Krótko mówiąc, nie tego się spodziewałem. Uważam, że książkę warto przeczytać, nie ze względu na fabułę, która nie jest zbyt ciekawa, a za styl i język autora.

Krótko mówiąc, nie tego się spodziewałem. Uważam, że książkę warto przeczytać, nie ze względu na fabułę, która nie jest zbyt ciekawa, a za styl i język autora.

Nie tego oczekiwałem, sięgając po tę pozycję. Będąc w wieku, w którym coraz częściej do głosu dochodzi sentyment, oczekiwałem swoistej podróży do lat dziecinnych, beztroskich, co rusz zaskakujących. A może coś nawet na kształt "zostańcie ze mną" S. Kinga. Niestety, zabrakło magii przeszłości, fabuła nie pozwoliła na odszukanie nici powiązań z własnymi doświadczeniami.
Powieść być może przypominała nieco twórczość Paula Austera, który też snuje nieśpiesznie swe opowiadania, czerpiąc pełnymi garściami z wątków autobiograficznych i przeplatając całość elementami fantasy, ale aż tak mnie nie porwała.
Na pewno na plus zasługuje doskonały język autora, który sprawia, że nawet w przypadku skonstatowania, że fabularnie książka nie porywa, to mamy poczucie, że lektura ta nie była bezwartościowa.

Nie tego oczekiwałem, sięgając po tę pozycję. Będąc w wieku, w którym coraz częściej do głosu dochodzi sentyment, oczekiwałem swoistej podróży do lat dziecinnych, beztroskich, co rusz zaskakujących. A może coś nawet na kształt "zostańcie ze mną" S. Kinga. Niestety, zabrakło magii przeszłości, fabuła nie pozwoliła na odszukanie nici powiązań z własnymi...

Miałam kiedyś przyjemność przeczytać powieść "Doktor Styks" tego autora i byłam zachwycona. Z wielką chęcią sięgnęłam więc po "Ciemną bramę" i... jestem bardzo zawiedziona. Powieść nie ma właściwie żadnej sprecyzowanej fabuły, jest jakby opowieścią o życiu, czymś na kształt autobiografii, ale nic z niej nie wynika. To tylko 250 stron wynurzeń jakiegoś fikcyjnego pisarza, który ma możliwość przeżyć pewien krótki czas ze swojego życia jeszcze raz. Pomysł ciekawy, ale z wykonaniem niestety już dużo gorzej.

Miałam kiedyś przyjemność przeczytać powieść "Doktor Styks" tego autora i byłam zachwycona. Z wielką chęcią sięgnęłam więc po "Ciemną bramę" i... jestem bardzo zawiedziona. Powieść nie ma właściwie żadnej sprecyzowanej fabuły, jest jakby opowieścią o życiu, czymś na kształt autobiografii, ale nic z niej nie wynika. To tylko 250 stron wynurzeń jakiegoś fikcyjnego pisarza,...

Sama nie wiem, czy mnie autor do opowieści przekonał, czy nie przekonał. Fragmentami ciekawa i to bardzo, w innych miejscach nudziła mnie jak przysłowiowe flaki z olejem. Niezły pomysł z dziewczynką, kot i Figaro już mi się mniej podobali - jakbym to już gdzieś czytała.

Sama nie wiem, czy mnie autor do opowieści przekonał, czy nie przekonał. Fragmentami ciekawa i to bardzo, w innych miejscach nudziła mnie jak przysłowiowe flaki z olejem. Niezły pomysł z dziewczynką, kot i Figaro już mi się mniej podobali - jakbym to już gdzieś czytała.

Trochę chaotyczna.

Trochę chaotyczna.

Słabo. Tak naprawdę to nie wiem w sumie o czym jest ta książka. Autobiografia bliżej nieokreślonego, podrzędnej jakości, artysty z happy endem w bodajże 2 czy 3 akapitach. Mocne rozczarowanie, szczególnie że wszystko to już gdzieś było u nadredaktora. Minimum akcji, dużo cycków i alkoholu. I całkowicie gdzieś hen, daleko od wolszczyny lepszego sortu, z okładką zdradziecką ;)

Ale nadal liczę że Wolski jeszcze zrobi dobrą zmianę w swoich powieściach, wstanie z kolan i zacznie pisać tak jak kiedyś.

Słabo. Tak naprawdę to nie wiem w sumie o czym jest ta książka. Autobiografia bliżej nieokreślonego, podrzędnej jakości, artysty z happy endem w bodajże 2 czy 3 akapitach. Mocne rozczarowanie, szczególnie że wszystko to już gdzieś było u nadredaktora. Minimum akcji, dużo cycków i alkoholu. I całkowicie gdzieś hen, daleko od wolszczyny lepszego sortu, z okładką zdradziecką...

