Dopóki niebo nie płacze

Piękna książka, która mnie zachwyciła już od okładki. Jest to wybór wierszy autorstwa Józefa Czechowicza, zdjęć Abrama Zylberberga i pięknych ilustracji Iwony Chmielewskiej. Najpierw były cudownie ocalone zdjęcia mieszkańców żydowskiej dzielnicy przedwojennego Lublina. Portrety ludzi, których już nie ma i którzy najprawdopodobniej zginęli w trakcie drugiej wojny światowej.

Jest w tej książce wiele refleksji, zastanowienia, ciszy i spokoju. Świetna rzecz, ocalająca trochę pamięć o tych ludziach, którzy zniknęli, a w momencie robienia fotografii nie spodziewali się, że ich życie tak się niedługo wywróci.

Bardzo wartościowa rzecz. Za każdym razem, gdy przeglądam jej strony, to czuję, że to coś niezwykłego.

Piękna książka, która mnie zachwyciła już od okładki. Jest to wybór wierszy autorstwa Józefa Czechowicza, zdjęć Abrama Zylberberga i pięknych ilustracji Iwony Chmielewskiej. Najpierw były cudownie ocalone zdjęcia mieszkańców żydowskiej dzielnicy przedwojennego Lublina. Portrety ludzi, których już nie ma i którzy najprawdopodobniej zginęli w trakcie drugiej wojny światowej....

Wspaniałe ilustracje Iwony Chmielewskiej w połączeniu z tymi prawdziwymi fotografiami i wierszami Czechowicza sprawiają, że o tej książce będę pamiętać zapewne przez bardzo długi czas.

Wspaniałe ilustracje Iwony Chmielewskiej w połączeniu z tymi prawdziwymi fotografiami i wierszami Czechowicza sprawiają, że o tej książce będę pamiętać zapewne przez bardzo długi czas.

http://ksiegarka.pl/ocaleni-od-zapomnienia/

„Na moich ilustracjach bohaterowie fotografii ożywają w uroczystym teatrze, w przyjaznym otoczeniu, wśród zwierząt i roślin. Na tej scenie pamięci od zimy do późnej jesieni każdy z nich odgrywa ważną, pełną godności rolę.

Dookoła, listki, dookoła, dopóki jesień wesoła.

Dopóki niebo nie płacze, niech każdy w słońcu poskacze.”

Informuje na odwrocie swojego picture booka Iwona Chmielewska, jedna z najwybitniejszych ilustratorek w Polsce. Gdy myślę, że osiągnęła już perfekcję, natrafiam na takie dzieła jak „Dopóki niebo nie płacze”, oraz historie wokół niej, i dech zapiera mi zachwyt. Jeśli kiedykolwiek trzymaliście w dłoni którąkolwiek z obrazkowych książek pani Iwony, to wiecie o czym mówię. Z pozornie prostego przedmiotu, cichej historii, rozrysowuje głębie i nadaje opowieściom nowe formy przekazu. A o pamięci można nie tylko mówić słowami, ale malować kolorami, czułą kreską wymieszaną z szacunkiem do bohaterów własnej opowieści.





„Dopóki niebo nie płacze” to kolejna niesamowita i budząca nadzieję historia powstania. Na ten picture book składają się fotografie wybrane spośród 2,7 tysięcy szklanych negatywów odnalezionych w 2012r. podczas prac remontowych w jednej z lubelskich kamienic przy Rynku. Wykonanie w okresie 1914-1939 czekały na ocalenie owinięte w szmaty i gazety na zapomnianym strychu. To różnorodne portrety rodzinne, zdjęcia szkolne czy drużyny piłkarskiej, które sugerowały żydowskie pochodzenie ze względu na dopiski w jidysz, jednak bez nazwiska autora. Dziś wiemy, że prawdopodobnie był to Abram Zylberberg.



Zamieszczonym fotografiom towarzyszy szesnaście obrazów Chmielewskiej, która pragnęła „wywołać” bohaterów z przeszłości. Są zestawione z wierszami Józefa Czechowicza, lubelskiego poety, który stracił życie w jednym z pierwszych bombardowań Lublina. Jego „Poemat o mieście Lublinie” możecie podziwiać na murze Domu Słów w Lublinie. Publikacją książki zajęła się ponownie Brama Grodzka – Teatr NN, której zależy na pamięci o lubelskich mieszkańcach żydowskiego pochodzenia. Fragmenty publikacji możecie obejrzeć na ich stronie tutaj. Iwona Chmielewska stwarza pomiędzy fotografiami, swoimi obrazami i słowami Czechowicza przyjazną przestrzeń dla wspomnień i pamięci, daleką od grozy i mroków wojny. Maluje się jakimś minimalnym pocieszeniem. Udowadnia, że o historii niesłyszalnych można wciąż mówić różnymi formami. Czy to dziennika, obrazu, koloru czy samej chęci tworzenia.

http://ksiegarka.pl/ocaleni-od-zapomnienia/

„Na moich ilustracjach bohaterowie fotografii ożywają w uroczystym teatrze, w przyjaznym otoczeniu, wśród zwierząt i roślin. Na tej scenie pamięci od zimy do późnej jesieni każdy z nich odgrywa ważną, pełną godności rolę.

