Więzy miłości. Juda nieznany

Kocham Hardy'ego wielką miłością, ten klimat wsi, te opisy, to, jak niszczy swoich bohaterów i mnie przy okazji...

Kocham Hardy'ego wielką miłością, ten klimat wsi, te opisy, to, jak niszczy swoich bohaterów i mnie przy okazji...

Miejscami świetna, wręcz szokująca, ale czasem robi się nieznośnie sentymentalnie i patetycznie. Że aż łeh...

Miejscami świetna, wręcz szokująca, ale czasem robi się nieznośnie sentymentalnie i patetycznie. Że aż łeh...

Jezeli będzie wydana w jakiejś cudnej , Nowej szacie graficznej to nabędę, aby ją mieć💜 bardzo bardzo polecam,

Jezeli będzie wydana w jakiejś cudnej , Nowej szacie graficznej to nabędę, aby ją mieć💜 bardzo bardzo polecam,

"Wyszli razem z namiotu [...] ale niechętni sobie i w nastroju wzajemnych pretensji zwyczajnym u przeciętnych chrześcijańskich małżonków"

O żeż, jak mnie ta książka wkurzała, a właściwie nie książka, tylko jej główni bohaterowie. Ciapowaty Juda, wiecznie z głową w chmurach, dający sobą manipulować jak jakiś nierozgarnięty dzieciak. Oraz jego neurotyczna żona - nie żona Zuzanna, zwana Sue. Sue, która najpierw przekabaca Judę na swoje, a potem ma o to do niego żal. Oraz ta druga żona - nie żona, która potrafiła swoim maleńkim jednak jakże cwanym móżdżkiem wymyślić sposób, by dopiąć swego chciejstwa.

A może po prostu ludzie, którzy wyprzedzili swoją epokę i za to zostali ukarani, biedni poczciwcy, których rozjechały koła ówczesnego ogólnego światopoglądu. Ja wiem, że te postacie takie musiały być, by książka była tak świetna. Jednak nie zmienia to faktu, że mnie wkurzały

Zresztą, jak się okazuje nie tylko mnie. Wkurzyły tak wszystkich dostojników ówczesnych mających posłuch i władzę i spowodowały takie zmasowane ataki na autora, że aż biedak stwierdził, że rzuca powieściopisarstwo w diabły.

I niestety tak też zrobił, uważam, że z ogromną stratą dla normalnie myślących potomnych. Mógł napisać jeszcze wiele świetnych powieści, takich jak "Juda nieznany", a może i lepszych. Polecam.

"Wyszli razem z namiotu [...] ale niechętni sobie i w nastroju wzajemnych pretensji zwyczajnym u przeciętnych chrześcijańskich małżonków"

O żeż, jak mnie ta książka wkurzała, a właściwie nie książka, tylko jej główni bohaterowie. Ciapowaty Juda, wiecznie z głową w chmurach, dający sobą manipulować jak jakiś nierozgarnięty dzieciak. Oraz jego neurotyczna żona - nie żona...

plebiscyt na najbardziej irytującą postać kobiecą w powieści uważam za rozstrzygnięty. Sue, powiedzieć, że całe życie spędziłaś w stanie zapaści intelektualnej, to nic nie powiedzieć.
I to jest książka z listy 100. Serio BBC?

plebiscyt na najbardziej irytującą postać kobiecą w powieści uważam za rozstrzygnięty. Sue, powiedzieć, że całe życie spędziłaś w stanie zapaści intelektualnej, to nic nie powiedzieć.
I to jest książka z listy 100. Serio BBC?

Nie wiem co sądzić o tej książce. Przede wszystkim jest to historia, w którą strasznie ciężko uwierzyć, bo jak jeden człowiek może mieć aż tyle pecha w życiu? Nie polubiłam bohaterów, ale gdybym ich lubiła, miałabym wrażenie, że autor próbuje wymusić na mnie współczucie i smutek, a jedyne co odczuwałam, gdy byli mi oni obojętni, to frustracja wyborami jakie podejmują, przez co zgotowali sobie taki a nie inny los.

Nie wiem co sądzić o tej książce. Przede wszystkim jest to historia, w którą strasznie ciężko uwierzyć, bo jak jeden człowiek może mieć aż tyle pecha w życiu? Nie polubiłam bohaterów, ale gdybym ich lubiła, miałabym wrażenie, że autor próbuje wymusić na mnie współczucie i smutek, a jedyne co odczuwałam, gdy byli mi oni obojętni, to frustracja wyborami jakie podejmują, przez...

Historia niezwykle dramatycznych losów Judy Fawleya – kamieniarza, który niegdyś miał aspiracje, aby zostać duchownym. Spotkał jednak na swej drodze kobietę, która całkowicie odmieniła jego życie i światopogląd.

Jest to opowieść o społecznych normach i konwenansach, ukazująca realia wiktoriańskiej Anglii. Traktująca o moralności, religii i seksualności, przez co swego czasu została wyklęta przez krytyków i czytelników. Skłania do przemyśleń na temat istoty miłości i wiary, pokazuje, że nie człowiek nie zawsze jest kowalem swojego losu – często na nasze życie potężny wpływ mają inni ludzie, z którymi splatają nas różne więzy. Bohaterowie, zwłaszcza Sue, swoimi schematami myślowymi zdecydowanie wykraczają poza swoją epokę. Niektóre z ich zachowań, krytykowane w schyłku XIX wieku, byłyby akceptowalne kilkadziesiąt lat później.