Pierwsze spotkanie z autorem i bardzo miłe zaskoczenie. Książkę przeczytałem jednym tchem, bez żadnych oporów i przymusu. Lubię ten styl i gatunek pisarski. Pod przykrywką lekkiej fantastyki oraz tajemniczości, autor przekazuje nam historię z życia pewnego zdolnego, ale niespełnionego artysty. Pięknie opisana miłość, młodość, problemy PRL-oweskiej młodzieży studenckiej. Autor uświadamia nas, jak każda chwila, sytuacja, wybór może mieć wpływ na całe nasze życie. Wzruszyła mnie ta historia. Polecam.

Pierwsze spotkanie z autorem i bardzo miłe zaskoczenie. Książkę przeczytałem jednym tchem, bez żadnych oporów i przymusu. Lubię ten styl i gatunek pisarski. Pod przykrywką lekkiej fantastyki oraz tajemniczości, autor przekazuje nam historię z życia pewnego zdolnego, ale niespełnionego artysty. Pięknie opisana miłość, młodość, problemy PRL-oweskiej młodzieży studenckiej....

Nie potrafię jednoznacznie określić mojego stosunku do tej książki. Były momenty, kiedy się gubiłam, kiedy co się dzieje. Ale ogólnie fajnie się czytało. Dziwna, ale w sumie fajna.

Nie potrafię jednoznacznie określić mojego stosunku do tej książki. Były momenty, kiedy się gubiłam, kiedy co się dzieje. Ale ogólnie fajnie się czytało. Dziwna, ale w sumie fajna.

Kolejny odcinek wynurzen Marcina W. Na szczecscie (?) tym razem malo tu odniesien do najnowszej polityki, raczej dostaje sie tym wstretnym komuchom, co to Wolskiemu tak uprzykrzali zycie.Sam sie zastanawiam jak dlugo bede jeszcz kupowal i czytal obecne "dziela" Nadredaktora.Ot, sila nalogu.
A sama ksiazka? Podejrzewam ze za tydzien nie bede pamietal o czym byla.
Ale udalo sie przeczytac w calosci.

Kolejny odcinek wynurzen Marcina W. Na szczecscie (?) tym razem malo tu odniesien do najnowszej polityki, raczej dostaje sie tym wstretnym komuchom, co to Wolskiemu tak uprzykrzali zycie.Sam sie zastanawiam jak dlugo bede jeszcz kupowal i czytal obecne "dziela" Nadredaktora.Ot, sila nalogu.
A sama ksiazka? Podejrzewam ze za tydzien nie bede pamietal o czym byla.
Ale udalo...

Wolski to naprawdę marka. Potwierdza tę opinię kolejny raz. Kto szuka zwykłej sensacji lub polityki, ten może czuć się rozczarowany. Wolski to jednak proza 0 - często - prawdziwie sensacyjnym nerwie, ale z reguły na wskroś moralna. A zło - wiemy to przecież - najczęściej jest tuż obok w momentach, kiedy musisz wybierać. I zdarza się, że na starość dziwisz się, że nie wszystko poszło tak, jak się spodziewałeś... Czy niezłomność zawsze będzie nagrodzona? W życiu doczesnym niekoniecznie, ale czy w tym życiu naprawdę często bywamy mądrze niezłomni? "Ciemna brama" to szansa dla człowieka, który swojego życia nie wygrał (choć niekoniecznie do końca przegrał) i nagle ma szansę dowiedzieć się dlaczego. Ba, otrzymuje nawet możliwość totalnego sukcesu, o którym za młodu nie marzył...
I to tyle, bo nie chcę zdradzać fabuły. Nadmienię, że jest - jak często u Wolskiego - tajemnicza i wielowymiarowa. A tym, którzy nie podzielają poglądów politycznych autora zdradzam, że polityki współczesnej tu nie ma. Choć na pewno jest to "jądro ciemności (jasności?)", które na wybory może wpływać. Polecam z całego serca i apeluję o czytanie bez uprzedzeń, bo w końcu naprawdę nie mamy dużo tak dobrych autorów jak Marcin Wolski.

Wolski to naprawdę marka. Potwierdza tę opinię kolejny raz. Kto szuka zwykłej sensacji lub polityki, ten może czuć się rozczarowany. Wolski to jednak proza 0 - często - prawdziwie sensacyjnym nerwie, ale z reguły na wskroś moralna. A zło - wiemy to przecież - najczęściej jest tuż obok w momentach, kiedy musisz wybierać. I zdarza się, że na starość dziwisz się, że nie...