Dookoła, listki, dookoła, dopóki jesień wesoła.

Dopóki niebo nie płacze, niech każdy w słońcu poskacze.”...

Książka stanowi przepiękne połączenie poezji Józefa Czechowicza, przedwojennych zdjęć żydowskich mieszkańców Lublina i współczesnych ilustracji Iwony Chmielewskiej.
Uwielbiam stare fotografie, nieruchome i poważne spojrzenia. Wtedy do aparatu raczej się nie uśmiechano... ale przecież widać, że okoliczności w których zrobiono zdjęcia są radosne: młoda kobieta oczekuje narodzin dziecka, przytulone rodzeństwo, klasa rozbrykanych kilkulatków...
A co było dalej? Może wyobraźnia Artystki, dzięki której młoda dziewczyna wciąż rozczesuje gęste włosy, mały chłopiec spełnia marzenie o zostaniu pilotem a dziecko, wypuszczone na chwilę z opiekuńczych objęć rodziców spotyka małego jelonka zamiast...

Książka stanowi przepiękne połączenie poezji Józefa Czechowicza, przedwojennych zdjęć żydowskich mieszkańców Lublina i współczesnych ilustracji Iwony Chmielewskiej.
Uwielbiam stare fotografie, nieruchome i poważne spojrzenia. Wtedy do aparatu raczej się nie uśmiechano... ale przecież widać, że okoliczności w których zrobiono zdjęcia są radosne: młoda kobieta oczekuje...

Ta książka jest książką totalną, stworzoną przez słowo, obraz i historię, która za nimi stoi. Oto podczas remontu jednej z lubelskich kamienic odnalezione zostają przedwojenne zdjęcia mieszkańców miasta. Patrzą z nich nam w oczy ludzie, którzy odeszli, ponieważ ktoś stwierdził, że są „inni”, że należy ich systemowo unicestwić. Ale z portretowych fotografii pochodzących z atelier Abrama Zylberberga bohaterowie patrzą nam w oczy wprost, śmiało, po ludzku - pełni zaufania dokumentują na czarno-białym celuloidzie momenty życia, jeszcze nieświadomi tego, co ich czeka. To wiemy my - czytelnicy powojenni.

Do zdjęć zostały dorysowane ręką Iwony Chmielewskiej inne historie. Z tych rysunków spoglądają na nas nadal te same, pełne wiary i spokoju oczy. Rysunki są marzeniami. Dopowiadają konteksty, otwierają serca, osadzają postaci w mitologii dnia codziennego karmiącej się nieskrępowaną wyobraźnią. Nas karmią barwami, uśmiechem, spokojem. Bo na rysunkach zdarzyło się tylko to dobre. Tylko to, co najlepsze. Tylko to, co pozwala nam toczyć opowieści pełne ciepła i spokoju.

I jeszcze proste, a tak bardzo wymowne wiersze Józefa Czechowicza - to spoiwo fotografii i rysunku. Rymowane wersy są lekkie, pełne nastrojowego uroku, zanurzone w poetyce błogości… Wybrzmiewają jakoby wypowiadane przez bohaterów zdjęć, stanowiąc pomost do świata rysunku. To prawie namacalne doświadczenie cudowności świata, współistnienia jego wymiarów… o tyle dramatyczne, że Czechowicz był wszak jednym z tych, którzy w 1939 roku zginęli w jednym z bombardowań Lublina.

„Dopóki niebo nie płacze” jest poruszającą serce publikacją, która udowadnia mi siłę pamięci. Dopóki niebo płacze.

Magda | 15.05.2016
_
Iwona Chmielewska / Józef Czechowicz / Abram Zylberberg, Dopóki niebo nie płacze, Ośrodek "Brama Grodzka - Tear NN", Lublin 2016

Ta książka jest książką totalną, stworzoną przez słowo, obraz i historię, która za nimi stoi. Oto podczas remontu jednej z lubelskich kamienic odnalezione zostają przedwojenne zdjęcia mieszkańców miasta. Patrzą z nich nam w oczy ludzie, którzy odeszli, ponieważ ktoś stwierdził, że są „inni”, że należy ich systemowo unicestwić. Ale z portretowych fotografii pochodzących z...

W sercu mieszanka smutku i radości, nostalgii i wdzięczności. A w oczach łzy. Niesamowita książka! Jeden z największych skarbów w mojej bibliotece.

W sercu mieszanka smutku i radości, nostalgii i wdzięczności. A w oczach łzy. Niesamowita książka! Jeden z największych skarbów w mojej bibliotece.