Londyn

Bardzo fajna książka. Przedstawia początki Londynu. Nie trzeba przerażać się objętością ;)

Bardzo fajna książka. Przedstawia początki Londynu. Nie trzeba przerażać się objętością ;)

Pokaż mimo to

Edward Rutherfurd powinien zostać zatrudniony przez angielskie ministerstwo edukacji do pisania podręczników szkolnych, bo przedstawia historię Anglii w tak ciekawy i obrazowy sposób, że nawet największy historyczny ignorant mógłby się sporo nauczyć.
Londyn to główny bohater tej ogromnej księgi. Autor przedstawia jego dzieje na przestrzeni 2000 lat- od czasów Juliusza Cezara do roku 1997. Nie jest to jednak akademicki wykład historyczny, ale opowieść o ludziach, którzy tworzyli to miasto. Poznajemy dzieje kilku londyńskich rodów, których historie są ściśle powiązane z losami miasta. I tak jak Londyn wciąż się zmienia, tak i członkowie rodzin Ducket, Bull, Silversleeves, Fleming i Meredith też przeżywają różne koleje losów- rodzą się i umierają, bogacą i ubożeją, zdobywają tytuły szlacheckie i doznają degradacji społecznej. To dzięki nim powstają słynne budowle i inwestycje (np. teatr szekspirowski, Tower, metro, West End), angażują się w rozmaite działania (np. ruch sufrażystek, strajki, obronę przeciwlotniczą). Dzięki zgrabnemu połączeniu historii ludzi z historią miasta wchłaniamy wiedzę na temat Imperium Brytyjskiego zupełnie nieświadomie i bezboleśnie. Dowiadujemy się, jak działa angielski parlament, monarchia, system wyborczy, podatkowy, a także kościół anglikański. To lekcja ciekawa i nienużąca. To dowód również na to, że życie człowieka zawsze zależne jest od biegu historii i decyzji zapadających w gabinetach władzy, nawet jeśli jest to człowiek, który od polityki trzyma się z daleka.
Podobało mi się bardzo przemyślane zakończenie, w którym bohaterowie znów powracają do czasów starożytnych podbojów rzymskich i odkrywają w Londynie końca XX wieku ślady bytności założycieli osady Londinium. To daje tej powieści logiczny kształt i pokazuje, że historia jest kołem, które wciąż się obraca i nie pozwala, byśmy o niej zapomnieli. Bo nie bylibyśmy tym, kim jesteśmy dziś, gdyby nie nasi praprzodkowie.
Szczerze polecam tym, którzy lubią wielkie powieści z bogatym tłem historycznym. Ja na pewno sięgnę po kolejne dzieła E. Rutherfurda.

Edward Rutherfurd powinien zostać zatrudniony przez angielskie ministerstwo edukacji do pisania podręczników szkolnych, bo przedstawia historię Anglii w tak ciekawy i obrazowy sposób, że nawet największy historyczny ignorant mógłby się sporo nauczyć.
Londyn to główny bohater tej ogromnej księgi. Autor przedstawia jego dzieje na przestrzeni 2000 lat- od czasów Juliusza...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Edward Rutherfurd napracował się podczas pisania tej powieści. Nie chodzi nawet o liczbę stron, ale o jej rozmach. Mnogość bohaterów przyprawia o zawrót głowy. Drzewo genealogiczne dodane na końcu książki świetnie obrazuje skalę tego przedsięwzięcia. Trudno nie pogubić się podczas lektury, a co dopiero ją napisać! :)
"Londyn" to kolejna dobra książka Rutherfurda, choć nie tak dobra jak "Paryż". Tam bohaterem było faktycznie miasto, natomiast w przypadku "Londynu" historia miasta jest odrobinę przyćmiona wątkami obyczajowymi. Myślę, że w powieści o Londynie powinno być trochę więcej samego Londynu, ale czytelnik ma przyjemność z lektury, a to jest najważniejsze. Na pewno sięgnę po kolejne tomy.

Edward Rutherfurd napracował się podczas pisania tej powieści. Nie chodzi nawet o liczbę stron, ale o jej rozmach. Mnogość bohaterów przyprawia o zawrót głowy. Drzewo genealogiczne dodane na końcu książki świetnie obrazuje skalę tego przedsięwzięcia. Trudno nie pogubić się podczas lektury, a co dopiero ją napisać! :)
"Londyn" to kolejna dobra książka Rutherfurda, choć nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

https://zielony-pokoik.blogspot.com/2020/02/edward-rutherfurd-londyn.html

https://zielony-pokoik.blogspot.com/2020/02/edward-rutherfurd-londyn.html

Pokaż mimo to

Przepiękna opowieść o mieście, sięgająca czasów, kiedy tworzyła się znana nam Ziemia, aż po czasy współczesne. Na przykładzie kilku fikcyjnych rodów autor opisuje stosunki społeczne i tworzenie się państwa wyspiarskiego, historię podbojów, imigracji, polityki i gospodarki Wielkiej Brytanii. Książka na długie wieczory...

Przepiękna opowieść o mieście, sięgająca czasów, kiedy tworzyła się znana nam Ziemia, aż po czasy współczesne. Na przykładzie kilku fikcyjnych rodów autor opisuje stosunki społeczne i tworzenie się państwa wyspiarskiego, historię podbojów, imigracji, polityki i gospodarki Wielkiej Brytanii. Książka na długie wieczory...

Pokaż mimo to

Dobry pomysł świetne przeprowadzony. Gabarytowo książka jest cegłą to bardzo dobrze się czyta.

Dobry pomysł świetne przeprowadzony. Gabarytowo książka jest cegłą to bardzo dobrze się czyta.

