tam poznała Stanisława, w którym się zakochała. W 1938 roku podpisali intercyzę, a następnie się pobrali. W podróż poślubną udali się do Zakopanego, co Nela bardzo mile wspominała. Początkowo mieszkali w jego kawalerce, ale było im w niej coraz ciaśniej. Wynajęli zatem jedno z mieszkań w domu na Saskiej Kępie, Nela była zauroczona tym miejscem. Po pewnym czasie Stanisław zaczął pokazywać swoje drugie oblicze. Coraz częściej znikał z domu, nie wracał na noc. Grywał w karty, obstawiał wyniki gonitw koni, a także wdawał się w romanse. Wydawał mnóstwo pieniędzy, aby przypodobać się innym kobietom. Gdy Nela zaszła w ciążę, nie zrobiło to na nim wielkiego wrażenia, nie wykazał entuzjazmu. Był rok 1939, wybuchła wojna. Kobieta nie za bardzo mogła liczyć na męża, który rzadko był obecny w domu. Czasem przynosił pieniądze, wówczas Nela opłacała czynsz za kilka kolejnych miesięcy. W czasie wojny pomagała w szpitalu, zbierała niezbędne rzeczy dla potrzebujących, jak leki czy materiały opatrunkowe. Poród miała bardzo trudny, jej syn Piotr Jan przyszedł na świat w domu. Była wtedy przy Neli jej przyjaciółka - sąsiadka Stenia. Nela miała wspaniałe przyjaciółki: Zochnę, Stenię, Antoninę i Helenę. Zawsze mogła liczyć na ich pomoc i wsparcie w trudnych chwilach.
Stanisław nadal nie angażował się w pomoc Neli, nie interesował się rodziną, jedynym synem. Czasami bywał w domu i właśnie w czasie jego krótkotrwałego pobytu Nela zaszła w drugą ciążę. Niestety mężczyzna bardzo się zdenerwował i nakazał żonie aborcję. Nela, choć tego nie chciała, musiała się zgodzić na zabieg.
Saska Kępa była tą dzielnicą, które nie uległa całkowitemu zniszczeniu w czasie wojny, miała więcej szczęścia niż pozostałe części Warszawy. Po wojnie Stanisław w końcu znalazł zatrudnienie. Najpierw obejmował kierownicze stanowisko w Biurze Odbudowy Stolicy, a później w wojsku w stopniu chorążego. Tymczasem Nela zaszła w trzecią ciążę, o której oczywiście mąż nie chciał słyszeć i kobieta po raz kolejny poddała się aborcji. Niestety, tym razem bardzo to przeżyła nie tylko psychicznie, ale głównie fizycznie - wdało się wówczas zakażenie i dość długo dochodziła do zdrowia. Wtedy obiecała sobie, że już nigdy nie ulegnie Stanisławowi, że na pewno urodzi kolejne dziecko, marzyła bowiem o córeczce...

Czy marzenie Neli o córce się spełni? Czy małżeństwo Neli i Stanisława przetrwa? Czy jednak podejmą decyzję o rozstaniu? Czy Neli uda się znaleźć zatrudnienie? Co jeszcze wydarzy się w życiu Neli? Jak potoczą się jej dalsze losy?

"Banalne stwierdzenie, ale wszystko w życiu dzieje się po coś."

"Pani Nela z Saskiej Kępy" to piękna i niesamowita opowieść o losach kobiety, która praktycznie przez całe życie była skazana wyłącznie na siebie. Wyjeżdżając do Warszawy miała nadzieję, że spotka ją tam lepsze i cudowne życie pełne szczęścia i miłości. Niestety życie to nie bajka, o czym wielokrotnie się przekonała. Mąż okazał się być egoistycznym, wybuchowym, nerwowym człowiekiem, dla którego najważniejsze były kobiety i hazard. Tylko to nadawało sens jego życiu. Nela czuła się bardzo samotna, a przede wszystkim niekochana. Tęskniła za dawnym Stanisławem, którego swego czasu tak bardzo kochała. Mimo wszystko była dzielna i zaradna. Siły dodawała jej obecność syna oraz wsparcie przyjaciółek, z którymi zawsze mogła porozmawiać. Musiała pójść do pracy, aby zarobić na opłacenie mieszkania oraz na jedzenie. Tym bardziej, że nigdy nie miała pewności, czy jej mąż kiedykolwiek wróci i czy zostawi jej jakieś pieniądze. Miała do niego ogromny żal, a jednocześnie przez dłuższy czas miała również nadzieję, że pewnego dnia jej mąż się zmieni i stworzą udaną i szczęśliwą rodzinę.