Obecnie książka nie wzbudza już tak skrajnych emocji jak ponad sto lat temu, jednak w pełni rozumiem, dlaczego została uznana za klasykę.

Historia niezwykle dramatycznych losów Judy Fawleya – kamieniarza, który niegdyś miał aspiracje, aby zostać duchownym. Spotkał jednak na swej drodze kobietę, która całkowicie odmieniła jego życie i światopogląd.

Jest to opowieść o społecznych normach i konwenansach, ukazująca realia wiktoriańskiej Anglii. Traktująca o moralności, religii i seksualności, przez co swego...

Książka niezmiernie mnie wymęczyła, a bohaterowie jedynie irytowali. Na pewno w czasach, w których została wydana musiała być bardzo kontrowersyjna, ale niestety w obecnych czasach dla mnie była mało zaskakująca i interesująca.

Książka niezmiernie mnie wymęczyła, a bohaterowie jedynie irytowali. Na pewno w czasach, w których została wydana musiała być bardzo kontrowersyjna, ale niestety w obecnych czasach dla mnie była mało zaskakująca i interesująca.

Powieść Thomasa Hardy’ego wydana pod tytułem „Juda nieznany”. „Więzy miłości” to dodatek wydawcy, który zapewne chciał „podczepić” się pod adaptację z 1996 r. z Christopherem Ecclestonem jako bohaterem tytułowym oraz Kate Winslet jako Sue (aczkolwiek zewnętrznie bardziej pasowałaby do roli Arabelli). Zapewne z tego samego powodu zafundowano czytelnikom kiczowatą okładkę sugerującą romans à la Harlequin.
Swego czasu powieść Hardy’ego była w Anglii skandalem obyczajowym. Wynikało to z faktu pokazania … miłości „pozamałżeńskiej”, co dziś śmieszy, ale jeszcze przed wojną na polskiej wsi tez było nie do pomyślenia.
Autor wyprzedził swoja epokę, w ostatniej dekadzie XIX stulecia prognozując, że po 50 latach wiele rzeczy będzie wyglądało inaczej. Chociażby pozycja kobiety w rodzinie i społeczeństwie oraz dostęp do oświaty. Ale tematem fabuły jest historia Judy, biednego sieroty wychowywanego przez ciotkę, który pragnie poświęcić się nauce. Gdy czyni wszystko w tym celu okazuje się, że natura jest mocniejsza od naszej woli i … plany Judy muszą być odłożone ad calendas graecas. Co gorsza, po początkowym poddaniu się konwenansom nasz bohater wikła się w relację, która drażni i irytuje niemal wszystkich. Małżeństwo w powieści Hardy’ego to ściśle określona instytucja społeczna, w której od obu stron oczekuje się określonych zachowań, ale w żadnym przypadku miłości. Ani nawet wyrozumiałości, którą jedna z drugoplanowych postaci przypłaca utratą pracy i statusu zawodowego. Autor wkłada w usta bohatera słowa: „Co do nas, jeszcze za dawnych dni, kiedy oboje byliśmy w najlepszej formie, kiedy myśleliśmy jasno i nieustraszenie kochaliśmy prawdę, czasy nie dorastały do nas dojrzałością! Nasze zapatrywania wyprzedzały je o pięćdziesiąt lat i nic dobrego to nie wróżyło”. Co gorsza nie dorastali do nich i ludzie, których zachowania, a nie świadomy wybór bohaterów, były źródłem ich złej sytuacji bytowej oraz ostracyzmu społecznego.
I wystarczyło jedno tragiczne wydarzenie, nie związane z postawą pary kochających się ludzi, by doprowadzić do zwycięstwa społecznego konwenansu i prawdziwego nieszczęścia obojga, przy społecznej akceptacji ich nowej drogi.
Powieść jest oskarżeniem ówczesnego społeczeństwa i jego instytucji (państwo, kościół, władze edukacyjne, uniwersytety),które stały na straży status quo, opresyjnie reagując na wszystkich, którzy nie akceptowali narzuconej im z urodzenia pozycji społecznej i szukali własnej drogi do szczęścia. Bo chociaż fabuła jest fatalistyczna, to jednak kochankowie byli szczęśliwi wyłącznie wówczas, gdy byli sobą i konsekwentnie trwali w swoim wyborze, którego zazdrościli im inni, nieszczęśliwi w pętach konwenansów i mieszczańskiej moralności, mimo akceptacji społecznej.

Powieść Thomasa Hardy’ego wydana pod tytułem „Juda nieznany”. „Więzy miłości” to dodatek wydawcy, który zapewne chciał „podczepić” się pod adaptację z 1996 r. z Christopherem Ecclestonem jako bohaterem tytułowym oraz Kate Winslet jako Sue (aczkolwiek zewnętrznie bardziej pasowałaby do roli Arabelli). Zapewne z tego samego powodu zafundowano czytelnikom kiczowatą okładkę...

Historia tragiczna. Bardzo kontrowersyjna jak na czasy w których została napisana. Filozoficzna. Zadaje pytania na temat religijności i wolnej miłości. Czy zwycięży miłość czy obowiązek? Nadal bardzo aktualne tematy...

Historia tragiczna. Bardzo kontrowersyjna jak na czasy w których została napisana. Filozoficzna. Zadaje pytania na temat religijności i wolnej miłości. Czy zwycięży miłość czy obowiązek? Nadal bardzo aktualne tematy...