Pokaż mimo to

Świetna

Świetna

Pokaż mimo to

Każdy kto choć raz był w Londynie bez wahania przyzna, że jest to miasto wyjątkowe. Z jednej strony tętni nowoczesnością, z drugiej zachwyca tradycją. Jest na wskroś angielskie ale i przepełnione multikulturalną mieszaniną. Zdaje się być tyglem, w którym mieszają się style, historie, zdarzenia. Dlatego oczywistym jest, że i sama opowieść o Londynie musi mieć rozmach, niezwykłość oraz zapierać dech w piersi. I to wszystko zawarł Edward Rutherford w swojej kolejnej powieści, której głównym bohaterem jest to właśnie miasto.

Autor sięga głęboko by rozpocząć opowieść, cofając się aż do czasów rzymskich. To wtedy zaczynają się dzieje kilku rodzin, których historię będziemy śledzić przez kilkanaście stuleci. Z ich perspektywy obserwujemy narodziny miasta, kształtowanie się gildii kupieckich, powstawanie teatru Szekspira, rozłam na kościół katolicki i anglikański, a potem kolejno kształtowanie się tego wszystkiego co stanowi o angielskości. Autor skupia się na postaciach i z ich perspektywy prezentuje następujące zmiany i rozwój miasta. Ale to miasto tak naprawdę wpływa na ludzi. Gdy jest w rozkwicie zachwyca, przeobraża się, upada, powstaje nowe lepsze, po to by potem przytłaczać, szkodzić ale mimo wszystko być miejscem, które nie chce się opuszczać i które staje się miejscem do życia.

O ile w ,,Nowym Jorku" autor za główny punkt odniesienia przyjął rozwój handlu i giełdy, to tutaj takim wyznacznikiem jest powstanie kościoła anglikańskiego i to jak moralność purytańska wpływała na miasto, gospodarkę i politykę a przede wszystkim na ludność. Kwestie religijne przez wiele wieków decydowały o tym kto był królem, kto mógł awansować, kto się bogacił i kto odnosił sukces. Podporządkowanie wszystkich aspektów życia społecznego oraz radykalna wrogość do katolików była cech, tworzącą państwowość angielską i dużo mówi o samych Anglikach.

Rutherford w tak monumentalnej książce jaką jest ,,Londyn" próbował zawrzeć to co dla niego jest kwintesencją miasta. Uchwycił wszystko po trochę, tworząc barwną, pasjonującą, momentami wręcz zaskakującą opowieść. Trochę tylko szkoda, że tak mało miejsca poświęcił XX wiekowi, skupiając się głównie na okresie XVI-XVIII stulecia. Wiem, że nie da się opisać kompleksowo takiego miasta jak Londyn ale czuję niedosyt, chciałabym więcej, żeby się jeszcze nie kończyło. Chciałabym dalej obserwować losy Doggetów, Ducketów, Bullów, Pennych. Ale to chyba tylko świadczy o tym, że ,,Londyn" to powieść, od której ciężko się oderwać.

Każdy kto choć raz był w Londynie bez wahania przyzna, że jest to miasto wyjątkowe. Z jednej strony tętni nowoczesnością, z drugiej zachwyca tradycją. Jest na wskroś angielskie ale i przepełnione multikulturalną mieszaniną. Zdaje się być tyglem, w którym mieszają się style, historie, zdarzenia. Dlatego oczywistym jest, że i sama opowieść o Londynie musi mieć rozmach,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Paryż" Edwarda Rutherfurda mnie oczarował, więc z ogromnym entuzjazmem zaczęłam czytać "Londyn". Cieszył mnie także fakt, że w tej książce wydarzenia zostały przedstawione chronologicznie. Niestety nie wyszło to powieści na dobre. Bardzo szybko się pogubiłam w tych wszystkich zawiłościach rodowych.
Niemniej rozmach z jakim autor pisze swoje powieści budzi mój najszczerszy podziw. Trudności podczas lektury "Londynu" nie zniechęcą mnie do sięgnięcia po kolejne dzieła autora. Już w kolejce czeka "Rosja" i "Nowy Jork", ale dam sobie chwilę wytchnienia zanim po nie sięgnę.

"Paryż" Edwarda Rutherfurda mnie oczarował, więc z ogromnym entuzjazmem zaczęłam czytać "Londyn". Cieszył mnie także fakt, że w tej książce wydarzenia zostały przedstawione chronologicznie. Niestety nie wyszło to powieści na dobre. Bardzo szybko się pogubiłam w tych wszystkich zawiłościach rodowych.
Niemniej rozmach z jakim autor pisze swoje powieści budzi mój najszczerszy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najbardziej podobały mi się te fragmenty, które odnosiły się do prawdziwych wydarzeń i postaci historycznych oraz te które dawały możliwość 'podpatrzenia' historii i obyczajów oczami współczesnych im postaci. Wątki fikcyjne - historie poszczególnych rodów, nie zawsze były 'wciągająco interesujące' i często mi się dłużyły. Szybko można się pogubić w relacjach rodzinnych - jak dla mnie nie warto ich zapamiętywać - raczej trzeba traktować każdy rozdział jako osobną opowieść, której łączącym 'bohaterem' jest Londyn.
Podsumowując, lektura na plus, choć trzeba zarezerwować sporo czasu, a momentami cierpliwości na jej doczytanie.

Najbardziej podobały mi się te fragmenty, które odnosiły się do prawdziwych wydarzeń i postaci historycznych oraz te które dawały możliwość 'podpatrzenia' historii i obyczajów oczami współczesnych im postaci. Wątki fikcyjne - historie poszczególnych rodów, nie zawsze były 'wciągająco interesujące' i często mi się dłużyły. Szybko można się pogubić w relacjach rodzinnych -...

więcej

mniej

Pokaż mimo to