"Pani Nela z Saskiej Kępy" to wyjątkowa opowieść o sile kobiety, nieszczęśliwej miłości, trudnym życiu w czasie wojny oraz pięknej i wartościowej przyjaźni. To prawdziwa historia o kobiecie, będącej wspaniałą i kochającą matką oraz oddaną przyjaciółką. Serdecznie zachęcam do lektury tej emocjonującej biografii, która zapewne na długo pozostanie w mej pamięci i do której z przyjemnością będę wracać.


"Nela była kobietą niezwykłą. Jej siła, energia, żywotność, wiara we własne siły,
niebywałe oczytanie, biegła znajomość literatury, ogromna wiedza z dziedziny medycyny
oraz nietuzinkowość i odwaga sprawiały, że wyrastała ponad czasy, w których żyła."

http://wielbicielka-ksiazek.blogspot.com

W ostatnim czasie bardzo często na jednym z portali społecznościowych rzucała mi się w oczy książka "Pani Nela z Saskiej Kępy". Prawie każdego dnia widziałam jej reklamę. Promowana była przez samą autorkę, ale również osoby z pierwszych stron gazet. "Pani Nela z Saskiej Kępy" to biografia napisana przez wnuczkę głównej bohaterki. Przede wszystkim to historia kobiety, która...

Historia niezwykłej kobiety, której los, ani życie nie w ogóle nie oszczędzało. Aniela Bińkowska, bohaterka książki jako nastolatka, młodziutka dziewczyna przyjeżdża do Warszawy z biednej Łodzi, do starszego brata, by zacząć życie zupełnie inne niż prowadziła w szarej, smętnej, przemysłowej Łodzi. Ale Aniela tak naprawdę nazywała się Bieńkowska, tylko przez błąd w dokumentach została Bińkowską, przez wszystkich lubianą panią Nelą.

Zapraszam na całą recenzję na:
http://nietypowerecenzje.blox.pl/2016/07/8222Pani-Nela-z-Saskiej-Kepy8221-Malgorzata.html

Historia niezwykłej kobiety, której los, ani życie nie w ogóle nie oszczędzało. Aniela Bińkowska, bohaterka książki jako nastolatka, młodziutka dziewczyna przyjeżdża do Warszawy z biednej Łodzi, do starszego brata, by zacząć życie zupełnie inne niż prowadziła w szarej, smętnej, przemysłowej Łodzi. Ale Aniela tak naprawdę nazywała się Bieńkowska, tylko przez błąd w...

"Pani Nela z Saskiej Kępy" przeszła moje najśmielsze oczekiwania.

Przeczytałam te książkę, a w zasadzie "wchłonęłam ją" Życie tytułowej Neli było wyjątkowe pod każdym względem i myślę, że te kobietę każdy powinien poznać.

Trudna sytuacja rodzinna, ucieczka po lepsze życie do Warszawy, i związek, który okazał się totalną porażką to jeszcze nic, bo przecież w tle trudy okres wojny i czasu powstawania po niej. Można powiedzieć siła złego na jednego, a w zasadzie na jedną mała, drobną kobietę, która dumnie dzwigneła swój los.

Naprawdę wartościowa, fabularyzowana, oparta na prawdziwym życiorysie historia!

"Pani Nela z Saskiej Kępy" przeszła moje najśmielsze oczekiwania.

Przeczytałam te książkę, a w zasadzie "wchłonęłam ją" Życie tytułowej Neli było wyjątkowe pod każdym względem i myślę, że te kobietę każdy powinien poznać.

Trudna sytuacja rodzinna, ucieczka po lepsze życie do Warszawy, i związek, który okazał się totalną porażką to jeszcze nic, bo przecież w tle trudy...